Μαρία Λυσάνδρου
Η Βασιλική Μιχαλοπούλου είναι ένα κορίτσι δροσερό, όπως και η μουσική της. Το πρώτο της άλμπουμ, με τίτλο «Ενδεχόμενα», σκιαγραφεί τέλεια την καλλιτεχνική της ταυτότητα: πολυποίκιλη, προϊόν ειλικρινούς έκφρασης ψυχής, και μακριά από «ταμπέλες» και μουσικούς χαρακτηρισμούς. Με έναν ήχο που περιλαμβάνει από έντεχνα μέχρι παραδοσιακά στοιχεία, και από λαϊκό ήχο μέχρι pop-rock, η Βασιλική θα σε κερδίσει από τις πρώτες της νότες. Κανένα «ενδεχόμενο» εκεί – μόνο βεβαιότητα.
Αν σου ζητούσα να μας συστηθείς με τρόπο που να καταλάβουμε τα βασικά χαρακτηριστικά της Βασιλικής, τι θα μου έλεγες για σένα;
Είμαι η Βασιλική Μιχαλοπούλου, είμαι τραγουδίστρια και ζω στην Αθήνα. Έχω έναν γάτο και λατρεύω τα ταξίδια, το σινεμά και το θέατρο. Είμαι επίμονη και μεθοδική, θέλω να είμαι ειλικρινής και να έχω κοντά μου ανθρώπους που βλέπουμε τον κόσμο με τα ίδια μάτια και έχουμε κοινό αξιακό κώδικα. Αγαπώ πολύ τους φίλους μου και απολαμβάνω τις βόλτες με καφέ στο χέρι και ατελείωτη συζήτηση.
Ήσουν από εκείνα τα παιδιά που έλεγαν από νωρίς «Εγώ θα ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική» ή σου προέκυψε στην πορεία; Για πες λίγο την ιστορία…
Προέκυψε στην πορεία. Στα παιδικά μου χρόνια, η πορεία μου ήταν κάπως «προδιαγεγραμμένη». Ήμουν καλή μαθήτρια, επομένως «όφειλα» να περάσω σε μία καλή σχολή που θα ανταποκρίνεται στους βαθμούς μου. Οι καλλιτεχνικές ενασχολήσεις δεν ήταν ούτε χόμπι για μένα, νομίζω πως οι δικοί μου τις φοβόντουσαν! Και τελικά τα πάθανε!
Αργότερα, ως φοιτήτρια, ανακάλυψα ότι είχα δυνατότητες στο τραγούδι. Οι φίλοι μου με παρότρυναν πολύ να το δοκιμάσω και, έτσι, γράφτηκα στο Εθνικό Ωδείο για να κάνω φωνητική. Εκεί άνοιξε ένας καινούριος κόσμος για μένα και, σιγά σιγά, άρχισα να μαθαίνω περισσότερα και να εξελίσσομαι!
Σε ποιο μουσικό είδος θα κατέτασσες τον εαυτό σου ως τραγουδίστρια; (Ή, τελικά, οι «ταμπέλες» στη μουσική είναι περιοριστικές;)
Νομίζω πως σήμερα κανείς πρέπει να βγαίνει από αυτά τα κουτάκια. Στην Τέχνη πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να εκφραζόμαστε όπως μας βγαίνει. Αν αυτό ανήκει μουσικά σε παραπάνω από ένα ρεύματα, καλοδεχούμενο. Έτσι ακούω μουσική και εγώ ως κοινό, επομένως το αναζητώ όταν κάνω και εγώ μουσική.
Μου φαίνεται περιοριστικό ένας καλλιτέχνης να πρέπει να «ανήκει» κάπου. Μάλλον κατάγομαι από το «έντεχνο» – χρησιμοποιώ τον όρο για λόγους συνεννόησης, μιας και το είδος αυτό εμπεριέχει πολλά ρεύματα. Πιστεύω πάντως, πως η προσωπικότητα και η αισθητική του καλλιτέχνη διαμορφώνει την ταυτότητά του, και όχι το είδος που τραγουδάει.
Πρώτο προσωπικό άλμπουμ, με τίτλο «Ενδεχόμενα», από τη Minos EMI – A Universal Music Company. Τι σημαίνει αυτό για σένα; Είναι δικαίωση των κόπων σου; Είναι ένα τεστ σε σχέση με την αντίδραση του κόσμου; Ή είναι απλά ένα μικρό –ή και μεγάλο– βήμα προς αυτά που εσύ ονειρεύεσαι;
Είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα για μένα και, σαφώς, μια πρώτη «δικαίωση» για τη μέχρι τώρα προσπάθειά μου.
Ο δίσκος είναι γραμμένος από τον Γιώργο Καψάσκη, το ταλέντο του οποίου θεωρώ εξαιρετικό, και κυκλοφορεί από μια μεγάλη δισκογραφική, οι άνθρωποι της οποίας με πίστεψαν και με στηρίζουν. Παράλληλα, επικοινωνείται από συνεργάτες που εκτιμώ και έχουμε την ίδια ματιά απέναντι στα πράγματα, επομένως όλη αυτή η συγκυρία είναι μια ευτυχία για μένα. Μου δίνει πολλή δύναμη και κουράγιο, για να συνεχίσω και να βαδίσω στον δρόμο που ονειρεύομαι.
Δεν άφησα το «αν» ένα ρητορικό ερώτηµα. Άλλαξα σελίδα, άλλαξα επάγγελµα, κυνηγάω τα όνειρά µου, διεκδικώ αυτά που πιστεύω και αγαπώ
«Ενδεχόμενα», λοιπόν. Πέρα από το ότι ο τίτλος είναι παρμένος από ένα πολύ όμορφο τραγούδι στο άλμπουμ, υπήρχε και κάποιο δεύτερο επίπεδο σκέψης πίσω από την επιλογή του; Είναι κι ένα στοίχημα το να βγάζει ένας νέος καλλιτέχνης άλμπουμ, σε μια εποχή που «βομβαρδιζόμαστε» από τόση μουσική πληροφορία;
Για μένα τα «Ενδεχόμενα» είναι αυτό που σου αφήνει αυτός ο δίσκος. Είναι επτά πολύ διαφορετικά μεταξύ τους κομμάτια ως προς το μουσικό τους ύφος, επτά διαφορετικά «Ενδεχόμενα», επτά διαφορετικές πλευρές μου. Ο δίσκος έχει από έντεχνες μπαλάντες και χορευτικές ρούμπες, μέχρι λαϊκά και παραδοσιακά στοιχεία, ή στοιχεία pop-rock. Όλα αυτά αποτελούν τη μουσική μου «καταγωγή» και γι’ αυτό διαλέξαμε με τον Γιώργο (Καψάσκη) να τα εντάξουμε στο πρώτο μου άλμπουμ, με το οποίο συστήνομαι για πρώτη φορά δισκογραφικά.
Σαφώς, σε έναν κόσμο με απεριόριστη πληροφορία, είναι ένα μεγάλο στοίχημα για έναν νέο καλλιτέχνη να βρει το ακροατήριό του. Πιστεύω, όμως, πως το καλό υλικό αργά ή γρήγορα βρίσκει τον δρόμο του.
Ας μιλήσουμε για απωθημένα… «Αν, αν τα χρόνια περνάν -κι όλο “αν” κουβαλάν- τι θα μείνει στο τέλος;», λέει το τραγούδι. Να υποθέσω ότι είσαι της άποψης «Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες»;
Εντελώς όμως! Και το κάνω πράξη στη ζωή μου.
Δεν άφησα το «αν» ένα ρητορικό ερώτημα. Άλλαξα σελίδα, άλλαξα επάγγελμα, κυνηγάω τα όνειρά μου, διεκδικώ αυτά που πιστεύω και αγαπώ. Και, γενικότερα, θέλω να υπάρξω ενεργή μέσα στη ζωή μου, στη δουλειά μου, στους ανθρώπους μου.
Πιστεύω πως δεν πρέπει να αφήνουμε τις εμπειρίες να φεύγουν, πρέπει να διεκδικούμε να ζήσουμε τη ζωή που ονειρευόμαστε.
Και τι λέει το πρόγραμμα για τη συνέχεια; Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου;
Αυτόν τον καιρό είμαστε στα γυρίσματα του βιντεοκλίπ για το τραγούδι μου «Ενδεχόμενα», το οποίο ανυπομονώ να κυκλοφορήσει. Εν συνεχεία, κανονίζω Live εκτός Αθήνας, για τα οποία έχω μεγάλη χαρά και αγωνία, μιας και θα είναι η πρώτη φορά που θα βγω να τραγουδήσω εκτός Αθήνας!
H Βασιλική Μιχαλοπούλου στο Instagram
Photo credits: Mαρίζα Καψαμπέλη
