Τιμολέων Διαμαντής: "Δεν χάθηκα, άλλοι φρόντισαν για να χαθώ!" | Συνεντεύξεις - planbemag.gr
Plan Be Mag
Συνεντεύξεις

Τιμολέων Διαμαντής: “Δεν χάθηκα, άλλοι φρόντισαν για να χαθώ!”

Ξεχώρισε για τα πιάτα του, για την αυτοπεποίθηση, αλλά και τη θέλησή του να κατακτήσει τον τίτλο του Master Chef. Γενικά, ξεχώρισε. Πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο, σε μια περίοδο που όλοι και όλα σχεδόν στην τηλεόραση κάτι μας θυμίζουν, κάπου τα ’χουμε ξαναδεί ή απλά μας αφήνουν αδιάφορους. Ο Τιμολέων Διαμαντής, ο Έλληνας Master Chef για το 2018, είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες, λατρεύει τη μαγειρική και υποστηρίζει με σθένος την άποψη και τα πιστεύω του. Και για να μιλήσουμε με “μαγειρικούς όρους”, είναι ένας “ρεαλιστής, που βλέπει τα πράγματα λίγο ψυχρά, χωρίς πολλή ζάχαρη και αλάτι”, ο οποίος ευχαρίστως θα “κέρναγε” σε όσους συνεχίζουν να μην τον γουστάρουν, λίγο ξίδι απ’ τις πίκλες του.

Συνεντεύξη στον Θεόδουλο Παπαβασιλείου 

Πρώην φαναρτζής, που πήγε σε νυχτερινό σχολείο, έχει τατουάζ και παίζει ποδόσφαιρο. Το τελευταίο άτομο που θα φέρει στο μυαλό του κάποιος όταν ακούσει αυτήν την περιγραφή, είναι ο Τιμολέων Διαμαντής, έτσι όπως τον γνώρισε στο “Master Chef”. Έχεις απλά περάσει από πολλές φάσεις και αλλαγές στη ζωή σου ή είσαι ένα άτομο των “κόντρα ρόλων” γενικά;
Για να πεις ότι έχεις ωριμάσει σαν άνθρωπος, πρέπει να περάσεις από αρκετές φάσεις στη ζωή σου.
Σίγουρα ο κόσμος γνώρισε έναν βελτιωμένο Τιμολέοντα, έναν Τιμολέοντα που ξέρει τι θέλει. Αλλά, για να γίνει αυτό, πέρασε πολλά ο Τιμολέων και θυσίασε πολλά. Κοίτα, είμαι ένα φυσιολογικό παιδί μιας αστικής οικογένειας, που δούλευε από μικρό παιδί ως βαφέας αυτοκινήτων, έπαιζε μπάλα και έκανε όλες τις τρέλες του την ώρα που έπρεπε, για να μην έχει απωθημένα όταν θα μεγαλώσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είμαι διαφορετικός στον τρόπο σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων που συμβαίνουν γύρω μας.

“Κόντρα απόψεις” θα πάρει και κάποιος αν ρωτήσει τηλεθεατές του “Master Chef” για σένα. Άλλοι θα πουν “άτομο με πολλές ευαισθησίες”, “χαμηλών τόνων”, “καλό παιδί”, “με έμφυτη ευγένεια”, και άλλοι “άτομο με ενοχλητική σιγουριά”, “με ψυχρή λογική”, “λίγο σπασικλάκι, λίγο ξερόλας”… Τι απ’ όλα τα παραπάνω είναι, τελικά, ο Τιμολέων;
Ο Τιμολέων είναι ρεαλιστής. Βλέπει τα πράγματα λίγο ψυχρά, χωρίς πολλή ζάχαρη και αλάτι.
Ευαίσθητος σε θέματα υγείας και με τα παιδιά. Φιλάνθρωπος, όπως του έμαθε η οικογένειά του. Ένα καλό παιδί που ξέρει να ξεχωρίζει καταστάσεις, συμπεριφορές. Ξερόλας δεν ήμουν ποτέ… Ακούω πάντα, φιλτράρω και κρατάω αυτό που θέλω.
Η γνώση είναι δύναμη και, όταν έχεις γνώση, μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι μπορείς να καταφέρεις. Είμαι ένας λογικός άνθρωπος με τα δικά του πιστεύω και τις δικές του ιδιοτροπίες. Δεν ενοχλώ κανέναν. Τώρα, γι’ αυτούς που συνεχίζουν να μη με γουστάρουν, λίγο ξίδι από τις πίκλες που φτιάχνω!

Ποια περίοδος της ζωής σου θεωρείς ότι καθόρισε τον χαρακτήρα σου; Ποιες αλλαγές έφερε, είτε θετικές είτε αρνητικές;
Ο χαρακτήρας μου δημιουργήθηκε από μικρή ηλικία. Όταν δουλεύεις σε ξένα χέρια από τα 13, μαθαίνεις να εκτιμάς πολλά, κυρίως τον μόχθο των γονιών σου για να σε μεγαλώσουν. Οπότε, σιγά-σιγά, βάζεις τις βάσεις για τον χαρακτήρα σου.
Επίσης, η τρανταχτή περίοδος που καθόρισε τον χαρακτήρα μου ήταν όταν πέθανε ο πατέρας μου. Εκεί συνειδητοποιείς το τι αξίζει και τι όχι. Σίγουρα έγινα πιο σκληρός και ρεαλιστής. Κατάλαβα πού να δίνω σημασία και πού όχι, και ότι πρέπει πάντα να χαμογελάω.

Η πρώτη επαφή με τη μαγειρική πώς έγινε;
Το έχω ξαναπεί, δεν πουλάω το παραμύθι ότι θυμάμαι τη γιαγιά μου από τα 4 να μαγειρεύουμε μαζί κ.λπ. Βέβαια, να πω την αλήθεια, πάντα το ήθελε η ίδια να γίνω μάγειρας, αλλά δεν έδινα σημασία.
Εγώ έγινα τυχαία μάγειρας, αν θες να το πεις έτσι. Ήμουν στο ταμείο ανεργίας, έπαιζα μπάλα, οπότε τα απογεύματα τα περνούσα σπίτι. Ένα απόγευμα μου λέει η μητέρα μου, “Επειδή πρέπει να φύγω, μπορείς να με βοηθήσεις με το κέικ;”. Λέω “Ναι, ας δοκιμάσω”. Μου λέει “Αυτά είναι τα υλικά για το κέικ, έτσι πρέπει να το κάνεις, τα λέμε μετά”. Όπως φαντάζεστε, πέτυχε…


Είμαι ένας λογικός άνθρωπος με τα δικά του πιστεύω και τις δικές του ιδιοτροπίες. Δεν ενοχλώ κανέναν.


timos_2

Και πότε είπες “Αυτό εγώ θέλω να το κάνω επαγγελματικά”;
Περνώντας, λοιπόν, τα απογεύματα σπίτι, άρχισε να μου αρέσει όλο αυτό. Καθόμουν στα κρυφά και κοιτούσα τις σχολές μαγειρικής στον Βόλο. Το σκεφτόμουν μέρα με τη μέρα όλο και πιο έντονα…
Αποφάσισα να πάω. Ξέροντας από πειθαρχία και από δουλειά, λέω “Θα πάω στη σχολή να δω πώς είναι”. Έρχεται ο καιρός για την πρακτική μου, με το που πάτησα το πόδι μου στην κουζίνα, λέω “Εδώ είμαστε”. Ξέρεις, ένιωσα αυτή τη ζεστασιά που νιώθεις το μεσημέρι της Κυριακής στο σπίτι…

Ποιες θεωρείς τις πιο σημαντικές στιγμές – εμπειρίες της επαγγελματικής ζωής σου μέχρι τώρα;
Σίγουρα η κατάκτηση του τίτλου του “Master Chef”, αλλά για να γίνουν τα μεγάλα πράγματα πρέπει να ξεκινήσεις από τα μικρά… Ποια είναι αυτά;
Βγήκα καλύτερος μαθητής της χρονιάς στην πρώτη πρακτική μου και καλύτερος μαθητής της σχολής μου στα 2 χρόνια που ήταν οι σπουδές. Επίσης, συνάντησα τον ήρωά μου, τον Ferran Adrià και έκανα σαν μικρό παιδί! Μαγείρεψα στο Disfrutar, δέος!
Αλλά υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από όλα αυτά… Όταν συνάντησα μικρά παιδάκια που είχαν κάποια δύσκολη ασθένεια και ήμουν εγώ ο ήρωάς τους… Αξία ανεκτίμητη.

Παρακολουθώντας το φετινό “Master Chef”, πώς νιώθεις;
Νοσταλγία! Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει πολύ.
Το δικό μας δεν το έχω δει, ούτε τον τελικό… Ίσως στο μέλλον τα δω, αλλά επειδή στεναχωριέμαι, προτιμώ να δω κάτι άλλο. Είναι πολύ διαφορετικό από το σπίτι.

Αν πήγαινες ξανά, θα άλλαζες κάποια πράγματα σε σχέση με την παρουσία σου στο παιχνίδι;
Μακάρι να μπορούσα να ξαναπάω!
Όχι, δεν θα άλλαζα τίποτα, απολύτως τίποτα… Ίσως θα έτρωγα λίγο λιγότερο στο σπίτι (γέλια)… Θεωρώ ότι όλα πήγαν όπως ήθελα, έδειξα το ήθος μου και την ταπεινότητά μου. Σεβάστηκα τους πάντες, δεν δημιούργησα ποτέ πρόβλημα. Οπότε, όχι, δεν θα άλλαζα τίποτα!

Θεωρείς ότι σε κάποιες φάσεις το παιχνίδι είχε γίνει –και γίνεται– λίγο πιο “reality” απ’ όσο χρειάζεται, στοχεύοντας περισσότερο στο συναίσθημα απ’ ό,τι στην ουσία της μαγειρικής;
Να πάρουμε λίγο τα πράγματα με τη σειρά. Reality σημαίνει πραγματικότητα, ναι; Νομίζω πως έχει κιτρινίσει λίγο η λέξη.
Μαγειρέψαμε σε μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, ταξιδέψαμε στο εξωτερικό… Δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό μαγειρικά, γνωρίσαμε σπουδαίους σεφ και ο κόσμος παραπονέθηκε ότι ο Τιμολέων μάλωσε μία φορά στο σπίτι και έκλαψε μπροστά στην κάμερα για 7 δευτερόλεπτα.
Όχι, στη δική μας την περίπτωση δεν ισχύει κάτι τέτοιο, όπως το θέτεις. Και μην ξεχνάμε, εμείς πήγαμε σε μία τηλεοπτική εκπομπή να αναδείξουμε το επάγγελμά μας και όχι το πόσο το αγαπάμε κ.λπ.

Είναι ξεκάθαροι, πιστεύεις, οι λόγοι που οδηγούν όλα αυτά τα παιδιά να δηλώσουν συμμετοχή σε ένα τέτοιο παιχνίδι; Αγαπάνε τόσο τη μαγειρική ή θέλουν να γίνουν “μάγειρες – celebrity”;
Πολύ καλή ερώτηση. Λοιπόν, αν αναλογιστείς ότι κάθε χρόνο δηλώνουν 5.000 άτομα συμμετοχή στον διαγωνισμό, είναι ζήτημα αν 50 άτομα ξέρουν ακριβώς τι θέλουν από το “Master Chef”.
Άλλοι πηγαίνουν για να διαφημιστούν, άλλοι απλά για να γίνουν γνωστοί και άλλοι για να κερδίσουν κάτι από αυτό. Είναι περίεργο λίγο το σκεπτικό πλέον σε αυτό το επάγγελμα, και κυρίως από τα νέα παιδιά, και βάζω και τον εαυτό μου μέσα.
Τώρα, αν νομίζει κάποιος ότι το να γίνεις celebrity chef στην Ελλάδα είναι εύκολο, κάνει τεράστιο λάθος.

Γιατί έχω την αίσθηση ότι μετά τον τίτλο “σε χάσαμε”; Ούτε πολλές συνεντεύξεις και εμφανίσεις, ούτε κάποια εκπομπή όπως ανέμεναν πολλοί…
(γέλια) Περίμενα πώς και πώς να περάσει ο καιρός και να απαντήσω σε αυτό.
Πίστεψε με, δεν χάθηκα, άλλοι φρόντισαν για να χαθώ! Πώς να εμφανιστώ σε εκπομπή, όταν δεν με καλούν; Πώς να δώσω συνέντευξη, όταν δεν μου τη ζητούν; Κι εγώ περίμενα και το ήθελα πολύ να κάνω ή να είμαι σε μία εκπομπή.
Ο κόσμος δυσαρεστήθηκε πολύ από όλο αυτό, 9 μήνες μετά και ακόμη μου στέλνει μηνύματα “πότε θα σε δούμε”! Κατάλαβε ότι κάτι συμβαίνει. Δεν είναι φυσιολογικό, με την επιτυχία που κάναμε, να μην με είδε κάποιος και να μου κάνει κάποια πρόταση…

Γιατί πιστεύεις ότι έγινε αυτό; Γνωρίζεις κάτι, απλά υποθέτεις…;
Να πω την αλήθεια, πιστεύω πως έγινε επειδή έχω αρκετή δυναμική στο νεανικό κοινό, που είναι οι μελλοντικοί καταναλωτές. Σε κάποιους αυτό δεν θα άρεσε, κι έτσι έμεινα εκτός της “πίτας”.
Σίγουρα όλα είναι υποθέσεις, αλλά έχασα και κάποιες δουλειές μέσα σε ένα απόγευμα από συγκεκριμένα άτομα, οπότε υπάρχουν και κάποια δεδομένα που ξέρω. Όλα καλά όμως, προχωράμε!

Θεωρείς ότι έκανες καλή διαχείριση της νίκης και της αναγνωρισιμότητας που σου πρόσφερε το παιχνίδι ή θα μπορούσες και καλύτερα;
Πάντα υπάρχει το καλύτερο, εννοείται.
Θεωρώ πως ναι, γιατί θα μπορούσα να είχα καταστραφεί μέσα σε ένα βράδυ. Με πλησίασε πολύς κόσμος, ελάχιστοι θέλανε πραγματικά να με βοηθήσουν.
Η αλήθεια είναι πως περίμενα υπερβολικά πολύ για μια πρόταση από κάποια εκπομπή, που δεν ήρθε ποτέ, και δυστυχώς δεν μπήκα σε κάποια κουζίνα να δουλέψω. Βέβαια, όλα γίνονται για κάποιο λόγο, και τον λόγο τον ξέρει μόνο ο Θεός.

Στην προσπάθειά σου να μην “καείς”, να δείξεις αυτοσυγκράτηση και να κάνεις πιο στοχευμένα βήματα, απέρριψες και καλές προτάσεις που ίσως μετάνιωσες εκ των υστέρων;
Δεν μετανιώνω ποτέ για τίποτα, γιατί στο τέλος καταλαβαίνεις ότι όλες οι επιλογές σου είναι σαν κομμάτια από παζλ που απλά κάποιες φορές αργείς να τα βρεις.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα προτάσεις, δεν είχα καλές προτάσεις. Πολλοί στην αρχή με θέλανε τζάμπα… “Ξεπλένης” δεν γίνομαι για κανέναν!

Έχεις δουλέψει στο εξωτερικό. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές στον τρόπο που λειτουργούν εδώ τα πράγματα;
Τεράστιες διαφορές!
Θα σου πω το πιο απλό: Αν αρρωστήσεις στο εξωτερικό ή είναι άρρωστα τα παιδιά σου, θα πάρεις και επίδομα για να κάτσεις σπίτι. Εδώ μπορεί να χάσεις και τη δουλειά σου. Το καλοκαίρι στην Ελλάδα ξέρεις ότι δεν θα πάρεις ποτέ ρεπό, στο εξωτερικό σε αναγκάζουν να πάρεις…
Είναι πράγματα που δεν συγκρίνονται. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.

Δεδομένου ότι αγαπάς τόσο πολύ τον Βόλο, τον τόπο σου, θα μπορούσες να τον εγκαταλείψεις για πάντα χάριν μιας καλής καριέρας στο εξωτερικό;
Τι σημαίνει καλή καριέρα; Θα μπορούσα να πάω σε οποιοδήποτε μέρος, αρκεί να χαμογελάω και να νιώθω ευτυχισμένος. Προς το παρόν, μόνο στη Σουηδία το έχω νιώσει αυτό.

Υπάρχει κάποιο γαστρονομικό ταξίδι που ονειρεύεσαι και θέλεις οπωσδήποτε να κάνεις;
Θέλω πολύ να γυρίσω όλη τη Σκανδιναβία, να φάω στο Faviken, στη βόρεια Σουηδία, και να πάω στα νησιά Φερόε!

Κάποιο άλλο απωθημένο σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο;
Αν και δεν είχα ποτέ μετά το παιχνίδι, ναι, υπάρχει.
Μία καλή διαφήμιση στην τηλεόραση με κάποια προϊόντα που παρασκευάζονται στην πόλη μου και συνεχίζουν να διαφημίζονται από άλλα άτομα, μη σχετικά με το επάγγελμα…

Έχεις ξεκινήσει ένα κανάλι στο YouTube. Αυτό το συνεχίζεις;
Έχεις κάνει κάτι ποτέ στη ζωή σου χωρίς να είσαι σίγουρος; Ε, κάπως έτσι έγινε και το κανάλι μου…
Όλο αυτό το έκανα σε πειραματικό στάδιο, μπας και το δει κάποιος και καταλάβει ότι μπορώ να κάνω κάτι τηλεοπτικά, αλλά σε αυτό το στιλ… Σε βουνά, χωριά, ξεχασμένα φαγητά της Ελλάδας κ.λπ. Όχι τα ίδια και τα ίδια που κάνουν όλοι.
Θα ήθελα πολύ να το συνεχίσω, αλλά χωρίς βοήθεια δεν είναι εφικτό.

Τι άλλο κάνεις αυτή την περίοδο και τι να αναμένουμε από σένα στο άμεσο μέλλον; Ποιο θα ήταν το ιδανικό επόμενο βήμα;
Κάνω το αγαπημένο μου πράγμα! Ταξιδεύω στον κόσμο. Κάνω και παρακολουθώ σεμινάρια, κάποια events, ανακαλύπτω νέες τεχνικές και γεύσεις, γνωρίζω νέες κουλτούρες…
Τηλεοπτικά μην περιμένετε κάτι. Αφού δεν έγινε κάτι στην αρχή που ήταν ζεστό το θέμα, τώρα είναι δύσκολο…
Στο πίσω μέρος του μυαλού μου είναι το εξωτερικό, αφού εδώ δεν μας δώσανε και την απαραίτητη σημασία. Έχω να κάνω κάποια ταξιδάκια ακόμη. Μετά, έχει ο Θεός!