Μαρία Λυσάνδρου
Με την Ελένη Πετρουλάκη συναντηθήκαμε στα γυρίσματα του “Vitality”, της εκπομπής της που προβάλλεται στο Action24, και ομολογώ ότι με εντυπωσίασε εξαρχής: Κατ’ αρχάς, είναι από τους πιο «ζεστούς» και προσηνείς ανθρώπους που έχω συναντήσει. Επιπλέον, έχει πολύ χιούμορ, που την κάνει να ψιθυρίζει λαϊκά άσματα στα διαλείμματα και να πετάει ατάκες, κάνοντας και το συνεργείο να γελάει. Αλλά, κυρίως, είναι φοβερά καταρτισμένη σε ό,τι αφορά τη δουλειά της, πολύ ψαγμένη, και ξέρει πώς να δίνει συνεντεύξεις, λέγοντας αυτά που πρέπει, όσο πρέπει, χωρίς περιστροφές – Κρητικιά γαρ… Η επιστροφή της στην τηλεόραση μετά από πολλά χρόνια, σε ρόλο παρουσιάστριας, έγινε με τους δικούς της όρους, σε μια πραγματικά προσεγμένη εκπομπή για την υγεία και την ευεξία, που η ίδια οραματιζόταν εδώ και καιρό. Και το μόνο που μπορείς να σκεφτείς παρακολουθώντας την, είναι «Γιατί το άργησες τόσο, Ελένη;».
Έχεις επιστρέψει στην τηλεόραση μετά από πολλά χρόνια. Κατ’ αρχάς, τι συνειρμούς σού προκαλεί αυτό το «ξαναδουλεύω στην τηλεόραση»;
Αν σου πω ότι δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα…; Γενικώς, το βλέπω λίγο σαν ένα «απωθημένο» χρόνων – ήθελα πάντα να κάνω κάτι που να έχει κι έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα, που να δίνει χρηστική πληροφορία και να σχετίζεται με την ευεξία και όλες της τις προεκτάσεις.
Μετά από χρόνια, λοιπόν, μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Επειδή, τα τελευταία χρόνια, ασχολούμαι αρκετά και με τα social media, είναι λίγο σαν να κάνω βιντεάκια για το instagram. Κάπως έτσι το αισθάνομαι, είμαι σε αυτό το mood – δεν το έχω απολαύσει ακόμα.
Στην τηλεόραση πρωτοβγήκες στις αρχές της δεκαετίας του ’90, στον «Πρωινό Καφέ», με τη Ρούλα Κορομηλά. Θυμάσαι καθόλου το backstage εκείνης της εποχής;
Εγώ έχω ένα τεράστιο κενό χρόνων σε σχέση με την τηλεόραση, δεν έζησα όλη εκείνη την κακή πλευρά με τις ίντριγκες στα γυρίσματα. Τότε στο πλατό, όπως και τώρα, είχαμε όλοι πολύ καλή σχέση. Η Ρούλα ήταν ένας πολύ ανοιχτός άνθρωπος, εμένα με βοήθησε πάρα πολύ και έχω να πω μόνο τα καλύτερα. Μιλάμε ακόμα και σήμερα. Γενικώς δεν έχω να θυμηθώ κάτι άσχημο.
Σε μία περίοδο που οι εκπομπές ήταν λίγες και πολύ συγκεκριμένες, άρα τις παρακολουθούσε όλος ο κόσμος, πώς διαχειρίστηκες αυτή την ξαφνική αναγνωρισιμότητα; Γιατί ήσουν και πάρα πολύ μικρή…
Γιατί νομίζεις το είχα καταλάβει; Ωραία, με γνωρίζανε στον δρόμο. Και;
Δεν αισθανόμουν ότι έκανα κάτι ξεχωριστό. Εγώ έβλεπα ότι έπαιρνα ένα έξτρα χαρτζιλίκι. Λόγω του αθλητισμού και του πρωταθλητισμού, ήμουν πάντα συγκροτημένη, παρέμενα πάντα «στο κέντρο μου». Δεν το έκανα για να γίνω γνωστή, ούτε το κυνήγησα – προέκυψε εντελώς τυχαία.
Τότε, όμως, ήταν και άλλη εποχή. Δεν υπήρχε όλο αυτό που υπάρχει σήμερα με τα social media, την τόση υπερέκθεση, την κριτική που μπορεί να σου ασκήσει ο ένας κι ο άλλος…
Και ξέρεις και τι άλλο; Σήμερα, μέσα από το Ίντερνετ, ο καθένας είναι ό,τι δηλώνει! Δεν υπάρχει καμία εξειδίκευση! Τότε ξέραμε: είσαι γυμνάστρια, είσαι παρουσιάστρια, είσαι ηθοποιός. Τώρα όλοι κάνουν όλα!
Στη σημερινή συνθήκη της τηλεόρασης υπάρχει κάτι που να σε δυσκολεύει;
Από αυτή την άποψη, είμαι πάρα πολύ τυχερή, γιατί στην εκπομπή έχω μια πολύ καλή ομάδα παραγωγής και εξαιρετικούς συνεργάτες – από τον σκηνοθέτη και την αρχισυντάκτρια, μέχρι την project manager και όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Δέσαμε από την αρχή.
Το κομμάτι της υπερέκθεσης είναι εκείνο που με δυσκολεύει περισσότερο: το TikTok, τα σχόλια στα social media… Μπαίνει ο καθένας και γράφει ό,τι του κατέβει. Τότε η κριτική γινόταν στις παρέες, στα σπίτια – τι σ’ αρέσει, τι δεν σ’ αρέσει. Τώρα, όμως, βγάζουν χολή.
Ποια είναι η δική σου θέση σε σχέση με όλα αυτά; Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο;
Εγώ θα πω ναι στη δημοκρατία, ναι στην ελευθερία του λόγου, αλλά κάπου πρέπει να υπάρχει κι ένα όριο! Έχουν ισοπεδώσει τα πάντα. Δεν υπάρχουν ούτε αξίες, ούτε ενσυναίσθηση, ούτε σεβασμός.
Εμένα, που μεγαλώνω τέσσερα κορίτσια, με λυπεί το γεγονός ότι δεν υπάρχει γυναικεία αλληλεγγύη και ότι ασκείται κριτική, ανούσια τις περισσότερες φορές. Την κριτική φυσικά και θα τη δεχτώ, για να διορθωθώ ως άνθρωπος ή στη δουλειά μου. Αλλά το να κάθεσαι και να σχολιάζεις πώς είναι η φάτσα μου κι αν έχω κάνει πλαστική… τι κριτική είναι αυτό; Με κάνεις καλύτερη; Όχι!
Ο Μάρτιος είναι ένας μήνας αφιερωμένος στις γυναίκες – κι εσύ μεγαλώνεις τέσσερα κορίτσια. Πέρα από αυτά που σίγουρα θα πάρουν από σένα, βλέπεις διαφορά στον τρόπο σκέψης των κοριτσιών σου, στις ηλικίες που είναι σήμερα (από 14 έως 20 χρονών), σε σχέση με τον τρόπο που σκεφτόμασταν εμείς μικρές;
Ακόμα δεν έχουν βγει όσο θα ‘πρεπε αυτά που βλέπουν από μένα, γιατί οι τρεις βρίσκονται στην εφηβεία και τώρα κάνουν την επανάστασή τους. Μιλώντας με τη μεγάλη μου, η οποία είναι πιο συγκροτημένη πια στα 20 της χρόνια, βλέπω ότι, τελικά, αυτά που έλεγα δεν πήγαν χαμένα.
Αν υπάρχει κάτι που θαυμάζω πολύ σε αυτή τη γενιά, είναι ότι δεν δίνει και τόση σημασία στο τι θα πει ο κόσμος. Εμείς είχαμε μονίμως αυτό το ενοχικό σύνδρομο…
Εσύ έδινες σημασία στα 20 σου στο τι θα πει ο κόσμος;
Πολύ, ναι. Σκέψου, βέβαια, ότι εγώ έχω μεγαλώσει και στην Κρήτη, με μια γιαγιά που λειτουργούσε με βάση αυτό το σκεπτικό…
Αντίθετα, τα δικά μου παιδιά δεν τα ενδιαφέρει καθόλου αυτό – εγώ ούτε κουτσομπολεύω, ούτε ασχολούμαι, οπότε δεν έχουν κι απ’ το σπίτι τέτοια ερεθίσματα. Απλά επειδή τυγχάνει να είμαστε μια γνωστή οικογένεια, τους λέω κάποια πράγματα για να τα έχουν στο μυαλό τους: «Αν σε κάποια στιγμή δημιουργηθεί κάποιο θέμα, για σας θα πούνε, δεν θα πούνε για τη συμμαθήτριά σας» – δυστυχώς. Υπάρχει αυτό το «βάρος»…
Και το «βάρος» της επιτυχίας που έχετε εσύ και ο μπαμπάς τους;
Δεν το έχουν καταλάβει! Και χαίρομαι, γιατί ανοίγουν τον δικό τους δρόμο, προσανατολίζονται σε άλλα επαγγέλματα… Με ευχαριστεί πολύ το ότι δεν θα μπουν σε διαδικασία σύγκρισης.
Θα ξαναγυρίσω, όμως, στην τηλεόραση, για να σε ρωτήσω κάτι που έχω παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια. Ενώ ο υγιεινός τρόπος ζωής είναι πλέον τόσο προβεβλημένος, γιατί δεν βλέπουμε πια καθόλου εκπομπές γυμναστικής; Σε αντίθεση με πολλές εκπομπές που παρουσιάζουν tips για υγιεινή διατροφή…
Έχω αναρωτηθεί κι εγώ γι’ αυτό. Μήπως θεωρούν ότι μία τέτοια εκπομπή δεν θα ενδιέφερε τον κόσμο; Ούτε εγώ έχω καταλάβει το σκεπτικό των ιθυνόντων των καναλιών. Πολλές φορές, η ελληνική τηλεόραση δεν «ακούει» τον κόσμο.
Δεν έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα να πάνε στα γυμναστήρια ή να φροντίσουν την εμφάνισή τους. Η τηλεόραση θα μπορούσε να ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τη γυμναστική. Και δεν είναι απαραίτητο να δείξουμε το “fitness”· υπάρχει κι ένα κομμάτι που λέγεται «θεραπευτική άσκηση», με το οποίο θα μπορούσες να κάνεις καλό και στην τρίτη ηλικία.
Με λίγα λόγια, υπάρχουν κομμάτια τα οποία θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε και τηλεοπτικά, και όχι μόνο να κάνουμε προγράμματα για να δείξουμε ωραία σώματα και να εστιάζουμε στο φαίνεσθαι.
Ως λαός είµαστε των άκρων: Ή τρώω πολύ, ή δεν τρώω. Ή πάω στον µαραθώνιο, ή δεν ασκούµαι καθόλου!
Θα πιαστώ, λοιπόν, από αυτό και θα έρθω στην εκπομπή σου, το “Vitality” στο Action24, σκοπός της οποίας είναι να βοηθήσει τον τηλεθεατή να γίνει «η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του». Παλιά αυτό σήμαινε να είσαι αδύνατος, ωραίος εμφανισιακά… Έχω την εντύπωση ότι αυτό σταδιακά αλλάζει.
Όντως έχει αλλάξει – η προσέγγιση πλέον είναι πιο ολιστική. Εγώ το έλεγα πάντα στις συνεντεύξεις μου: Μη γυμνάζεστε μόνο πριν το καλοκαίρι, επειδή θα εκτεθείτε στην παραλία. Αυτό σημαίνει ότι το κάνετε επιφανειακά. Την άσκηση πρέπει να την κάνεις ως φροντίδα του εαυτού σου.
Μου αρέσει που αλλάζει σιγά-σιγά η νοοτροπία του κόσμου και στέκονται πιο πολύ στο πώς αισθάνονται, και λιγότερο στο πώς φαίνονται.
Βρίσκω, επίσης, πολύ ενδιαφέρον ότι πλέον δίνεται έμφαση και στην ψυχική υγεία. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, για να είσαι συνεπής με ένα πρόγραμμα, είναι σημαντικό να έχεις καλή ψυχολογία. Αλλιώς τα παρατάς εύκολα…
Θεωρώ ότι, ως λαός, είμαστε των άκρων: Ή γυμνάζομαι πολύ, ή δεν γυμνάζομαι καθόλου. Ή τρώω πολύ, ή δεν τρώω. Και το καλύτερο: Ή πάω στον μαραθώνιο, ή δεν ασκούμαι καθόλου! Πόσο πολύ επηρεαζόμαστε ως λαός από τα δρομικά κινήματα, και πάμε σαν τα πρόβατα… Έγινε τώρα μόδα το τρέξιμο!
Κατ’ αρχάς, η μόδα για το τρέξιμο ξεκίνησε από την Αμερική, επειδή ήθελαν οι μεγάλες εταιρείες να διαφημίσουν τα παπούτσια τους. Κι εμείς, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, εκεί που δεν έχουμε τρέξει ποτέ στη ζωή μας, ξεκινάμε 5άρι ή 10άρι μαραθώνιο! Δεν γίνεται αυτό! Δεν υπάρχει σωστή ροή! Πρώτα πρέπει να εκτιμήσουμε το κομμάτι της άσκησης και να απευθυνθούμε σε έναν ειδικό για να μας φτιάξει ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα. Δεν γίνεται να καθόμαστε να κάνουμε ό,τι βλέπουμε στο διαδίκτυο.
Υπάρχουν μεν κάποια πράγματα που απευθύνονται στον γενικό πληθυσμό, αλλά ο καθένας είναι διαφορετικός και έχει άλλες ανάγκες. Άρα, για να φτάσω στο σημείο να τρέξω, που είναι το τελικό στάδιο, πρέπει πρώτα να μάθω να περπατάω σωστά, μετά να δυναμώσω τον κορμό και μετά να τρέξω. Εδώ, στην Ελλάδα, γίνεται το αντίθετο. Πρώτα τρέχουν, τραυματίζονται, και μετά καταλαβαίνουν ότι πρέπει να δυναμώσουν το σώμα τους.
Τι θέλεις, λοιπόν, εσύ να πετύχεις με το “Vitality”; Πώς το έχεις οραματιστεί;
Κατ’ αρχάς, θέλω να γνωρίσουν μια άλλη Ελένη. Διότι δεν είναι μόνο η δουλειά που κάνω όλα αυτά τα χρόνια σε σχέση με την άσκηση· παράλληλα είμαι κι ένας άνθρωπος που μ’ αρέσει γενικότερα να ψάχνομαι και να βελτιώνω τον εαυτό μου – να γίνομαι η καλύτερη εκδοχή μου. Επειδή, λοιπόν, μ’ αρέσει να μοιράζομαι, μέσα από την εκπομπή μού δίνεται η ευκαιρία να μοιραστώ όλα αυτά που έχω διαπιστώσει ότι κάνουν καλό σε μένα. Γιατί, να ξέρεις, αυτά που παρουσιάζουμε στην εκπομπή, τα έχω κάνει όλα! Ήθελα να παρουσιάζω πράγματα που ξέρω ότι δουλεύουν και ότι μπορεί να τα εφαρμόσει κι εκείνος που μας βλέπει.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, μόνο το κομμάτι της άσκησης. Είναι και το πώς τρέφομαι, το πώς σκέφτομαι, αλλά και το πώς πράττω – όλα εκείνα, δηλαδή, που με βοηθάνε να είμαι καλά, να νιώθω καλά, να φαίνομαι καλά και να είμαι υγιής.
Αυτό έχει ηλικία; Διότι μπορεί να πει κάποιος π.χ. «είμαι 50-55 χρονών και δεν έχω γυμναστεί ποτέ, ούτε έχω προσέξει τη διατροφή μου. Τι νόημα έχει να ξεκινήσω τώρα;»
Έχω περιπτώσεις ανθρώπων που ξεκίνησαν στα 63 και στα 70! Εγώ θα πω «μόνο οι τεμπέληδες δεν μπορούν να το κάνουν». Θα δεχτώ ότι, πολλές φορές, δεν έχουμε τη διάθεση. Αλλά η διάθεση δεν θα έρθει ουρανοκατέβατη, πρέπει να σπρώξεις τον εαυτό σου· «τρώγοντας έρχεται η όρεξη»!
Νομίζω ότι, όταν δεις τα πρώτα αποτελέσματα, αρχίζεις να το παίρνεις πιο σοβαρά.
Μα τα πρώτα αποτελέσματα δεν είναι να χάσω με τη μία 15 κιλά! Είναι το πώς αισθάνομαι! Είναι αυτή η ενέργεια που αισθάνεσαι το πρωί που ξυπνάς, και λες «είμαι ευγνώμων, δόξα τω Θεώ είμαι υγιής!». Όλα είναι αλυσίδα.
Και θα το ξαναπώ: Ό,τι προτείνω, το έχω δοκιμάσει πρώτα εγώ! Διότι κι εγώ έψαχνα τρόπους να σταθώ όρθια όλα αυτά τα χρόνια, δεν ήταν εύκολη διαδρομή…
…και ήταν μια σοβαρή διαδρομή, η οποία δεν περιορίστηκε μόνο στο κομμάτι της γυμναστικής, αλλά επεκτάθηκε και στον τομέα των επιχειρήσεων. Μίλησέ μου λίγο για τις δυσκολίες που αντιμετώπισες. Ποια τα μαθήματα που πήρες από όλα αυτά;
Μια απογοήτευση από τους ανθρώπους την έχω… Επίσης, έχω καταλήξει στο ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία στην Ελλάδα – χρειάστηκε να περάσω διά πυρός και σιδήρου για να καταξιωθώ στη δουλειά μου, όσο κι αν ακούγεται λίγο «βαρύ». Δεν υπήρχε καμία στήριξη, καμία βοήθεια.
Έχω πληρώσει την επωνυμία, κάνοντας ένα ελεύθερο επάγγελμα. Διότι υπάρχει μια νοοτροπία γενικότερα, η οποία λέει «επειδή είναι γνωστή, δεν σημαίνει κι ότι είναι καλή» ή «αφού είναι γνωστή, θα είναι και ακριβή»… Άρα, εγώ έπρεπε να αποδεικνύω κάθε μέρα ότι αξίζω στη δουλειά μου, το καταλαβαίνεις αυτό; Κάθε μέρα! Είναι ένας συνεχόμενος πόλεμος!
Θέλω να μου δώσεις λίγο και την οπτική σου από την πλευρά της γυναίκας επιχειρηματία. Έχει την απαραίτητη στήριξη η γυναικεία επιχειρηματικότητα στη χώρα μας;
Δεν υποστηρίζεται, όχι. Είσαι μόνη σου!
Αν δεν γνωρίζεις λογιστικά, αν δεν έχεις σπουδάσει οικονομικά, αν δεν έχεις ανθρώπους να σε συμβουλεύουν σωστά, την έχεις πατήσει, να το ξέρεις…
Η διαχείριση του προσωπικού είναι επίσης σημαντικό κομμάτι – θα δουλέψεις με ανθρώπους που θα σου βγουν καλοί, αλλά θα δουλέψεις και με ανθρώπους που είναι κυριολεκτικά η προσωποποίηση τού «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου». Έζησα την πλήρη αχαριστία.
Νιώθεις ότι σε πλησίασαν άνθρωποι –και σε επαγγελματικό, και σε προσωπικό επίπεδο– μόνο και μόνο επειδή ήσουν η Ελένη Πετρουλάκη;
Ναι, ναι… πολλές φορές! Δύσκολα θα βρεις ανθρώπους που θα καταλάβουν πραγματικά τι άνθρωπος είσαι και να κοιτάξουν στο βάθος της ψυχής σου. Πολύ δύσκολα… Έτσι κι αλλιώς, οι καλοπροαίρετοι και δοτικοί άνθρωποι που θα νοιαστούν πραγματικά, είναι η μειονότητα στον πλανήτη – σ’ αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει. Επιπλέον, ένα μικρό ποσοστό είναι εκείνοι που παράγουν έργο, και οι υπόλοιποι απλά εκμεταλλεύονται τη δουλειά των άλλων.
Οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με τον άνθρωπο, οι λεγόμενοι φροντιστές, που θα ακουμπήσουμε τον άλλον για να τον βοηθήσουμε, είμαστε δότες και δέκτες παράλληλα, υπάρχει μια διάδραση. Στη δουλειά μου, τις περισσότερες φορές, κάνω τον ψυχολόγο με τις γυναίκες…
Φροντίδα του εαυτού µου σηµαίνει: αθλούµαι, τρέφοµαι σωστά, ανεβαίνω επίπεδο πνευµατικά και εξελίσσοµαι ως άνθρωπος.
Πέρα από την τηλεόραση, έχεις και το FitLab by Eleni Petroulaki, ένα εργαστήριο fitness, το οποίο παρέχει ολοκληρωμένα πακέτα άσκησης και διατροφής, εξατομικευμένα, ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε γυναίκας. Μίλησε μου λίγο γι’ αυτό.
Για μένα έκλεισε ο κύκλος των γυμναστηρίων προ 12ετίας, όταν πήγαν οι δίδυμες Α’ δημοτικού. Ένιωσα ότι, προκειμένου να μπορέσω να αντεπεξέλθω στον ρόλο μου, δεν μπορούσα να κάνω όλα εκείνα τα μαθήματα σε τόσα Κέντρα – έπρεπε να βάλω προτεραιότητα τα παιδιά μου. Έπρεπε, λοιπόν, να βρω κάτι να ασχοληθώ, το οποίο όμως δεν θα απαιτούσε να είμαι ενεργή τόσες πολλές ώρες. Έτσι ξεκίνησε το FitLab και το πρόγραμμα της ειδικής μεταμόρφωσης σώματος, πολύ πριν αρχίσουν να γίνονται όλα αυτά μόδα στο διαδίκτυο. Εγώ το ξεκίνησα το 2015 – και online, και από κοντά.
Άνοιξα, λοιπόν, αυτό το Κέντρο και, ουσιαστικά, συνδύασα για πρώτη φορά στην Ελλάδα την άσκηση με τη διατροφή. Γιατί ο κόσμος, μέχρι τότε, πήγαινε σε διαφορετικό μέρος για να πάρει πρόγραμμα διατροφής, και σε διαφορετικό μέρος για να πάρει πρόγραμμα άσκησης. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, μια ομάδα από διατροφολόγους, γυμναστές και εμένα, και φτιάξαμε αυτό το πρόγραμμα make over, το οποίο ακολουθεί μια ολιστική προσέγγιση. Και δεν μένει μόνο στο κομμάτι της διατροφής και της άσκησης, αλλά πιάνει και το κομμάτι της ψυχολογίας.
Συνεργάζομαι με ενδοκρινολόγο, με παθολόγο, με γυναικολόγο, με διαβητολόγο – γενικώς με πολλές ειδικότητες. Και αφού πάρουμε το ιατρικό ιστορικό, δούμε τις εξετάσεις και γίνει αξιολόγηση στα μυοσκελετικά, τότε όλοι μαζί βγάζουμε το πόρισμα για τη συγκεκριμένη πελάτισσα και τα steps που χρειάζεται να ακολουθήσει. Υπάρχει, δηλαδή, ένα πρωτόκολλο κι ένα σύστημα βάσει των οποίων δουλεύουμε. Κι αυτό το πρωτόκολλο το έχουμε εξελίξει με τα χρόνια.
Έχω κατηγορίες ανάλογα με τον σωματότυπο, π.χ. «ανοιχτή περιφέρεια», «κλειστή περιφέρεια»… Επιπλέον, έχω μια πλατφόρμα με βίντεο γυμναστικής και φτιάχνω στη γυναίκα το εβδομαδιαίο πρόγραμμα γυμναστικής – π.χ. τη Δευτέρα θα κάνει το βίντεο 1, την Τρίτη το βίντεο 2 κ.λπ. Ξέρω ότι την πρώτη εβδομάδα θα κάνει αυτά, τη δεύτερη αυτά κ.ο.κ.. Κινούμαστε πάντα με σύστημα. Αν δεις τις φωτογραφίες στους τρεις μήνες, θα καταλάβεις τι δουλειά έχει γίνει.
Εγώ πλέον έχω την εμπειρία, με το που θα δω τη γυναίκα γυμνή, να καταλάβω ακριβώς τι πρόγραμμα άσκησης χρειάζεται, μπορώ να «διαβάσω» το ανθρώπινο σώμα. Και ξέρω, μόλις γυρίσει την πλάτη, τι ακριβώς χρειάζεται, όχι μόνο σωματικά – και ψυχολογικά!
Εξήγησέ μου και τι είναι το Total Body Make Over, που εφαρμόζετε στο FitLab.
Είναι ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα, το οποίο ετοιμάζεται ανάλογα με τις ανάγκες που έχει ο καθένας και ανάλογα με την καθημερινότητά του, ώστε να είναι εφικτή η εφαρμογή του. Πάντα θα βρω τρόπο μέσα στην εβδομάδα να φτιάξω εγώ το πρόγραμμα, για να οργανώσω τη γυναίκα, να τη βάλω σε μία σειρά: «Δεν έχεις χρόνο το πρωί; Εντάξει. Θα μου κάνεις, όμως, αυτό…» ή «Θα φας που θα φας, γιατί να μη φας κάτι σωστό και ποιοτικό;».
Αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει κανένας στην Ελλάδα είναι ότι δεν μπορώ να κάνω τη διατροφή της φίλης μου, ούτε αυτά που βλέπω στο διαδίκτυο, γιατί είμαι ένας άνθρωπος ξεχωριστός – έχω άλλο μεταβολισμό, άλλο ύψος, άλλη ηλικία κι άλλο βάρος. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζομαι άλλα γραμμάρια πρωτεΐνης κάθε μέρα, άλλα γραμμάρια αμινοξέων κι άλλα γραμμάρια υδατανθράκων. Γι’ αυτό προσπαθούν πολλοί να χάσουν κιλά μόνοι τους και δεν τα καταφέρνουν.
Επιπλέον, «υγιεινή διατροφή» δεν σημαίνει πείνα! Ούτε «άσκηση» σημαίνει καταπόνηση! Ξεκίνα με το περπάτημα, ξεκίνα να μαθαίνεις τον εαυτό σου, να μαθαίνεις το σώμα σου, ώστε να υπάρξει σύνδεση! Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά «κουβαλάνε» το σώμα τους – ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Δεν υπάρχει σύνδεση του σώματος με το κεφάλι. Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια.
Επιπλέον, το σώμα μας «μιλάει». Ακόμα και ο πόνος που μπορεί να αισθανόμαστε, κάτι σημαίνει, δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά στην ψυχή μας. Το σώμα μας πονάει, επειδή πονάει η ψυχή μας.
Μου είπες πριν ότι, τις περισσότερες φορές, χρειάζεται να κάνεις τον ψυχολόγο. Ποιο είναι, λοιπόν, το πιο κοινό πρόβλημα ψυχολογίας που συναντάς στις γυναίκες;
Η χαμηλή αυτοεκτίμηση!
Και από πού προέρχεται; Έχεις βγάλει κανένα συμπέρασμα;
Ναι. Από τα παιδικά μας χρόνια…
Τους εξηγώ, λοιπόν, ότι η αυτοβελτίωση κινείται σε δύο δρόμους: στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, πράττουμε και αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, και στο τι θα κάνουμε στο σώμα μας. Αυτά τα δύο πρέπει να τα δουλέψουμε παράλληλα. Αν δεν το κάνουμε αυτό, και το τέλειο σώμα να σου φτιάξω, εσύ όλο κάτι θα βρίσκεις που δεν θα σ’ αρέσει. Λειτουργείς σαν έφηβη, με πολλές ανασφάλειες. Εκεί είναι όλη η ιστορία.
Έρχομαι, λοιπόν, στο “Vitality” και λέω «δουλεύουμε από όλες τις πλευρές, για να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας και για να έχουμε καλύτερη ποιότητα ζωής». Τι σημαίνει «καλύτερη ποιότητα ζωής»; Σημαίνει ότι δεν πονάω, είμαι καλά ψυχολογικά και μπορώ να διαχειρίζομαι δύσκολες καταστάσεις. Γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην κουβαλάει τον δικό του σταυρό.
Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι αυτοί που εκτίθενται στην τηλεόραση δεν έχουν προβλήματα – και δεν έχουν τη στοιχειώδη νοημοσύνη να καταλάβουν ότι είναι μια δουλειά κι αυτό. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα, και θέματα επιβίωσης, και θέματα αυτοσυντήρησης…
«Η Ελένη έχει χρόνο και ασχολείται με το σώμα της», λένε κάποιοι. Ποιος σου είπε ότι έχω χρόνο; Το ότι αφιερώνω ένα μισάωρο το πρωί όταν ξυπνάω για να κάνω την άσκησή μου, δεν σημαίνει ότι δεν είμαι καλή μάνα – το έχω πει κι άλλη φορά. Τι θες να πεις δηλαδή; Ότι μια γυναίκα που έχει μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση και προσπαθεί να είναι καλά με τον εαυτό της, δεν μπορεί να είναι καλή σε άλλους ρόλους;
Αν ήταν, λοιπόν, να συνοψίσουμε το βασικό μήνυμα αυτής της κουβέντας που κάναμε σήμερα, τι θα λέγαμε;
Ξεκινάμε πάντα από τη φροντίδα του εαυτού μας. Φτιάχνω ένα κύκλο, κι εγώ είμαι στο κέντρο. Αν δεν είμαι εγώ καλά, δεν θα είναι κανείς! Αν δεν φροντίσω εμένα πρώτα, δεν θα μπορέσω να προσφέρω σε κανέναν.
Για μένα, φροντίδα του εαυτού μου δεν είναι ούτε το νύχι, ούτε το μαλλί – αυτά είναι απλά συμπληρωματικά μιας ωραίας εμφάνισης. Φροντίδα του εαυτού μου σημαίνει: αθλούμαι, τρέφομαι σωστά, ανεβαίνω επίπεδο πνευματικά και εξελίσσομαι ως άνθρωπος!
* Η εκπομπή “Vitality” προβάλλεται στο Action24 κάθε Κυριακή πρωί στις 10:00.
Παρακολουθήστε βίντεο από τις εκπομπές εδώ
