Η παράσταση “minimals”, μετά το ταξίδι της σε όλη την Ελλάδα, στην Κύπρο και στη Γερμανία, «φτάνει» στην Αθήνα και τη Μουσική Σκηνή Σφίγγα. Τι τρεις πρώτες Παρασκευές του Φεβρουαρίου, ο Απόστολος Ρίζος και οι μουσικοί του συνοδοιπόροι θα μας μεταφέρουν σε ένα μουσικό σταυροδρόμι Δύσης και Ανατολής, παρουσιάζοντάς μας αγαπημένα τραγούδια, μέσα από μια διαφορετική μουσική και αισθητική οπτική. Με αφορμή το νέο αυτό ταξίδι, συναντήσαμε τον Απόστολο Ρίζο και μιλήσαμε για εμπνευσμένους δημιουργούς, αλλά και για τις ανέμπνευστες και χωρίς συναίσθημα στιγμές της σύγχρονης μουσικής μας καθημερινότητας…
Συνέντευξη στον Θεόδουλο Παπαβασιλείου
Από το ξεκίνημά σου στη Λαμία μέχρι σήμερα, θα μπορούσες να ξεχωρίσεις τους τρεις πιο σημαντικούς σταθμούς της μέχρι τώρα πορείας σου;
Τη συνάντησή μου με τον Νίκο Ζούδιαρη και τον πρώτο δίσκο, τη συνάντησή μου με τη Λίνα Νικολακοπούλου και το αφιέρωμά της στον Μάρκο Βαμβακάρη στο Ηρώδειο και την περιοδεία μας με τον Γιάννη Κούτρα, που ταξιδέψαμε παρέα τα μελοποιημένα ποιήματα του Νίκου Καββαδία.
Υπάρχουν κάποια ακούσματα, μουσικά ερεθίσματα, που είχες στα πρώτα σου χρόνια, τα οποία θεωρείς ότι καθόρισαν το δικό σου ταξίδι;
Ο Μάνος Λοΐζος, ο Μάρκος Βαμβακάρης, οι «Γραμμές των οριζόντων» του Θάνου Μικρούτσικου σε ποίηση Καββαδία, το «Ρεμπέτικο» του Σταύρου Ξαρχάκου, το «Ανθρώπων έργα» των Κραουνάκη-Νικολακοπούλου, ο Νίκος Παπάζογλου, η φωνή της Χαρούλας Αλεξίου, ο Sting, οι Dire Straits, oι Pink Floyd, o David Bowie, ο Bob Dylan, ο Leonard Cohen, o Tom Waits και οι Led Zeppelin.
Απορριπτικός σε κάποιο είδος μουσικής υπήρξες ποτέ; Να πεις «αυτό δεν με εκφράζει, δεν θέλω να το ακούω»…
Ναι, και ακόμα είμαι, όταν νιώθω ότι ένα μουσικό άκουσμα είναι κατασκεύασμα τεχνικό, τεχνολογικό, ανέμπνευστο και χωρίς συναίσθημα. Με εκφράζουν και με συγκινούν τα εμπνευσμένα τραγούδια που γράφονται, παίζονται και ερμηνεύονται από ταλαντούχους ανθρώπους και οι αυθεντικοί δημιουργοί που αποτελούν κρίκους μιας αλυσίδας μουσικού πολιτισμού που έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Το πρόβλημα, όμως, είναι πως ακούμε, θέλοντας και μη, πολλή σαβούρα μες στην καθημερινότητα, σε μέρη που αναγκαστικά περνάμε. Στο καφέ, στο σούπερ-μάρκετ, στο ταξί βομβαρδιζόμαστε από σκουπίδια.
Πώς επιλέγεις τις ιστορίες που θα πεις σε μία παράσταση; Θα σε επηρεάσει η δική σου συναισθηματική κατάσταση τη δεδομένη περίοδο, το γενικότερο κλίμα της εποχής…;
Και τα δύο ισχύουν. Από αυτά γεννιέται άλλωστε και η θεματική της εκάστοτε παράστασης που παρουσιάζω.
Υπάρχουν κάποιοι σταθμοί στη ζωή σου που επηρέασαν τον τρόπο σκέψης σου και αυτά που θες να πεις στο κοινό; Όταν έγινες πατέρας, για παράδειγμα, έγινες πιο ευαίσθητος, πιο χαρούμενος, πιο ανήσυχος για το μέλλον…;
Και βέβαια υπάρχουν άνθρωποι και γεγονότα σημαντικά που επηρέασαν τον τρόπο σκέψης μου, όπως συμβαίνει σε όλους μας. Όταν έγινα πατέρας, ένιωσα να εμφανίζεται μπροστά μου ένας ορίζοντας. Γενικά, δεν ανησυχώ για το μέλλον. Η τάση μου από παιδί είναι να αντιμετωπίζω τους φόβους μου έχοντας πυξίδα την καρδιά μου.
Συμμετείχες αλλά και παρουσίασες αφιερώματα σε μεγάλους δημιουργούς. Υπάρχει κάποιος που θεωρείς ότι του «χρωστάς» μια τέτοια παράσταση;
Δεν το νιώθω ως χρέος, περισσότερο ως ανάγκη έχουν προκύψει μέσα μου και αφορούσαν δημιουργούς που με έχουν επηρεάσει από παιδί. Και μιλάμε φυσικά για δημιουργούς, όπως ο Καββαδίας, ο Βαμβακάρης, ο Λοΐζος. Καθένας έχει φωτίσει μια διαφορετική πτυχή μέσα μου. Αν προκύψει στο μέλλον ένα ανάλογο εσωτερικό κάλεσμα, το πιθανότερο είναι πως θα ενδώσω.
Από τους σύγχρονους συνθέτες και ερμηνευτές, ποιους εκτιμάς ιδιαίτερα και θα ήθελες να συνεργαστείς μαζί τους;
Οι συνεργασίες που έχω κάνει κατά καιρούς, είτε πρόκειται για δημιουργούς, ερμηνευτές ή στιχουργούς, μαρτυρούν τις συγγένειές μου. Υπάρχουν αρκετοί ακόμα που θα ήθελα να συνεργαστώ και δεν θα ήθελα να αδικήσω κάποιον ξεχνώντας τον.
Πιστεύεις ότι η μουσική σήμερα είναι όσο εμπνευσμένη όσο «απαιτεί» η εποχή μας;
Πιστεύω ότι η μουσική, και οι τέχνες γενικότερα, είναι πάντοτε ανάλογες της εποχής τους και την καθρεφτίζουν.
Τι μας ετοιμάζετε στη Σφίγγα;
Φέρνουμε επιτέλους και στην Αθήνα την παράσταση “minimals”, που έχουμε ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα, την Κύπρο και πρόσφατα στη Γερμανία. Περνώντας από όλες σχεδόν τις γειτονιές του ελληνικού τραγουδιού με τον σταθερό συνοδοιπόρο μου τα τελευταία χρόνια δεξιοτέχνη κοντραμπασίστα Θόδωρο Κουέλη, συναντάμε σε ένα μουσικό σταυροδρόμι Δύσης και Ανατολής, τραγούδια της προσωπικής μου διαδρομής και τραγούδια σταθμούς που όλοι αγαπάμε, μέσα από μια διαφορετική μουσική και αισθητική οπτική. To ταξίδι μας αυτό μετράει ήδη πολλά χιλιόμετρα και οι δυο μας λειτουργούμε επί σκηνής σαν ένα σώμα. Στις παραστάσεις μας στη Σφίγγα έχουμε καλεσμένους μας τους ΤέΤΡΙΣ, το μουσικό σχήμα που δημιούργησαν τρεις αγαπημένοι τραγουδοποιοί, ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, ο Ηλίας Βαμβακούσης και ο Γιάννης Παπαγεωργίου. Επιπλέον οι παραστάσεις μας στη Σφίγγα διανθίζονται με προβολές τις οποίες έχει επιμεληθεί η Τάμμυ Τσέκου.
Και τι άλλο αναμένουμε από σένα προσεχώς;
Στα τέλη του Μάρτη θα παρουσιάσουμε ξανά στην Αθήνα τη μουσική μας παράσταση «Σ’ ένα δωμάτιο με τον Μάνο Λοΐζο» στο Θέατρο Άλμα και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό. Παράλληλα, συγκεντρώνω το υλικό του νέου άλμπουμ και σύντομα ελπίζω να κυκλοφορήσει ένα πρώτο τραγούδι ως προπομπός.
Δείτε περισσότερες πληροφορίες για τις εμφανίσεις του Απόστολου Ρίζου στη Μουσική Σκηνή Σφίγγα
Photo credis: Yiannis Margetousakis Photography
