Γιώτα Χουλιάρα
Τα Δωμάτια Θυμού, τα τελευταία χρόνια, αποκτούν όλο και περισσότερους υποστηρικτές. Για ποιον λόγο; Αναλογίσου απλά το εξής: Η καρδιά σου χτυπάει δυνατά και οι σφυγμοί σου διαρκώς αυξάνονται. Σφίγγεις τις γροθιές σου, σε μια προσπάθεια να συγκρατηθείς. Θέλεις να ουρλιάξεις, αλλά δεν είσαι σίγουρος ότι θα έχει αποτέλεσμα. Αλήθεια, έχεις νιώσει ποτέ τόσο θυμωμένος, που θέλεις να σπάσεις κάτι, μόνο και μόνο για να εκτονώσεις την έντασή σου;
«Τόσος θυμός στον κόσμο αυτές τις μέρες», σχολιάζει ένας εκ των πρωταγωνιστών της αμερικανικής σειράς «9-1-1», η οποία παρουσιάζει τις ζωές των ανθρώπων που ανταποκρίνονται πρώτοι σε ένα έκτακτο περιστατικό, όπως αστυνομικοί, πυροσβέστες και διασώστες. Ένα σχόλιο που, στο συγκεκριμένο επεισόδιο, γίνεται μετά από επέμβαση της ομάδας σε ένα έκτακτο περιστατικό που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα δωμάτιο θυμού. Τι ακριβώς είναι, όμως, αυτά τα «δωμάτια θυμού»;
«Σπάσε τα πάντα στο δωμάτιο»
Θέλεις να σπάσεις κάτι μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά; Νιώθεις ότι η καθημερινότητα σε καταπιέζει και ονειρεύεσαι να εκσφενδονίζεις το ακριβό σερβίτσιο στον τοίχο απέναντι; Φυσικά και δεν μπορείς να το κάνεις, διότι είσαι ένας υπεύθυνος ενήλικας. Στην εποχή μας, όμως, φαίνεται πως υπάρχουν λύσεις για να ξεσπάσεις τον θυμό σου. Τουλάχιστον αυτό γράφουν στις διαφημίσεις τους στο διαδίκτυο οι «αίθουσες οργής» (γνωστές και ως «δωμάτια συντριβής» ή «δωμάτια θυμού» – smash rooms και anger rooms), οι οποίες μοιάζουν να αντικαθιστούν με γρήγορο ρυθμό τα escape rooms (δωμάτια απόδρασης) των προηγούμενων ετών. Η ονομασία προέρχεται από τον αγγλικό όρο “rage rooms” και προσφέρουν ένα μέρος για τους ανθρώπους που θέλουν να διαλύσουν, κυριολεκτικά, κάτι για να ξεσπάσουν, κατόπιν συγκεκριμένου αντιτίμου.
Συνήθως οι επιχειρήσεις που διαστηριοποιούνται σ’ αυτού του είδους τη διασκέδαση/εκτόνωση προσφέρουν πρόσβαση σε τέτοια δωμάτια με ενοικίαση είτε σε μεμονωμένα άτομα, είτε σε ομάδες ατόμων. Τα συγκεκριμένα δωμάτια μπορεί να περιλαμβάνουν αντίγραφα σαλονιού, κουζίνας ή γραφείου, με έπιπλα και αντικείμενα που βρίσκουμε σ΄αυτούς τους χώρους. Σε κάποιες περιπτώσεις, δε, επιτρέπεται στους πελάτες να φέρουν δικά τους υπάρχοντα για να καταστρέψουν.
Ο πελάτης μπορεί με άνεση να πετάξει ένα πιάτο στον τοίχο, να πάρει μια βαριοπούλα και να καταστρέψει έναν υπολογιστή, να διαλύσει με σφυρί ή με μπαστούνι κορνίζες και γυαλικά και, γενικώς, να προκαλέσει καταστροφή στον χώρο χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες.
Η καταστροφική του μανία συνοδεύεται από την κατάλληλη μουσική υπόκρουση, η οποία τον βοηθάει να ξεδιπλώσει την οργή του. Υπάρχουν, βέβαια, και περιπτώσεις κατά τις οποίες ο πελάτης μπορεί να επιλέξει το μουσικό άσμα που τον εμπνέει καθώς θα διαλύει έπιπλα με τη βαριοπούλα.
Σύμφωνα με την αγγλόφωνη έκδοση του Vice, το πρώτο δωμάτιο θυμού άνοιξε στην Ιαπωνία το 2008 και, έκτοτε, η ιδέα εξαπλώθηκε ταχύτατα σε όλο τον κόσμο. Ακολούθησαν οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αργεντινή, ενώ δωμάτια θυμού μπορεί κανείς να βρει και στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στο κέντρο της Αθήνας, καθώς άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους από το 2017.
«Θέλετε να διασκεδάσετε; Δεν χρειάζεται να πάτε για φαγητό ή σινεμά. Πάρτε την παρέα σας, κι ελάτε σε ένα δωμάτιο θυμού», αναφέρουν στις επίσημες σελίδες τους στο διαδίκτυο με τις τιμές να κυμαίνονται σε διάφορα ύψη, ανάλογα με τον αριθμό ατόμων και τις υπηρεσίες.
Σύμφωνα με άρθρο της “Washington Post” το 2018, την ιδέα της εκτόνωσης σ’ ένα δωμάτιο θυμού είχε η Ντόνα Αλεξάντερ, όταν ήταν 16 ετών και μεγάλωνε στη Νότια Πλευρά του Σικάγο, στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Το σκεπτικό της ήταν συγκεκριμένο: «Τι θα γινόταν, αν όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται στη φυλακή επειδή έκαναν κακό σε ανθρώπους ή κατέστρεψαν περιουσίες, μπορούσαν να εκτονώσουν τον θυμό τους κάπου αλλού;».
Η ίδια η Ντόνα είχε έρθει αντιμέτωπη με την ενδοοικογενειακή βία και, προκειμένου να ξεσπάει, χάραζε λάστιχα κι έκανε τρύπες σε τοίχους στη γειτονιά της. Αφού μετακόμισε στο Ντάλας και αποφοίτησε από το κολέγιο, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να προσφέρει μια εναλλακτική. Έστησε, λοιπόν, μια επιχείρηση που ονόμασε «Δωμάτιο Θυμού», όπου άνθρωποι γεμάτοι οργή μπορούσαν να σπάσουν γυαλί, τηλεοράσεις και υπολογιστές με ρόπαλα του μπέιζμπολ, σίδερα ελαστικών και μπαστούνια του γκολφ. Η πρώτη προσπάθεια έγινε στο γκαράζ του σπιτιού της, όπου μάζεψε παλιά αντικείμενα, έπιπλα που είχαν εγκαταλειφθεί στον δρόμο και ό,τι άλλο βρήκε πεταμένο. Στη συνέχεια, νοίκιασε μια μεγάλη αποθήκη και, σταδιακά, η ιδέα της εκτοξεύτηκε. Ήταν από τις πρώτες επιχειρήσεις του είδους, σύμφωνα με την εφημερίδα.
Το παραπάνω στοιχείο έρχεται να συμπληρώσει ένα ακόμη δεδομένο: οι στατιστικές δείχνουν ότι οι περισσότεροι πελάτες είναι γυναίκες. Αυτό, τουλάχιστον, αναφέρει έτερο άρθρο της εφημερίδας “USA Today”. Σύμφωνα με ιδιοκτήτες τέτοιων χώρων που μίλησαν στην εφημερίδα, «οι πελάτες έρχονται αναζητώντας μια μορφή ανακούφισης από το άγχος, όχι απαραίτητα διαχείρισης θυμού».
«Ο καθένας µπορεί να θυµώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυµώσεις µε τον σωστό άνθρωπο, στον σωστό βαθµό, για τον σωστό λόγο, τη σωστή στιγµή καιµε τον σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.» – Αριστοτέλης
Το ζήτημα της ασφάλειας στα Δωμάτια Θυμού
Ενώ τα δωμάτια θυμού παρέχουν ένα σχετικά ασφαλές μέρος για την καταστροφή πραγμάτων, οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν γλίστρημα και πτώση, ενδεχόμενο τραυματισμό από αντικείμενα που θρυμματίζονται, αλλά και συναισθηματικό τραυματισμό. Εξαιτίας αυτού, οι εταιρείες διαχείρισης των συγκεκριμένων δωματίων απαιτούν από τους συμμετέχοντες να φορούν εξοπλισμό ασφαλείας, όπως προστατευτικά ματιών, φόρμες και γάντια, και να υπογράφουν μια υπεύθυνη δήλωση ότι αναλαμβάνουν εκείνοι την ευθύνη.
Ανάλογα με τα αντικείμενα που καταστρέφονται, οι συμμετέχοντες, και κυρίως οι εργαζόμενοι στα δωμάτια θυμού που εκτίθενται καθημερινά σε αιωρούμενα σωματίδια, αλλά έρχονται και σε επαφή με τον καθαρισμό στη συνέχεια, μπορεί να εκτεθούν σε τοξικές χημικές ουσίες, όπως ο υδράργυρος στα παλιά ηλεκτρονικά και ο μόλυβδος στα μολυβένια γυαλιά. Τα είδη υψηλού κινδύνου περιλαμβάνουν λαμπτήρες φθορισμού, μπαταρίες και οθόνες CRT (όπως βρίσκονται σε παλαιότερες τηλεοράσεις).
Για να μειωθεί ο κίνδυνος αγωγών και να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις ασφάλισης, οι συμμετέχοντες απαιτείται να είναι άνω των 18 ετών, εάν χρησιμοποιούν το δωμάτιο μόνοι τους, ή 13 και άνω εάν συνοδεύονται από ενήλικα. Οι έγκυες γυναίκες, οι τραυματίες, όσοι έχουν καταναλώσει αλκοόλ ή είναι ασθενείς συνήθως αποκλείονται.
Βοηθά ένα δωμάτιο θυμού την ψυχική υγεία;
Πριν βιαστείτε να κλείσετε ένα ραντεβού σε δωμάτιο θυμού, έχετε υπ’ όψιν σας και το εξής: σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν ωφελούνται όλοι όσοι παίρνουν ένα σφυρί και μια στοίβα πιάτα για να σπάσουν. Αρκετοί είναι οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας που αμφιβάλλουν σχετικά με την ωφέλεια των δωματίων θυμού στην ψυχολογία εκείνων που τα χρησιμοποιούν. Διότι τα δωμάτια αυτά μπορεί να είναι διασκεδαστικά, αλλά δεν πρέπει να υποκαθιστούν την επικοινωνία ή την αναζήτηση βοήθειας.
«Η πρακτική αυτή μπορεί να είναι απίστευτα χρήσιμη για μερικούς ανθρώπους και απίστευτα επιζήμια για άλλους», αναφέρει η ψυχοθεραπεύτρια Ρέιτσελ Ράιτ, συνιδρύτρια του Wright Wellness Center. «Για τους ανθρώπους που βρίσκονται κάπου ενδιάμεσα, είναι αναποτελεσματική», αναφέρει σε σχετική αρθρογραφία της. Πιο συγκεκριμένα, η Ράιτ, η οποία έχει επισκεφθεί και η ίδια ένα δωμάτιο θυμού, λέει ότι για τις γυναίκες που δυσκολεύονται να διοχετεύσουν τον θυμό τους, ένας τέτοιος χώρος μπορεί να τους προσφέρει ενδυνάμωση και απελευθέρωση.
Πριν επισκεφθείτε, λοιπόν, ένα δωμάτιο θυμού, αναρωτηθείτε για ποιον λόγο θέλετε να πάτε. Ρωτήστε τον εαυτό σας: Γιατί είμαι τόσο θυμωμένος; Εάν η αιτία του θυμού σας είναι μια κατάσταση που συμβαίνει μια φορά, τότε η καταστροφή επίπλων και συσκευών μπορεί να είναι, όντως, ένας αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπίσετε τη θλίψη σας. Αν, όμως, νιώθετε θυμό και άλλα αρνητικά συναισθήματα σε σταθερή βάση, τότε είναι καλύτερο να μιλήσετε πρώτα με έναν ειδικό.
Υπάρχουν, φυσικά, και άλλες δραστηριότητες που μπορούν να βοηθήσουν στην εκτόνωση του κρυμμένου θυμού ή του άγχους: η γυμναστική, ο χορός, το τρέξιμο στη φύση κ.λπ.
Ευεργετικά μπορεί να δράσει ακόμα και μια καλή κωμωδία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, προτείνω το «Anger Management» του 2003, όπου ο Τζακ Νίκολσον, ως ιδιόρυθμος ψυχοθεραπευτής, προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα ζητήματα διαχείρισης θυμού του Άνταμ Σάντλερ.
Ό,τι κι αν επιλέξετε, πάντως, να θυμάστε ότι σημασία έχει να χαλαρώσετε και να διασκεδάσετε, και όχι να καταλήξετε να γίνετε πιο επιθετικοί.