Μπήκαμε σιγά-σιγά στην περίοδο της “νέας κανονικότητας”. Τόσο καλά τα πήγαμε με την παλιά, που είπαμε “δεν βγάζουμε, μωρέ, κι ένα σίκουελ;”! Η σταδιακή χαλάρωση των μέτρων ξεκίνησε, ίσως και να σταμάτησε ήδη τώρα που διαβάζετε αυτό το αριστούργημα, γιατί αβέβαιο το αύριο, με άγνωστο σενάριο, κι εμείς stand by μέχρι να γραφτεί το επόμενο επεισόδιο.
Μοιάζουμε λίγο με τους ηθοποιούς επιτυχημένης σειράς, που όταν σε συνεντεύξεις τούς ρωτάνε τι θα δούμε στη συνέχεια, απαντούν “ούτε εμείς δεν ξέρουμε ακόμη”! Έτσι κι εμείς τώρα, πήραμε το ΧΑΜ που μας “έδωσε” ο Νίκος Χαρδαλιάς παραμάσχαλα και θα μαθαίνουμε τις εξελίξεις όσο προχωράνε τα… γυρίσματα.
Τι είναι το ΧΑΜ; Έλεος κάπου! Χέρια (πλένουμε), Αποστάσεις (κρατάμε), Μάσκες (φοράμε), και ο θεός βοηθός!
Η “νέα κανονικότητα” θα έχει, εκτός από ΧΑΜ, και λίγο απ’ όλα χωρίς τζατζίκι. Θα έχει τους αδιάφορους που θα κυκλοφορούν κανονικά, γιατί “όλα είναι στημένα, εξυπηρετούν συμφέροντα, τίποτα δεν θα πάθουμε, μας ψεκάζουν με ντετόλ και αεροσταγονίδια, αλλά εμείς είμαστε Έλληνες και θα αντισταθούμε σε αυτή τη λαίλαπα που βάλθηκε να εξοντώσει τον λαό”. Σε αυτή την περίπτωση, κατ’ εξαίρεση, θα βάλουμε και λίγο τζατζίκι, απλά και μόνο για να απογειώσει την πικρή γεύση που αφήνουν τέτοιες σκέψεις.
Θα έχει και τους φοβισμένους, που δεν θα ξέρουν πώς να αντιδράσουν, πώς να χαιρετίσουν, αν μπορούν να δώσουν και να πάρουν αυτή την αγκαλιά που έχουν ανάγκη για να συνεχίσουν ή αν θα πρέπει προσωρινά να χορτάσουν την “πείνα” τους με λίγο ΧΑΜ, μέχρι νεωτέρας.
Η “νέα κανονικότητα” θα έχει και όλους αυτούς που θα μετράνε τις απώλειες που προκάλεσε η πανδημία. Απώλειες αγαπημένων προσώπων, απώλεια “στρωμένης καθημερινότητας”, απώλειες εργασίας, εισοδημάτων, ακόμη και απώλειες μέρους ή του συνόλου της προσωπικότητας που είχαμε σε αυτή την παλιά κανονικότητα, που μπορεί να μην ήταν ιδανική, αλλά κάπου είχες βολευτεί μαζί της κι ένιωθες ότι μπορείς να τη διαχειριστείς.
Αν πρέπει οπωσδήποτε να συνδέσουμε τη μετά-καραντίνα ζωή μας με το ΧΑΜ, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ΧΑΜένη αθωότητα, ΧΑΜομήλι για τα νεύρα και το στρες που ενισχύθηκαν από την καραντίνα, ΧΑΜαιλέοντες που επιβάλλεται να γίνουμε για να προσαρμοστούμε όσο πιο γρήγορα και ανώδυνα στις νέες συνθήκες, ΧΑΜόγελα που χάθηκαν ή επιστρέφουν ξανά. Ένας ΧΑΜούλης γενικά!
Η άνοιξη αυτή ήταν και είναι αλλιώτικη, όπως αλλιώτικο θα είναι και το καλοκαίρι που φτάνει οσονούπω, αλλά και οι επόμενοι μήνες γενικά μέχρι να βρεθεί εμβόλιο, θεραπεία, μέχρι να “απολυμανθεί” πλήρως το τοπίο. Μέχρι τότε, ίσως χρειαστεί να την παλέψουμε με ψωμί, ελιά, υπομονή και ολίγον ΧΑΜ. Θα το κάνουμε κι αυτό. Κι αν θέλουμε να δώσουμε λίγο ακόμη πόνο στον πόνο μας, μπορούμε να το κάνουμε υπό τους ήχους του “ΧΑΜένα, ΧΑΜένα τα δάκρυα που ξόδεψα, αγάπη μου, για σένα”. #δικόσας
Θεόδουλος Παπαβασιλείου
t.papavasiliou@tpb.gr
