Όσα λένε οι φίλες μεταξύ τους, αν σου επιτρέψουν φυσικά να τ’ ακούσεις, μπορεί να σε συγκινήσουν, να σε προβληματίσουν, να σε κάνουν να γελάσεις δυνατά. Κι όταν η κουβέντα τους “ντύνεται” με όμορφη μουσική, τότε έχει τη δύναμη να σε ταξιδέψει σ’ αυτά τα μέρη που θα ήθελες να πας…
Συνέντευξη στoν Θεόδουλο Παπαβασιλείου
– Νιώθω λίγο περίεργα που “εισβάλλω” σε μία γυναικεία φιλία. Όσα λένε οι φίλες μένουν μεταξύ τους ή βγαίνουν και παραέξω;
Μαριάννα: Καλωσήρθες, και να μη νιώθεις περίεργα! Θα σου πούμε και θα σας πούμε αυτά που επιτρέπεται να βγουν παραέξω!
Μιρέλα: Η εισβολή σου είναι περισσότερο από καλοδεχούμενη! Άλλωστε, τα περισσότερα από αυτά που λένε οι φίλες δεν είναι απαραίτητα μυστικά, μπορούν να βγουν προς τα έξω και, μάλιστα, έχουν μεγάλο ενδιαφέρον! Όταν, βέβαια, πρόκειται για προσωπικά δεδομένα, εκεί ενεργοποιείται ένας διακόπτης που σταματά αυτόματα τη ροή των πληροφοριών!
– Πιστεύετε στη δύναμη της γυναικείας φιλίας ή είναι ένας “μύθος”, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, για να τονίσουν την ανταγωνιστική φύση των γυναικών;
Μαριάννα: Πιστεύω στη δύναμη της φιλίας, και δεν τη διαχωρίζω σε γυναικεία και ανδρική.
Μιρέλα: Πιστεύω κατ’ αρχάς στη δύναμη της φιλίας γενικά – στο προνόμιο να έχεις φίλους και φίλες που κατανοούν τις επιλογές σου, κι ας μην τις εγκρίνουν, και σε κάνουν να νιώθεις ασφαλής! Και όχι, δεν θα συμφωνήσω με το στερεότυπο της γυναικείας φύσης ως ανταγωνιστικής. Η φιλία γένους θηλυκού δεν είναι μύθος και, όταν πρόκειται για μια αγαπημένη φίλη, δεν μας ενοχλεί πάρα πολύ αν υπερτερεί σε κάτι. Μπορούμε να το αντέξουμε! (γέλια)
– Από την άλλη, μια “καθαρή” από συναισθηματικά μπερδέματα στενή φιλία μεταξύ άνδρα και γυναίκας μπορεί να υπάρξει;
Μιρέλα: Είναι νομίζω αδόκιμες οι γενικεύσεις γιατί, πέρα από το φύλο, είναι άπειρες οι διαφορετικές συνθήκες και άλλες τόσες οι διαφορετικές προσωπικότητες που προσδιορίζουν μια φιλική σχέση. Η δική μου ζωή μού έχει δείξει ότι μπορούν να υπάρξουν δυνατές φιλίες μεταξύ ανδρών και γυναικών. Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ πως η γυναίκα-φίλη είναι ο ιδανικός καθρέφτης για μια άλλη γυναίκα. Είναι πιο εύκολο για εκείνη να ξέρει πώς νιώθεις, τι έχεις ανάγκη τη δεδομένη στιγμή και τι σκέφτεσαι προτού χρειαστεί να μιλήσεις. Όχι σαν τον Μελ Γκίμπσον (θυμάστε την ταινία;) που χρειάστηκε να πάθει ηλεκτροπληξία για να μπορέσει να διαβάζει τη σκέψη των γυναικών.
Μαριάννα: Εγώ θεωρώ πως ναι. Και νιώθω πολύ τυχερή που έχω άντρες φίλους.
– Εσείς έχετε περισσότερους άνδρες ή γυναίκες φίλους;
Μιρέλα: Τώρα που το σκέφτομαι, οι περισσότεροι υπερήρωές μου είναι γένους θηλυκού. Και τις ευχαριστώ που υπάρχουν!
Μαριάννα: Στη δική μου περίπτωση, είναι σχεδόν ίσος ο αριθμός.
– Πιστεύετε ότι η φιλία αποκτά μεγαλύτερη δυναμική και σημασία στη δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι τα τελευταία χρόνια;
Μαριάννα: Φυσικά! Και νομίζω ότι τώρα που όλοι γευόμαστε τα δύσκολα, ξεκαθαρίζουν και οι αληθινά δυνατές φιλίες.
Μιρέλα: Αυτό που νομίζω ότι συμβαίνει είναι πως, όσο μεγαλώνουμε, αλλάζουμε και αποκτάμε καινούργιες εμπειρίες. Από τη μια αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των γνωστών μας, από την άλλη λιγοστεύουν οι παλιές παρέες, αλλά και τα κοινά σημεία αναφοράς μας με τους άλλους. Στη φάση αυτή, όλοι έχουμε ανάγκη από φίλους, παλιούς και νέους, που θα μας θυμίζουν ποιοι είμαστε και ποιοι δεν θέλουμε να γίνουμε!
– Αν εξαιρέσουμε τη νησιωτική καταγωγή και των δύο, η μία Κρητικιά και η άλλη Ροδίτισσα, ποια άλλα κοινά έχετε; Ποια άλλα στοιχεία σας ενώνουν;
Μιρέλα: Εκτός από τα ίδια αρχικά (γέλια), με τη Μαριάννα διαπιστώνουμε κάθε στιγμή ότι είναι πολύ περισσότερα αυτά που μας ενώνουν από εκείνα που μας χωρίζουν. Ο C.S. Lewis έγραψε κάποτε ότι η φιλία γεννιέται τη στιγμή που ένα άτομο λέει σε ένα άλλο: “Τι! Κι εσύ; Νόμιζα ότι ήμουν μόνο εγώ!” – και αυτό ακριβώς συνέβη μεταξύ μας. Και, βέβαια, έχουμε κοινές αγάπες στη μουσική. Υπάρχει μία κοινή βάση στα ακούσματα που αγαπάμε και που μας καθόρισαν καλλιτεχνικά, όπως υπάρχει και μια διαρκής καλλιτεχνική ανησυχία που μας οδηγεί να πειραματιζόμαστε με διαφορετικά και καινούργια πράγματα. Το συγκεκριμένο πρότζεκτ είναι μέσα στο πλαίσιο αυτής της συνεχούς αναζήτησης.
Μαριάννα: Υπάρχει κάτι αέρινο (χαρακτηριστικό της νησιώτικης ιδιοσυγκρασίας) και στις δυο μας! Εκτός αυτού, το άλλο μας κοινό είναι μια αισιόδοξη στάση απέναντι στη ζωή, είμαστε γελαστά κορίτσια. Και φυσικά το κυριότερο στοιχείο που μας ενώνει είναι η μεγάλη αγάπη μας για τη μουσική, κοινά ακούσματα, κοινή αισθητική. Και μια διαρκής ανησυχία και αναζήτηση! Δεν θεωρώ τυχαίο το γεγονός ότι και οι δύο σπουδάσαμε και άλλα πράγματα, εκτός από μουσική!
– Και πού εντοπίζετε τις βασικές σας διαφορές, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο;
Μιρέλα: Σε επαγγελματικό επίπεδο, πέρα από τη μουσική, ακολουθούμε εντελώς διαφορετικές πορείες. Εγώ είμαι δικηγόρος, υποψήφια διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και βρίσκομαι καθημερινά σε μια διαρκή προσπάθεια να συμβιβάσω τις δυο μου δραστηριότητες. Τώρα σε προσωπικό επίπεδο, είμαι περισσότερο αγχώδης, ίσως λιγότερο οργανωτική… Στην πορεία θα μπορώ να πω περισσότερα!
Μαριάννα: Σε σχέση με τη δουλειά, νομίζω ότι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα τραγούδια έχει αρκετές διαφορές. Εγώ δεν μπορώ να μην εντάξω τη θεατρική μου φύση στον τρόπο ερμηνείας. Από την άλλη, με γοητεύει πολύ το ότι η Μιρέλα είναι τόσο ολοκληρωμένη μουσικός! (Εγώ, παρόλο που έχω σπουδές στην κλασική κιθάρα, κάποια στιγμή την άφησα και τώρα πια μετανιώνω γι’ αυτό…)
Σε προσωπικό επίπεδο, η βασική μας διαφορά έχει να κάνει με το ότι η Μιρέλα φαίνεται να είναι πολύ πιο εξωστρεφής και επικοινωνιακή από μένα. (Είναι άραγε τυχαίο το ότι σπούδασε Νομική, ενώ εγώ Υποκριτική;)
Πάντως, όσο περνάει ο καιρός, τα κοινά γίνονται όλο και περισσότερα, και οι διαφορές μοιάζουν επιφανειακές!
– Τα κοινά σημεία, αλλά κυρίως οι αντιθέσεις, τι δίνουν επί σκηνής;
Μαριάννα: Σίγουρα η σκηνική μας συνύπαρξη κρύβει πολλές εκπλήξεις! Το πρόγραμμα περνάει από πολλά τοπία και αποχρώσεις. Και το πιο ευχάριστο και συναρπαστικό είναι ότι η παράστασή μας είναι κάτι ζωντανό, που διαρκώς εξελίσσεται!
Μιρέλα: Τα κοινά και οι αντιθέσεις μας γέννησαν πολύ συναίσθημα, όμορφες ιδέες, ενέργεια και έντονη διάθεση να δοκιμάσουμε καινούργια πράγματα, τόσο μαζί, όσο και ξεχωριστά. Ό,τι πιο σημαντικό είναι να εκπέμπεις αλήθεια και να είσαι ο εαυτός σου. Έτσι καταλήξαμε στο να μοιραστούμε, μεταξύ μας και με το κοινό, όσα λένε οι φίλες: χωρίς φόβο, με πολύ πάθος και με πίστη στη δυναμική του εγχειρήματος!
– Αλήθεια, πώς προέκυψε η απόφαση να συνεργαστείτε;
Μαριάννα: Η απόφαση προέκυψε ένα ωραίο μεσημέρι στις αρχές του καλοκαιριού, πίνοντας καφέ σ’ ένα αγαπημένο μέρος!
Μιρέλα: Με δύο espresso freddo σ’ ένα όμορφο καφέ στου Ψυρρή! (γέλια)
– Θέτετε κάποιους στόχους, ας το πούμε έτσι, στις live εμφανίσεις σας γενικά; Θέλετε, για παράδειγμα, να περάσει καλά το κοινό, να ξεχαστεί, να προβληματιστεί…;
Μιρέλα: Βασικός στόχος είναι πάντα ο σεβασμός προς το κοινό. Από εκεί και πέρα, και ανεξάρτητα από τις όποιες ετικέτες που κάποτε χαρακτηρίζουν τραγούδια και παραστάσεις, σαφώς και χαίρομαι όταν το κοινό νιώθει όμορφα, συμμετέχει και εκπλήσσεται ευχάριστα στη διάρκεια μιας συναυλίας.
Μαριάννα: Πάντα με αφορά το να περάσει καλά ο κόσμος, να ξεχαστεί, να τραγουδήσει, να κάνουμε παρέα, αλλά και να προβληματιστεί. Χωρίς αυτό το κομμάτι, του προβληματισμού, νιώθω λειψή. Και ως κοινό και ως καλλιτέχνης.
– Το σύγχρονο κοινό, πιστεύετε, είναι δεκτικό, “συνεργάσιμο” ή έγινε λίγο πιο επιλεκτικό, δύσκολο, “σφιγμένο”… λόγω των συνθηκών;
Μιρέλα: Το κοινό είναι έτσι κι αλλιώς απαιτητικό με την ίδια δεκτικότητα και ανοιχτή ματιά. Αν κάτι έχει ίσως αλλάξει είναι η συχνότητα με την οποία πηγαίνει στις συναυλίες – γι΄αυτό και θέλει εγγυήσεις ότι θα περάσει καλά, θα τραγουδήσει, θα συγκινηθεί.
Μαριάννα: Το να είναι κανείς επιλεκτικός ή δύσκολος στο πώς θα αποφασίσει να περάσει το βράδυ του, ειδικά αυτήν την τόσο δύσκολη εποχή, το βρίσκω αυτονόητο. Κι όταν τελικά αποφασίσει να ξεκινήσει από το σπίτι του για να δει μια παράσταση στο θέατρο, ή για να ακούσει ένα live, νομίζω ότι έρχεται πολύ θετικός, δεκτικός και συνεργάσιμος. Το αν τελικά φύγει ευχαριστημένος, είναι στο δικό μας χέρι!
– Υπάρχουν κάποια άτομα που θεωρείτε ότι έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στην καλλιτεχνική σας πορεία;
Μαριάννα: Φυσικά, και θα τους είμαι για πάντα ευγνώμων! Είχα την τεράστια τύχη να κάνω τα πρώτα μου θεατρικά βήματα υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Νίκου Κούνδουρου και του Μιχάλη Κακογιάννη, και κρατάω σαν πολύτιμο φυλαχτό τις συμβουλές τους. Και, βέβαια, καθοριστικό ρόλο στη μουσική μου πορεία έπαιξε και παίζει ο Θάνος Μικρούτσικος. Είναι σπουδαίο δώρο για μένα η συνάντησή μας.
Μιρέλα: Υπάρχουν – και τους οφείλω απέραντη ευγνωμοσύνη. Δεν θα τολμούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα βρισκόμουν δίπλα σε καλλιτέχνες που έγραψαν και γράφουν ιστορία: τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Γιάννη Κότσιρα, τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Βασίλη Καζούλη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Χρήστο Θηβαίο. Δεν έχω τίποτα παραπάνω να ευχηθώ, παρά να φανώ άξια της αγάπης και της εμπιστοσύνης τους.
– Κάποια που θα θέλατε, ενδεχομένως, να συναντήσετε, δισκογραφικά ή επί σκηνής, στο άμεσο μέλλον;
Μιρέλα: Θα ήμουν ευτυχής να συνεργαστώ ξανά με όσους προανέφερα!
Μαριάννα: Είναι αρκετοί άνθρωποι που θα με αφορούσε να συναντηθούμε καλλιτεχνικά. Είτε γιατί νιώθω ότι είμαστε πολύ ίδιοι, είτε γιατί με ιντριγκάρει η διαφορετικότητα επί σκηνής. Μπορεί να είναι ιδιαίτερα γόνιμη.
– Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας, τόσο στο κομμάτι του τραγουδιού, όσο και στις παράλληλες δραστηριότητες και ενασχολήσεις σας;
Μιρέλα: Επόμενος σταθμός η Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, συμμετέχω στις παραστάσεις του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχω επίσης την καλλιτεχνική επιμέλεια και τη διεύθυνση της νεοσύστατης Χορωδίας “Note Allegre”, που ξεκινά τη διαδρομή της στον χώρο του πολιτισμού, της ψυχαγωγίας και της εκπαίδευσης των παιδιών, μικρών και μεγάλων! Τέλος, βρίσκομαι στο στούντιο ετοιμάζοντας το τρίτο προσωπικό μου album!
Μαριάννα: Είναι στα άμεσα σχέδιά μου η κυκλοφορία ενός νέου υπέροχου τραγουδιού που μου χάρισε ο αγαπημένος μου φίλος Κώστας Λιβαδάς, κάποια θεατρικά και κινηματογραφικά σχέδια, και φυσικά οι εμφανίσεις μας με τη Μιρέλα!
Photo credits: Μαρία Προδρόμου
* Η φωτογράφιση έγινε στο “Old Dod”, στη Νέα Φιλαδέλφεια.
