Είναι η εκτόνωσή μας, η χαρά και η λύπη, η διέξοδος και το καταφύγιό μας. Είναι οι αναμνήσεις και οι προσδοκίες μας, είναι οι στιγμές και τα θέλω μας, οι κρυφές σκέψεις και τα φανερά μας συναισθήματα. Η μουσική έχει τη δύναμη να μας ταξιδεύει κι ο στίχος να ντύνει με λέξεις όλα αυτά που νιώθουμε, επιθυμούμε, φοβόμαστε…
Οι δύσκολοι καιροί του παρελθόντος, έδωσαν αφορμές στην τέχνη να γεννήσει καινούριες ιδέες, να δημιουργήσει καινούρια ρεύματα, να χτίσει καινούριες άμυνες για τους ανθρώπους που βίωσαν μεγάλες ανατροπές. Η κρίση που βιώνουμε έντονα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, θα αποδειχτεί ευκαιρία για δημιουργικές αλλαγές ή θα αποδυναμώσει τη θέληση για νέα ξεκινήματα; Η μουσική μπορεί να εμπνευστεί από τις ανατροπές στην καθημερινότητά μας, αλλά και να εμπνεύσει τον άνθρωπο που ψάχνει να απεγκλωβιστεί από μια θολή και πιεστική ρουτίνα; Συναντήσαμε και μιλήσαμε με αγαπημένους καλλιτέχνες για το ρόλο της μουσικής σήμερα, τις αλλαγές που έχει φέρει η κρίση, αλλά και για τις (νέες) προσδοκίες του κοινού.
Συνέντευξη του Θεόδουλο Παπαβασιλείου
Εκείνος κι Εκείνος
“Μαζί…δίπλα ο ένας στον άλλον να σταθούμε”
Οι Εκείνος + Εκείνος επέστρεψαν μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάλειμμα, γιατί ένιωσαν ότι έχουν πράγματα να πουν και να μοιραστούν για τις εποχές που ζούμε. “Η έκφραση είναι ανάσα, είναι ζωή. Και η ζωή πάντα βρίσκει τον δρόμο της. Ακόμα και σε μια οικονομική κρίση υπάρχουν ευκαιρίες, που δεν πρέπει να χάνονται”, υποστηρίζουν. Για το καλύτερο, για την ελπίδα, για τη δύναμη που χρειαζόμαστε, ώστε να προχωρήσουμε μπροστά, μας παραπέμπουν στους στίχους του νέου τους τραγουδιού, που έχει ως κεντρική ιδέα το “Μαζί”…Μαζί στα εύκολα, στα δύσκολα, στα καλύτερα και πιο δημιουργικά που θέλουμε να έρθουν ξανά στην πορεία μας…
“Μαζί…να θυμηθούμε τι ζητάει η καρδιά μας
Μαζί…να συλλαβίσουμε ξανά τα όνειρα μας
Μαζί…ν’ αντισταθούμε πριν μας πάρει από κάτω
Έλα να πιούμε τη ζωή μας άσπρο πάτο
Μαζί…γιατί στο λούκι δεν μπορούνε να μας ρίξουν
Μαζί…οι δυσκολίες δεν μπορούν να μας λυγίσουν
Μαζί…γιατί βρεθήκαμε απόψε και γουστάρω
Της φαντασίας μας να ανάψουμε το φάρο
Κεντρική Ιδέα…Να ‘μαστε μαζί
Μαζί…απ’ το σκοτάδι και το ψέμα να σωθούμε
Μαζί…δίπλα ο ένας στον άλλον να σταθούμε
Μαζί…στο περιθώριο ν’ αφήσουμε τα εγώ μας
Ν’ ανακαλύψουμε ξανά τον εαυτό μας
Μαζί…γιατί το τώρα μόνο αυτό έχει αξία
Μαζί…ν’ αγαπηθούμε δίχως λόγο και αιτία
Μαζί…και μη σε νοιάζει θα τα βρούμε στη πορεία
Τη νύχτα αυτή έλα να γράψουμε Ιστορία”.
Κορίνα Λεγάκη
“Η τέχνη είναι γιατρός της ψυχής”
Η Κορίνα Λεγάκη είναι μία από τις πολύ ενδιαφέρουσες νέες φωνές, η οποία καταφέρνει να κερδίσει την προσοχή σου και να σε κάνει συνοδοιπόρο στα ταξίδια της. Πρόσφατα μας παρουσίασε τη νέα της δουλειά, που φέρει τον τίτλο “Mosaic”, “διά χειρός” Γιώργου Ανδρέου. Σε αυτήν συγκέντρωσαν τραγούδια που βρίσκονταν σε “αγρανάπαυση”, τραγούδια που αγαπήθηκαν στο παρελθόν και σημάδεψαν τους δημιουργούς τους για διαφορετικούς λόγους το καθένα και τα επανέφεραν στο προσκήνιο, δημιουργώντας ένα μωσαϊκό ήχων, τρόπων έκφρασης και νέων αναγνώσεών τους. Ποιες συνέπειες της κρίσης, θεωρεί πως, αν αξιοποιήσουμε σωστά, θα μπορούσαν να μας δώσουν νέες εμπνεύσεις και δημιουργικές κατευθύνσεις στη μουσική; “Η κρίση μας απομακρύνει από το θλιβερό lifestyle που κυριάρχησε την προηγούμενη δεκαετία και παραμόρφωσε τη σχέση μας με την ζωή μας και την τέχνη. Οι δυσκολίες των ανθρώπων γύρω μας, η δυσκολία όλων μας, μας οδηγεί στο να κοιταχτούμε βαθιά μέσα μας, αλλά και να κοιτάξουμε γύρω μας, ψάχνοντας με ειλικρίνεια τις αιτίες του κακού, ώστε να επιχειρήσουμε τη γιατρειά μας. Και η τέχνη είναι γιατρός της ψυχής έτσι κι αλλιώς”, υποστηρίζει και μας καλεί να ψάξουμε την έμπνευση και την αισιοδοξία, στα μικρά και μεγάλα, που και σε αυτήν δίνουν δύναμη. “Πηγές έμπνευσης, αλλά και αισιοδοξίας είναι οι φίλοι μου. Οι αγαπημένοι μου άνθρωποι. Τα ζώα μου. Οι δίσκοι, τα βιβλία και οι ταινίες μου. Η θάλασσα. Ένα ταξίδι. Το θέατρο, ο κινηματογράφος. Πιο πολύ, οι άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι”.
Group PάrΩdy
“Λιγότερες υποχωρήσεις στα θέλω σου…”
Είναι μια νέα μπάντα που ξεχωρίζει, τόσο από άποψη ήχου, όσο και από άποψη στίχου και φιλοσοφίας. Ό,τι δεν θεραπεύεται το…παρωδούν, ό,τι δεν παλεύεται, το παλεύουν, επιμένοντας να στηρίζουν τα όνειρά τους. Οι Group PάrΩdy έχουν κυκλοφορήσει ήδη την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά που φέρει τον τίτλο “Παράξενοι καιροί”. Αλήθεια, οι “Παράξενοι καιροί” που ζούμε, μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης στη μουσική ή είναι ικανοί να μπλοκάρουν τη δημιουργικότητα; “Μπορούν να συμβούν και τα δύο. Το θέμα είναι τι επιλογή κάνεις. Σίγουρα υπάρχει πολλή “τροφή”, αν κάποιος καταφέρει να δημιουργήσει αυτή την εποχή. Οι “παράξενοι καιροί” πάντως είναι γενικώς περίοδος προβληματισμού και αναστοχασμού”, μας λένε. Μέσα από το τραγούδι τους, “Ξεθωριάζεις στα κρυφά”, είναι διάχυτο το μήνυμα να μην κάνουμε εκπτώσεις στα όνειρά μας και να προχωράμε μπροστά. Πόσο, όμως, εφικτό είναι κάτι τέτοιο στην εποχή που ζούμε; “Εφικτό δεν είναι πάντα, το ζήτημα είναι να κάνεις όμως τις λιγότερες υποχωρήσεις στα “θέλω” σου και να προσπαθείς για το ανέφικτο και πολλές φορές ουτοπικό… Αυτό δίνει άλλου μεγέθους αξία στην προσπάθεια”, υποστηρίζουν. Τι τους αρέσει και τι τους ενοχλεί από τη μουσική σκηνή όπως έχει διαμορφωθεί στις μέρες μας; “Μας αρέσει το γεγονός ότι, παρ’ όλη την “καταχνιά” σε επίπεδο κοινωνικοπολιτικό υπάρχουν πολλές νέες μουσικές προσπάθειες για τα δεδομένα αυτής της χώρας και της μικρής της αγοράς. Ταυτοχρόνως, είναι πολύ ελπιδοφόρο που υπάρχει μια διαρκής αναζήτηση και στροφή στην παραδοσιακή μας μουσική και κουλτούρα, καθώς και στην εξέλιξη αυτής. Είναι στενάχωρο, όμως, το γεγονός ότι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η μουσική σκηνή του τόπου μας, δεν έχουν ευκαιρίες οι νέες μπάντες και γενικότερα οι νέοι καλλιτέχνες να επικοινωνήσουν τη μουσική τους”.
Θοδωρής Κοτονιάς
“Μπορούμε ακόμη να σφυρίζουμε χαρούμενα”
“Σφύριξε χαρούμενα, μπορείς, δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής”, μας παρακινεί ο Θοδωρής Κοτονιάς, έχοντας πάντα κατά νου την παροδικότητα των πραγμάτων και των καταστάσεων, αλλά και την ελπίδα ότι, αργά ή γρήγορα, η άνοιξη θα είναι και πάλι εδώ. Πόσο εύκολο είναι το…αισιόδοξο σφύριγμα στις μέρες που ζούμε; “Το δικαίωμά μας να θυμόμαστε ότι μπορούμε να σταθούμε κάθε στιγμή απέναντι από τα γεγονότα, ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, στο ωραίο και το άσχημο, χωρίς να ξεχνάμε τη παροδικότητά τους, δεν μπορεί να μας το κλέψει κανείς…Όταν μπορώ να θυμάμαι την επιλογή αυτή, σφυρίζω χαρούμενα”, μας λέει ο Θοδωρής. Στις εμφανίσεις του σε μουσικές σκηνές σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, εντόπισε σημαντικές αλλαγές στη συμπεριφορά του κοινού, κυρίως, τα τελευταία αυτά χρόνια της οικονομικής κρίσης. “Αυτές τις εποχές παλεύουν σε όλους μας μέσα μας οι ανάγκες. Φαίνεται σε όλους αυτό. Από την άλλη, η ανάγκη να γίνουμε όλοι μια παρέα είναι πιο έντονη…
Η μουσική, το τραγούδι, είναι τρόπος να παίρνουμε δύναμη”, υποστηρίζει και μας εξηγεί πώς οι ήχοι της παράδοσης, μπορούν να απαλύνουν τις σύγχρονες ανησυχίες. “Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο κόσμος έχει φτάσει στα όριά του. Η σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του και με τους άλλους χάνεται. Το ψέμα βασιλεύει, οι δυσκολίες πληθαίνουν, αθώα παιδιά χάνονται… Φριχτές εικόνες… Ο καιρός… Κι αυτός αγρίεψε. Δύσκολα να ζεις στον κόσμο σου. Χρειάζεται να βάλεις ένα πετραδάκι, από όποια θέση βρίσκεσαι… Μέσα στη ζωή έχουμε ανάγκη να δούμε την ομορφιά, τον έρωτα, να κρατηθούμε και να κρατήσουμε κάτι με αγάπη, να δημιουργήσουμε… Η ποιητική ματιά της παράδοσης, η μουσική της, σε φέρνει σε επαφή με τη φύση και η φύση γιατρεύει.
Το τραγούδι, το αντάμωμα, ο χορός πάνω στους φυσικούς ρυθμούς, θα είναι για κάθε γενιά ένα βάλσαμο. Στα τραγούδια αυτά σώζετε η ψυχοθεραπευτική τέχνη του να γλεντίζεις τον πόνο και τη χαρά”.
Σταύρος Σιόλας
“Ό,τι είναι εμπνευσμένο παραμένει και με τα πιο λιτά μέσα”
Γράφει μουσική για θεατρικές παραστάσεις, παίζει, ερμηνεύει, εμπνέεται από την παράδοση, εμπνέει αυτούς που αγαπούν την καλή μουσική και τον όμορφο στίχο. Ο βραβευμένος από κοινό και επιτροπή για το τραγούδι “Της Άρνης το νερό”, Σταύρος Σιόλας, θεωρεί ότι η κρίση είναι συνθήκη που οδηγεί τους ανθρώπους προς όλες τις κατευθύνσεις. “Προάγει την αλληλεγγύη όσο και τον ατομισμό. Τη συμπόνια όσο και την αναλγησία. Ανάλογα με το τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του. Έτσι και στην τέχνη. Ό,τι είναι μέτριο παραμένει μέτριο και με τα πιο ακριβά μέσα κι ό,τι είναι εμπνευσμένο παραμένει και με τα πιο λιτά μέσα. Αυτό που με ενοχλεί είναι μια διάθεση ευκαιριακής και λαϊκίστικης εκμετάλλευσης της περιρρέουσας ατμόσφαιρας από καλλιτέχνες, για να εκφράσουν δήθεν το κοινό αίσθημα, ενώ στην ουσία επιδιώκουν το σουξέ. Είναι εμφανής η διαφορά, όταν μιλάει κανείς γι’ αυτό που τον πνίγει. Το καινούριο μου τραγούδι λέγεται “Προσμονή” και μιλάει για τον ακκισμό της θλίψης, την άπραγη προσμονή και την αυτοθυματοποίηση”, μας εξηγεί.
Ραλλία Χρηστίδου
“Η μουσική έχει θεραπευτικές ικανότητες”
Η Ραλλία Χρηστίδου μας έχει χαρίσει τα τελευταία χρόνια πολύ όμορφα τραγούδια και ξεχωριστές ερμηνείες. Ανήκει στους καλλιτέχνες που δεν φοβούνται και, ως εκ τούτου, δεν διστάζουν, να εκφράσουν την άποψή τους, για τα καλά, τα κακά και τα άσχημα των ημερών μας. Ποια μηνύματα λαμβάνει από τον κόσμο στις live εμφανίσεις της, από τότε που άρχισε να κορυφώνεται η κρίση μέχρι σήμερα; “Υπάρχει κόσμος που θέλει να του μιλήσεις και να του δώσεις κουράγιο, να του πεις κάποια πράγματα και υπάρχει κόσμος που δεν θέλει. Την ώρα που θα έρθει να σε ακούσει και να πιει ένα ποτό, δεν τον ενδιαφέρει να ακούσει τίποτα που να του υπενθυμίζει το πρόβλημά του. Αυτό είναι το πρώτο που έχω παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια. Το δεύτερο που έχω παρατηρήσει είναι ότι ο κόσμος στα αστικά κέντρα έχει πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από τον κόσμο της περιφέρειας. Και από άποψη διάθεσης και από άποψη οικονομικής δυνατότητας. Είναι πολύ πιο σφιγμένος, πολύ πιο κλειστός. Πολύ σε όλα…”, μας αναφέρει.
Η Ραλλία πιστεύει ότι η μουσική έχει θεραπευτικές ικανότητες, ανοίγει ορίζοντες σε έναν άνθρωπο και δημιουργεί καινούριους νευρώνες στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Γι’ αυτό το λόγο θεωρεί, ότι θα πρέπει να “σπρώξουμε” τα παιδιά να ασχοληθούν με αυτήν. “Επιπλέον, όταν σπουδάζεις ένα μουσικό όργανο, μαθαίνεις πάρα πολλά πράγματα. Να έχεις υπομονή, μαθαίνεις πως όταν κατακτάς κάτι που είναι δύσκολο η χαρά σου είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι όταν κατακτάς κάτι εύκολο. Μαθαίνεις να αγωνίζεσαι, να διεκδικείς”, συμπληρώνει.
