Τα pass είναι της µοδός. Για το ρεύµα, για τη βενζίνη, για τα ταξίδια, για ηλεκτρικές συσκευές, για το σπίτι, τη δουλειά, την οικογένεια, το παρεάκι. «Σε pass να βρισκόµαστε», µε λίγα λόγια. Κατά τα άλλα, όµως, όλοι είµαστε σε µία φάση… και pass, και δεν pass (πολύ κακή εισαγωγή, αλλά όλα καλά, προχωράµε!).
Θέλουµε λίγο καλοκαίρι ακόµα, λίγη ξεγνοιασιά κι ανεµελιά από εκείνες, τις παλιές, τις σωστές, τις πρόστυχες, µία συναυλία ακόµη, ένα κάτι να περιµένουµε µε χαρά. Θα µου πείτε, ψιλο-καλοκαιρίζει ο καιρός ακόµη, γίνονται συναυλίες, µπορείς να φύγεις για ένα ΣουΚου, να πας κάπου να ξελαµπικάρεις.
Δεν είναι, όµως, το ίδιο. Η διάθεση δεν είναι η ίδια. Ξέρεις ότι ο… γουίντερ ις κάµινγκ, κι όλοι µάλιστα σε προειδοποιούν ότι θα ‘ναι ζόρικος. Λες και τα προηγούµενα χρόνια ξεχειµωνιάζαµε στα σαλέ, τρώγοντας κοψίδια και παίζοντας παντοµίµα.
Το πρόβληµα δεν είναι ότι ο χειµώνας θα είναι ζόρικος. Έχουµε µάθει στα ζόρια, έχουµε γίνει πιο ανεκτικοί, πιο ανθεκτικοί, πιο ευέλικτοι. Το θέµα είναι ότι συσσωρεύσαµε ζόρια πολλών ετών. Μνηµόνια, οικονοµική κρίση, πανδηµίες, ενεργειακή κρίση – και προχωράµε.
Αν παίρναµε µια ανάσα ενδιάµεσα (µια διετία χαράς, τίποτα παραπάνω), θα µπορούσαµε να τα βγάλουµε ευκολότερα πέρα µε νέους και παλιούς οχτρούς της καθηµερινότητάς µας. Είµαστε, όµως, όλοι κουρασµένοι. Γιατί τα µόνα που αλλάζουν λέβελ και πίστα σταθερά τα τελευταία χρόνια είναι τα δύσκολα. Τα εύκολα, τα χαρούµενα, τα ωραία παραµένουν στάσιµα ή, πολλές φορές, περιορίζονται δραµατικά.
Αποτέλεσµα των παραπάνω είναι µια µιζέρια, µια κατήφεια, µια ένταση, ένα «κάτι» στην ατµόσφαιρα. Δεν περνάµε ωραία στα παρασκήνια, κι αυτό βγαίνει στον κόσµο. Δεν βλέπεις πια χαµόγελα, από αυτά που φωτίζουν τα πρόσωπα. Βλέπεις βεβιασµένα µειδιάµατα. Δεν ακούς πια αυτά τα γάργαρα γέλια στις παρέες, που µπορεί τότε να σ’ εκνεύριζαν αν δεν ήσουν σε µουντ, αλλά ήταν ένα δείγµα ζωντάνιας και ξεγνοιασιάς.
Τώρα κανείς δεν είναι σε µουντ. Ντάξει, δεν µιλάω γι’ αυτούς που ακόµη ανεβάζουν φωτός µε πατουσάκια στη Μύκονο και γράφουν “Summer never ends!!!!!!! 83 Aygoustou!!!!!111!1!”. Αυτοί είναι µία άλλη κατηγορία. Να ‘ναι καλά οι πσυχούλες µου.
Και πώς θα τη βγάλουµε φέτος; Το καλό είναι ότι υπάρχουν 93850 νέα σίριαλ στην τηλεόραση. Ε, δεν γίνεται πσυχούλες µου, κάτι θα βρεθεί να σας αρέσει. Υπάρχουν πάντα, βέβαια, και τα θέατρα, τα νάιτ κλαµπς, τα µπουζούκια, τα ταβερνάκια, τα καφέ, τα µουσεία, οι εκθέσεις και άλλα τέτοια, αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν χρήµατα και διάθεση. Δεν φαντάζοµαι να ‘στε τίποτα κρυφο-ευτυχισµένοι κρυφο-πλούσιοι και µας το κρύβετε;
Ok, υπερβολές. Θα πάµε και τις βόλτες µας, θα κάνουµε και τις εξόδους µας, θα ζήσουµε και τις πιο χαλαρές και ωραίες µας στιγµές. Στο µέτρο του εφικτού για τον καθένα από εµάς. Δεν βγαίνει αλλιώς, µάνα µου. Γιατί καλή η κουβερτούλα, ο καναπές, η τηλεορασούλα και το «Αχ, ΠΑΣΟΚ, ωραία χρόνια», αλλά είναι κι αυτά τα έρµα τα χρόνια, τα τωρινά, που µας έχουν ανάγκη, για να αφήσουν πίσω τους έστω κάποιες λίγες καλές αναµνήσεις… Και µπορούµε να τις φτιάξουµε. Αµήν.
Θεόδουλος Παπαβασιλείου
t.papavasiliou@tpb.gr