Οι δύσκολοι καιροί καταφέρνουν πολλές φορές να μας κάνουν να έρθουμε πιο κοντά με τους φίλους, την οικογένεια, τους ανθρώπους μας. Μέσα στην πίεση, το άγχος και τη γενικότερη μιζέρια που επικρατεί στην ατμόσφαιρα, μια αγκαλιά, μια κουβέντα, έστω και η απλή παρουσία αγαπημένων προσώπων δίπλα μας, μπορεί να μας δώσουν μια μοναδική αίσθηση ασφάλειας, που μας κάνει να νιώθουμε πιο δυνατοί, πιο αισιόδοξοι.
Οι δύσκολοι καιροί, ωστόσο, έχουν τη δύναμη να απομακρύνουν κάποιους άλλους από φίλους, συγγενείς και γενικά όποιον κινείται σε ακτίνα χιλιομέτρων από αυτούς, καθώς επιδεινώνει τα χούγια, τις παραξενιές, τις ιδιοτροπίες τους. Και κάπως έτσι, τους φταίνε οι ερωτευμένοι που γιορτάζουν τον Άγιο Βαλεντίνο, αυτοί που τρώνε κρέας την Τσικνοπέμπτη, αυτοί που μασκαρεύονται τις Απόκριες, αυτοί που νηστεύουν τη Σαρακοστή και, γενικά, όσοι έχουν το θράσος να αναπνέουν γύρω τους.
Ο τίτλος του κειμένου αυτού είναι φράση που μου είπε η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, όταν συναντηθήκαμε για τη συνέντευξη. Μιλούσαμε για τα δύσκολα που έχουν εισβάλει στις ζωές όλων, για αυτό το σταμάτημα που έχει επιβληθεί στα όνειρα και τα σχέδιά μας, αλλά και τη δύναμη που βρίσκουν κάποιοι άνθρωποι να πάνε κόντρα στις συνθήκες και να παλέψουν γι’ αυτό που πραγματικά αγαπούν και γουστάρουν.
Ωστόσο, ακόμη και τώρα, υπάρχουν άνθρωποι που θα προσπαθήσουν να σε κρατήσουν πίσω. Είτε γιατί δεν μπορούν αυτοί να πάνε μπροστά, είτε γιατί δεν αντέχουν την επιτυχία των άλλων. Υπάρχουν αυτοί που θα κρίνουν αρνητικά ό,τι κάνουν οι άλλοι, γιατί δεν μπορούν να έρθουν αντιμέτωποι με το θετικό ή την χαρά κάποιου τρίτου. Αυτοί που θα προσγειώσουν απότομα κάθε προσπάθεια απογείωσης των άλλων, γιατί οι ίδιοι φοβούνται τα ύψη ή απλά γιατί δεν θέλουν να ξεφεύγει κάποιος από τη μάζα. Υπάρχουν αυτοί που έχουν έτοιμο το “τα ‘λεγα ‘γω” για την αποτυχία των άλλων και το “σιγά, μωρέ τι έκανε κι αυτός;”, αντίστοιχα, για την επιτυχία του.
Λίγη αγάπη παραπάνω μωρέ… Όσο κι αν οι παρούσες συνθήκες βάζουν φρένο στα όποια σχέδιά μας, πάντα θα υπάρχει μια “διέξοδος κινδύνου”, για να μπορέσουμε να βγούμε λίγο στο φως. Κι όποιος δεν αντέχει το φως, ας κλείσει τα μάτια κι ας αφήσει τους άλλους να συνεχίσουν να το αναζητούν…
Θεόδουλος Παπαβασιλείου
t.papavasiliou@tpb.gr
