Καθημερινά, πολλές μαμάδες καλούνται να συνοδεύσουν τα παιδιά τους σε διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες. Τι συμβαίνει, όμως, με τις μαμάδες που συνοδεύουν τους γιους τους στις προπονήσεις και στους αγώνες ποδοσφαίρου;
της Βίκυς Κόρδα
Για την ιστορία
Σύμφωνα με την Wikipedia, ο όρος soccer mom έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των ΗΠΑ το 1982 και αναφερόταν στις μητέρες που περνούν την ημέρα τους πηγαίνοντας τα παιδιά τους στις αθλητικές τους υποχρεώσεις. Σύμφωνα με το προφίλ τους, όπως διαμορφώθηκε στις ΗΠΑ, οι “soccer moms” είναι παντρεμένες, ευκατάστατες, ζουν στα προάστια και είναι σχεδόν πάντα στρεσαρισμένες.
Οι “soccer moms”, την περίοδο πριν τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 1996, έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής, καθώς, σύμφωνα με τους αναλυτές, συνιστούσαν ένα σημαντικό γκρουπ αναποφάσιστων –και επομένως ευμετάβολων– ψηφοφόρων.
Στην πορεία, βέβαια, ο όρος αυτός απέκτησε αρνητική χροιά. Έγινε συνώνυμο εκείνων των μαμάδων που επιλέγουν ένα υπερφορτωμένο πρόγραμμα και “συντονισμένες κινήσεις πνευματικής καλλιέργειας” για τα παιδιά τους, αντί μιας πιο απλής και ανέμελης παιδικής ηλικίας.
Ας κάνουμε μια συμφωνία
Στο κείμενο αυτό θα κρατήσουμε τον όρο “soccer mom” απαλλαγμένο από καθετί αμερικανικό και αρνητικό. Αντιθέτως, θα του προσδώσουμε μια απόλυτα θετική χροιά. Θα επικεντρωθούμε στις Ελληνίδες μαμάδες που, για πολλούς λόγους, καλούνται να συνοδεύουν οι ίδιες τα αγόρια τους στις προπονήσεις και τους αγώνες.
Αυτό το κείμενο, λοιπόν, είναι αφιερωμένο σε όσες κατέχουν από ποδόσφαιρο και το απολαμβάνουν μαζί με τα παιδιά τους!
“Μαμά, έλα να σε μάθω “σκαφτό”!”
Οι περισσότερες αγορομάνες ξέρουν από ποδόσφαιρο, καθώς “αναγκάζονται” στην πλειοψηφία τους και να είναι ενήμερες για το πρωτάθλημα και το Champions League, και να έχουν άποψη για τα ντέρμπι και τους παίκτες, και να γνωρίζουν τις μεταγραφές και γενικά όλες τις εξελίξεις.
Για όσες είναι έτσι κι αλλιώς οπαδοί του αθλήματος, η ενασχόληση είναι σαφέστατα πολύ πιο εύκολη υπόθεση. Αλλά και εκείνες που μυήθηκαν από τους γιους τους, γνωρίζουν σιγά-σιγά την ομορφιά του αθλήματος και καταλήγουν να τα καταφέρνουν το ίδιο καλά. Και όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει, αν παρευρεθεί σε αγώνες που διεξάγονται τα Σαββατοκύριακα, τελικά και οι μεν και οι δε το ευχαριστιούνται το ίδιο.
Βεβαίως, δύσκολα τα αγόρια μένουν στη θεωρία. Συνήθως θέλουν να μοιραστούν τις δεξιότητες και τις τεχνικές τους και στην πράξη, συμπαρασύροντας πολλές φορές, εκτός από τον μπαμπά, και τη μαμά στην πρακτική εξάσκηση. Με άλλα λόγια, είναι αδύνατο μια “soccer mom” να μη γνωρίζει τι εστί σκαφτό και σακούλα, μεταξύ άλλων, και να μην τα έχει επιχειρήσει κιόλας, παίζοντας ποδόσφαιρο εντός, εκτός και επί… παντός χώρου!
Προπονήσεις, ματς και… μαμάδες-χούλιγκαν!
Μπάλα, λοιπόν, μέσα στο σπίτι, μπάλα στην αυλή, αλλά μπάλα και στην προπόνηση και στον αγώνα! “Χούλιγκαν” η μαμά στο σπίτι, “χούλιγκαν” στην προπόνηση, “χούλιγκαν” και στον αγώνα. Καθημερινές ή Σαββατοκύριακα, χειμώνα με κρύο και βροχή ή καλοκαίρι με ήλιο και καύσωνα, η μαμά είναι εκεί. Στον αγώνα.
Ενθαρρύνει, επιβραβεύει, πανηγυρίζει. Επεμβαίνει για να δώσει οδηγίες (όταν δεν τη βλέπει ο προπονητής), θυμώνει για τις χαμένες ευκαιρίες και ενίοτε δακρύζει (διακριτικά), βλέποντας το αγοράκι της να αγωνίζεται με όλη του την καρδιά.
Δεν χάνει στιγμιότυπο. Και ρουφάει όλες τις φάσεις. Γιατί μετά ακολουθεί ανάλυση του αγώνα, φάση-φάση, και, ελλείψει replay, οφείλει να θυμάται όλες τις καλές ενέργειες, τα σουτ, τα τάκλιν, τα κόρνερ, τις κεφαλιές. Όλα. Να επαινέσει όλες τις προσπάθειες, να επισημάνει –πάντα με τρόπο– αυτά που θα μπορούσαν να γίνουν στον επόμενο αγώνα, αλλά ακόμη και να παρηγορήσει…
Πάμε δυνατά!
Πράγματι, ο όρος soccer mom δημιουργήθηκε με αφορμή τις μεσοαστές Αμερικανίδες μαμάδες, και δέχτηκε στην πορεία αρνητική κριτική. Αλλά, όπως συμφωνήσαμε, εμείς δανειστήκαμε τον όρο για να σκιαγραφήσουμε και να επικροτήσουμε (μάλιστα μέσα από την πολύ ενδιαφέρουσα ενασχόλησή τους με ένα ανδρικό σπορ) όλες εκείνες τις μαμάδες που ζουν τον γονεϊκό τους ρόλο στο έπακρο. Και όχι μόνο τον ζουν, αλλά τον απολαμβάνουν κιόλας στο έπακρο.
Αδιαμφισβήτητα, τα παιδιά μας μάς θέλουν εκεί. Να μας βλέπουν να τα παρακολουθούμε. Να τους δίνουμε προσοχή. Να χαιρόμαστε με αυτά και γι’ αυτά. Να τα καμαρώνουμε. Να τα χειροκροτούμε. Να απολαμβάνουμε τη στιγμή. Ας πάρουμε, λοιπόν, ως παράδειγμα τη θετική πλευρά των “soccer moms” και ας είμαστε εκεί για τα παιδιά μας, παντού και πάντα.
Άλλωστε, το να είναι κανείς γονιός είναι συναρπαστικό και ανεπανάληπτο. Και η κάθε μέρα είναι μοναδική. Αλλά και η κάθε προπόνηση είναι μοναδική και ο κάθε αγώνας το ίδιο, όπως και η κάθε παράσταση, η κάθε γιορτή και η κάθε γυμναστική επίδειξη.
Όλες οι δραστηριότητες των παιδιών μας είναι μοναδικές και ανεπανάληπτες. Όπως και τα ίδια τα παιδιά μας!
