Θεόδουλος ΠαπαβασιλείουΝεύρα, πολλά νεύρα πσυχούλες µου. Είναι που δεν περάσαµε βαρύ χειµώνα να στανιάρουµε; Είναι που η Άνοιξη είχε τα νεύρα της και την είδε «χειµώνας» µε σκόνη, βροχές, ζέστη, κρύο, Χιώτης µάµπο; Είναι που οι καλοκαιρινές διακοπές µοιάζουν µε άπιαστο όνειρο λόγω των τιµών της βενζίνης, των εισιτηρίων, των καταλυµάτων, των εστιατορίων που, σε συνδυασµό µε τον µισθό µας, πάµε δεν πάµε µέχρι Λούτσα φέτος;
Είναι η κίνηση στους δρόµους που χειροτερεύει µέρα µε τη µέρα; Είναι που δεν ισιώσαµε ακόµη από την κλεισούρα της πανδηµίας; Είναι που δεν έχουµε σώµα παραλίας και µας πιάνει τρέλα, πανικός και ταραχή; Είναι που κακογερνάµε και µας φταίνε όλα; Είναι λίγο η ζέστη, λίγο τα λόγια του παπά; Ό,τι και να ‘ναι, νεύρα, πολλά νεύρα πσυχούλες µου.
Νεύρα στο σπίτι γιατί, µόλις πεις τον βγάζω δεν τον βγάζω τον µήνα µε τα χρήµατα που έχω, θα χαλάσει ό,τι µπορεί να χαλάσει. Ο θερµοσίφωνας, το ψυγείο, τα πόµολα, τα πλακάκια, τα κάγκελα, θα πέσουν σοβάδες, θα σπάσουν καρέκλες, θα σκιστούν κουρτίνες, θα σπάσω κούπες για τα λόγια που ‘πες, και τέτοια. Θα θυµηθεί ο ιδιοκτήτης να σου ζητήσει αύξηση, θα έρθουν όλοι οι λογαριασµοί και µπόνους, ο γείτονας θα ‘χει στο ιδανικό timing τρελά κέφια να ξεσαλώνει µε τα παιδιά του, τα σόγια του, τις µουσικάρες του, τα πάντα τους, σιχτίρ έξαλλος είµαι!
Νεύρα στο γραφείο γιατί δεν προλαβαίνεις, γιατί σκάνε διάφορα, γιατί ο διπλανός σου είναι στην τσίτα, άρα κάτι παραπάνω θα ξέρει, ας τσιτωθείς κι εσύ, µη χαλάσεις την ατµόσφαιρα.
Νεύρα στον δρόµο για την κίνηση, για τα πατίνια, τους ταρίφες, τα µηχανάκια που µπαίνουν σφήνα, τη γιαγιά που πάει µε 10 χιλιόµετρα το δίωρο, τον άλλο που περνάει τον δρόµο µε το πάσο του κοιτώντας το κινητό του, τον παραπέρα που ακούει τραπ στη διαπασών, για το σκουπιδιάρικο που βρέθηκε µπροστά σου ώρα αιχµής ενώ εσύ βιάζεσαι να φτάσεις στο ραντεβού.
Νεύρα στις εξόδους, γιατί σε σπρώχνουν ή γιατί είναι άδειο το µαγαζί και δεν σε σπρώχνει κανείς. Γιατί δεν βρήκες εισιτήριο στην παράσταση που ήθελες ή γιατί βρήκες, και δίπλα σου κάθισε ένας που µασάει τσίχλα σαν κατσίκα και σου τσιτώνει όλο το είναι σου. Γιατί είναι ακριβά τα εισιτήρια ή δεν βρίσκεις παρέα, ή γιατί ακόµα συµβιβάζεσαι και πας κάπου που δεν γουστάρεις για να µη χαλάσεις την παρέα.
Νεύρα στα social media γιατί έχουµε εκλογές, και τα νεύρα είναι της µόδας όταν ο άλλος έχει αντίθετες απόψεις από τις δικές µας. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για την οµάδα, τη θρησκεία, τις σεξουαλικές προτιµήσεις, τον τρόπο που αναπνέουν οι γύρω µας. Νεύρα και για τον άλλο που ποστάρει τσιτάτα και µας καλεί “να ζήσουµε τη ζωή”. Ναι, εσένα περιµέναµε, φίλε. Ή την παραδίπλα που µας θυµίζει ότι “summer is here!!1!!1!1!!2!!” και νιώθεις να σε βαράνε τα θαυµαστικά και οι αριθµοί στο κεφάλι.
Με τόσα νεύρα, αγαπούλες, σίγουρα καλά θα πάει αυτό. Και τώρα τι κάνουµε; Ή τρωγόµαστε µε το µέσα και το έξω µας µέχρι να περάσει η σεζόν, και να αρχίσουµε να τρωγόµαστε και πάλι µε άλλα ρούχα, ή ψάχνουµε κάτι να ισορροπήσουµε. Τι; Ας προσπαθήσουµε να βρούµε αυτά τα µικρά που µπορεί να µας φτιάξουν τη διάθεση, και να αφήσουµε στην άκρη την εµµονική αναζήτηση για τα στραβά και τα ανάποδα. Σας φαίνεται τσιτάτο κι αυτό; Δεν σας χάλασε…