Είναι σύνηθες φαινόμενο να “κυκλοφορούν” πολλοί μύθοι γύρω από διάφορες παθήσεις και την αντιμετώπισή τους, γεγονός που πολλές φορές δυσχεραίνει τόσο τους ίδιους ασθενείς, όσο και τους οικείους. Η έλλειψη πληροφόρησης, ο φόβος για το άγνωστο, αλλά και η παραπληροφόρηση είναι κάποιοι από τους λόγους που συμβάλλουν στη δημιουργία των μύθων αυτών και οδηγεί πολλές φορές γιατρούς, ενώσεις ασθενών και άλλους ειδικούς σε μια συντονισμένη προσπάθεια κατάρριψής τους. Έτσι κι ο διεθνής οργανισμός Childhood Cancer International συγκέντρωσε τους δημοφιλέστερους μύθους σε παγκόσμιο επίπεδο, γύρω από το θέμα του παιδικού καρκίνου και όσων κατάφεραν να τον νικήσουν, σε μια προσπάθεια να δώσει τις πραγματικές διαστάσεις ενός σημαντικού προβλήματος.
ΜΥΘΟΣ: Τα παιδιά με καρκίνο και οι επιζήσαντες από παιδικό καρκίνο αποτελούν απειλή για άλλα παιδιά/ενήλικες, καθώς μεταφέρουν αρρώστιες.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Ο παιδικός καρκίνος δεν είναι μεταδοτικός ούτε είναι ένας ιός που κολλάει. Είναι εντελώς ακίνδυνο για άλλα παιδιά και εφήβους να παίζουν, να συναναστρέφονται, να έχουν σχέσεις και κοινές δραστηριότητες με παιδιά με καρκίνο ή παιδιά που έχουν καταφέρει να νικήσουν την εν λόγω ασθένεια. Η πραγματικότητα είναι ότι τα παιδιά με καρκίνο είναι πιο ευάλωτα και κινδυνεύουν να κολλήσουν ιούς, γρίπη κ.ά. από τα άλλα παιδιά με τα οποία έρχονται σε επαφή. Γι’ αυτό και θα δείτε ότι αυτά τα παιδιά φορούν μάσκες για να προστατευτούν, ενώ οι γονείς τους τα απομονώνουν από ομάδες ή συγκεντρώσεις πολλών ατόμων, γνωρίζοντας ότι τα παιδιά τους είναι ευαίσθητα.
ΜΥΘΟΣ: Οι επιζήσαντες από καρκίνο της παιδικής ηλικίας είναι “γενετικά κατώτεροι” και δεν μπορούν να αποκτήσουν δικά τους παιδιά.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Παρόλο που κάποιοι επιζήσαντες μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα υπογονιμότητας, αυτό δεν αφορά την πλειοψηφία των ατόμων που νόσησαν από καρκίνο στην παιδική τους ηλικία. Υπάρχει ως ενδεχόμενο ο τύπος του καρκίνου και τα θεραπευτικά πρωτόκολλα που ακολούθησαν να επηρεάσουν την γονιμότητα.
ΜΥΘΟΣ: Οι επιζήσαντες από καρκίνο ζουν λιγότερα χρόνια.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Μελέτες μάς δείχνουν ότι οι επιζήσαντες από παιδικό καρκίνο κινδυνεύουν από τα λεγόμενα “late effects” και μπορεί να εμφανίσουν ξανά καρκίνο. Το πόσα χρόνια θα ζήσουν εξαρτάται από το πόσο έγκαιρη ήταν η αρχική διάγνωση, το είδος της θεραπείας που ακολούθησαν και την καταλληλότητα της θεραπείας τους. Το είδος βέβαια των “late effects” μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα και τη διάρκεια της ζωής τους.
ΜΥΘΟΣ: Οι επιζήσαντες από παιδικό καρκίνο έχουν χαμηλές αποδόσεις στο σχολείο και στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Οι έρευνες δείχνουν ότι 2 στους 3 επιζήσαντες θα αντιμετωπίσουν αργότερα στη ζωή τους τα “late effects”. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αντιμετωπίσουν τέτοια προβλήματα.
ΜΥΘΟΣ: Οι επιζήσαντες δεν χρειάζονται πια ιατρική παρακολούθηση.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η συνεχής ιατρική παρακολούθηση είναι πολύ σημαντική. Μελέτες δείχνουν ότι οι επιζήσαντες από παιδικό καρκίνο έχουν περισσότερες πιθανότητες για ένα δεύτερο καρκίνο ή να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα υγείας στη διάρκεια της ζωής τους, συνέπεια της χημειοθεραπείας που έχουν κάνει. Οι επιζήσαντες από παιδικό καρκίνο και οι οικογένειές τους πρέπει να γνωρίζουν όλες τις συνθήκες της νόσου και της θεραπείας που ακολουθήθηκε και την ανάγκη για συνεχή ιατρική παρακολούθηση.
ΜΥΘΟΣ: Οι επιζήσαντες από παιδικό καρκίνο θα έχουν ένα δύσκολο μέλλον και δεν θα κατορθώσουν να έχουν ποτέ μια φυσιολογική ζωή.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Οι περισσότεροι επιζήσαντες επιστρέφουν στην καθημερινότητά τους, στο σχολείο τους, στις σπουδές τους. Επανεντάσσονται στην οικογενειακή ζωή και στην κοινωνία γενικότερα. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι επιζήσαντες και οι οικογένειες τους υιοθετούν και προσαρμόζουν τη ζωή τους στη νέα καθημερινότητα. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντική η βοήθεια από την οικογένεια, τους φίλους, τους συγγενείς, τους δασκάλους, ώστε να αναπτυχθεί ένα ολοκληρωμένο και χαρούμενο περιβάλλον για το παιδί που νόσησε.
