Μια ασθένεια που αποτελεί ταμπού για μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, με αποτέλεσμα και πολλά άτομα να περιθωριοποιούνται αδικαιολόγητα, αλλά και να μην υπάρχει η απαραίτητη γνώση (και θέληση) για μια απλή εξέταση που μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια. Παράλληλα, και μια ασθένεια συχνά παραμελημένη από την πολιτεία, με το βάρος της ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού να πέφτει στις πλάτες φορέων, εξεταστικών κέντρων και ΜΚΟ, όπως τα Checkpoint, η “Θετική Φωνή” και το “Κέντρο Ζωής”, καθιστώντας τα σημαντικό σημείο αναφοράς για τα άτομα που είτε νοσούν, είτε –αν και δεν νοσούν– έχουν κατανοήσει ότι ο HIV μας αφορά όλους.
EΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ: ΜΑΡΙΑ ΛΥΣΑΝΔΡΟΥ
“Η HIV λοίμωξη θεωρείται πλέον κυρίως ‘κοινωνική’ και όχι ‘ιατρική’ ασθένεια”
Ο ψυχολόγος Υγείας (MSc) και Διευθυντής των Κέντρων Πρόληψης και Εξέτασης Checkpoint, κ. Σοφοκλής Χάνος, μας μιλά για την κρίσιμη σημασία της πρόληψης και της τακτικής εξέτασης, δίνοντάς μας βασικές πληροφορίες γύρω από τον HIV, τις οποίες όλοι πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν μας.
Τι ποσοστό ανθρώπων είναι οροθετικοί σήμερα στην Ελλάδα και τι υποδηλώνει αυτό, σε σύγκριση με τα ποσοστά του παρελθόντος;
Βάσει του τελευταίου επιδημιολογικού δελτίου του Κέντρου Ελέγχου Λοιμώξεων και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), από την αρχή της επιτήρησης της επιδημίας στη χώρα μας, μέχρι και το τέλος του 2016, έχουν καταγραφεί επίσημα 15.966 οροθετικά άτομα, συμπεριλαμβανομένων και των περιπτώσεων που ανέπτυξαν AIDS. To 83% αυτών αφορά σε άνδρες, ενώ το 17% σε γυναίκες.
Ενώ παραδοσιακά σημειώνονταν περί των 800 περίπου νέων λοιμώξεων σε ετήσια βάση, από το 2015 και μετά καταγράφεται μείωση, με περίπου 616 νέα περιστατικά να αναφέρονται για το έτος 2016. Αυτή η μικρή πτώση πιθανώς να είναι “προάγγελος” (κάτι που όσοι δραστηριοποιούμαστε σε αυτό το πεδίο ελπίζουμε να επαληθευτεί κιόλας τόσο στο άμεσο, όσο και στο απώτερο μέλλον) μιας μεγαλύτερης μείωσης στην επίπτωση του HIV, δηλαδή στο πόσα νέα περιστατικά προστίθενται κάθε χρόνο στα ήδη υπάρχοντα.
Αυτό, παράλληλα, μπορεί να υποδηλώνει και το γεγονός ότι οι στοχευμένες προσπάθειές μας για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση προγραμμάτων αύξησης της ευαισθητοποίησης του κόσμου απέναντι σε θέματα πρόληψης για τον HIV και άλλα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ), μέσω των ενημερώσεων που κάνουμε στις δομές μας, της δυνατότητας για παροχή γρήγορης και δωρεάν εξέτασης, αλλά και της διανομής προφυλακτικών και ενημερωτικού υλικού, ίσως τελικά και να αποδίδουν, και να βοηθάμε κι εμείς στην προάσπιση και διαφύλαξη της δημόσιας υγείας της χώρας μας.
Αν κάποιος υποψιάζεται ότι είναι οροθετικός, από πού πρέπει να ξεκινήσει, ώστε και να ενημερωθεί σωστά, αλλά και να εξεταστεί;
Είναι πολύ σημαντικό –λόγω της ιδιαιτερότητας της εξέτασης για τον HIV–, κάποιος να κάνει τη διαδικασία όσο πιο σωστά γίνεται, βάσει κατευθυντηρίων οδηγιών τόσο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO), όσο και του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου Λοιμώξεων και Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC). Οι οδηγίες αυτές ορίζουν ότι η εξέταση θα πρέπει να είναι εθελοντική, ει δυνατόν δωρεάν, εύκολα και ανά πάσα στιγμή προσβάσιμη, ανώνυμη και εμπιστευτική, και να συνοδεύεται από την κατάλληλη κάθε φορά συμβουλευτική διαδικασία τόσο πριν, όσο και μετά την εξέταση. Επομένως, όποιος θέλει να εξετασθεί, θα πρέπει να αναζητήσει μια δομή (δημόσιο ή ιδιωτικό νοσοκομείο, μικροβιολογικό κέντρο, κέντρο από την κοινότητα, όπως είναι το Checkpoint) και να κάνει την απαραίτητη εξέταση.
Τα παραπάνω πλαίσια μπορεί να διαφέρουν μεταξύ τους π.χ. στο περιβάλλον, στην προσέγγιση, στον τρόπο εξέτασης, αλλά και στον χρόνο που χρειάζεται για την παραλαβή του αποτελέσματος, οπότε είναι καθαρά στο χέρι του εκάστοτε ωφελούμενου, ποια δομή θα επιλέξει.
Ποιες είναι οι βασικές ενδείξεις στις οποίες θα πρέπει να δώσει σημασία κάποιος, ώστε να μπει στη διαδικασία να εξεταστεί;
Θα λέγαμε ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένη συμπτωματολογία, η οποία να μας οδηγεί κιόλας στην εξέταση. Γενικά, είναι καλό να εξεταζόμαστε μόνο και μόνο από την πλευρά της πρόληψης και της σημασίας που αυτή έχει για την υγεία μας.
Ένας κύριος λόγος γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι ένα μικρό μεν, αλλά υπαρκτό βέβαια, ποσοστό ανθρώπων, όταν έρθουν σε επαφή με τον ιό, δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Άρα, οι εν λόγω άνθρωποι διατρέχουν τον κίνδυνο μιας καθυστερημένης διάγνωσης – πράγμα που, όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, δυσκολεύει τα πράγματα. Σε αντίθεση, μια έγκαιρη διάγνωση μόνο με θετικό πρόσημο μπορούμε να τη δούμε, μια και το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου δεν έχει υποστεί μεγάλες “ζημιές” ακόμη, πράγμα που καθιστά πιο εύκολη τη μετέπειτα διαδικασία.
Όπως π.χ. είναι προτιμότερο να διαγνώσουμε μια μορφή καρκίνου το συντομότερο δυνατόν, το ίδιο ισχύει και για τον HIV. Σε αυτή την περίπτωση, το άτομο ξεκινά άμεσα αγωγή (ειδικά και μετά τις τελευταίες κατευθυντήριες οδηγίες άμεσης έναρξης της αντιρετροϊκής αγωγής) και εξασφαλίζει ποιότητα και προσδόκιμο ζωής εφάμιλλο με αυτό ενός οροαρνητικού ατόμου.
Στην περίπτωση, τώρα, που εμφανίσει κάποιος συμπτώματα, αυτά συχνά προσομοιάζουν με τα συμπτώματα μιας κοινής γριπώδους συνδρομής και τα πιο συνήθη που έχουν καταγραφεί και αναφέρονται στην κλινική πράξη αφορούν σε παρατεταμένη εμπύρετη κατάσταση, σε πρησμένους λεμφαδένες στον λαιμό, στις μασχάλες και στη βουβωνική περιοχή, σε νυχτερινές εφιδρώσεις (χωρίς λόγο) και σε έντονες διαρροϊκές κενώσεις.
Τα συμπτώματα αυτά (συνδυασμός ή μεμονωμένα), συνήθως εμφανίζονται 2-3 εβδομάδες μετά την επαφή μας με τον ιό, και η περίοδος αυτή καλείται “πρωτολοίμωξη”. Είναι, δηλαδή, η περίοδος κατά την οποία ξεκινά να πολλαπλασιάζεται ο ιός στον οργανισμό μας και, από οροαρνητικός κάποιος, γίνεται οροθετικός – ξεκινά, με άλλα λόγια, να ζει με τον HIV. Επομένως, καλό είναι να μην περιμένουμε κάποιο σύμπτωμα για να κάνουμε την απαραίτητη εξέταση και από μόνοι μας να προβαίνουμε σε αυτή.
Άνδρας οροθετικός – γυναίκα οροθετική: υπάρχουν καθόλου διαφορές (π.χ. σε επίπεδο συμπτωμάτων, ανθεκτικότητας οργανισμού);
Διαφορά θα μπορούσαμε να πούμε παρουσιάζεται μόνο στον αριθμό καταγεγραμμένων περιστατικών. Διαχρονικά η HIV λοίμωξη, στην περίπτωση της Ελλάδας, αφορούσε –και εξακολουθεί να αφορά– περισσότερο στους άνδρες, και ειδικά στην ομάδα των ανδρών που κάνουν σεξ (και) με άνδρες (ΑΣΑ), εξαιρουμένης βέβαια της επιδημικής έκρηξης που κατεγράφη το 2012 και αφορούσε στην ομάδα των χρηστών ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών (ΧΕΝ). Η ομάδα λοιπόν των ΑΣΑ, είναι η προεξάρχουσα στην οποία κιόλας επικεντρώνεται η HIV επιδημία και στη δυτική Ευρώπη.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να τονίσω το γεγονός ότι θα ήταν καλό και πολύ λιγότερο στιγματιστικό να μη μιλάμε για “ομάδες υψηλού κινδύνου”, αλλά για “πρακτικές πιο επικίνδυνες από κάποιες άλλες”. Με άλλα λόγια, η πρακτική του π.χ. πρωκτικού σεξ δεν συναντάται μόνο σε ΑΣΑ, αλλά και σε ετεροφυλόφιλα άτομα. Απλώς στην ομάδα των ΑΣΑ, το πρωκτικό σεξ είναι μία από τις βασικές πρακτικές διεισδυτικής σεξουαλικής επαφής.
Επίσης, καλό είναι να ξέρουμε ότι ο βλεννογόνος του εντέρου είναι πιο ευαίσθητος από άλλους, άρα μπορεί να τραυματίζεται και να διαρρηγνύεται και πιο εύκολα. Γι’ αυτό και συστήνουμε το πρωκτικό σεξ να συνοδεύεται πάντα από τη χρήση λιπαντικού, γιατί έτσι μειώνονται –και ως εκ τούτου εξαλείφονται– οι τριβές που ασκούνται, άρα και η πιθανότητα τραυματισμού.
Πολλές συζητήσεις έχουν γίνει περί ένταξης της σεξουαλικής αγωγής στο σχολείο. Πόσο σημαντικό είναι να ισχύσει κάτι τέτοιο και ποια είναι τα κυριότερα κωλύματα που εξακολουθούν να κρατάνε τη σεξουαλική αγωγή εκτός των ελληνικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων;
Δυστυχώς, η Ελλάδα εξακολουθεί να συγκαταλέγεται στις χώρες της Ευρώπης στις οποίες, ενώ διαθέτει θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει τη διδασκαλία του μαθήματος της σεξουαλικής εκπαίδευσης, έστω στο πλαίσιο της αγωγής υγείας, στην πράξη δεν εφαρμόζεται κάτι (ενώ ελάχιστοι είναι οι τολμηροί και φωτισμένοι εκπαιδευτικοί που έχουν εκπονήσει και διδάξει σχετικά προγράμματα). Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι μόνο αρνητικό αντίκτυπο μπορεί να έχει, καθώς τα παιδιά δεν εξοικειώνονται από μικρή ηλικία με έννοιες, πρακτικές κ.λπ. με τις οποίες θα κληθούν αργότερα να ασχοληθούν και να κάνουν. Για παράδειγμα, η σωστή χρήση προφυλακτικού διδάσκεται στο πλαίσιο μαθήματος από το δημοτικό κιόλας, σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης.
Κατά τη γνώμη μου, το κυριότερο κώλυμα στη χώρα μας έχει να κάνει με τις αναχρονιστικές τάσεις και απόψεις της ελληνικής πολιτείας και μέρους της ελληνικής κοινωνίας σε ό,τι σχετίζεται –και ως εκ τούτου συνεπάγεται– με το σεξ, ενώ μεγάλο ρόλο έχει παίξει και η στάση της εκκλησίας, που π.χ. θεωρεί τη σεξουαλική επαφή σε προγαμιαίο επίπεδο ως αμαρτία, ενώ λόγο ύπαρξης έχει το σεξ που σκοπεύει στην αναπαραγωγή και μόνο.
Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, πόσο αρνητική είναι η έλλειψη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία, όταν στις μέρες μας οι έφηβοι ξεκινούν τη σεξουαλική τους δραστηριότητα σε πολύ νεαρότερη ηλικία, σε σχέση με λίγα χρόνια πριν.
Πού βρισκόμαστε, οι Έλληνες, από πλευράς ενημέρωσης σχετικά με τον HIV;
Θεωρώ πως τα πράγματα και η κατάσταση ενημέρωσης και γνώσης για τον HIV εν γένει είναι πολύ καλύτερη, σε σχέση με παλαιότερα. Παρόλα αυτά, μέσω της καθημερινής μας επαφής και πρακτικής, αφουγκραζόμαστε το ότι ακόμη υπάρχει αρκετή δουλειά να κάνουμε επ’ αυτού. Παρ’ όλη την πρόοδο που έχει σημειώσει η παγκόσμια ιατρική κοινότητα στο να θεωρείται και να κατατάσσεται στις μέρες μας ο HIV στις χρόνιες παθήσεις, με ένα πάρα πολύ καλό προσδόκιμο και, ποιότητα ζωής μάλιστα, για ένα οροθετικό άτομο, αυτό που παραμένει ακόμη σε “υψηλό” επίπεδο είναι το στίγμα, και μάλιστα το κοινωνικό, που επιφέρει ο ιός.
Δυστυχώς, ακόμη συναντούμε περιπτώσεις ανθρώπων που πιστεύουν (καθαρά από έλλειψη γνώσης), ότι ο ιός HIV μπορεί να μεταδοθεί με μια απλή χειραψία, με ένα φιλί, με μια αγκαλιά, με το να πιω από το ποτήρι του άλλου ή να φάω από το πιρούνι του, με το γυμναστήριο ή την πισίνα. Αυτό, όπως καταλαβαίνουμε όλοι, συμβάλλει στην αύξηση του στιγματισμού και, ως εκ τούτου, στην πιθανή περιθωριοποίηση ενός οροθετικού συνανθρώπου μας!
Η περιθωριοποίηση όντως εξακολουθεί να αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο στο θέμα “HIV/AIDS”. Τι ισχύει ειδικότερα στην περίπτωση της χώρας μας;
Όπως είπαμε και προηγουμένως, πλέον η HIV λοίμωξη θεωρείται κυρίως “κοινωνική” και όχι “ιατρική” ασθένεια. Και αυτό οφείλεται στο στίγμα και τα αποτελέσματα αυτού, όπως η περιθωριοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός που βιώνει ένας οροθετικός συνάνθρωπός μας. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οροθετικά άτομα απολύονται από τις δουλειές τους ή αποκλείονται από την αναζήτηση και διεκδίκηση κάποιας δουλειάς, όταν κατηγορηματικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι η χώρα μας έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μετά από προσφυγή συμπολίτη μας σε ανάλογη περίπτωση.
Επομένως, ναι, ακόμη υπάρχει στίγμα και αποκλεισμός. Αυτός είναι και ο ένας σημαντικός πυλώνας της λειτουργίας και του σκοπού υπάρξεως των δομών μας: Η αποστιγματοποίηση του HIV.
Πείτε μας λίγα λόγια για τα Κέντρα Πρόληψης CheckPoint. Τι χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος που ενδιαφέρεται να σας επισκεφθεί;
Τα κέντρα πρόληψης και εξέτασης Checkpoint είναι μια πρωτοβουλία του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδος “Θετική Φωνή”, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Ασθενών Ήπατος Ελλάδος “Προμηθέας”, ενώ λειτουργούν στην Αθήνα από το τέλος του 2012 και στη Θεσσαλονίκη από το 2014.
Στα Checkpoint μπορεί κάποιος να λάβει υπηρεσίες γρήγορης, ανώνυμης και δωρεάν εξέτασης για HIV και ηπατίτιδες Β και C, καθώς και συμβουλευτική σε θέματα πρόληψης των παραπάνω ιών, ασφαλέστερου σεξ και σεξουαλικής υγείας εν γένει, σε ένα πολύ φιλικό, ζεστό και μη επικριτικό περιβάλλον. Απευθύνονται τόσο στον γενικό πληθυσμό, όσο και σε ομάδες αυτού που πλήττονται δυσανάλογα από τον HIV και άλλα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ) – όπως οι άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες (ΑΣΑ), οι χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών ουσιών (ΧΕΝ), τα άτομα που εργάζονται στον τομέα του σεξ, τα διεμφυλικά (τρανς) άτομα, οι μετανάστες κ.ά.
Για την εξέταση χρησιμοποιούνται οι πλέον σύγχρονες τεχνικές και μέθοδοι, όπως αυτή της ταχείας εξέτασης (rapid testing) ανίχνευσης αντισωμάτων, η οποία χρησιμοποιεί μια σταγόνα αίματος από το δάχτυλό μας, είναι ανώδυνη και το ίδιο αξιόπιστη με μια κλασική παραδοσιακή εξέταση αίματος (το ποσοστό ευαισθησίας και ειδικότητας ανέρχεται στο 99,7%). Στην περίπτωση που ανιχνευθούν αντισώματα για τον ιό HIV και την ηπατίτιδα C (HCV) ή αντιδράσει η εξέταση για το Αυστραλιανό αντιγόνο (ηπατίτιδα Β), το εξειδικευμένο προσωπικό των δομών μας (και αφού το επιθυμεί ο ωφελούμενος), αναλαμβάνει τη διασύνδεσή του με μονάδα υγείας για τις περαιτέρω εξετάσεις και την παρακολούθηση που χρήζει σε αυτή την περίπτωση.
Κάτι για το οποίο είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι είναι το γεγονός ότι τα Checkpoint μας έχουν χαρακτηρισθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τον Ιούλιο 2015, και στο πλαίσιο των ανανεωμένων κατευθυντήριων οδηγιών για την HIV εξέταση, ως βέλτιστη πρακτική σχετικά με μια επιτυχημένη ολιστική προσέγγιση του HIV, ενώ στις δομές μας κάθε χρόνο για τα τελευταία 3 χρόνια καταγράφεται πάνω από το 30% των νέων HIV διαγνώσεων σε όλη τη χώρα.
Περισσότερες πληροφορίες μπορεί κάποιος να βρει “μπαίνοντας” στην ιστοσελίδα μας: http://mycheckpoint.gr/
Τι προβλέπει η ατζέντα σας από πλευράς εκδηλώσεων, με αφορμή τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα για το HIV/AIDS (1η Δεκεμβρίου);
Οι κοινές μας δράσεις (Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος “Θετική Φωνή”, Κέντρα πρόληψης και εξέτασης Checkpoint και Σύλλογος Ασθενών Ήπατος Ελλάδος “Προμηθέας”) ξεκίνησαν μια εβδομάδα νωρίτερα και κορυφώνονται κατά την Παγκόσμια Ημέρα AIDS. Αυτές περιλαμβάνουν τη συμμετοχή μας κυρίως σε δράσεις με σκοπό την αύξηση της ευαισθητοποίησης του κόσμου, τόσο μέσω της παροχής της δυνατότητας της γρήγορης και δωρεάν εξέτασης στα “Checkpoint” Αθήνας και Θεσσαλονίκης, όσο και μέσω των κινητών μας μονάδων σε διάφορα σημεία στις πόλεις αυτές, όπως και μέσω της διανομής ενημερωτικού υλικού και προφυλακτικών.
Θα ήθελα, επίσης, να τονίσω και τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Εβδομάδα Εξέτασης για HIV και ηπατίτιδες, η οποία διεξήχθη στη χώρα μας από τις 17 μέχρι και τις 24 Νοεμβρίου 2017 (περισσότερες πληροφορίες στο http://positivevoice.gr/?p=5198).
Επίσης, με αφορμή την 1η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα AIDS, ταινίες από όλο τον κόσμο, με συμμετοχές και βραβεία σε καταξιωμένα διεθνή φεστιβάλ, όπως αυτά του Βερολίνου, του Τορόντο και του Λοκάρνο, καθώς και με υποψηφιότητες για βραβεία Oscar και Emmy, προβλήθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο φεστιβάλ ταινιών “CINEMA plus | Το HIV/AIDS στον Κινηματογράφο”, με είσοδο ελεύθερη για το κοινό (27, 28 και 29 Νοεμβρίου στον κινηματογράφο “Τριανόν” στην Αθήνα, και 1η Δεκεμβρίου στο ΙΕΚ Ακμή, στη Θεσσαλονίκη. Περισσότερες πληροφορίες στο https://cinemaplus.positivevoice.gr/).
Επίσης, στις 27 Νοεμβρίου πραγματοποιήσαμε συνέντευξη Τύπου για την Παγκόσμια Ημέρα AIDS, στον πολυχώρο Impact Hub, στο Μοναστηράκι. Φέτος είχαμε την τιμή να έχουμε ως πρέσβειρα των μηνυμάτων της “Θετικής Φωνής” την κα Έλλη Στάη, ενώ η συνέντευξη Τύπου συνδιοργανώθηκε με την Ελληνική Εταιρεία Μελέτης και Αντιμετώπισης του AIDS (ΕΕΜΑΑ).
Ανήμερα, δε, της 1ης Δεκέμβρη, μαζευτήκαμε στις πλατείες Μοναστηρακίου και Αριστοτέλους για τη δημιουργία του Red Ribbon, του συμβόλου μνήμης όσων ανθρώπων έχασαν τη μάχη με το AIDS παλαιότερα, ενώ το ίδιο βράδυ είχαμε την τιμή να υποδεχτούμε και να ενημερώσουμε τον κόσμο για την πρόληψη του HIV και να μοιράσουμε προφυλακτικά μέσω εκδηλώσεων σε μαγαζιά στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Τέλος, για φέτος καταφέραμε να εξασφαλίσουμε για δεύτερη χρονιά την άδεια για τη φωταγώγηση του Ελληνικού Κοινοβουλίου στην Αθήνα και του Λευκού Πύργου στη Θεσσαλονίκη με το Red Ribbon.
Αν ήταν να δώσετε ένα μήνυμα σχετικά με τον HIV σε όποιον –οροθετικό ή μη– διαβάζει αυτή μας την κουβέντα, ποιο θα ήταν αυτό;
Με αφορμή, λοιπόν, την Ευρωπαϊκή Εβδομάδα εξέτασης για HIV και ηπατίτιδες, αλλά και την Παγκόσμια Ημέρα AIDS (1η Δεκεμβρίου), θα ήθελα να επικοινωνήσω στον κόσμο το μήνυμα και τη σημασία της τακτικής εξέτασης. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα που έχουν αλλάξει αρκετά τα δεδομένα αναφορικά με την πρόσβαση και την ευκολία διενέργειας της εξέτασης, δεν υπάρχει “κουλτούρα εξέτασης”, κυρίως λόγω της φύσης της ίδιας της εξέτασης.
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν πρόκειται για μια εξέταση π.χ. για γρίπη, που λες “ok, δεν έγινε και κάτι, σε 5 ημέρες θα είμαι καλύτερα”. Η εξέταση αυτή, για μεγάλη μερίδα του κόσμου, μπορεί να είναι μια αγχωτική κατάσταση και να δημιουργεί άσχημες σκέψεις ή αρνητικά συναισθήματα, μη εύκολα διαχειρίσιμα πολλές φορές. Θα ήθελα να πω στον κόσμο να μάθει να μη φοβάται να εξετάζεται, τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο, για HIV και ηπατίτιδες, καθαρά από άποψη πρόληψης και μόνο. Ειδικά οι παραπάνω ιοί μπορεί να μην εμφανίσουν σοβαρή –ή και καθόλου– συμπτωματολογία, σε περίπτωση που έρθει κάποιος σε επαφή μαζί τους και, ως εκ τούτου, να μην γνωρίζει ότι έχει εκτεθεί. Αυτό μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει για το εν λόγω άτομο και το ανοσοποιητικό του σύστημα αρχικά και, κατόπιν, και για τη δημόσια υγεία.
Επομένως, ένα μεγάλο “like” στην πρόληψη μέσω της τακτικής εξέτασης, γιατί ακόμη και στην περίπτωση που έχει τελικά εκτεθεί κάποιος, μια έγκαιρη διάγνωση και έναρξη θεραπείας μόνο οφέλη μπορεί να αποφέρει. Και μην ξεχνάτε: όπως αναφέρει και η τελευταία μας καμπάνια… “ένα δάχτυλο αρκεί”!
Για περαιτέρω ενημέρωση σχετικά με τον HIV, επισκεφθείτε τα: http://mycheckpoint.gr/ και http://positivevoice.gr
Διαβάστε επίσης…
 |
“Θετική φωνή” απέναντι στο AIDS: Τα προβλήματα που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης |
|
|
Νέοι και προφύλαξη από τον HIV |
