«Το όνειρο ενός γελοίου» με τον Δημήτρη Μαζιώτη στο Θέατρο Noūs - Black Box

«Το όνειρο ενός γελοίου» με τον Δημήτρη Μαζιώτη στο Θέατρο Noūs – Black Box

Βασισμένο στο κλασικό αριστούργημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Το έργο, γραμμένο το 1877, ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή με µια ρηξικέλευθη, προκλητικά επίκαιρη ανάγνωση, σε σκηνοθεσία Έλενας Αγγελοπούλου και ερµηνεία Δηµήτρη Μαζιώτη. Η παράσταση φωτίζει την υπαρξιακή αγωνία του ήρωα µε τα εργαλεία του σύγχρονου θεάτρου: ηλεκτρονική μουσική, διαρκή κίνηση, έντονο ρυθµό, ηχητικά-κινηµατογραφικά τοπία και το φως δυνατό συμπαίκτη. Στοιχεία που αναδεικνύουν το μεγάλο ερώτημα της αναζήτησης του νοήματος της ύπαρξης.

27 October 202527 October 2025

Βασισμένο στο κλασικό αριστούργημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Το έργο, γραμμένο το 1877, ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή με µια ρηξικέλευθη, προκλητικά επίκαιρη ανάγνωση, σε σκηνοθεσία Έλενας Αγγελοπούλου και ερµηνεία Δηµήτρη Μαζιώτη. Η παράσταση φωτίζει την υπαρξιακή αγωνία του ήρωα µε τα εργαλεία του σύγχρονου θεάτρου: ηλεκτρονική μουσική, διαρκή κίνηση, έντονο ρυθµό, ηχητικά-κινηµατογραφικά τοπία και το φως δυνατό συμπαίκτη. Στοιχεία που αναδεικνύουν το μεγάλο ερώτημα της αναζήτησης του νοήματος της ύπαρξης.

Ο “Γελοίος” παύει να είναι µόνο ένας λογοτεχνικός ήρωας. Γίνεται ένας από εµάς. Ο άνθρωπος του σήμερα, σε κρίση ταυτότητας, που βυθίζεται στον θόρυβο του κόσμου και παλεύει να κρατήσει το νήμα της ύπαρξης του. Έως ότου το όνειρο διαλύσει την φαινομενική πραγματικότητα. Έρχεται, τον απελευθερώνει και τον «αφυπνίζει».

Ένας σωµατικός µονόλογος, γεμάτος ένταση , συνομιλεί µε τα υπαρξιακά ερωτήματα του σύγχρονου ανθρώπου, που αναζητά μια βαθιά, ανθρώπινη εμπειρία.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Πώς γίνεται, ένας άνθρωπος στο περιθώριο, σχεδόν αόρατος κι έτοιμος να σβήσει, να ανατάσσεται και μέσα από το σκοτάδι του να βλέπει το φως; Ποιο είναι το όνειρο που τον ξυπνά και τον µεταµορφώνει;

Ο εσωτερικός σεισµός του ήρωα ήταν η αφετηρία μου για να χτίσω την σκηνική απόδοση της λογοτεχνικής αποκάλυψης, που μόνο ο Ντοστογιέφκσι μπορεί να δημιουργήσει. Με λόγο ατόφιο, χωρίς να «εικονίζεται», ο συγγραφέας μάς ενέπνευσε για να εμβαθύνουμε σε µία performance συνείδησης.

Στο κέντρο όλων ο λόγος του Ντοστογιέφσκι, ζωντανός, αβυσσαλέος, λυτρωτικός, με ήχο, φως ,εικόνα και κίνηση.

Το σώμα του ηθοποιού γίνεται η γλώσσα του. Τα φώτα ο καμβάς της µνήµης. Οι ήχοι ειναι ο παλµός. Τα video art το εσωτερικό βλέµµα. Ένας κόσµος που θρυµµατίζεται και αναγεννιέται διαρκώς.

Δηµιουργήσαµε µία παράσταση με την προσδοκία να μην αγγίζει µόνο το µυαλό αλλά να δονεί το σώµα του κοινού.

Δεν επιχειρούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα του έργου ,όχι γιατί δεν υπάρχει ελπίδα- αλλά γιατί η ελπίδα δεν επιβάλλεται. Προτείνεται. Το μήνυμα του ήρωα δεν είναι απάντηση. Είναι πρόκληση.

«Η συνείδηση της ζωής είναι ανώτερη απ’ τη ζωή, η γνώση των νόµων της ευτυχίας είναι ανώτερη από την ευτυχία».

Αν πολεμήσουμε όλα αυτά, ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος!

Δείτε το τρέιλερ: