Planbe team
Ο Υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης τόνισε, για άλλη μια φορά, τη μεγάλη αξία της καινοτομίας στην εξασφάλιση αποτελεσματικών θεραπειών στους ασθενείς, καθώς και της ανάπτυξης εμπιστοσύνης μεταξύ Ελλάδας και πολυεθνικών, προκειμένου να πραγματοποιούν στη χώρα μας επενδύσεις, συμμετέχοντας στις 18 Ιουνίου στο 1st SFEE Summit που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ), με κεντρικό θέμα «Επαναπροσδιορίζοντας την Αξία». Παράλληλα, ανακοίνωσε το σχέδιο για τη δημιουργία ενός μνημονίου συνεργασίας μεταξύ Υπουργείου Υγείας και Φαρμακοβιομηχανίας, προκειμένου να επιτευχθεί η απαιτούμενη διαφάνεια και σταθερότητα, που θα προσελκύσουν και τις απαραίτητες επενδύσεις.
Όπως τόνισε ο Υπουργός Υγείας, «είναι απόλυτη ηθική υποχρέωση για μία πολιτεία που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή και προηγμένη να βρίσκει τον τρόπο να εξασφαλίζει τις καλύτερες δυνατές θεραπείες για τους ασθενείς της. Άρα, η καινοτομία είναι εκ των ων ουκ άνευ. Η πρόοδος είναι πλέον ταχύτατη που ανακαλύψεις και εξελίξεις που σημειώνονταν μέσα σε μία δεκαετία πλέον ολοκληρώνονται μέσα σε ένα χρόνο. Η πρόσβαση των ασθενών σε ολοένα και περισσότερα καινοτόμα φάρμακα είναι συνεχώς μεγαλύτερη για θεραπείες που παλαιότερα φάνταζαν «μαγικές». Αυτό είναι ένα πολύ θετικό σημείο για το προσδόκιμο ζωής ασθενών που παλαιότερα δεν το είχαμε, όμως προκαλεί πολλές επιπλέον προκλήσεις στο σύστημα. Για να αντιμετωπιστούν αυτές οι προκλήσεις, χρειάζεται μία έξυπνη πολιτική από την κυβέρνηση, αλλά χρειάζεται και συνεργασία με τη βιομηχανία, τον ιατρικό κόσμο και τους ασθενείς. Είναι μια συλλογική δράση που πρέπει να συναποφασίσουμε αν θέλουμε πραγματικά να φτάσουμε στο στόχο. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να εξασφαλίσουμε τους αναγκαίους πόρους, καθώς οι πόροι μας δεν είναι απεριόριστοι. Οι ανάγκες μπορεί να φαίνονται απεριόριστες, αλλά οι πόροι μας. Η άσκηση είναι πολύπλοκη».
«Πιστεύω ότι η κοινωνία πια καταλαβαίνει ότι για να επιβιώσει το σύστημα χρειάζεται να πάρουμε και κάποιες δύσκολες αποφάσεις. Η πρώτη δύσκολη απόφαση είναι ότι απαντάμε θετικά στο να εισάγουμε καινοτόμες θεραπείες αλλά υπό προϋποθέσεις: κάθε καινοτόμος θεραπεία που θα εισάγεται στην Ελλάδα θα εισάγεται με κάποιους κανόνες, όπως ότι θα πρέπει να υπάρχει ένας προϋπολογισμένος αριθμός ασθενών που το προφίλ του πληθυσμού μας δικαιολογεί για να έρχονται συγκεκριμένες ποσότητες φαρμάκων και όχι υπερβολικά περισσότερες. Για αυτό, έχει την ευθύνη και η βιομηχανία».
«Οι πρακτικές του παρελθόντος, όπου γιατροί συνταγογραφούσαν ελεύθερα κάθε καινοτόμο θεραπεία, δεν υπάρχουν πλέον. Θεσπίσαμε, από την 1η Ιουνίου 2024, ηλεκτρονικά πλέον, τον τρόπο να έχει η ΗΔΙΚΑ τις εξετάσεις πάνω στον φάκελο, ώστε να κόβονται τα θεραπευτικά πρωτόκολλα αυτόματα, όταν ο γιατρός παραβιάζει το πρωτόκολλο. Ο γιατρός πρέπει να αιτιολογήσει εάν ζητήσει εξαίρεση του πρωτοκόλλου. Αυτό γίνεται για να έχουμε πλήρως τη βεβαιότητα ότι ο κάθε ασθενής παίρνει το φάρμακο που πραγματικά χρειάζεται».
«Για να πεισθεί η πολυεθνική βιομηχανία φαρμάκου να κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα, πρέπει να εμπιστευτεί την Ελλάδα. Για να εμπιστευτεί την Ελλάδα, πρέπει η Ελλάδα να φτιάξει ένα περιβάλλον τέτοιο που να δείχνει ότι κατανοεί πώς λειτουργεί η βιομηχανία φαρμάκων. Αυτό που κάναμε το 1ο εξάμηνο, και είναι ο βασικός μου στόχος το πρώτο έτος της θητείας μου στο Υπουργείο Υγείας, είναι να φτιάξουμε αυτό το διαφανές προβλέψιμο περιβάλλον που θα πείσει τις εταιρείες ότι είμαστε σοβαροί εταίροι. Η εμπιστοσύνη και οι επενδύσεις πάνε χέρι – χέρι».
«Το επόμενο βήμα είναι να φτιάξουμε ένα μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της βιομηχανίας (παρόμοιο με αυτό έχουν κάνει και άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία, το Βέλγιο κ.α.)».
«Συζητήσαμε χθες με την πρόεδρο του PIF για την προοπτική ενός μνημονίου συνεργασίας μεταξύ φαρμακοβιομηχανίας και Υπουργείου, έτσι ώστε να θέσουμε τη φαρμακευτική πολιτική σε μακροχρόνια βάση», ανέφερε ο Υπουργός Υγείας, καλώντας και τον ΣΦΕΕ και την ΠΕΦ να συμμετάσχουν. Όπως υπογράμμισε, «αυτό το μνημόνιο συνεργασίας θα θέσει σε πιο μακροπρόθεσμο πλάνο (3ετές ή 4ετές) ποια είναι η δέσμευση της ελληνικής πολιτείας για την πολιτική που θέλει να εφαρμόσει, ποιες είναι οι δεσμεύσεις της ελληνικής πολιτείας για την πραγματική χρηματοδότηση του συστήματος, που μπορεί να εγγυηθεί ότι θα έχει, ποια θα είναι, από την άλλη πλευρά, η δέσμευση της βιομηχανίας για την ευθύνη που θα αναλάβει ενάντι αυτών κ.λπ. Έτσι, με αυτόν τον οδικό χάρτη, που θα έχει διαφάνεια και σταθερότητα, θα μπορέσουμε να δώσουμε τον χρόνο σε μία βιομηχανία να επικοινωνήσει τα νέα δεδομένα της χώρας μας, ώστε να φέρει μία σοβαρή κλινική μελέτη στην Ελλάδα, να φέρει μία βιομηχανική μονάδα και να αυξήσει τις θέσεις εργασίας στη χώρα μας».
