Έχει συνεργαστεί με κορυφαίους Οίκους μόδας στο εξωτερικό, έχει υπάρξει κεντρικό πρόσωπο σε διεθνείς καμπάνιες, έχει φωτογραφηθεί με την Κέιτ Μος και την Κιμ Καρντάσιαν, έχει φιγουράρει σε εξώφυλλα μεγάλων περιοδικών μόδας. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να μιλήσουμε μαζί του με αφορμή το “Greece’s Next Top Model” (GNTM), στο οποίο φέτος τα αγόρια δίνουν δυναμικά το “παρών”. Γιατί, όταν πρόκειται για μόντελινγκ, το σίγουρο είναι ότι ο Στέφανος Μιλάτος ξέρει να σου πει τα πάντα από πρώτο χέρι…
Συνέντευξη στη Μαρία Λυσάνδρου
_Πριν κάποια χρόνια, λόγω των ριάλιτι, οι περισσότεροι ήθελαν να γίνουν τραγουδιστές. Τα τελευταία χρόνια, λόγω του GNTM και της όλης λάμψης του επαγγέλματος, πολλά παιδιά θέλουν να γίνουν μοντέλα. Αυτή η δουλειά είναι τόσο “εύκολη”, όσο νομίζουμε;
Δεν ξέρω αν είναι «τάση της μόδας» να γίνεσαι ό,τι βλέπεις ή ό,τι πλασάρεται πιο πολύ. Εγώ ξέρω ότι μου άρεσε από παλιά και το τραγούδι, και η μόδα. Το τραγούδι, δυστυχώς, είδα ότι δεν το κατείχα…
Το μόντελινγκ δεν θα το έλεγα καθόλου εύκολο. Αντιθέτως, το θεωρώ πάρα πολύ δύσκολο: θέλει πολλή υπομονή και να τα έχεις πολύ καλά με τον εαυτό σου. Γιατί «θα φας» απορρίψεις – και πάντα θα υπάρχει ένας καλύτερος από σένα. Κανόνας αυτό! Από την άλλη, αν δεις τη θετική πλευρά, περνάς καλά, το διασκεδάζεις και παίρνεις ό,τι περισσότερο μπορείς από τα ταξίδια, από τις εμφανίσεις που θα κάνεις, από τις φωτογραφίσεις…
Το δύσκολο είναι ότι χάνεις πάρα πολλές ώρες από τη ζωή σου σε κάστινγκ, σε αναμονές… Θα χάσεις γιορτές, θα χάσεις φιλίες, θα χάσεις σχέσεις… Στην πραγματικότητα είναι δίκοπο μαχαίρι, γιατί έρχεσαι αντιμέτωπος με το δίλημμα: «Θέλω να χτίσω την καριέρα μου ή να έχω προσωπική ζωή;». Το να γίνουν και τα δύο παράλληλα είναι λίγο δύσκολο.
_Άρα, επιλέγοντας την καριέρα στο μόντελινγκ, ουσιαστικά επιλέγεις τη μοναξιά…
Συνήθως ναι. Γιατί πηγαίνοντας στο εξωτερικό, ξεκινάς από το μηδέν. Χρειάζεται να δημιουργήσεις από την αρχή έναν κύκλο, να κάνεις παρέα με ανθρώπους που δεν ξέρεις, για να βγεις για έναν καφέ, να πεις μια κουβέντα. Γιατί μόνος σου δεν γίνεται να ζήσεις, όπως και να το κάνουμε…
_Βάσει της εμπειρίας σου, θέλω να μου πεις: Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί ένα απλό καλό μοντέλο από ένα τοπ μόντελ;
Ο χαρακτήρας!
_Όχι η εμφάνιση;
Και η εμφάνιση μετράει, αλλά οπωσδήποτε παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας. Πρέπει να παρουσιάζεσαι αποφασισμένος να κερδίσεις τις δουλειές. Εγώ, βέβαια, ποτέ δεν ήθελα να γίνω τοπ μόντελ. Ήθελα να γίνω fashion icon.
_Ποια η διαφορά;
Το τοπ μόντελ ακολουθεί τη μόδα και ποζάρει για τη μόδα. Ουσιαστικά, ένα τοπ μόντελ δεν έχει ταυτότητα, πρέπει κάθε φορά να προσαρμόζεται, να είναι “χαμαιλέοντας”.
Το fashion icon, αντιθέτως, δημιουργεί τη μόδα και τον ακολουθούν οι υπόλοιποι. Εγώ θέλω να φτιάξω κάτι, και οι άνθρωποι να λένε «αυτό το στυλ είναι Μιλάτος» μόλις βλέπουν ένα ρούχο, ένα άρωμα, μια καμπάνια… Μέχρι τώρα ήμουν “χαμαιλέοντας”. Τώρα θέλω να γίνω fashion icon, να δημιουργώ εγώ τη μόδα και να ακολουθούν οι υπόλοιποι.
_Για πες, λοιπόν… Ποια χαρακτηριστικά θα δει κανείς και θα πει «αυτό το στυλ είναι Μιλάτος»;
Το rock, το edgy… Όσοι με γνωρίζουν, μπορούν να καταλάβουν σε μια φωτογραφία το συναίσθημά μου – είναι η πόζα μου, τα δαχτυλίδια μου, τα τατουάζ μου, τα δερμάτινά μου, οι αρβύλες μου. Όλο αυτό είναι το στυλ μου. Και αυτό ήταν εξαρχής.
Πώς λέμε «Ποιος φόραγε λευκό πουκάμισο στη showbiz, στη Eurovision» και αμέσως σκεφτόμαστε “Ρουβάς”; Ήταν χαρακτηριστικό του το λευκό πουκάμισο, για ένα διάστημα. Έτσι, δημιουργήθηκε μια ταυτότητα, πολλοί άνδρες έβαζαν λευκό πουκάμισο με σηκωμένο γιακά, λίγο ανοιχτό μπροστά…
_Έχεις δει εσύ στον δρόμο ή στα social media άτομα με «στυλ Μιλάτος»;
Ναι, πολλά άτομα με κάνουν tag και σε φωτογραφίες. Κάποιοι έχουν κάνει σχεδόν ίδια τατουάζ με τα δικά μου, τους παρακολουθώ.
Βλέπω τα δαχτυλίδια… Παλιά δεν έβλεπα πολλά τέτοια άτομα στην Ελλάδα. Εγώ φορούσα οχτώ δαχτυλίδια. Σιγά σιγά, άρχισα να το βλέπω και σε φίλες μου, άρχισε να ανοίγει ο κύκλος…
Μετά ξεκίνησα να δίνω στυλιστικές ιδέες και στο instagram… Έφτιαχνα και δικά μου μπουφανάκια, πειραματιζόμουν, έραβα patches επάνω, μπαντάνες∙ μου άρεσε να φτιάχνω το δικό μου στυλ. Και είδα ότι υπήρχε ανταπόκριση.
_Το GNTM το παρακολουθείς;
Ναι, εννοείται.
_Πες μου, λοιπόν, εσύ που τα έχεις ζήσει: Πόσο αυτά που βλέπουμε στο παιχνίδι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ενός κάστινγκ ή μιας φωτογράφισης;
Ένα τηλεοπτικό show πάντα έχει διαφορές από την πραγματικότητα, διότι μπαίνει στη μέση και η τηλεθέαση – πάντα μπαίνει και μια “σάλτσα” παραπάνω. Δεν είναι τόσο ακραία τα πράγματα, είναι λίγο πιο “απαλά”.
Ο φωτογράφος, ας πούμε, είναι πιο κοινωνικός. Αφού σε θέλουν για τη δουλειά σου, δεν σε κόβουν, δεν σε αποπαίρνουν. Bέβαια, όλοι οι άνθρωποι στο GNTM είναι επαγγελματίες – τους ξέρω όλους. Απλώς κάνουν συγκεκριμένα πράγματα, γιατί εδώ πρόκειται για τηλεοπτικό show. Αυτό που βιώνεις στην πραγματικότητα, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι τελείως διαφορετικό. Υπάρχουν μεν αρκετά κοινά, αλλά…
_Άρα, λες ότι ο χώρος δεν είναι τόσο σκληρός;
Ο χώρος είναι σκληρός – απλώς όχι όσο φαίνεται. Θα συναντήσεις και πολλούς καλούς ανθρώπους, οι οποίοι θα σε καθοδηγήσουν να βελτιώσεις την πόζα σου, θα σου πουν π.χ. «Γύρνα από την αριστερή μεριά, που είναι η πιο καλή σου», γενικώς θα σε βοηθήσουν.
_Υπάρχει κάποιο από τα παιδιά στο GNTM, είτε αγόρι είτε κορίτσι, που θεωρείς ότι έχει πολλές προοπτικές;
Ο Ηρακλής μου αρέσει πάρα πολύ. Και πιστεύω ότι έχει γίνει ήδη αρκετά μεγάλος ντόρος για το παιδί αυτό… Είναι πολύ ιδιαίτερος. Πιστεύω ότι δεν θα είναι ο νικητής, αλλά θα είναι αυτός ο οποίος σίγουρα θα μείνει και θα συνεχίσει να δουλεύει.
_Άντρας ή γυναίκα θα νικήσει φέτος;
Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να νικήσει ένας άντρας και μια γυναίκα! Το θεωρώ πιο σωστό, γιατί δεν μπορείς να συγκρίνεις, είναι δύο διαφορετικά πράγματα αυτά. Διαφορετικό μόντελινγκ κάνει ο ένας, διαφορετικό μόντελινγκ κάνει ο άλλος. Πιστεύω ότι θα το πάρει άντρας, με διαφορά κιόλας…
_Πες μου κάτι από πλευράς δυσκολιών, που δεν θα σου έλεγε ποτέ ένα μοντέλο ότι έχει περάσει πηγαίνοντας σε ένα κάστινγκ, ή όταν ζούσε στο εξωτερικό…
Πολλά μοντέλα, πηγαίνοντας στο εξωτερικό, λένε «πρώτη φορά βγαίνω από το σπίτι μου, πώς θα βρω τους δρόμους, πώς θα ενταχθώ, πού θα βρω να αγοράσω μια κάρτα sim, από πού φεύγει το λεωφορείο που θα παίρνω»… Τα πιο απλά πράγματα, που εμείς θεωρούμε αυτονόητα.
Τα πρακτικά είναι τα πιο δύσκολα: Το να βρω πού θα ψωνίσω πιο φθηνά πράγματα για να μαγειρεύω στο σπίτι, ένα γυμναστήριο που είναι αναγκαίο, το αν θα είναι καλός ο ατζέντης, αν θα με προωθήσει σωστά.
_Είσαι λίγο σαν φοιτητής που πρωτοπάει για σπουδές.
Ναι, τις περισσότερες φορές έτσι είναι. Τώρα, τουλάχιστον, έχει προχωρήσει και η τεχνολογία, μπορείς να έχεις και καλύτερο κινητό. Παλιά κουβαλούσες ένα βιβλίο με τις φωτογραφίες και τις κάρτες σου, μια αλλαξιά ρούχα για να έχεις να αλλάζεις, αποσμητικά… γιατί έπρεπε να μπαίνεις στο κάστινγκ “φρέσκος”, ωραίος.
_Πολλή ταλαιπωρία, ρε παιδί μου…
Περπατούσες 13-14 χιλιόμετρα μέσα στην ημέρα. Ξεκινούσες από τις 8 το πρωί και τέλειωνες 5-6 το απόγευμα. Έκανες άπειρα κάστινγκ και ήξερες ότι μπορεί να σε απορρίψουν σε όλα…
_Δηλαδή μπορεί και να πήγαινες σε δέκα διαφορετικά κάστινγκ, μέσα σε μια μέρα;
Πήγαινες σε δέκα διαφορετικά την ημέρα, όχι “μπορεί”! Στο Παρίσι, ας πούμε, μέσα σε πέντε μέρες μπορεί να έκανα και 40 κάστινγκ! 30 μίνιμουμ!
_Δούλεψες και στο Μιλάνο, και στο Παρίσι, και στη Νέα Υόρκη. Ποια από τις τρεις πόλεις ήταν η πιο “σκληρή” για ένα μοντέλο;
Το Παρίσι.
_Εννοώ και σχετικά με τη δουλειά, όχι μόνο ως προς τον τρόπο ζωής…
Παρίσι! Γιατί το θεωρούν πιο “high fashion” και είναι πάρα πολύ strict στα νούμερα. Δηλαδή, σου λένε 48 σακάκι, 32 μέση, 44 παπούτσι – τέλος! «Είσαι 50 σακάκι; Δεν μας κάνεις, επόμενος!» Λίγες εταιρείες είναι αυτές που θα προσαρμοστούν στα νούμερα ή μπορεί να έχουν ένα λίγο μεγαλύτερο ρούχο. Οπότε, έπρεπε να κρατιέσαι συνεχώς σε μια φόρμα.
_Στις άλλες δύο πόλεις ποια ήταν τα ζητούμενα;
Στο Μιλάνο σε θέλανε λίγο πιο ογκώδη. Δεν είχαν τόσο θέμα με τα νούμερα. Στη Νέα Υόρκη σε θέλανε πιο γυμνασμένο. Οπότε, υπήρχε αυτή η εναλλαγή κιλών…
Νέα Υόρκη και Μιλάνο έχουν σχεδόν την ίδια αγορά. Επιπλέον, η Νέα Υόρκη είναι πιο “commercial”, δέχεται και πιο πολύ τα τατουάζ. Ήταν μια περίοδος που τα τατουάζ “περνούσαν” πάρα πολύ. Έτσι, το ενστερνίστηκε και ο κόσμος.
Στην αρχή ήταν πολύ “ξένο” το κομμάτι των τατουάζ, οι περισσότεροι μεγάλοι Οίκοι δεν τα θέλανε, ήταν κατακριτέο. Ήταν σαν να έδινες την εικόνα ότι είσαι εγκληματίας ή δεν είσαι καλός άνθρωπος.
_Παλιά τα τατουάζ τα είχαν κυρίως οι ναυτικοί, οι οποίοι δεν είχαν και την καλύτερη φήμη…
Ναι, όντως τα είχαν οι ναυτικοί, αλλά στην πραγματικότητα ξεκίνησαν από τις φυλές στις οποίες ταξίδευαν. Άρχισαν, λοιπόν, να τα κάνουν για συμβολισμό… Έκαναν π.χ. γοργόνες, γυναίκες που είχαν πάρα πολύ καιρό να δουν, ή σημείωναν με γραμμές κάθετες τις μέρες, σημείωναν ονόματα γυναικών που συναντούσαν, ακόμα και τα εγκλήματά τους! Παλαιότερα, οι μεγαλύτεροι εγκληματίες που πήγαιναν φυλακή ήταν ναυτικοί και είχαν μια άγκυρα για να αναγνωρίζονται μεταξύ τους. Όλο αυτό, βέβαια, ξεκίνησε ουσιαστικά από τους ιθαγενείς, τους Ινδιάνους, οι οποίοι τα έκαναν με μπαμπού, αλλά και από την Κίνα. Είναι μεγάλη η ιστορία από πίσω.
_Τα υποστηρίζεις, βλέπω, τα τατουάζ σου…
Ευχαριστώ!
_Ας πάμε λίγο στα social media, τα οποία είναι πλέον μέρος της δουλειάς σου. Εσύ είσαι γενικώς πολύ ενεργός, έχεις χιλιάδες ακόλουθους… Τι θα συμβούλευες κάποιον που θα ήθελε να δώσει μια “ώθηση” στον λογαριασμό του; Εντάξει, Μιλάτος δεν θα μπορούσε να γίνει, αλλά…
Φαίνεται ότι αυτό που πουλάει πάρα πολύ στα social media είναι η προσωπική ζωή. Αλλά τα social media φτιάχτηκαν και για να πλασάρεις τη δουλειά σου. Άρα, ανάλογα με το τι κάνεις, πλάσαρε τη δουλειά σου – και πλάσαρε τα κομμάτια που ο άλλος δεν μπορεί να τα δει συχνά, τα backstage.
Αν είσαι μάγειρας, δείξε πώς φτιάχνεις ένα πιάτο. Αν είσαι bartender, πώς επιλέγεις το ποτό και γιατί το επιλέγεις. Με λίγα λόγια, λεπτομέρειες της δουλειάς σου που ο άλλος δεν μπορεί να τις μάθει εύκολα. Μετά, μπορείς να δείξεις στιγμές από τη ζωή σου, τον καφέ με τους φίλους σου, όταν πας για ένα ποτό, όταν πας γυμναστήριο…
_Είναι λίγο “κλειδαρότρυπα” τα social media;
Ε, ναι… Τα social media είναι μια “κλειδαρότρυπα” στη ζωή και στις επιλογές σου. Αυτό πλασάρεις, ουσιαστικά.
_Παρακολουθώντας κάποιος το δικό σου instagram, θα δει κυρίως φωτογραφίες για τη δουλειά σου, έτσι;
Ναι, γιατί εγώ εργάζομαι και έχω κάποιες απολαβές από αυτό. Για κάποιον άλλον που έχει έναν απλό προσωπικό λογαριασμό, η συμβουλή μου είναι αυτή.
Αν, όμως, πρόκειται για δουλειά, το πράγμα αλλάζει, χρειάζεται διαφορετικό management. Πάλι καλά που έχω την Panik, η οποία τα διαχειρίζεται όλα και με συμβουλεύει τι να κάνω.
_Πες μου λίγο για τα σχέδιά σου. Πριν αρχίσουμε τη συνέντευξη, μου έλεγες ότι είσαι ένας άνθρωπος που «δεν μπορεί να κάθεται».
Ναι, μου αρέσει να είμαι ενεργός, να κάνω συνεχώς πράγματα. Ξεκινάμε στο MAD την καινούργια εκπομπή – υπολογίζουμε μέσα στον Νοέμβριο. Επιπλέον, βγάζω τώρα, σε συνεργασία με την εταιρεία Wizard, τρία T-shirts και τρία φούτερ με την υπογραφή μου. Ήταν κάτι το οποίο μου άρεσε και το ήθελα. Θα τα δείτε σύντομα! Βγαίνω αρκετά συχνά και στην εκπομπή “Happy Day” με την Σταματίνα Τσιμτσιλή, στον Alpha, όπου σχολιάζουμε το GNTM.
Στο Μιλάνο άλλαξα, πήγα σε καινούργιο γραφείο, και τώρα περιμένω λίγο να δω τι θα γίνει με τον COVID…
_Δηλαδή συνεχίζεις με το εξωτερικό; Δεν το έχεις αφήσει;
Δεν το έχω αφήσει, όχι. Απλά συνεχίζω με πιο επιλεγμένες δουλειές. Δεν πάω να περάσω 15-20 κάστινγκ, πάω για κλεισμένες δουλειές. Θα επιλέξω μια πιο “high fashion” δουλειά, μια ωραία δουλειά που να με εκφράζει. Γιατί, παλιά, στο μόντελινγκ κάναμε και δουλειές καθαρά για τις οικονομικές απολαβές, που μπορεί και να μην ταίριαζαν στην ταυτότητά μας. Πλέον, όμως, εφόσον προχωράμε και με την Panik στο “fashion icon” κομμάτι, ακολουθούμε πιο στοχευμένο μάρκετινγκ.
_Έχεις κάποια φράση που να είναι “οδηγός” στη ζωή σου;
Συνήθως λέω «Ξύπνα, το έχεις! Προχώρα! Σήκωσε το κεφάλι, σφίξε δόντια, πάμε!». Όταν έχεις ένα πρόβλημα στη ζωή σου, πάντα δυο λύσεις υπάρχουν: είτε το αποδέχεσαι και ζεις μ’ αυτό, είτε το “σκίζεις” και το λύνεις!
Photo Credits: Houseofhans
