Ένας νεαρός Ινδός προγραμματιστής, όταν δεν ακούει Kyla La Grange και δεν βλέπει την Arsenal, δημιουργεί εκπαιδευτικά Matrix για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, καταφέρνοντας να “κερδίσει” μέχρι και το βρετανικό Υπουργείο Άμυνας και εξασφαλίζοντας τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση για startupper στην Ευρώπη.
της Λίλας Σταμπούλογλου
Σκέψου μια μέρα σε μια μεγαλούπολη, όπως η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη. Σκέψου ότι περιμένεις το λεωφορείο, αλλά δεν φτάνει ποτέ, γιατί απεργοί έχουν κλείσει τους δρόμους. Σκέψου ότι παίρνεις ταξί, αλλά κολλάς στο φανάρι μισή ώρα, επειδή κάποιος έχει παρκάρει παράνομα κι ένα λεωφορείο μπροστά δεν μπορεί να στρίψει. Σκέψου ότι έχει αφόρητη ζέστη, ότι κατουριέσαι, ότι σου έρχεται λιποθυμία… Αν μένεις σε μεγαλούπολη, το παραπάνω σενάριο καλείσαι να το ζήσεις πολύ συχνά. Και είναι κάτι που σε αγχώνει, σε κουράζει και υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής σου.
Παρόμοιες καταστάσεις βιώνει κι ένας κάτοικος σε μια πόλη του Herman Narula. Μόνο που, αντίθετα μ’ εσένα, ο τελευταίος δεν επηρεάζεται, αφού είναι ψηφιακός και ζει στις εικονικές πραγματικότητες, στους “Απίθανους Κόσμους”που κατασκευάζει ο 29χρονος, ινδικής καταγωγής, Βρετανός προγραμματιστής.
Στις εικονικές πόλεις του, μάλιστα, οι πολίτες βιώνουν χειρότερα σενάρια από ένα απλό μποτιλιάρισμα που προκύπτει από μια απεργία ή ένα παράνομο παρκάρισμα. Προγραμματίζονται να “ζουν”σοβαρές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, όπως ένα γενικό μπλακάουτ, ένα τσουνάμι, μια επιδημία ή ακόμα κι ένα τρομοκρατικό χτύπημα. Ο σκοπός, βέβαια, αυτού του ψηφιακού μαρτυρίου είναι ιερός, αφού έτσι εμείς, οι κανονικοί άνθρωποι, εκπαιδευόμαστε να προβλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε πιο αποτελεσματικά ό,τι κακό συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Αυτό ήταν και το κίνητρο που ώθησε τον Narula να κατασκευάσει τα συγκεκριμένα εικονικά μοντέλα έκτακτων καταστάσεων, κάτι σαν εκπαιδευτικά Matrix, τα οποία τον οδήγησαν στο να γίνει ο startupper με τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση στην Ευρώπη. Πράγμα απολύτως λογικό, βέβαια. Γιατί σ’ έναν τόσο πολύπλοκο κόσμο, όπως αυτός που ζούμε, όπου οι πιθανότητες να βγεις απ’ την κανονικότητα είναι αυξημένες και οι κίνδυνοι ελλοχεύουν σε κάθε γωνία, μια εικονική μέθοδος πρόληψης και αντιμετώπισης των δυσάρεστων εκπλήξεων και των δυσκολιών είναι ό,τι πιο έξυπνο μπορούσε να σκεφτεί και να δημιουργήσει ένας startupper.
Προς το παρόν, η χρηματοδότηση δεν πάει στην τσέπη του Narula, που σπάνια αγοράζει κάτι και κυκλοφορεί μ’ ένα σπασμένο iPhone 6.
– Από το gaming στο Υπουργείο Άμυνας
Η ιδέα του Narula έκανε την ιαπωνική πολυεθνική των τηλεπικοινωνιών Softbank να δώσει πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια για να ενισχύσει το έργο της Improbable, της εταιρείας που έστησε ο ίδιος μαζί με τον Rob Whitehead και τον Peter Lipka το 2012, και η οποία δημιουργεί τους “Απίθανους Κόσμους”. Στην ουσία, πρόκειται για μια πλατφόρμα που βοηθά εταιρείες και οργανισμούς να κάνουν πολύπλοκες προσομοιώσεις, γρήγορα και οικονομικά.
Μέχρι τώρα, η λίστα των πελατών περιλαμβάνει πανίσχυρες εταιρείες, όπως η Samsung, δημοφιλή πανεπιστήμια, όπως εκείνο της Οξφόρδης, μέχρι και το Υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας.
Στην αρχή, ο προσανατολισμός της Improbable ήταν το gaming, αλλά σταδιακά επέκτεινε τους ορίζοντές της σε διάφορα πεδία, από την επιστήμη μέχρι την άμυνα. Το 2015, δημιούργησε το SpatialOS, ένα λειτουργικό σύστημα για προσομοιώσεις και φέτος λάνσαρε μια beta έκδοση.
Τι ώθησε, όμως, τους τρεις νέους (οι δύο απόφοιτοι του Cambridge και συμφοιτητές, ο τρίτος απόφοιτος του Imperial College με προϋπηρεσία στην Goldman Sachs) να περάσουν από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στους εικονικούς κόσμους; Μια συζήτηση με τους καθηγητές τους για την έλλειψη αξιόπιστων μοντέλων προσομοίωσης σύνθετων καταστάσεων, φαίνεται ότι ήταν αρκετή για να τους έρθει η ιδέα, της οποίας η αξία σήμερα κοστολογείται στο 1 δισ. δολάρια!
Αρχικά, δούλεψαν πάνω σ’ ένα μοντέλο που προσπαθούσε να διερευνήσει τι θα συνέβαινε σε μια πόλη, αν οι υπάρχουσες Υπηρεσίες Πρόνοιας καταργούνταν και όλοι οι πολίτες έπαιρναν ένα καθολικό βασικό εισόδημα. Το επόμενο εγχείρημά τους, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση, αφορούσε σ’ ένα μοντέλο που διερευνούσε τον αντίκτυπο, σε μια πόλη, των οχημάτων χωρίς οδηγό: Μπορεί να λειτουργήσει στο υπάρχον οδικό δίκτυο; Θα μειώσει το μποτιλιάρισμα; Θα αφήσει περισσότερους χώρους στάθμευσης;
Οι “Ακυβέρνητες Πολιτείες” (WorldsAdrift), ήταν το πρώτο δείγμα δουλειάς τους και ήταν ηλεκτρονικό παιχνίδι. Ένας κόσμος με μετέωρα νησιά, με ξεχωριστά χαρακτηριστικά το καθένα, όπου εκατομμύρια παίκτες αλληλεπιδρούν με πλάσματα και αντικείμενα, ενώ περιφέρονται με εικονικά πλοία.
Πού πάνε, όμως, τα 500 εκατομμύρια χρηματοδότηση που πήρε η Improbable; Προς το παρόν, δεν πάνε στην τσέπη του Narula, ο οποίος σπάνια αγοράζει κάτι, όπως λένε φίλοι του, και κυκλοφορεί μ’ ένα σπασμένο iPhone 6. Τα χρήματα πάνε στην ανάπτυξη και, συγκεκριμένα, στην τεχνολογική. Πήγαν, επίσης, στην πρόσληψη 180 υπαλλήλων, οι οποίοι τρέχουν τα πρότζεκτ στις δύο έδρες της εταιρείας, στο Λονδίνο και στο Σαν Φραντσίσκο. Η Improbable έχει ένα εκπληκτικό team που αποτελείται από 22 εθνικότητες, οι οποίες δίνουν ένα πολυπολιτισμικό αέρα στην εταιρεία.
“Ήταν ένα ταξίδι η επίλυση των θεμελιωδών τεχνικών προβλημάτων, ώστε να δείξουμε ένα λειτουργικό προϊόν, να δούμε τις δυνατότητες της αγοράς που ερευνούμε”, δήλωσε ο Narula, όταν ρωτήθηκε σχετικά με το σκεπτικό για το μέγεθος της συλλογής κεφαλαίων. “Έχουμε ένα όραμα είκοσι ετών για το πώς μπορούμε να καταστήσουμε δυνατές τις τεράστιες προσομοιώσεις κλίμακας. Δεν πρόκειται να συμβεί εν μία νυκτί, είναι κάτι που θα απαιτήσει βαθιά και συνεχή επένδυση. Σκεπτόμαστε μακροπρόθεσμα, θέλοντας να παραμείνουμε ανεξάρτητοι και να δημιουργήσουμε κάτι πραγματικά ξεχωριστό”.
Ποιος είναι, όμως, ο Herman Narula, ο εμπνευστής του εκπαιδευτικού Matrix που κέρδισε την προσοχή του επενδυτικού κόσμου; Ο Narula γεννήθηκε στο Δελχί το 1988 και μεγάλωσε μεταξύ ΗΠΑ και Ηνωμένου Βασιλείου. Μόλις σε ηλικία 14 ετών θέλησε να στήσει μια επιχείρηση, όμως τον απέτρεψε η μητέρα του, η οποία επέμενε να τελειώσει πρώτα τις σπουδές του.
Ο πατέρας του είναι δισεκατομμυριούχος κατασκευαστής και αρχικά δεν πείστηκε για την επιχειρηματική ιδέα του γιου του. Έτσι, ο Narula εγκατέλειψε την οικογενειακή κληρονομιά για να επικεντρωθεί στη δική του εταιρεία. Τώρα που η Improbable έχει αναρριχηθεί στο επιχειρηματικό πεδίο, η οικογένειά του έχει πειστεί λίγο περισσότερο – αν και, όπως ομολογεί ο ίδιος, ακόμα παραμένει σκεπτική.
Ήταν από μικρός παθιασμένος με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Και μάλιστα, το πρώτο παιχνίδι που έπαιξε ήταν το Magic Carpet, το οποίο έκλεψε από τους δύο μεγαλύτερους αδελφούς του. Θεωρεί ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια αποτελούν μια μορφή ψυχικής απελευθέρωσης, μια ευκαιρία να εκπαιδεύσεις το μυαλό σου και δεν συμφωνεί με την άποψη ότι προωθούν μια βίαιη συμπεριφορά.
Τα βράδια ο Narula απενεργοποιεί το τηλέφωνό του και κάνει διαλογισμό. Όταν έχει χρόνο, ακούει το λεύκωμα του Kyla La Grange και παρακολουθεί την Arsenal γιατί, όπως λέει, “οι εταιρείες τεχνολογίας πρέπει να είναι συνεκτικές, όπως οι ομάδες ποδοσφαίρου”. Αν τον ρωτήσεις ποιος είναι ο στόχος της ζωής του, αυτός θα σου πει: “Θέλω ν’ αλλάξω τον κόσμο!”.
Δεν ξέρουμε αν θα τον αλλάξει, αλλά ελπίζουμε τουλάχιστον να τον κάνει καλύτερο.
