Θεόδουλος Παπαβασιλείου_Θέλω να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας, αναλύοντας μία λέξη: Ελληνογερμανίδα. Ποιες εικόνες, ποια συναισθήματα σου φέρνει το κάθε συνθετικό αυτής της λέξης;
Είναι ωραία αυτή η ερώτηση, γιατί όντως νιώθω Ελληνογερμανίδα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία, δεύτερη γενιά, και την Ελλάδα την γνώρισα μόνο μέσα από τις διακοπές που έκανα. Μεγάλωσα, λοιπόν, με μια ωραία και διαφορετική κουλτούρα εδώ, με πειθαρχία και οργάνωση, στοιχεία που με βοήθησαν σε πολλά πράγματα στη ζωή μου.
Από την άλλη, οι γονείς μου είναι Έλληνες, το αίμα μου ελληνικό, και αυτό σημαίνει επίσης πάρα πολλά. Νιώθω και είμαι Ελληνίδα, και αυτό το έχω παρατηρήσει σε όλες τις γενιές των μεταναστών. Το DNA μένει μέσα σου. Και από το ελληνικό DNA εγώ έχω μέσα μου το φως, το ταμπεραμέντο. Έχω κι άλλα στοιχεία φυσικά, όπως το ότι μιλάω δυνατά κάποιες φορές. Οι Γερμανοί μιλάνε χαμηλόφωνα, οπότε όταν μιλάω καμιά φορά πιο δυνατά, μου λένε «γιατί φωνάζεις;». Η απάντησή μου είναι «Δεν φωνάζω, μιλάω. Eίμαι Ελληνίδα!». (γέλια)
Χαίρομαι που παίρνω όμορφα στοιχεία και από τις δύο κουλτούρες, και αυτό το κράμα είναι η Μαριάννα Μασάδη. Μία Ελληνογερμανίδα στη Γερμανία και μία Γερμανοελληνίδα στην Ελλάδα.
_Αυτή την αγάπη που νιώθουν οι περισσότεροι Έλληνες μετανάστες για την πατρίδα τους, ανεξαρτήτως γενιάς, είτε έζησαν σε αυτήν είτε όχι, είναι ένα αίσθημα που “γεννιέται” αυτόματα, αυθόρμητα ή καλλιεργείται και μένει ζωντανό μέσα από την οικογένεια του καθενός;
Έχει να κάνει με την οικογένεια. Οι γονείς μου μού έδωσαν τις αρχές που έχω, και αυτοί μετέδωσαν σε μένα και τις δύο αδερφές μου αυτή την αγάπη για την Ελλάδα. Μας έλεγαν συνέχεια ιστορίες για την πατρίδα μας, μας μιλούσαν για τους Έλληνες συγγραφείς, αλλά και για την πολιτική, καθώς ο πατέρας μου ήταν πολιτικός και δραστηριοποιούνταν με το ΠΑΣΟΚ στη Γερμανία, επί Ανδρέα Παπανδρέου. Από πολύ μικρή ηλικία, λοιπόν, πήραμε πολλές γνώσεις για την Ελλάδα, αλλά και μουσική παιδεία, καθώς μεγαλώσαμε με Θεοδωράκη, Χατζηδάκι, Λέανδρο και άλλους μεγάλους συνθέτες. Και δεν μέναμε μόνο στα ακούσματα. Συζητούσαμε για τους συνθέτες, τους στιχουργούς για το πώς συνέθεσαν τις δημιουργίες τους…
Οι γονείς μου μετέφεραν όσα ήξεραν, όσα αγαπούσαν. Επιπλέον, για κάποια χρόνια, μέναμε σε ένα χωριό κοντά στη Στουτγκάρδη που είχε πολλούς Έλληνες, και μεγάλωσα μέσα στο ελληνικό στοιχείο, στην ελληνική μουσική, στους ελληνικούς χορούς.
_Τελικά, ίσως να ισχύει αυτό που λένε πολλοί, ότι οι μετανάστες αγαπούν περισσότερο την Ελλάδα, απ’ ό,τι την αγαπάμε εμείς που ζούμε σε αυτήν…
Ναι, ισχύει. Την αγαπούν περισσότερο, την ποθούν την Ελλάδα. Αλλά έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με αυτό που έχουμε στο μυαλό μας. Αυτό το βλέπω κι εγώ όταν έρχομαι. Μου λείπει πολύ το κλασικό.
Πρέπει να ξέρεις πού να πας, για παράδειγμα, για να ακούσεις Χατζηδάκι, Θεοδωράκη… Παίζουν παντού περισσότερη pop μουσική ή ξένα τραγούδια. Και με ρωτάνε πολλές φορές «Έχεις μείνει στα παλιά;». Ναι, έχω μείνει σε αυτά…
_Οι γονείς σου αγαπούν πολύ τη μουσική, κι έτσι μπήκε και στη δική σου ζωή απ’ ό,τι καταλαβαίνω…
Η μουσική μπήκε στη ζωή μου από τότε που ήμουν ακόμη στη κοιλιά της μαμάς μου! (γέλια) Όσες αναμνήσεις έχω από τα παιδικά μου χρόνια, είναι γεμάτες μουσική. Ακούγαμε ελληνική μουσική, αλλά και Μπετόβεν, Μπαχ… Και η μαμά μου τραγουδούσε και ο μπαμπάς μου, έκαναν πρώτη, δεύτερη φωνή… Έτσι, από χόμπι! Έχουν πολύ ωραίες φωνές και οι δύο. Έτσι, μπήκαμε κι εμείς από πολύ νωρίς σε αυτό το μουσικό κλίμα.
_Παρόλο, όμως, που έχεις αυτή την αγάπη για τη μουσική και αυτό το ταλέντο στο τραγούδι, το κράτησες κι εσύ ως χόμπι, και ασχολήθηκες με πολλά και διαφορετικά πράγματα στη ζωή σου…
Το τραγούδι το είχα ως χόμπι και ήταν πάντα στη ζωή μου, παράλληλα με ό,τι άλλο έκανα κατά καιρούς. Έκανα πολλά χρόνια μπαλέτο, ήμουν χοροδιδάσκαλος, κάθε Σαββατοκύριακο δίδασκα σε 78 άτομα σε τρία γκρουπ, ενώ έκανα παράλληλα και μαθήματα πιάνου και φωνητικής.
Ήθελα να σπουδάσω Μικροχειρουργική, αλλά όταν ήμουν 18 χρονών οι γονείς μου έφυγαν και δεν ήταν εύκολο. Ήθελα να πάω στην Αμερική. Έτσι, προσάρμοσα τα σχέδιά μου. Πήγα σε ένα κολλέγιο για 5 χρόνια και σπούδασα παραϊατρικά επαγγέλματα. Και δεν έμεινα μόνο εκεί. Συνέχισα μετά, παρακολουθώντας πολλά σεμινάρια οφθαλμολογίας, ωτορινολαρυγγολογίας, καρδιολογίας, πρώτων βοηθειών, μικροβιολογίας κ.α. σε διάφορα Πανεπιστήμια. Ήθελα πάρα πολύ να μάθω την ανατομία του ανθρώπινου σώματος, να ξέρω τι συμβαίνει στο σώμα μας και γιατί συμβαίνει.
Μετά από όλα αυτά και πριν αρχίσω να ασχολούμαι πιο εντατικά, πιο επαγγελματικά με το τραγούδι, ανέλαβα μαζί με ένα συνεργάτη μου τη διεύθυνση μίας εταιρείας που έκανε τον έλεγχο των τιμολογίων των ιδιωτικών νοσοκομείων.
Εδώ και πολύ καιρό, έχω την ιδέα να φέρω την Ελλάδα στα γερµανόφωνα κράτη, να έχω στοιχεία στη µουσική µου που να θυµίζουν και Νάνα Μούσχουρη, και Βίκυ Λέανδρος, αλλά και το «σήµερα».
_Και τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις «τώρα ήρθε η ώρα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι»;
Όταν βάζω ένα στόχο στη ζωή μου, δεν τον εγκαταλείπω. Τον κυνηγάω γιατί το θέλω πολύ, και τον πετυχαίνω. Ήθελα να σπουδάσω Ιατρική, δεν μπόρεσα να το κάνω, αλλά έμεινα κοντά σε αυτό το αντικείμενο, έμαθα πολλά και ένιωσα ότι κάποια στιγμή ολοκλήρωσα τον στόχο αυτό. Και λέω «τώρα τι θες να κάνεις;».
Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, γνώρισα στο Μόναχο ένα συνεργάτη του αείμνηστου Μίκη Θεοδωράκη και μου πρότεινε να γράψουμε ένα CD με τραγούδια του μεγάλου αυτού συνθέτη. Μιλήσαμε και με τον ίδιο για να πάρουμε την άδειά του, και μας είπε «Με μεγάλη μου χαρά, θέλω να ακούσω το CD αυτό». Όντως, ετοιμάσαμε κάποιες πολύ ωραίες διασκευές γνωστών τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη, που άρεσαν πάρα πολύ και στον ίδιο. «Κόρη μου, κάνε κάτι. Θα σου δώσω τραγούδια, εσύ μπορείς να γίνεις η φωνή της Ελλάδας», μου είπε. Και τότε, το 2009, έγινε αυτό το κλικ και είπα «ναι, τώρα ήρθε στιγμή» να ασχοληθώ επαγγελματικά.
_Και ήρθε;
Έλα, όμως, που δεν ήρθε! Όλοι οι γονείς το ξέρουν πως, ανά πάσα στιγμή, μπορεί να γίνει κάτι με τα παιδιά. Τότε είχε, λοιπόν, ένα σοβαρό ατύχημα ο γιος μου, και είπα «Τώρα θα είσαι μάνα. Τέλος! ». Και για να έρθουμε ξανά στα όσα λέγαμε πριν για το «Ελληνογερμανίδα», σ’ αυτό είμαι καθαρά Ελληνίδα μάνα. Δεν λογαριάζω τίποτα! Τα παιδιά πάνω απ’ όλα!
_Και τώρα νιώθεις ότι τα παιδιά τακτοποιήθηκαν, πήραν τον δρόμο τους και ήρθε η ώρα να πάρεις κι εσύ τον δικό σου…
Τώρα ήρθε η στιγμή! Τώρα παίρνω τη μικρή Μαριάννα και βάζω στη θέση της την ώριμη Μαριάννα, για να συνεχίσει το όνειρό της.
_Άρα, το μήνυμα προς όλες τις γυναίκες, προς όλους γενικά, είναι να μην το βάζουμε κάτω και πως, αργά ή γρήγορα, έρχεται η ιδανική στιγμή για να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας.
Ακριβώς έτσι! Αρκεί να το θέλεις και να λαμβάνεις ό,τι έρχεται στη ζωή σου θετικά. Να το βλέπεις ως δώρο και να λες «ευχαριστώ», ακόμη κι αν είναι κάτι δύσκολο. Αυτό γίνεται για κάποιο σκοπό. Η κατάλληλη στιγμή έρχεται, και τότε γίνεται ένα μπαμ και βγαίνεις μπροστά. Λες «Τώρα ήρθε η σειρά μου!».
_Και τώρα που ήρθε η σειρά σου, βγαίνεις δυναμικά μπροστά με ένα γερμανόφωνο και ένα ελληνόφωνο CD σωστά;
Ακριβώς. Το γερμανόφωνο αποτελείται από 12 τραγούδια που είχα την τιμή να μου γράψει η Kristina Bach, μια σπουδαία δημιουργός. Για να καταλάβετε, έχει γράψει μεταξύ άλλων και το “Atemlos durch die Nacht” της Helene Fischer που έγινε τεράστια επιτυχία, θεωρείται το pop τραγούδι με τα περισσότερα downloads όλων των εποχών και παίζει παντού ακόμα.
Εδώ και πολύ καιρό, έχω την ιδέα να φέρω την Ελλάδα στα γερμανόφωνα κράτη, να έχω στοιχεία στη μουσική μου που να θυμίζουν και Νάνα Μούσχουρη και Βίκυ Λέανδρος, αλλά και το «σήμερα». Όταν συζήτησα την ιδέα αυτή με την Kristina, είπαμε τα γερμανόφωνα τραγούδια να έχουν το ελληνικό ταπεραμέντο και μία ελληνική λέξη. Έτσι, το πρώτο τραγούδι από αυτή τη δουλειά είναι το «Καληνύχτα», το videoclip του οποίου είναι γεμάτο Ελλάδα, καθώς γυρίστηκε στην Κέρκυρα.
_Είναι ένα πολύ ωραίο pop τραγούδι, που όσοι το ακούσαμε, είπαμε αμέσως ότι θα ήταν ιδανικό για Eurovision. Τα ελληνόφωνα τραγούδια που ετοιμάζεις είναι σε άλλο ύφος, όμως, ε;
Ναι, τα ελληνόφωνα κομμάτια, τα «Χελιδόνια», o «Περαστικός», έχουν τους υπέροχους στίχους του Νίκου Μωραΐτη που με εκφράζουν απόλυτα. Ο ίδιος μου είπε «Είσαι πολύ θετικός άνθρωπος, πολύ ευαίσθητος», και αυτά τα στοιχεία ήθελε να περάσουν και μέσα από τα τραγούδια που μου έχει γράψει. Είναι τραγούδια με τα οποία όλοι μπορούν να ταυτιστούν και να αγγίξουν την ψυχή τους.
Και είναι ένα ακόμη τραγούδι, τη μουσική σε όλα την έγραψε η επίσης εξαιρετική και φίλη μου Όλγα Κουτσούκαλη από την Κέρκυρα, που έχει πολλή δύναμη, θυμίζει το στυλ του Μίκη Θεοδωράκη και ανυπομονώ πολύ να τα ηχογραφήσουμε, για να τα ακούσει όλη η Ελλάδα. Με αυτά θα μάθει ο κόσμος την Ελληνογερμανίδα που λέγαμε, γιατί μέσα σε αυτά βγαίνουν έντονα όλα τα συναισθήματα. Ο πόνος, η αγάπη για τη δεύτερη πατρίδα, βγαίνουν όλα!
_Πιο pop το «Καληνύχτα», πιο έντεχνα τα ελληνόφωνα τραγούδια. Καλύπτουν δύο διαφορετικές πτυχές της Μαριάννας;
Πάμε ξανά στο θέμα με το οποίο ξεκινήσαμε την κουβέντα μας. Εκφράζω δύο διαφορετικές κουλτούρες. Τα ελληνικά τραγούδια βγαίνουν από τα βάθη της ψυχής μου και, από την άλλη, αυτό το pop τραγούδι στα Γερμανικά μού βγάζει όλη τη χαρά που νιώθω μέσα μου, τη δύναμη και τη θετικότητα, γι’ αυτό μπορώ να τα αποδώσω καλύτερα σε αυτή τη γλώσσα. Αν με βάλεις να πω ένα pop ελληνικό τραγούδι, δεν ξέρω πώς να το πω, γιατί προτιμώ αυτά που ταιριάζουν με τα ακούσματα που είχα από παιδί και με κάνουν να νιώθω Ελληνίδα.
Οι Γερµανοί µιλάνε χαµηλόφωνα, οπότε όταν µιλάω καµιά φορά πιο δυνατά, µου λένε «γιατί φωνάζεις;». Η απάντησή µου είναι «Δεν φωνάζω, µιλάω. Eίµαι Ελληνίδα!».
_Ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις σε όλους αυτούς που διαβάζουν αυτές τις γραμμές; Τι να περιμένουν από τη Μαριάννα Μασάδη;
Δεν θέλω να λέω πολλά. Θέλω να με γνωρίσουν από κοντά στην πρώτη μου συναυλία. Κι αυτό που επιθυμώ και θα κάνω ό,τι μπορώ για να το πετύχω, είναι να φύγουν όλοι από τη συναυλία αυτή με ένα μεγάλο χαμόγελο.