Μαρία Λυσάνδρου
Ένας από τους ρόλους που παίζετε στην παράσταση “Mistero Buffo” είναι κι αυτός του Πάπα Βονιφάτιου του 8ου. Με δεδομένο ότι η Καθολική Εκκλησία είχε χαρακτηρίσει το συγκεκριμένο έργο «το πιο βλάσφημο έργο του Θεάτρου», θέλω να μου πείτε πώς σκεφτήκατε να προσεγγίσετε τον ρόλο αυτόν…
Η δική μου εμπλοκή με αυτό το κείμενο είναι πολύ παλιά, πάει είκοσι χρόνια πίσω. Είναι ίσως το πρώτο θεατρικό έργο με το οποίο ασχολήθηκα, όταν ήμουν στο ερασιτεχνικό εργαστήρι στον Φιλοπρόοδο Όμιλο Υμηττού και, μετά από κάποια χρόνια, το έργο αυτό ξανανέβηκε από μια άλλη ερασιτεχνική πολυπολιτισμική ομάδα, στην Οδό Μαυρομιχάλη. Έπαιζαν μαζί μας και διάφοροι Κούρδοι, Τούρκοι, Αρμένιοι…
Υπήρχε, λοιπόν, μια κοπέλα που μας είχε πει ότι στο έργο αυτό υπήρχε και ένας μονόλογος του Πάπα Βονιφάτιου του 8ου, ο οποίος όμως συνήθως δεν παιζόταν. Είπαμε, λοιπόν, να το δοκιμάσουμε. Μετέφρασε το κομμάτι μια φίλη, έκανα κι εγώ μία διασκευή, και το παίξαμε.
Και το guest στην παράσταση στο «Άνεσις», αυτή την περίοδο, πώς προέκυψε;
Βασικά, αυτό το κομμάτι ήταν εκείνο με το οποίο έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο Εθνικό Θέατρο, οπότε είχα ενός είδους «προϊστορία»… O Νικορέστης (Χανιωτάκης), που σκηνοθετεί την παράσταση, την ήξερε αυτή την ιστορία και μου πρότεινε να κάνω ως guest αυτόν τον συγκεκριμένο ρόλο. Και, φυσικά, του είπα «ναι» με μεγάλη μου χαρά.
Παρόλο που, στην παράσταση, δεν υποδύεστε μόνο τον Βονιφάτιο. Παίζετε και σε μερικά άλλα επεισόδια του έργου…
Όντως… Στην ουσία, σε κάποιες σκηνές αντικαθιστώ τον Jerome Kaluta, ο οποίος έχει ένα κώλυμα αυτή την περίοδο και δεν μπορεί να παίξει σε όλες τις ιστορίες του έργου. Εγώ θα είμαι στο “Mistero Buffo” για όλες τις παραστάσεις του Φεβρουαρίου. Μόλις φύγω εγώ, ο Jerome θα συνεχίσει κανονικά με αυτούς τους ρόλους.
Ο κόσμος, πάντως, γελάει πολύ σ’ αυτή την παράσταση. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να περάσουν λίγο «ηπιότερα» τα μηνύματα του έργου; Γιατί το “Mistero Buffo” έχει πολλά μηνύματα…
Αυτό που βλέπω εγώ ως πιο σπουδαίο σ’ αυτή την παράσταση είναι η διαχείριση που έχει γίνει σχετικά με το τι σημαίνει «πίστη», τι σημαίνει «εξουσία στην πίστη» και το πώς μεταφράζουμε το ποιοι καπηλεύονται αυτή την κατάσταση για να ασκήσουν εξουσία.
Στην ουσία, πρόκειται για ένα σατιρικό έργο. Και νομίζω ότι η ένσταση της Καθολικής Εκκλησίας δεν είχε να κάνει με το μήνυμα του έργου. Το μήνυμα του έργου, στην πραγματικότητα, είναι πολύ χριστιανικό, τοποθετεί τον Χριστό σε μία πολύ δεσπόζουσα θέση. Απλά κατακρίνει αυτό που, προφανώς, η Εκκλησία δεν ήθελε να βγει προς τα έξω: το ότι ασκεί μία εξουσία, εκμεταλλευόμενη την πίστη.
Από όλες τις ιστορίες που παρουσιάζονται στο “Mistero Buffo”, είτε συμμετέχετε σ’ αυτές, είτε όχι, υπάρχει κάποια που ξεχωρίζετε;
Βέβαια, ναι… Την ιστορία του γελωτοποιού. Είναι ένα περιστατικό, κατά το οποίο ο άρχοντας βιάζει τη γυναίκα ενός αγρότη, η οποία τον παρακαλάει να μην αντιδράσει για να μπορέσουν να σωθούν, και ο Χριστός του δίνει μετά τη δύναμη να βγει και να πει στους ανθρώπους την ιστορία. Αυτό μου φαίνεται πολύ σπαρακτικό, πολύ συγκινητικό…
Μέχρι πότε, λοιπόν, θα μπορεί κανείς να σας πετύχει στην παράσταση αυτή;
Θα είμαι στο “Mistero Buffo” σε όλες τις παραστάσεις του Φεβρουαρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Η παράσταση θα συνεχίσει κανονικά και μετά.
Δείτε λεπτομέρειες για την παράσταση εδώ.
*photo credits: Αγγελική Κοκκοβέ