Βρίσκεται σταθερά στην κορυφή για 10 και πλέον χρόνια. Το τελευταίο του video clip έχει φτάσει 20 εκατομμύρια προβολές και μετρά, επίσης, εκατομμύρια φίλους στα social media. Οι αριθμοί δείχνουν ξεκάθαρα πως… για κάποιο λόγο είναι ιδιαίτερα αγαπητός στη νέα γενιά και όχι μόνο. Πίσω από τους αριθμούς μπορείς να βρεις πολύ περισσότερους – ενδεχομένως και χίλιους – λόγους που να εξηγούν τη μεγάλη του επιτυχία. Είναι ειλικρινής, ευγενικός, χαμηλών τόνων, πάντα δίπλα στους συνανθρώπους του που έχουν ανάγκη και θέλει να υπάρχει στον χώρο για το ταλέντο και τα τραγούδια του, κι όχι μέσω προκλήσεων και υπερέκθεσης. Ο Νίκος Οικονομόπουλος υποστηρίζει τις αξίες του, στέκεται στα πόδια του με την αξία του και μιλάει μόνο όταν έχει κάτι άξιο λόγου να πει…
Συνέντευξη στον Θεόδουλο Παπαβασιλείου
– Τις περισσότερες συνεντεύξεις τις δίνεις στο καμαρίνι σου. Νιώθεις μεγαλύτερη ασφάλεια/άνεση στον χώρο αυτό;
Όχι. Με την τηλεόραση και με την κάμερα έχω μια “άρνηση”. Ντρέπομαι με την κάμερα! Ενώ στη συνέντευξη που κάνω είτε στο καμαρίνι μου, είτε κάπου έξω, είτε στο ραδιόφωνο, που δεν έχει κάμερες να παρατηρεί ο άλλος σαν κλειδαρότρυπα, νιώθω πιο άνετα.
– Μου κάνει εντύπωση, επίσης, το γεγονός ότι έχεις δώσει συνολικά πολύ λίγες συνεντεύξεις. Κατά την άποψή μου, είναι δυσανάλογος ο αριθμός τους σε σχέση με την επιτυχία που έχεις…
Δεν είναι δυσανάλογος ο αριθμός. Αυτός είναι ο σωστός.
– Δυσανάλογος σε σχέση με ό,τι έχουμε συνηθίσει για άτομα που είναι στην επικαιρότητα. Φοβάσαι την υπερέκθεση, μην παρερμηνευτούν αυτά που θα πεις, δεν μιλάς λόγω συστολής…;
Αυτά είναι δευτερεύοντα. Όταν θα μιλήσεις, θα πρέπει να έχεις κάτι να πεις – αυτό είναι το πρώτο. Κι αυτό δεν γίνεται όταν δίνεις συνεχώς συνεντεύξεις, σε πολύ κοντινούς μήνες, μέρες, βδομάδες. Τι να πεις; Τα ίδια θα πεις!
Ούτως ή άλλως, δεν μου αρέσει να προκαλώ. Και είναι η εποχή που ένας δημοσιογράφος, για να μπορέσει να κάνει τη δουλειά του, πρέπει να κάνει μια ερώτηση η οποία θα προκαλέσει. Πρέπει να υπάρχει δράση και αντίδραση. Εγώ δεν είμαι αυτής της φιλοσοφίας.
Εγώ θέλω να μιλάω με τη δουλειά μου, και το κάνω από τότε που ξεκίνησα. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου. Δεν θέλω να κάνω και να λέω πράγματα που δεν τα πιστεύω και δεν τα υποστηρίζω.
– Έχεις πολύ μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο, εκατομμύρια ακόλουθους στα social media, εκατομμύρια views στο youtube. Μόνο το τελευταίο σου τραγούδι, το “Για κάποιο λόγο”, έχει ξεπεράσει τα 17 εκατομμύρια προβολές. Το ότι είσαι ένα άτομο που επηρεάζει τον κόσμο δεν σου γεννάει κάποια ευθύνη ή ανάγκη να βγεις να πεις κάποια πράγματα;
Ναι, το σκέφτομαι αυτό που λες. Αλλά μου δημιουργεί μια ευθύνη στο πόσο καλύτερα να κάνω τη δουλειά μου, όχι στο πόσα περισσότερα πράγματα θα πω. Όσα περισσότερα πράγματα πεις, τόσο περισσότερο κακό κάνεις και στον εαυτό σου στο τέλος, νομίζω. Γιατί, κακά τα ψέματα, δεν είμαστε οι τέλειοι, ούτε ξέρουμε τα πάντα.
Δεν είμαι ξερόλας. Λέω αυτά που γνωρίζω για εμένα και αυτά που παρατηρώ γύρω μου και θεωρώ ότι είναι σωστά για εμένα και τους συνανθρώπους μου. Δεν προσπαθώ να προκαλέσω και να κάνω τον άλλο να ακολουθήσει τη δικιά μου τη γραμμή. Αυτό είναι λάθος. Δεν πρέπει ποτέ να κάνεις τους άλλους να λειτουργούν όπως εσύ, γιατί δεν θα είναι “αυτοί”, θα είναι “εσύ”. Πρέπει όλοι να είναι ξεχωριστοί, να κάνουν αυτό που τους αρέσει.
– Στην είσοδο του μαγαζιού γίνεται χαμός από νεαρά παιδιά. Δεν νιώθεις ότι θα μπορούσες να αξιοποιήσεις τα ΜΜΕ, με σκοπό να περάσεις κάποια μηνύματα στη νέα γενιά;
Όχι. Κατά τη γνώμη μου, αυτή που κάνω είναι η σωστή αξιοποίηση των μέσων. Γιατί δείχνοντας και λέγοντας λιγότερα πράγματα στα social media, δείχνω στον νέο κόσμο πώς είναι να δημιουργείς. Χαίρομαι πολύ που αυτό που κάνω έχει απήχηση. Χαίρομαι που με αγαπούν οι νέοι άνθρωποι, γιατί σημαίνει ότι κάτι μπορεί να κάνω κι εγώ σωστά. Δεν μου αρέσει να προκαλώ. Ό,τι κάνω, το κάνω με την αξία μου. Στέκομαι στα πόδια μου και δεν προσπαθώ να παραπλανήσω τον κόσμο.
Είμαι αυθεντικός. Άρα, αυτό που κάνω είναι καλό λόγω της αυθεντικότητάς του. Και γι’ αυτό χαίρομαι διπλά. Δεν είναι αυτό ένα σωστό παράδειγμα για τους νέους; Όταν δείχνεις αγνός, ταπεινός και απλός;
– Η στάση σου αυτή είναι και ένα παράδειγμα για όλα αυτά τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον χώρο του τραγουδιού: Ότι δεν χρειάζεται να είναι συνεχώς “στα μέσα και στα έξω” για να χτίσουν καριέρα…
Εγώ είμαι υπέρ αυτού. Η υπερέκθεση δεν κάνει καλό στη δουλειά μας. Νομίζουν κάποιοι ότι κάνει καλό, αλλά αυτό αφορά όσους δεν έχουν ταλέντο ή κάποιους που είναι πιο επιρρεπείς στο εύκολο, στο γρήγορο. Αυτό είναι παγίδα. Πέφτεις στην παγίδα και τελειώνουν όλα. Γιατί δεν θέλει και πολλά λάθη για να καταστραφείς σε αυτή τη δουλειά…
Χαίρομαι που με αγαπούν οι νέοι άνθρωποι, γιατί σημαίνει ότι κάτι μπορεί να κάνω κι εγώ σωστά. Δεν μου αρέσει να προκαλώ. Ό,τι κάνω, το κάνω με την αξία μου.
– Όλα αυτά τα παιδιά που “στριμώχνονται” στα talent shows, πιστεύεις ότι αγαπούν ουσιαστικά τη μουσική, την Τέχνη, ή είναι απλά επηρεασμένα από τη λάμψη, τα “φρου-φρου και αρώματα” του καλλιτεχνικού χώρου; Στοιχεία που ήταν πιο έντονα παλαιότερα, αλλά υπάρχουν ακόμη και τώρα, ας μη γελιόμαστε…
Θεωρώ πως τα παιδιά κυνηγούν το όνειρό τους. Δεν είναι κακό. Αλλά τι γίνεται; Οι περισσότεροι, χωρίς να θέλω να θίξω τους ανθρώπους αυτούς, επηρεάζονται από όλο αυτό το “να με δουν, να κάνω κάτι να προκαλέσω” κ.λπ. – δεν επηρεάζονται μόνο από τη μουσική και την αγάπη τους να τραγουδούν. Υπάρχουν, όμως, και αυτοί που αγαπούν τη μουσική και το τραγούδι, που έχουν πολύ μεγάλο ταλέντο και προσπαθούν να το αναδείξουν με αυτόν τον τρόπο.
– Κάποιοι που δεν προκαλούν με τον Α ή τον Β τρόπο, είτε αυτό είναι η εμφάνιση, είτε…
Μπορείς να προκαλέσεις μόνο μέσω της δουλειάς σου, όχι εκτός της δουλειάς σου.
– Είναι εύκολο κάποιο νέο παιδί να ξεχωρίσει μέσα στο πλήθος χωρίς να προκαλέσει;
Ναι, και το πιστεύω ακράδαντα. Πρέπει να έχεις πίστη σε αυτό που κάνεις, να πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις. Όταν, όμως, έχεις ταλέντο. Δεν ισχύει γι’ αυτούς που θεωρούν ντε και καλά ότι έχουν ταλέντο και απλά δεν έχουν αυτογνωσία!
Πρέπει να έχεις αυτογνωσία σε αυτήν τη δουλειά. Να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις το κάνεις καλά. Τραγουδάς μεν, αλλά πρέπει να το ξέρουν και οι άλλοι ότι τραγουδάς καλά. Όχι να το ξέρεις μόνο εσύ. Πρέπει να αντιλαμβάνεσαι τι μπορείς να κάνεις καλά και τι όχι.
– Εσύ θα συμβούλευες τα νέα παιδιά να πάνε σε ένα talent show, όπως είχες πάει κι εσύ πριν από αρκετά χρόνια;
Εννοείται! Σε οτιδήποτε μπορεί να τους ανοίξει μια πόρτα, ώστε να αναδείξουν το ταλέντο τους.
– Το θέμα είναι το μετά. Πώς κρατάς αυτή την πόρτα ανοιχτή;
Αυτό είναι στο χέρι τους και έχει να κάνει με πολλούς παράγοντες: Τύχη; Μυαλό; Μυαλό χρειάζεται πάρα πολύ… Υπομονή; Στομάχι; Είναι πολύ δύσκολη δουλειά.
– Τα χρειάστηκες όλα αυτά εσύ στην πορεία σου;
Πώς δεν τα χρειάστηκα; Τι νομίζεις; Έτσι είναι, τυχαία;
– Και τα χρειάζεσαι ακόμη;
Πάντα τα χρειάζεσαι. Κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα. Κάθε μέρα στο μαγαζί θα έρθει άλλος κόσμος. Πάλι θα με κρίνει.
Πάντα ο άλλος περιμένει κάτι από εσένα – και αυτό δεν είναι εύκολο. Είναι ένα βάρος, είναι μια ευθύνη. Όταν είσαι υπεύθυνος, εννοείται. Όταν δεν είσαι υπεύθυνος, δεν είναι τίποτα, είναι πλακίτσα. Εγώ δεν κάνω πλακίτσα. Και το εννοώ αυτό που λέω.
– Έχεις ξεκινήσει να τραγουδάς όταν ήσουν 17 χρόνων. Τι θυμάσαι από την πρώτη σου εμφάνιση επί σκηνής, μπροστά σε κόσμο; Πόσα άτομα ήταν τότε, αλήθεια;
Ήταν γεμάτο το μαγαζί! Είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος. Όπου τραγούδησα, από την ηλικία των 17, τα μαγαζιά ήταν πάντα γεμάτα. Έχω αυτήν την τύχη, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Πολύ ωραίο συναίσθημα!
Καλά, το άγχος της πρώτης βραδιάς δεν το συζητάμε! Το τραγούδι το ήξερα να στο πω και ανάποδα, και όταν βγήκα δεν θυμόμουν ούτε λέξη. Αυτό κράτησε πολύ λίγο, μέχρι να έρθει η στιγμή να ανοίξω το στόμα μου. Και τότε αμέσως μου ήρθε! Αλλά υπήρχε άγχος. Η πρώτη φορά είναι πάντα η πρώτη φορά.
– Και επιμένεις σταθερά λαϊκά όλα αυτά τα χρόνια;
Αυτά που τραγουδάω, που γνωρίζει δηλαδή όλος ο κόσμος, αυτό είναι το στιλ μου. Από εκεί και έπειτα, μετά από 10 χρόνια δισκογραφία, δεν μπορείς και συνέχεια να κάνεις το ίδιο πράγμα. Κουράζεσαι και εσύ ο ίδιος. Δεν μπορείς να τραγουδάς το ίδιο τραγούδι με άλλους στίχους. Θες να κάνεις κάτι ακόμα, κάτι διαφορετικό μουσικά.
– Θα πειραματιστείς εκ του ασφαλούς ή μπορεί, για παράδειγμα, στον επόμενο δίσκο να ακούσουμε κάτι εντελώς διαφορετικό από σένα;
Κάτι εντελώς διαφορετικό, ποπ ας πούμε, δεν θα τραγουδήσω. Λαϊκό-ποπ, όμως, που είναι πιο σημερινό, της εποχής, ναι.
Είναι λογικό, γιατί η δική μου η γενιά είμαστε σε μια μεταβατική περίοδο της μουσικής. Οι προηγούμενες γενιές τραγουδούσαν εκ του ασφαλούς, με τα τραγούδια που έπαιζαν στα ραδιόφωνα: “Είναι το στιλ λαϊκό – τέλος”! Τώρα, όμως, είναι ένα σύμπλεγμα: Είναι το τραγούδι που πρέπει να κερδίσει αυτόν που ακούει λαϊκό, αυτόν που ακούει μοντέρνο και να γίνει μία μίξη.
Πολύ δύσκολο πράγμα αυτό που περνάει η δική μου γενιά… Πώς να το κάνεις; Πώς θα είναι ευχαριστημένοι όλοι; Τραγουδάς, ας πούμε, ένα πιο “σημερινό” τραγούδι, λένε “Ο Νικόλας κάποτε μας τραγουδούσε ωραία λαϊκά τραγούδια”. Τραγουδάς λαϊκά τραγούδια, λένε “Πολύ παλιακό αυτό”. Κατάλαβες; Ό,τι και να κάνεις, υπάρχει η δράση και η αντίδραση.
– Εσύ με τι κριτήρια επιλέγεις τα τραγούδια σου;
Απόλυτα με το ένστικτό μου και όχι με γνώμονα το τι θα πει ο άλλος. Άμα σκεφτείς τι θα πει ο άλλος, δεν θα κάνεις ποτέ σωστή δουλειά.
– Ελπίζω τα τραγούδια σου να μην παραπέμπουν σε προσωπικά βιώματα, γιατί τόσος πόνος μαζεμένος σε έναν άνθρωπο…
Δεν τα γράφω εγώ!
– Εσύ τα επιλέγεις όμως!
Επιλέγω αυτό που μου ταιριάζει περισσότερο να τραγουδήσω, να εκφράσω! Τα πιο χορευτικά δεν με εκφράζουν τόσο πολύ. Ενώ τα πιο ερωτικά, τα πιο εκδηλωτικά τραγούδια, που έχουν πολλή ενέργεια, πολύ πάθος, με εκφράζουν, βγαίνουν από μέσα μου. Δεν μπορώ να στο εξηγήσω αλλιώς.
– Πέρα από το ένστικτο, μπαίνει και λίγο το “α, αυτό θα αρέσει στον κόσμο”;
Αφού μου αρέσει εμένα, θα το μεταδώσω στον κόσμο. Έτσι σκέφτομαι εγώ.
Μου λέγανε “Μην πεις το ‘Π… στην ψυχή’”, κι εγώ σκέφτηκα “Εγώ το έγραψα;”. Αυτό το τραγούδι είναι για τον κόσμο, δεν το είπα για εμένα. Εντάξει, δεν απευθύνεται σε όλους. Θα μου πεις “Είναι μια παλιολέξη”. Και τι έγινε που είναι μια παλιολέξη; Παλιολέξεις λέμε όλοι μας καθημερινά. Γίναμε ξαφνικά όλοι συντηρητικοί και δεν βρίζουμε;
Εγώ προσωπικά, που θεωρούμαι και ‘καλό παιδί’, το λέω συνέχεια. Και στις συνεντεύξεις μου. Βρίζω! Όχι τα Θεία, προς Θεού… Μιλάω για τις απλές λέξεις, που λέμε καθημερινά όλοι μας. Εκφράζομαι όπως κάθε άνθρωπος. Απλά πράγματα. Όποιος δεν το καταλαβαίνει, ας μην το καταλάβει!
– Υπάρχουν τραγούδια, τα οποία μετάνιωσες που τα είπες;
Ποτέ! Δεν μετανιώνω για τίποτα! Για ό,τι έχω κάνει, σωστό ή λάθος. Το λάθος το έκανα για να μάθω και να μην το ξανακάνω, και το σωστό το έκανα γιατί αποδείχθηκε από τον κόσμο ότι είναι σωστό.
– Όλα αυτά τα χρόνια, τι σε έχει μάθει η νύχτα και η συγκεκριμένη δουλειά; Σε τι σε έχει βελτιώσει, σε τι σε έχει κάνει λίγο πιο σκληρό;
Μου έχει δώσει πολλές εμπειρίες. Είναι πολλές οι βραδιές που έχω περάσει, πολλά πράγματα που έχουν συμβεί… Ανοίγει το μυαλό σου, γνωρίζεις πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Ο καθένας πιστεύει και κάτι διαφορετικό για σένα, και εσύ γι’ αυτούς. Και άντε τώρα να τα βγάλεις πέρα. Δεν γίνεται!
Οπότε, υπάρχουν δύο τρόποι για να το χειριστείς. Ο ένας τρόπος είναι να κάνεις αυτό που κάνουν – ίσως – οι περισσότεροι: να τα έχεις καλά με όλους. Ο άλλος είναι να τα έχεις καλά με εσένα και με όσους εσύ θες. Εγώ επιλέγω τον δεύτερο: Να τα έχω καλά με εμένα. Για να μπορώ, όμως, να το κάνω αυτό, πρέπει να έχω επιλέξει με ποιους μπορώ να τα έχω καλά και με ποιους όχι. Και είμαι ok.
– Πόσο δύσκολη είναι η διαδικασία, η διαδρομή μέχρι να επιλέξεις κάποιον φίλο ή στενό συνεργάτη σου;
Εντάξει, αυτά θέλουν χρόνο, χτίζονται. Αλλά, τουλάχιστον, για ένα πράγμα χαίρομαι: αν βγεις έξω και γνωρίσεις έναν άνθρωπο που ξέρει ότι τον γουστάρω, θα στο πει. Όπως, επίσης, και ένας άνθρωπος που δεν τον γουστάρω, πάλι θα στο πει. Ξέρουν ποιος είμαι. Αυτό έχω κερδίσει.
– Δεν χρειάστηκε όλον αυτόν τον καιρό να συμβιβαστείς;
Βέβαια θα συμβιβαστείς σε ορισμένα πράγματα, δεν το συζητάμε. Αλλά δεν πρέπει να είμαι εγώ; Πρέπει να γίνω άλλος; Θέλω να είμαι εγώ! Και ο εαυτός μου είναι ξεκάθαρος. Όχι απόλυτος. Έχω τη δικιά μου προσωπικότητα: Επιλέγω αυτά που θέλω και δεν θέλω να έχω, αυτά που θέλω και δεν θέλω να ακούω.
– Είχες πει ότι, αν δεν γινόσουν τραγουδιστής, θα σου άρεσε να ήσουν ψυχολόγος…
Ναι, μου αρέσει πολύ. Ψυχολογώ πολύ εύκολα τους ανθρώπους. Από τα μάτια τους καταλαβαίνω.
– Τι σε ελκύει σε αυτό το επάγγελμα;
Το ότι γνωρίζεις ανθρώπους και συμπεριφορές που εσύ δεν γνωρίζεις στον εαυτό σου.
– Είναι και ένας τρόπος για να μάθεις και εσύ καλύτερα τον εαυτό σου;
Ναι. Μέσα από τους άλλους, παίρνεις και μαθήματα για σένα. Κάποιες φορές, μάλιστα, παίρνεις άσχημα μαθήματα από άλλους και, γι’ αυτόν τον λόγο, δεν θα κάνεις αντίστοιχα λάθη εσύ. Ή το αντίστροφο.
– Μπαίνεις στη διαδικασία να κάνεις ‘ψυχανάλυση’ και στον εαυτό σου;
Ναι, καθημερινά το κάνω. Αλλά μόνος σου δεν είναι τόσο εύκολο. Γιατί δεν βλέπεις τον εαυτό σου απέναντι. Βλέπεις και σκέφτεσαι μόνο αυτά που εσύ γνωρίζεις για τον εαυτό σου. Υπάρχουν και πράγματα που δεν τα γνωρίζεις, που τα γνωρίζουν οι άλλοι και σου τα μεταφέρουν, αν σε αγαπάνε. Σε αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να απευθύνεσαι για να μάθεις.
Το θέμα είναι: “Θες να μάθεις;”, “Θέλεις να ακούσεις τα κακά σου;” ή θες μόνο να σου λένε “μπράβο”; Και αυτή είναι μια επιλογή που κάνω με τους ανθρώπους. Εμένα δεν μου αρέσουν αυτοί που θα μου λένε συνέχεια “μπράβο”. Εννοείται ότι το χρειάζομαι, είναι θέμα ψυχολογίας, “ανεβαίνεις”, σου κάνει καλό. Αλλά χρειάζεται να σου λένε και τα λάθη σου…
– Έχεις ανθρώπους που σου λένε τα λάθη σου;
Ναι.
– Είναι κλειστός ο κύκλος των ανθρώπων που είναι δίπλα σου;
Είμαι ανοιχτός πλέον στους ανθρώπους. Πριν ένα-δύο χρόνια δεν ήμουν τόσο ανοιχτός, ήμουν αρκετά κλειστός.
– Για κάποιο λόγο;
Ίσως από φόβο, όχι από άρνηση. Από φόβο στους ανθρώπους γενικά.
– Από φόβο αν σε προσεγγίζουν ως Οικονομόπουλο ή ως Νίκο;
Ναι, γιατί γενικότερα εγώ είμαι πολύ αγνός άνθρωπος, έχω αγνά αισθήματα. Δεν έχω τρίτες σκέψεις, κακές σκέψεις για τους ανθρώπους. Το να επεξεργάζομαι τον άλλον που έχω απέναντί μου, λόγω της ψυχολογίας που λέγαμε πριν, είναι άλλο πράγμα. Αλλά δεν θέλω να κάνω κακό στους ανθρώπους, δεν μου αρέσει. Και όπως δεν κάνω, δεν θέλω να μου κάνουν. Επίσης, εγώ λέω την αλήθεια, δεν μπορώ να πω ψέματα – έχω και αυτό το κακό!
– Έχεις ιεραρχημένες προτεραιότητες στη ζωή σου; Δηλαδή καριέρα – οικογένεια – έρωτας – φιλία κ.λπ.;
Για να σου απαντήσω σε αυτό, θα έπρεπε να έχω κάνει οικογένεια… Φίλους έχω. Πολύ λίγους. Μα πάρα πολύ λίγους. Αλλά τους αγαπάω και με αγαπάνε. Το ξέρω, το γνωρίζω.
– Δεν είσαι δεκτικός, ανοιχτός σε νέες φιλίες;
Βεβαίως είμαι, αλλά είμαι δύσκολος άνθρωπος στις φιλίες. Έχω πολλές απαιτήσεις.
– Όπως;
Εμπιστοσύνη, αγάπη. Εγώ δίνομαι πολύ στους ανθρώπους.
– Την έχεις πάθει στο παρελθόν και γι’ αυτό έγινες δύσκολος ή ήσουν πάντα έτσι;
Όχι, απλά δεν έτυχε να έχω ποτέ ανθρώπους γύρω μου και να γνωρίζω ότι με αγαπάνε. Από μικρός ένιωθα μια ζήλια απέναντί μου από διάφορους. Και αυτό ίσως με έκανε λίγο πιο σκληρό, πιο εσωστρεφή και κλειστό. Αλλά σιγά-σιγά θέλω να ανοιχτώ, δεν θέλω να είμαι κλειστός όπως ήμουν.
– Και αυτό είναι κάτι που προσπαθείς;
Ναι, γι’ αυτό και το μοιράζομαι τώρα μαζί σου. Αλλιώς θα το κράταγα για μένα. Το μοιράζομαι, όμως, για να το ακούσει και άλλος κόσμος που περνάει τη δική μου κατάσταση ή την πέρασε στο παρελθόν – να εγκλωβίζεται στον εαυτό του, να μην ανοίγεται και να μη νιώθει ελεύθερος. Όταν κρύβεσαι και κλείνεσαι στον εαυτό σου, χάνεις την ελευθερία σου. Αυτό κατάλαβα. Ενώ αν αφεθείς, είσαι ελεύθερος. Όταν αφεθείς σε όλα, όμως. Απολύτως σε όλα.
– Έχεις δηλώσει σπιτόγατος…
Ναι, μου αρέσει το σπίτι πολύ.
– Τι κάνεις στο σπίτι; Πώς γεμίζεις τον χρόνο σου;
Ακούω μουσική πολλή. Στην τηλεόραση δεν βλέπω κάτι συγκεκριμένο. Αλλάζω κανάλια και άμα δω κάτι να μου αρέσει, το αφήνω – είτε είναι σίριαλ, είτε είναι ταινία, είτε ειδήσεις.
– Βλέπεις ειδήσεις;
Ενημερώνομαι καθημερινά. Μου αρέσει. Θέλω να ξέρω τι γίνεται στον κόσμο.
– Σε ενοχλεί αυτό που γίνεται στον κόσμο;
Οι ειδήσεις δεν παίζουν και τίποτα ευχάριστο. Ο ρόλος τους είναι να παίζουν δυσάρεστα. Μόνο έτσι μπορούν να έχουν τηλεθέαση. Άμα πουν ευχάριστα, δεν θα κάτσει να τις δει κανένας!
Αυτό που με ενοχλεί είναι αυτή η αστάθεια, αυτό το “δεν ξέρω τι θα συμβεί αύριο”. Με ενοχλεί, όπως ενοχλεί τους πάντες. Δεν ξέρουμε αύριο τι θα μας ξημερώσει.
Δεν μετανιώνω για τίποτα! Για ό,τι έχω κάνει, σωστό ή λάθος. Το λάθος το έκανα για να μάθω και να μην το ξανακάνω, και το σωστό το έκανα γιατί αποδείχθηκε από τον κόσμο ότι είναι σωστό.
– Να επανέλθουμε στα της δουλειάς. 10 χρόνια δισκογραφία…
10 χρόνια, ναι. Θα ήταν 11 (ξεκίνησα το 2006), απλά πέρυσι δεν έβγαλα δίσκο γιατί θεώρησα ότι δεν ήμουν έτοιμος με τα τραγούδια που είχα μαζέψει. Δεν ήμουν σίγουρος και ήθελα να έχω λίγο χρόνο ακόμα, για να έρθουν και άλλα τραγούδια. Και έβγαλα μόνο το “Είναι κάτι λαϊκά”, στη συνέχεια τον “Χαρακτήρα”, το “Για κάποιο λόγο”…
– Το “Είναι κάτι λαϊκά” είναι ένα ‘πειραγμένο’ λαϊκό τραγούδι…
Είναι αυτό που σου είπα πριν. Ναι, το πείραξα. Άρχισα να πειραματίζομαι και να κάνω άλλα πράγματα. Συνδύασα την τζαζ με το λαϊκό τραγούδι και πιστεύω ότι κάποιοι το κατάλαβαν αυτό το πείραγμα. Δεν πάω να αλλάξω τη μουσική. Εγώ αγαπώ την ελληνική μουσική πάρα πολύ.
– Έχει κι ένα ροκ στοιχείο μέσα.
Η ροκιά υπάρχει στη μουσική μου, στα τραγούδια μου. Και στα ζεϊμπέκικα που βγάζω. Τώρα το “Υπολογισμένο” είναι ένα ροκ ζεϊμπέκικο. Πώς αλλιώς θα μπορέσω να “περάσω” στους νέους ανθρώπους το ζεϊμπέκικο;
– Ναι, το έχεις εκφράσει το παράπονο αυτό πολλές φορές: δεν ακούν τα νέα παιδιά ελληνική μουσική…
Δεν φταίνε τα παιδιά, είναι αυτό που παίζεται…
– Εγώ, όμως, είδα ένα μαγαζί γεμάτο νέα παιδιά. Άρα, ακούν λαϊκά τραγούδια.
Ναι, γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που επηρεάζουν αυτά τα παιδιά. Εγώ χαίρομαι να επηρεάζω τους νέους ανθρώπους με τη μουσική αυτή. Με το ζεϊμπέκικο, για παράδειγμα, που δεν βγαίνει πλέον συχνά στο ραδιόφωνο.
– Από το νέο CD ξεχωρίζεις κάποια τραγούδια, κάποιες συνεργασίες;
Εγώ όχι, δεν ξεχωρίζω τα τραγούδια μου. Η νέα δουλειά έγινε με βάση τη δική μου αντίληψη για τα τραγούδια. Τα αγαπάω όλα και γι’ αυτό τα έβαλα στον δίσκο.
– Άρχισες ήδη να μαζεύεις υλικό για τον επόμενο δίσκο;
Πάντα το κάνω αυτό. Άμα ρωτήσεις ανθρώπους που δουλεύουμε μαζί, τους το έχω πει: “Έχουμε καθυστερήσει ήδη!”. Θέλω να μου φύγει αυτό το ‘βάσανο’. Γιατί, ξέρεις, δεν γράφονται εύκολα πλέον τραγούδια – και ειδικά λαϊκά.
– Πώς βλέπεις τον εαυτό σου μετά από 10 χρόνια;
Την ίδια ερώτηση μου είχαν κάνει και πριν 10 χρόνια! Πάνω από όλα να έχω την υγεία μου, δεν το συζητάω καθόλου… Και όσον αφορά τη δουλειά, η φωνή μου να είναι καλά, όπως είναι τώρα, και να συνεχίσω να βρίσκω ωραία τραγούδια.
– Σου έχουν κάνει πολλές φορές την ερώτηση “Τι σου λείπει; Τι περιμένεις;” και με εντυπωσίασε το γεγονός ότι η απάντησή σου πάντα είναι “Δόξα τω Θεώ, είμαι καλά!”…
Αυτό εννοείται. Τι να πω, τίποτα δεν μου λείπει.
– Πιθανές απαντήσεις θα μπορούσαν να είναι “Θέλω να έχω έναν πολύ καλό επόμενο δίσκο”, “Θέλω να είμαι καλά και του χρόνου”, “Θέλω να συνεχίσω να δουλεύω”…
Ξεχωριστά, μπορώ να σου απαντήσω για όλα: Ναι, η δουλειά μου θα ήθελα να πάει καλά. Ποιος δεν το θέλει αυτό; Θέλω να έχω την υγεία μου, για να πάει καλά η δουλειά μου.
Στη ζωή μου, όμως, δεν έχω κάτι ανάγκη, δε μου λείπει κάτι. Γιατί να λέω ψέματα στον κόσμο; Να κάνω τον πονεμένο; Ήμουν ένα παιδί που όντως πέρασε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Και το τονίζω αυτό, γιατί υπάρχουν παιδιά που περνάνε χειρότερα πράγματα από αυτό που πέρασα εγώ, αλλά προσπάθησα, πάλεψα και παλεύω στη ζωή μου για να επιτύχω αυτό που θέλω. Δεν σταμάτησα ποτέ να προσπαθώ.
Θα μου πεις τώρα “Μιλάς εκ του ασφαλούς”; Πέρασα από όλα τα στάδια για να φτάσω να σου μιλάω έτσι. Δεν τα λέω εκ του ασφαλούς για πλάκα. Για να φτάσεις να μιλάς εκ του ασφαλούς, κάτι έχεις κάνει. Κάτι έκανα κι εγώ!
Το νέο CD Νίκου Οικονομόπουλου “10” κυκλοφορεί σε όλα τα δισκοπωλεία, τα περίπτερα και τα ψηφιακά καταστήματα δίσκων από τη Minos EMI / Universal.
Τη μουσική υπογράφουν οι Γιώργος Σαμπάνης, ΝΙΝΟ, Χρήστος Δάντης, Ιορδάνης Παύλου, ενώ τους στίχους οι Ελένη Γιαννατσούλια, ΝΙΝΟ, Νίκος Σαρρής και Βασίλης Γιαννόπουλος.
