Τον γνώρισα στο Λονδίνο, όταν έκανε τα πρώτα του διεθνή βήματα στο χώρο της μουσικής. Τον είχα ακουστά από το ξεκίνημά του στην Κύπρο, όταν τότε όλοι μιλούσαν για ένα νέο μεγάλο ταλέντο με πολλές δυνατότητες. Η πορεία του μέχρι σήμερα, όχι μόνο επιβεβαίωσε τις πρώτες αυτές προσδοκίες, αλλά έδειξε ότι ο Γιώργος Καλλής, είναι ένας συνθέτης που απολαμβάνει με κινηματογραφική μαγεία την αγάπη του για τη μουσική, ταξιδεύοντας μαζί της και γι’ αυτήν, όπου νιώθει ότι μπορεί να την υπηρετήσει καλύτερα. Από το Χόλιγουντ όπου ζει και εργάζεται τα τελευταία χρόνια, μας μιλά για το ξεκίνημα, τις σημαντικές συνεργασίες, αλλά και τη μουσική που έγραψε στην πρώτη ελληνική ταινία δράσης, το “Short Fuse”, με πρωταγωνιστές τους Αποστόλη Τότσικα, Ευγενία Δημητροπούλου, Τάσο Νούσια, Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, Θοδωρή Αθερίδη κ.ά..
Συνέντευξη στον Θεόδουλο Παπαβασιλείου
Κύπρος, Βοστώνη, Λονδίνο, Λος Άντζελες. Αν σου ζητούσα να μου δώσεις μια σύντομη περιγραφή, ποια θα ήταν τα σημεία – κλειδιά γι’ αυτούς του σταθμούς;
Κύπρος, το νησί που μεγάλωσα και πήρα τις πρώτες μουσικές γνώσεις. Στο λύκειο είχα την τύχη να έχω προοδευτικούς καθηγητές που αναγνώρισαν το ενδιαφέρον μου για μουσική και μου ανέθεταν να συνθέτω τις υποκρούσεις για τα θεατρικά μας έργα. Την πρώτη χρονιά μπήκα κατευθείαν στα βαθιά γράφοντας μουσική για την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Η μουσική κέρδισε μία πολύ ιδιαίτερη τιμητική μνεία απο το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου, έτσι την επόμενη χρονιά μου δόθηκε η επιμέλεια της μουσικής στη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη. Κάπως έτσι άρχισα να συνθέτω για δράμα και κωμωδία από πολύ μικρός.
Βοστώνη, η πόλη ορόσημο των σπουδών μου. Φοίτησα για τέσσερα χρόνια στο Berklee College of Music. Εκεί γνώρισα και συνεργάστηκα με εξαιρετικούς καθηγητές και μουσικούς από διάφορα μέρη του κόσμου. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να εμπλουτίσω τη μουσική μου παιδεία με Jazz, Rock και φυσικά σύνθεση κλασικής μουσικής.
Λονδίνο, η πόλη που μου έδωσε το μεταπτυχιακό μου και τις πρώτες μου επαγγελματικές δουλειές. Φοίτησα στο Royal College of Music και μετά απο λίγα χρόνια δουλειάς σαν βοηθός συνθέτης, γνώρισα έναν από τους μεγαλύτερους μουσικούς παραγωγούς της Αγγλίας, τον Graham Walker. Ο Graham με σύστησε στην ομάδα παραγωγής της ταινίας για τον Β’ Παγκοσμίο πόλεμο “Joy Division”, οι οποίοι ενθουσιάστηκαν με την δουλειά μου και έτσι πήρα την πρώτη μου επαγγελματική ανάθεση σε ταινία μεγάλου μήκους, ηχογραφώντας τη μουσική με μεγάλη συμφωνική ορχήστρα.
Λος Άντζελες, η πόλη στην οποια ζω και εργάζομαι τα τελευταία χρόνια, η πόλη που μου δίνει τη δυνατότητα για ιδιαίτερες μουσικές διαδρομές και συνεργασίες.
Το “μικρόβιο” της μουσικής για κινηματογράφο πότε και πώς προέκυψε;
Νομίζω ήταν πάντα στο υποσυνείδητό μου. Στο σπίτι μας στην Κύπρο είχαμε κλασικές ταινίες του Χόλυγουντ και το μεγαλείο της ορχηστρικής μουσικής υπόκρουσης μου έκανε πάντα εντύπωση. Ένα από αυτά ήταν και το “The 300 Spartans” σε μουσική Μάνου Χατζιδάκη και το “Conan The Barbarian” σε μουσική Βασίλη Πολυδούρη. Επίσης, από μικρός μου άρεσε να γράφω για όλα τα είδη μουσικής. Απο κλασικό, metal, ethnic κλπ. Έτσι, όταν ήρθε η ώρα να διαλέξω πια κατεύθυνση να πάρω για το πτυχίο μου στο Berklee, ήταν λογικό να προχωρήσω με τη σύνθεση μουσικής κινηματογράφου, μιας και με αυτό το τρόπο θα είχα την ευκαιρία να συνδυάσω όλα τα προηγούμενα.
Τι διαφορετικό προσφέρει σε ένα δημιουργό αυτή η μουσική κατεύθυνση;
Σου δίνεται η ευκαιρία να χρησιμοποιήσεις στην παλέτα σου “καινούριους συνδυασμούς” χρωμάτων για τον πίνακά σου. Στην ταινία που γράφω μουσική τώρα χρειάζονται κέλτικα ακούσματα. Για μία βδομάδα μελετούσα αυτό το είδος μουσικής, για να ανακαλύψω το ηχόχρωμα και τα όργανα που θα ήθελα να χρησιμοποιήσω. Χρησιμοποιώ τώρα τον εξαιρετικό Craig Eastman σε χαμηλά οκτάχορδα βιολιά και λαούτα (ο Craig έχει παίξει σε 10 scores του Hans Zimmer όπως το “Pirates of the Caribbean”, “Black Hawk Down” κ.ά.). Έτσι, η υπόκρουση με αυτού του είδους προσθήκη οργάνων παίρνει συγκεκριμένο χαρακτηριστικό ηχόχρωμα.
Ποιες πρακτικές δυσκολίες υπάρχουν, όταν ο συνθέτης προσπαθεί να αποδώσει μουσικά την ατμόσφαιρα και τα συναισθήματα μιας ταινίας;
Αναμφισβήτητα, η μεγαλύτερη δυσκολία είναι το στενό χρονικό πλαίσιο. Για έναν συνθέτη, ένα καλό χρονικό περιθώριο σε ταινία μεγάλου μήκους, είναι περίπου 2 μήνες, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζεσαι να δουλέψεις πολύ εντατικά και να παραδώσεις μέσα σε 3-4 εβδομάδες. Εκεί που θέλεις να συνθέσεις δυο λεπτά μουσικής τη μέρα – κι αυτό είναι πολλή ώρα για ορχηστρική μουσική – αναγκάζεσαι να γράφεις δυόμισι ή και τρία λεπτά. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για δεύτερες σκέψεις μιας και έχεις τη συνεχή πίεση του χρόνου. Ό,τι συνθέσω, πρέπει να είναι εξαιρετικό από την πρώτη στιγμή.
Η δεύτερη δυσκολία είναι η διαφορετικότητα του τρόπου που προσεγγίζεται η μουσική κινηματογράφου, από την προσωπική σύνθεση μουσικής ή τραγουδιού. Αναλόγως με τη πείρα του σκηνοθέτη / παραγωγού ή τη μουσική κατεύθυνση που ζητάνε, μπορεί να είναι σωστή, αλλά κάποτε και λανθασμένη. Ο ρόλος μου σαν συνθέτης είναι να πάρω το όραμά τους, όποιο και να είναι αυτό, και να το εκφράσω μουσικά, όσο καλύτερα μπορώ, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να τους ενθουσιάσει, αλλά παράλληλα να αφήνει και εμένα τον ίδιο ικανοποιημένο!
Υπάρχει μια σταθερή σειρά που γίνονται τα πράγματα; Δηλαδή γράφεις με βάση το σενάριο ή αφού ολοκληρωθεί μια ταινία;
Η κάθε παραγωγή έχει τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο. Συνήθως, η δουλειά μου αρχίζει μόλις ο σκηνοθέτης “κλειδώσει” το μοντάζ μιας και η μουσική υπόκρουση εξαρτάται απο τον ρυθμό που σου δίνουν οι εικόνες. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να πάρω το σενάριο πριν τα γυρίσματα και να μου ζητήσουν να γράψω τα μουσικά θέματα ή τον σκελετό, που θα μας δώσει το γενικό άκουσμα της πλοκής από πολύ νωρίς. Για παράδειγμα, στο “Albion The Enchanted Stallion”, έπρεπε να συνθέσω ένα τραγούδι, το οποίο το εκτελεί καταπληκτικά η υπέροχη Jennifer Morrison (“House MD”, “Once Upon a Time”) και αυτό έγινε λίγους μήνες πριν τα γυρίσματα, αφού το τραγούδι έπρεπε να είναι έτοιμο, όταν θα γυριζόταν η σκηνή. Αυτή η μελωδία, παρόλο που την έγραψα αποκλειστικά για το τραγούδι, κατέληξε να είναι το βασικό μουσικό θέμα όλης της ταινίας.
Πώς αποφάσισες να αφήσεις το Λονδίνο και να μπεις στα βαθιά νερά του Χόλυγουντ;
Έχω τις καλύτερες εμπειρίες από το Λονδίνο. Είναι ο μεγαλύτερος σταθμός στην προσωπική ζωή μου, επειδή εκεί γνώρισα την υπέροχη σύζυγό μου Φιόνα, η οποία παρεμπιπτόντως είναι Ελληνίδα από την Αυστραλία. Όταν ήλθε η πρώτη μας κορούλα και, επειδή η Φιόνα δουλεύει στον χώρο σαν παραγωγός, αναζητήσαμε πιο “ζεστά” εδάφη. Αφού το Χόλυγουντ είναι η “Μέκκα” του σύγχρονου κινηματογράφου, η απόφαση ήταν πολύ εύκολη. Πήρα την πράσινη κάρτα (ταλέντου) Αμερικής και αμέσως εγκατασταθήκαμε στο Λος Άντζελες!
Για ένα συνθέτη που μπαίνει σε μια τόσο υποσχόμενη αλλά και δύσκολη αγορά, τι χρειάζεται πέραν του ταλέντου για να μπορέσει να προχωρήσει;
Παρόλο που το ταλέντο είναι το πλέον αναγκαίο, έρχεται τελευταίο στη σειρά. Αν το έχεις, δεν το χάνεις, ταλέντα όμως υπάρχουν παντού. Το τι προέχει είναι η συνεχής προετοιμασία και επανεύρεσή σου σαν μουσικός και συνθέτης.
Το 2002, αμέσως μετά το μεταπτυχιακό μου, έστειλα την μουσική μου στην ΕΜΙ Αγγλίας για κάποιο ντοκυμαντέρ. Την απέρριψαν χωρίς καν να την ακούσουν και αυτό με στεναχώρησε. Μετά από πάροδο κάποιου χρόνου, όταν είχα ήδη κάνει επενδύσεις ταινιών κ.ά., η ΕΜΙ στέλνει μήνυμα στον αντιπρόσωπό μου, ζητώντας του να συνθέσω κάποια κομμάτια για τις καινούριες τους παραγωγές. Αυτό έγινε βεβαίως και τότε θυμήθηκα το γράμμα απόρριψης, που ήταν κατά τύχη από τον ίδιο παραγωγό που με είχε μισθώσει! Συμπέρασμα: Δεν πρέπει κανείς να παίρνει ποτέ και τίποτα προσωπικά σ’ αυτό τον χώρο.
Εσύ ποιες πρακτικές δυσκολίες συνάντησες;
Προσωπικά, όπως και πολλοί άλλοι βέβαια, δεν είχα κάποιον να με πάρει από το χέρι και να μου πει, “με αυτόν τον τρόπο θα τα καταφέρεις”. Έπρεπε να μάθω τον χώρο από μόνος μου. Η πλειονότητα των επιτυχημένων καλλιτεχνών στο Λος Αντζελες προέρχονται απο την “οικογένεια” του Χόλιγουντ. Οι γονείς είναι σκηνοθέτες, ηθοποιοί κλπ…Εννοείται ότι, εάν έχεις τέτοια καταγωγή, τότε σου δίνεται η ευκαιρία να αρχίσεις νωρίς. Επίσης, υπάρχει μεγαλύτερη ευκολία παρεμβολής στον χώρο, σε σχέση με το να είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Αλλά, όπως είπαμε και πριν, όταν είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις με απόλυτη συνέπεια σ’ αυτό που κάνεις, τότε η αναγνώριση θα έρθει με τον ένα ή άλλο τρόπο.
Η συνεργασία σου στην ταινία “Short Fuse”, που είναι και η πρώτη ελληνική ταινία δράσης, πώς προέκυψε;
Πριν μερικά χρόνια είχα έρθει σε επικοινωνία με τον επιτυχημένο παραγωγό George Zakk (“Riddick”, “XxX”). Κρατήσαμε καλή επαφή και κάποια στιγμή πέρυσι πήρα ένα e-mail από τον George, εάν ενδιαφερόμουν να γράψω μουσική για μία ελληνική ταινία. Ρώτησα να μάθω περισσότερα για την παραγωγή και με χαρά δέχτηκα. Ο George με έφερε σε επαφή και με τον δεύτερο εκτελεστικό παραγωγό της ταινίας Terry Dougas, της 1821 Media, που μαζί με τον Πάρη Κατσιδόκωστα – Λάτση παράγουν θαυμάσιες δουλειές στο Χόλυγουντ. Με σύστησαν στα παιδιά στην Ελλάδα, οι οποίοι ανέλαβαν την εγχώρια παραγωγή της ταινίας. Είναι οι Αντρέας Λαμπρόπουλος και Κώστας Σκύφτας, σκηνοθέτες και ο Κωνσταντίνος Μουτσινάς σεναριογράφος και παραγωγός. Είναι νεαροί, ταλαντούχοι αλλα και εξαιρετικοι σαν χαρακτήρες! Τα πήγαμε περίφημα!
Ποιες ιδιαιτερότητες είχε η σύνθεση του εν λόγω soundtrack;
Απ’ ό,τι μου έχουν πει, το “Short Fuse” είναι η πρώτη πραγματική ελληνική ταινία δράσης κι έτσι η μουσική έπρεπε να έχει “Χολιγουντιανά” στοιχεία. Από την ώρα που ο Άρης (Τότσικας) ανακαλύπτει την βόμβα επάνω του, η μουσική σχεδόν δεν σταματάει καθόλου μιας και έχουμε ένα “beat-the-clock” σενάριο, γεμάτο κίνδυνο και ένταση μέχρι το τέλος. Ενορχήστρωσα ένα μείγμα από πολλά τύμπανα, έγχορδα και χάλκινα πνευστά, ροκ κιθάρες, αλλά συνέθεσα και για φωνή, καθώς το μοτίβο της μητέρας του πρωταγωνιστή παρουσιάζεται σαν νανούρισμα. Είχα τον George Solonos σε ηλεκτρικές κιθάρες, τον Σωκράτη Λεπτό στις ακουστικές κιθάρες και την Μαρίνα Σόλωνος στη φωνή. Όλοι κάνανε εξαιρετική δουλειά!
Η ταινία πραγματικά είναι καταπληκτική απ’ όλες τις απόψεις, εφάμιλλη σε ταινιών όπως το “Speed”, “Crank”, “Saw” κ.ά.. Αν κάποιος αρέσκεται σε τέτοιου είδους έργα, τότε δεν πρέπει με καμία δύναμη να χάσει το “Short Fuse”.
Πώς είναι να συνεργάζεσαι με έλληνες στο εξωτερικό;
Υπέροχα. Η δεύτερη συνεργασία μου ήταν με τον Evangelos and George Giovanis στην ταινία “Bereave me Not”. Αυτά τα παιδιά, κέρδισαν και το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης! Στη συγκεκριμένη ταινία έχουμε πρωταγωνιστές τους διάσημους Malcolm Mcdowell και Jane Seymour! Βλέπεις, στο εξωτερικό διατηρείται η αυθεντικότητά μας και οι Έλληνες συνεργάζονται, εφόσον υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες βεβαίως!
Τι να αναμένουμε από σένα στο προσεχές μέλλον;
Αυτή τη στιγμή συνεργάζομαι με μία καινούρια εταιρία παραγωγής σε μία ταινία φαντασίας, το “Albion The Enchanted Stallion”. Εδώ πρωταγωνιστούν πολλοί γνωστοί ηθοποιοί όπως ο John Cleese, Jennifer Morrison, Debra Messing κλπ. Στην επόμενη ταινία της συγκεκριμένης εταιρείας, τη μουσική της οποίας πάλι θα υπογράφω, η εταιρεία χρησιμοποιεί και τον διάσημο Burt Reynolds. Η ζωντανή ηχογράφηση της μουσικής και για τις δύο ταινίες θα γίνει με τη Συμφωνική Ορχήστρα Βουδαπέστης περί τα μέσα του Μάη.
Φέτος συνέθεσα ήδη τη μουσική για δυο διεθνείς ταινίες, οι οποίες θα κυκλοφορήσουν σύντομα. Είναι η ταινία “93 Days” που πρωταγωνιστεί ο Danny Glover (“Lethal Weapon”), με την οποία μεταφερόμαστε στην Νιγηρία το 2014 και είναι βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα της κρίσης του έμπολα, που περιορίστηκε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα σε σχέση με άλλες Αφρικανικές χώρες.
Επίσης, το “The Black Prince” είναι η άλλη ταινία που θα κυκλοφορήσει προς το τέλος του 2016 και η οποία είναι η βασισμένη στη βιογραφία του τελευταίου Μαχαραγιά της Βόρειας Ινδίας. Το soundtrack θα κυκλοφορήσει από την Caldera Records. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά, μιας και χρησιμοποιήσαμε παραδοσιακά όργανα και ήχους της Βόρειας Ινδίας, όπως π.χ. το σαράγκι.
Ευελπιστώ και εύχομαι φυσικά και σε περαιτέρω συνεργασίες με Έλληνες και Κύπριους κινηματογραφιστές!
Άλλοι σημαντικοί σταθμοί
2005: Το BBC του ανέθεσε την μουσική για τα σαραντάχρονα της βραβευμένης με Emmy και Bafta επιστημονικής σειράς ντοκιμαντέρ “Horizon”.
2007: Συνθέτει τη μουσική για το “Highlander The Source”, τη τελευταία ταινία της δημοφιλούς σειράς.
2010: Η Toshiba Αμερικής διαλέγει τη μουσική του για την καινούρια διαφημιστική της καμπάνια.
2012: Το BBC του αναθέτει τη μουσική της βραβευμένης με Emmy και Bafta σειράς “My Life” που περιγράφει την καθημερινή ζωή παιδιών με ειδικές ανάγκες.
2013: Η UNIVERSAL PICTURES επιλέγει τη μουσική του για τα διαφημιστικά τρέιλερ τον blockbuster ταινιών “Mandela Long Walk to Freedom” και “47 Ronin”.
2015: Η Mitsubishi Αυστραλίας του ζητά να γράψει τη μουσική για την τηλεοπτική καμπάνια του Mitsubishi Pajero δυο χρόνια στη σειρά.
2016: Τον εκπροσωπεί ένας από τους καλύτερους ατζέντηδες στο Χόλιγουντ, ο Randy Gerston, o οποίος υπήρξε μουσικός παραγωγός σε επιτυχημένες ταινίες όπως οι “Titanic”, “Braveheart” και “True Lies”.
