Αν ποτέ αποφασίσει να τα παρατήσει, θα ασχοληθεί με τη συγκομιδή σύκων στο χωριό της. Προς το παρόν, όμως, κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται, καθώς δεν θα έμενε σύκο για σύκο φρέσκο, αν η αγροτιά περίμενε η Νατάσα Εξηνταβελώνη να βρει χρόνο μεταξύ της ιντερνετικής Δασκάλας της και των τριών παραστάσεων στις οποίες συμμετέχει. Και ευτυχώς. Γιατί, τελικά, τέτοια λαμπερά πλάσματα μάς είναι απαραίτητα. Επειδή, σε μια δύσκολη εποχή, αποδεικνύουν ότι, όταν συνδυάζεις το ταλέντο με πολλή δουλειά, δεν μπορείς παρά να ξεχωρίσεις.
συνεντεύξη στη Mαρία Λυσάνδρου
1. Πόσες φορές έχεις ακούσει τη φράση “Δεν τελειώνεις καλύτερα το Παιδαγωγικό για να διοριστείς στο Δημόσιο, που είναι σίγουρη δουλειά; Τι τη θες την ηθοποιία…”;
Δεν είναι κάτι που ακούω συχνά, και ευτυχώς, γιατί μου ακούγεται απογοητευτικά απλοϊκή σκέψη.
Αν κάποιος θέλει να με προτρέψει να ασχοληθώ με τα Παιδαγωγικά, έχει τόσους άλλους ωραίους λόγους να αναδείξει. Τα ίδια τα παιδιά, ας πούμε. Θα δεχόμουν ευχάριστα να μου πει κάποιος ότι αφήνω κάτι σπουδαίο, γιατί αλήθεια πιστεύω ότι η εκπαίδευση μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Αλλά ας μη μιλάμε για διορισμούς και σίγουρες θέσεις – είναι ο λόγος που, μια μέρα, μπορεί να τα παρατήσω όλα και να ασχοληθώ με τη συγκομιδή σύκων στο χωριό μου.
2. Ποια ερώτηση έχεις βαρεθεί να απαντάς;
Βαριέμαι τη διεκπεραίωση – και οι συνεντεύξεις έχουν συχνά αυτόν τον χαρακτήρα. Ρωτούν αυτό που διευκολύνεσαι να απαντήσεις, απαντάς αυτό που είναι ταιριαστό, ακόμη και αν δεν αφορά κανέναν.
3. Τηλεόραση, θέατρο ή Ίντερνετ; Ποιο από τα τρία σε έχει “αποζημιώσει” περισσότερο ως ηθοποιό, μέχρι στιγμής;
Νομίζω ότι τη δουλειά μας την κάνουμε στο θέατρο. Στην τηλεόραση κάποιοι καταφέρνουν να την κάνουν τη δουλειά μας, αλλά είναι δύσκολο και σπάνιο.
Το Ίντερνετ, από την άλλη, είναι ένα εργαλείο· είναι όπως το σήμα στην τηλεόραση. Το χρησιμοποιεί ο καθένας μας όπως νομίζει, ελεύθερα, και αυτό έχει όσα θετικά και αρνητικά έχουν οι επιλογές μας.
4. Ίντερνετ: Ελπιδοφόρο εργαλείο για ένα νέο ηθοποιό ή μικρή παραχώρηση (σε σχέση με τα όνειρα για σημαντικούς θεατρικούς ρόλους), ώστε να εξασφαλιστεί μια πρώτη αναγνωρισιμότητα;
Εργαλεία για τους νέους ηθοποιούς είναι η δουλειά και η αφοσίωσή τους, αν πούμε ότι στόχος μας είναι να κάνουμε καλό θέατρο.
Σε σχέση με την αναγνωρισιμότητα, το Ίντερνετ είναι σίγουρα τρόπος προβολής, αλλά νομίζω ότι υπάρχουν άλλα πράγματα να μας απασχολήσουν πριν από αυτό. Δηλαδή, αν είναι να γίνει κάποια παραχώρηση στον βωμό της δημοσιότητας, ας μη γίνει. Αυτό ελπίζω και για εμένα, και γενικά για τους νέους ηθοποιούς με αντοχές.
5. Δεδομένης της μεγάλης επιτυχίας της “Δασκάλας”, δεν αγχώνεσαι μη σου ξεφύγει κανένα λάθος δημόσια, εν τη ρύμη του λόγου;
Δεν έχω τέτοια αγωνία. Άλλωστε κάνω λάθη, μπορώ να το πω εκ των προτέρων. Ο χαρακτήρας της Δασκάλας μαλώνει, εγώ όχι.
6. Η “Δασκάλα” σου έχει εξελιχθεί σε ολόκληρη παράσταση, την “Ενισχυτική Διδασκαλία”, η οποία περιλαμβάνει και ένα κομμάτι για τη μοναξιά. Εκεί ο θεατής μοιάζει να εισπράττει περισσότερο κάτι από… Νατάσα. Ισχύει;
Αυτό είναι ένα κείμενο της παράστασης που το έγραψα σκεπτόμενη τον χαρακτήρα της Δασκάλας ως ενός κομματιού μου, το οποίο υπερασπίζομαι. Με απασχολεί το τι σημαίνει στο σήμερα να είσαι μόνος, όταν το να έχεις παρέα ή σύντροφο μοιάζει εύκολο. Είναι μια από τις αντιφάσεις της εποχής μας.
7. Ποια από τις περιγραφές της μοναξιάς στην παράσταση αγαπάς εσύ περισσότερο;
“Η μοναξιά είναι σαν κόρη μου – κάθε χρόνο 18 και κάθε χρόνο Πανελλήνιες.”
8. Η παράσταση “Η Αρρώστια της Νιότης”, στην οποία συμμετέχεις, ανεβαίνει ξανά φέτος στο Tempus Verum, μετά από 2,5 χρόνια. Γιατί να έρθουμε να τη δούμε;
Να έρθετε αφ’ ενός γιατί πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό κείμενο. Αφ’ ετέρου, η απόστασή μας από το έργο αυτό και η προσπάθειά μας να το προσεγγίσουμε από άλλη οδό νομίζω είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Είναι σαν μια δεύτερη ευκαιρία να πεις πράγματα που ήθελες και τώρα τα βλέπεις πιο καθαρά, να πεις την ίδια ιστορία πηγαίνοντας ακόμη πιο βαθιά.
9. Το έργο διαδραματίζεται στη Βιέννη, λίγο πριν την έλευση του Ναζισμού. Μας αφορά ένα τέτοιο έργο σήμερα και, αν ναι, γιατί;
Το έργο βρίσκεται μεταξύ των δύο Πολέμων. Παρακολουθούμε μια ατμόσφαιρα που σιγοβράζει. Τίποτα δεν συμβαίνει στο παρόν, αλλά το Κακό υπονοείται. Τέτοιες περίοδοι νομίζω πως μας αφορούν άμεσα, γιατί αποτελούν κλειδιά κατανόησης της φύσης μας.
Προσωπικά, το πώς η ανθρωπότητα έφτασε στο όριο του Κακού, με την έλευση του Ναζισμού, είναι κάτι το οποίο δεν έχω καταφέρει να κατανοήσω και, γι’ αυτό, πάντα με αφορά.
10. Τι περιλαμβάνει για σένα η φετινή σεζόν (ε, όση έχει μείνει);
Σε αυτή τη φάση, παίζω στο “Λεόντιος και Λένα”, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κατσή στο θέατρο Σφενδόνη, ενώ έχουμε ξεκινήσει και με την “Αρρώστια της Νιότης” στο Tempus Verum, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λάλου. Παράλληλα, παίζω στο six d.o.g.s. την “Ενισχυτική Διδασκαλία”, για λίγες ακόμη Κυριακές.
Είναι μια δημιουργική χρονιά για μένα, αλλά και τρεχάτη. Ελπίζω και εύχομαι, ανάμεσα στα τρεξίματά μας, να ακούμε τη μουσική από πίσω (το λέω για να το θυμίσω σε εμένα πρώτα από όλους).
