Μαρία Λυσάνδρου
Ο Γιάννης Βασιλώττος πρωταγωνιστεί φέτος στην παράσταση “The Aliens”, στο Από Μηχανής Θέατρο. Και όχι, δεν πρόκειται για μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας – μάλλον το ακριβώς αντίθετο: πρόκειται για την ιστορία τριών νέων ανθρώπων, η οποία βάζει τη σύγχρονη κοινωνία στο μικροσκόπιο, μιλώντας για τη γενιά που δε μεγάλωσε ποτέ, για την απομόνωση, αλλά και την εσωστρέφειά της που παλεύει με την ανάγκη για συντροφικότητα. Σας ακούγεται κάτι από αυτά γνωστό; Ο Γιάννης είναι πεπεισμένος ότι θα ταυτιστούμε με τους χαρακτήρες σε πολλά…
“The Aliens”, λοιπόν… Μίλησέ μου λίγο για την ιστορία του έργου αυτού. Περί τίνος πρόκειται;
Βρισκόμαστε στο έτος 2050, κατά το οποίο ο πλανήτης Γη έχει καταληφθεί από εξωγήινα πλάσματα, και το ανθρώπινο είδος είναι πλέον υποδουλωμένο σε αυτούς. Αστειεύομαι φυσικά…
Ο τίτλος του έργου της Annie Baker, “The Aliens”, είναι δανεισμένος από το ποίημα του Τσαρλς Μπουκόφσκι. Μια περιγραφή των ανθρώπων που περνούν τον χρόνο τους ως παραγωγικά μέλη της κοινωνίας και συνολικά είναι αρκετά ικανοποιημένοι από τη ζωή που ζουν. Το ποίημα τελειώνει με τη φράση «αυτοί είναι εκεί κι εγώ είμαι εδώ». Ποιοι είναι, τελικά, οι Εξωγήινοι; Οι άνθρωποι που ζουν κανονικές και στερεοτυπικά ευτυχισμένες ζωές, ή εκείνοι, όπως ο ποιητής και οι ήρωες του έργου, οι δυστυχισμένοι, οι απόκληροι;
Στο έργο πρωταγωνιστούν τρεις σύγχρονοι 30άρηδες. Δεδομένου ότι μέσα από την ιστορία μπαίνουμε στο δικό τους «σύμπαν» και ακούμε τους προβληματισμούς τους, θεωρείς ότι το έργο έχει, κατά κάποιον τρόπο, συγκεκριμένο “target group”; Θεωρείς ότι θα καταφέρει να αναγνωρίσει τον εαυτό του σ’ αυτό που βλέπει κι ένας θεατής μεγαλύτερος (ή και μικρότερος);
Κοίτα… όταν το θέατρο γίνεται σωστά και με ευλάβεια, έχει ως κοινό στόχο από τους συντελεστές να συγκινήσει (συν-κινήσει) τους θεατές. Και όταν λέω «συν-κινήσει», εννοώ να κινηθεί συναισθηματικά ο θεατής σύμφωνα με αυτό που Αισθάνεται ο ερμηνευτής. Να Κινηθούν, δηλαδή, συναισθηματικά μαζί. Εμείς αυτό κάνουμε στη συγκεκριμένη παράσταση.
Οπότε απευθύνεται σε όποιον Παρακολουθήσει την παράσταση – είτε είναι 10, είτε είναι 110. Σίγουρα θα ταυτιστεί σε πολλά σημεία με τους Χαρακτήρες. Μία με τον έναν, και μία με τον άλλον.
Αν σου ζητούσα να μου «διαφημίσεις» το έργο, τι θα μου έλεγες για να έρθω να το δω;
Είναι ένα έργο από γραφής που είναι βασισμένο στην υποκριτική. Το έχουμε μεταφέρει στα ελληνικά δεδομένα, για να περάσει το χιούμορ. Υπάρχει ζωντανή μουσική επί σκηνής που παίζεται από τους ηθοποιούς επίσης, ένα μεγάλο μέρος αυτοσχεδιασμού. Δηλαδή θα μπορούσες να έρθεις παραπάνω από μία φορές στην παράσταση και, κάθε φορά, να βλέπεις κάτι διαφορετικό προσθετικά πάντα. Επίσης έχει πολλά φωτάκια.
Θα σου έλεγα απλώς να έρθεις να δεις τις ερμηνείες των ηθοποιών, αλλά αυτό θα με έβαζε ίσως σε μια θέση κάποιας έπαρσης και δεν θα ήθελα…
Αν έπρεπε να μου απομονώσεις μία ατάκα του έργου που μιλάει στη δική σου ψυχή (ακόμα κι αν δεν είναι ατάκα του δικού σου χαρακτήρα), ποια θα ήταν αυτή;
«Η κατάσταση τού να έχεις μόλις χάσει κάτι είναι η πιο αφυπνιστική κατάσταση που μπορείς να ζήσεις».
«Και, τελικά, ποιοι είναι οι Εξωγήινοι; Οι άνθρωποι που ζουν κανονικές και στερεοτυπικά ευτυχισμένες ζωές ή εκείνοι όπως ο ποιητής και οι ήρωες του έργου, οι δυστυχισμένοι, οι απόκληροι;». Εσύ, ως Γιάννης, πού καταλήγεις;
Οι εξωγήινοι είναι οι μεν για τους δεν. Όλοι είναι εξωγήινοι για εκείνους που δεν συμβαδίζουν μαζί τους. Όλοι είναι εξωγήινοι για εκείνους που δεν τους καταλαβαίνουν.
Ας πούμε και τα πρακτικά. Ποια είναι η ομάδα της παράστασης, αλλά και πού και πότε μπορεί να έρθει κάποιος να σας δει;
Από 27 Οκτωβρίου, η παράσταση θα παίζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο «Από Μηχανής Θέατρο». Επί σκηνής είμαστε τρεις ηθοποιοί, ο Μιχάλης Πανάδης, ο Αναστάσης Γεωργούλας κι εγώ, ενώ η σκηνοθεσία ανήκει στον Μιχάλη Πανάδη.
Διαβάστε περισσότερα για την παράσταση εδώ
photo credits Εβίτα Σκουρλέτη