Λίγο-πολύ, όλοι έχουμε στο μυαλό μας την εικόνα ενός θυμωμένου παιδιού που κλαίει, ουρλιάζει και «χτυπιέται». Όταν, όμως, αυτό το παιδί είναι… το δικό μας, πώς πρέπει να αντιδράσουμε;
της Βίκυς Κόρδα
Ένα μικρό παιδί συνήθως εκδηλώνει αυτού του είδους τη συμπεριφορά όταν δυσκολεύεται να εκφράσει τα συναισθήματά του για όσα συμβαίνουν εκείνη τη στιγμή ή για όσα θέλει να συμβούν και δεν συμβαίνουν.
Μάλιστα, εάν στο παρελθόν εκτονώθηκαν αντίστοιχα ξεσπάσματα με την πλήρη ικανοποίηση των «αιτημάτων» του παιδιού, ενδέχεται να εφαρμόσει το ίδιο χειριστικό μοτίβο συμπεριφοράς και στο μέλλον.
Τι πρέπει να κάνουμε, λοιπόν, στη θέα μιας έκρηξης θυμού; Αλλά και πώς μπορούμε να μειώσουμε τις πιθανότητες εμφάνισής της;
Βήματα… αντιμετώπισης
– Βήμα 1: Σημείο-κλειδί στη διαχείριση ενός ξεσπάσματος είναι να μη χάσουμε τον αυτοέλεγχό μας. Για να καταφέρουμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας σε φυσιολογικά για την… περίσταση επίπεδα, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε διάφορες τεχνικές, όπως το να μετρήσουμε μέχρι το 10, να πάρουμε μερικές βαθιές αναπνοές, να βρούμε έναν αντιπερισπασμό κ.λπ..
– Βήμα 2: Αφού έχουμε δείξει… ευθαρσώς ότι δεν μας «αγγίζει» αυτή του η συμπεριφορά, είναι η κατάλληλη στιγμή να προσπαθήσουμε να στρέψουμε την προσοχή του παιδιού σε κάτι άλλο. Ή απλώς να το μεταφέρουμε σε ένα ήσυχο σημείο, όπου θα μπορέσει να αποφορτιστεί.
– Βήμα 3: Εφόσον μετά από κάποια λεπτά αρχίσουν να καταλαγιάζουν οι φωνές, μπορούμε να του εξηγήσουμε ότι, στο εξής, θα εισακούεται μόνο όταν εκφράζει τα συναισθήματά του… πολιτισμένα.
Tips πρόληψης
● Διερευνούμε τα πιθανά αίτια
Μετά από την έκρηξη θυμού του παιδιού μας, καλό είναι να προβληματιστούμε και να διερευνήσουμε τις πιθανές αιτίες της, έτσι ώστε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο μιας καινούργιας.
● Επαινούμε την καλή συμπεριφορά
Στρέφουμε σε αυτό την προσοχή μας μόνο όταν συμπεριφέρεται σωστά, αγνοώντας ξεκάθαρα τις μη αποδεκτές συμπεριφορές.
● Διαμορφώνουμε μια καθημερινή ρουτίνα
Οργανώνουμε το πρόγραμμα του παιδιού και το τηρούμε με συνέπεια, χωρίς «εκπτώσεις». Με τον τρόπο αυτό, σταδιακά θα ελαχιστοποιήσουμε αντιδράσεις (όπως, για παράδειγμα, «Δεν θέλω να πάω για ύπνο ακόμα!»), οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα ξέσπασμα θυμού.
● Αφήνουμε το παιδί να κάνει ασφαλείς επιλογές
Πέρα από την παγιωμένη καθημερινή ρουτίνα, έχουμε πάντοτε τη δυνατότητα να του παρέχουμε εναλλακτικές επιλογές για διάφορα ζητήματα. Φροντίζουμε μόνο οι επιλογές αυτές να λειτουργούν και προς όφελός του, και προς όφελός μας. Αυτό, αφ’ ενός, θα ενισχύσει την ικανότητά του να αποφασίζει και, αφ’ έτερου, θα ελαχιστοποιήσει πιθανές παράλογες απαιτήσεις, οι οποίες μπορεί να συνοδεύονται από φωνές και θυμό.
● Δίνουμε το καλό παράδειγμα
Εάν ζητάμε από το παιδί μας να εκφράζεται ήρεμα, ενώ εμείς εκνευριζόμαστε και φωνάζουμε με το παραμικρό, είναι βέβαιο ότι οι προσπάθειές μας θα πέσουν στο κενό. Διότι είναι πιο εύκολο για τα παιδιά να μιμηθούν τη συμπεριφορά μας από ό,τι να συμμορφωθούν με τα λεγόμενά μας.
Αλλάζουμε, λοιπόν, πρώτα εμείς προς το… «ειρηνικότερον», με την ελπίδα να μας ακολουθήσουν και τα παιδιά.
Πηγές
https://www.mayoclinic.org/healthy-lifestyle/infant-and-toddler-health/in-depth/tantrum/art-20047845
https://www.mayoclinic.org/healthy-lifestyle/infant-and-toddler-health/in-depth/parenting-tips-for-toddlers/art-20044684