Να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι οι περισσότερες Παγκόσμιες Ημέρες έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Μας θυμίζουν, μας ευαισθητοποιούν, μας ενώνουν, μας αφυπνίζουν, μας δραστηριοποιούν. Ωστόσο, πολλές από αυτές μπορούν να αποτελέσουν μια καλή αφορμή για τρολάρισμα, μαύρο χιούμορ, λίγο “κανιβαλισμό” και όλα τα σχετικά.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Νοέμβρη, ο οποίος μπορεί να καλύψει ακόμη και τα πιο απαιτητικά ή ιδιαίτερα γούστα.
Προσπερνώντας κάποιες πιο κλασικές Ημέρες, φτάνουμε γεμάτοι χαμόγελο, με άλλο αέρα και ανάλαφρη διάθεση στις 13 Νοεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης. Αφήνουμε πίσω τις έχθρες και τα μίση, και αγκαλιάζουμε όποιον βρούμε στον δρόμο μας. Στάζουμε μέλι και κομπλιμέντα, βοηθάμε όποιον έχει την ανάγκη μας, είμαστε πρόθυμοι ακροατές κάθε προβλήματος και έτοιμοι να συμπαρασταθούμε σε φίλους, εχθρούς, γείτονες, συγγενείς και γενικά στους όπου γης πονεμένους. Στο τέλος της ημέρας επιστρέφουμε σπίτι, κάνουμε ασκήσεις ψυχραιμίας για να φύγει η πίεση της υπερβολικής “καλοσυνήλας”, βρίζουμε, ξεθυμαίνουμε και είμαστε έτοιμοι να επανέλθουμε δυναμικά στους κανονικούς μας ρυθμούς.
Και κάπως έτσι, μίζερα και χαλαρά, φτάνουμε αβίαστα στη μεγάλη γιορτή της 19ης Νοεμβρίου. Αν και, εδώ που τα λέμε, αβίαστα δεν φτάνουμε ποτέ στο αντικείμενο εορτασμού τής εν λόγω ημέρας. Ακυρώνουμε ό,τι έχουμε προγραμματισμένο και αφιερώνουμε χρόνο και πόνο στη μοναδική και καθημερινή μας αγαπημένη. Ο μέσος άνθρωπος, λέει, περνάει τρία χρόνια από τη ζωή του στην τουαλέτα. Κι αν δεν είναι λόγος αυτός για να καθιερώσουμε μια Παγκόσμια Ημέρα Τουαλέτας, τότε ποιος είναι;
Την ίδια μέρα, τυχαίο δεν το λες, είναι και η γιορτή του άνδρα. Λίγοι τη γνωρίζουν, ακόμη πιο λίγοι τη γιορτάζουν, γι’ αυτό ακριβώς και το… στρίμωγμά της μαζί με την Παγκόσμια Ημέρα Τουαλέτας αποκτά ένα ιδιαίτερα συμβολικό χαρακτήρα.
Το τρολάρισμα, όμως, των εορταστικών ημερών δεν περιορίζεται στον συνδυασμό άνδρας – τουαλέτα. Στις 21 Νοεμβρίου, συνυπάρχουν στο ημερολόγιο οι Παγκόσμιες Ημέρες Φιλοσοφίας και Τηλεόρασης. Επομένως, εκείνη την ημέρα είτε κοιτάς το ταβάνι και λες “πού πάμε σ’ αυτή τη ζωή;”, είτε βλέπεις πρωινάδικα και λες “πού πας, ρε Σκορδά, μ’ αυτή τη γόβα πρωινιάτικα;”.
Κάποιες από τις παραπάνω μέρες και πολλές από αυτές που δεν έχω αναφέρει, σαφώς κρύβουν μικρές ιστορίες και βαθύτερους συμβολισμούς από τον “χιουμοριστικό κανιβαλισμό” αυτού του κειμένου. Και μετά από αυτή την απολογητική παρένθεση, επιστρέφουμε στην 21η Νοεμβρίου, που είναι και η Παγκόσμια Ημέρα Χαιρετισμού ή, σε απλά Ελληνικά, World Hello Day.
Ας τη γιορτάσουμε λοιπόν. Γεια.
γράφει ο Θεόδουλος Παπαβασιλείου
