Ανδρέας Βαζαίος: «Θέλω να καταφέρω να σηκώσω την ελληνική σημαία ψηλά» | - planbemag.gr
Plan Be Mag
Συνεντεύξεις

Ανδρέας Βαζαίος: «Θέλω να καταφέρω να σηκώσω την ελληνική σημαία ψηλά»

Ο Ανδρέας Βαζαίος είναι ένας πρωταθλητής εντός και εκτός πισίνας, γιατί πάντα το ήθος και η ευγένεια είναι αυτά που δίνουν την ουσιαστική αξία στις μεγάλες διακρίσεις. Το 2009 επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει για πρώτη φορά την Ελλάδα στους Πολυεθνείς Αγώνες που διεξήχθησαν τότε στην Κύπρο. Στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 2012 ήταν ο νεαρότερος αθλητής της ελληνικής αποστολής, ένα γεγονός που, όπως λέει ο ίδιος, τον έκανε να χαμογελάει ακόμη και στον ύπνο του. Φέτος, έχοντας κατακτήσει ήδη πολλές ευρωπαϊκές διακρίσεις και ρεκόρ, θα συμμετάσχει για τρίτη συνεχόμενη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες και πάει στο Τόκιο έτοιμος, με το κεφάλι ψηλά και με στόχο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. 

Συνέντευξη στον Θεόδουλο Παπαβασιλείου

_Να ξεκινήσουμε πρώτα από τα παλιά. Πώς ξεκίνησε αυτός ο έρωτας με την πισίνα και την κολύμβηση;
Θεωρώ πως από μικρός είχα έμφυτη την αγάπη για το νερό, σύμφωνα με τα λεγόμενα της οικογένειάς μου. Χαρακτηριστικά, μου έχουν αναφέρει πως τα καλοκαίρια, όταν μ’ έβγαζαν από τη θάλασσα, μ’ έβαζαν σε μια πλαστική πισίνα στην αυλή, για να μην κλαίω.
Έτσι, σε ηλικία μόλις 3,5 ετών, ξεκίνησα επίσημα τα μαθήματα κολύμβησης στη μικρή πισίνα, και έκτοτε δεν έχω σταματήσει. Με τα χρόνια και όσο προχωρούσα στα «επίπεδα», έμπαινα σε πιο κανονική προπόνηση και αγώνες, και η αγάπη μου «ρίζωνε» όλο και περισσότερο!

_Ήταν από την αρχή ξεκάθαρο ότι αυτό ήθελες ή πέρασες και κάποια στάδια πειραματισμού με άλλα αθλήματα;
Από την αρχή ήταν ξεκάθαρο πως αγαπούσα την κολύμβηση. Δοκίμασα και άλλα αθλήματα όσο ήμουν στο σχολείο, αλλά μέσα μου ήξερα πως απλά ήταν στo πλαίσιo της συμμετοχής μου στο μάθημα της Γυμναστικής και σε μερικά διαλείμματα, αφού δυστυχώς δεν υπήρχε τότε το πρόγραμμα εκμάθησης κολύμβησης στα σχολεία.
Ο πειραματισμός, βέβαια, τελείωσε όταν το 2009 επιλέχθηκα για πρώτη φορά να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στους Πολυεθνείς Αγώνες στην Κύπρο.

_Ποια ήταν η πρώτη μεγάλη χαρά που πήρες από την κολύμβηση, αλλά και η πρώτη «σφαλιάρα» – απογοήτευση που θυμάσαι;
Νομίζω ότι η πρώτη φορά που έβαλα το σκουφάκι με την ελληνική σημαία είναι από τις μεγαλύτερες στιγμές που πάντα θα θυμάμαι, αλλά σίγουρα και η πρώτη φορά που άκουσα τον εθνικό ύμνο.
Απ’ την άλλη πλευρά, δεν νομίζω ότι μπορώ να θυμηθώ την πρώτη μου “σφαλιάρα”… Είμαι ευλογημένος να έχω αρκετά καλές στιγμές στην καριέρα μου. Ταυτόχρονα, όμως, είχα και πολλές κακές, οι οποίες είναι πιο σημαντικές, διότι αυτές σε κάνουν καλύτερο αθλητή και σου δείχνουν τις αδυναμίες που πρέπει να δουλέψεις για να φτάσεις πιο ψηλά!

_Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου ήσουν ο νεαρότερος αθλητής της ελληνικής αποστολής. Ποιες είναι οι πιο έντονες εικόνες που έχεις από αυτή τη συμμετοχή σου;
Η είσοδος της ελληνικής αποστολής στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων είναι μια φοβερή εικόνα που θα έχω στο μυαλό μου, καθώς επίσης και η στιγμή που βγήκα από το τελευταίο call room για να αγωνιστώ στα 200 μ. μικτής ατομικής, πλάι σε μεγάλα ονόματα, όπως ο Lazlo Cheh.
Θυμάμαι τον εαυτό μου συνέχεια με ένα τεράστιο χαμόγελο. Noμίζω ότι ακόμα και στον ύπνο μου χαμογελούσα που τα είχα καταφέρει να συμμετάσχω στο μεγαλύτερο και σπουδαιότερο αθλητικό γεγονός!

_Στο Ρίο, τέσσερα χρόνια μετά, ήσουν πιο χαλαρός, λόγω και της μεγαλύτερης εμπειρίας, ή πιο αγχωμένος;
Δυστυχώς, πιο αγχωμένος από ποτέ!
Στο Λονδίνο γνώριζα ότι πήγαινα για να κερδίσω τεράστιες εμπειρίες αγωνιστικά, μέσα και έξω από το νερό, βλέποντας τους αθλητές που ήταν/είναι πρότυπά μου και μαθαίνοντας από αυτούς, αλλά και για να σπάσω το δικό μου, τότε, πανελλήνιο ρεκόρ εφήβων.
Στο Ρίο υπήρχαν μεγαλύτερες προσδοκίες, και αυτό με είχε αγχώσει αρκετά.. Ήταν σαν να μου είχε πάρει όλη τη χαρά που βρισκόμουν ξανά πίσω από τον βατήρα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

_Αλήθεια, τι είναι πιο δύσκολο να διαχειριστείς: το άγχος της επιτυχίας ή το άγχος της αποτυχίας;
Θεωρώ ότι είναι το ίδιο δύσκολο, και εξαρτάται κυρίως από την εμπειρία που έχει ο αθλητής/αθλήτρια στην κάθε συνθήκη ξεχωριστά. Μην ξεχνάμε ότι, όπως προπονούμε το σώμα μας, ταυτόχρονα πρέπει να προπονούμε και το μυαλό μας.


Σαφώς και έχω στερηθεί αρκετά πράγµατα που µπορεί να έχει κάνει κάποιος συνοµήλικός µου. Παρόλα αυτά, οι εµπειρίες και οι δεξιότητες που έχω κερδίσει µέσα από τον πρωταθλητισµό είναι µοναδικές, και αξίζει η προσπάθεια να µπορέσει κάποιος να το ζήσει.


_Αυτά είναι «βάρη» που τα δημιουργείς εσύ στον εαυτό σου ή δημιουργούνται αυτόματα από τις προσδοκίες των άλλων; Μπορεί μια μεγάλη αγάπη να μετατραπεί σε καταπίεση, αν δεν τεθούν κάποια όρια;
Θεωρώ πως δημιουργούνται «βάρη» και από τις δύο πλευρές.
Αναφορικά με τον εαυτό μου, είμαι άτομο που γενικά επιδιώκω το «άριστο» σε όλους τους τομείς της ζωής μου, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει καταπίεση, αφού είναι επιλογή μου η κολύμβηση και αγαπώ υπερβολικά αυτό που κάνω.
Αναφορικά, όμως, με τις προσδοκίες των άλλων, η αλήθεια είναι πως νιώθω ένα βάρος της ευθύνης να καταφέρω να σηκώσω την ελληνική σημαία ψηλά, να κάνω περήφανους τους ανθρώπους που μ’ αγαπούν, με στηρίζουν και πιστεύουν σε μένα, όπως και να μην απογοητεύσω τον προπονητή μου για τις προσπάθειες τόσων χρόνων.

_Έφτασες ποτέ στο σημείο να πεις «ως εδώ, τα παρατάω»; Τι είναι αυτό που θα σου δώσει δύναμη στα δύσκολα;
Σε αυτό το σημείο έχω φτάσει δύο φορές στην καριέρα μου. Και τις δύο φορές ήταν μετά από κάποιο αναπάντεχο γεγονός, το οποίο δεν ήμουν έτοιμος να διαχειριστώ ψυχολογικά.
Αυτό που μου έδωσε δύναμη είναι η αγάπη μου για το άθλημα. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να φτάνουμε στα όριά μας, άνθρωποι είμαστε, όχι ρομπότ. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να ηρεμήσουμε, ώστε να σκεφτούμε καθαρά και ψύχραιμα για ποιον λόγο ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι. Ο πρωταθλητισμός θέλει υπομονή και επιμονή…

_Πώς διαχειρίστηκες όλο αυτό που ζήσαμε τον τελευταίο χρόνο με την πανδημία; Πώς σε επηρέασε τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο; Και πώς ένιωσες στο άκουσμα της αναβολής των Ολυμπιακών Αγώνων στο Τόκιο;
Στην αρχή είχα αρκετή ένταση, δεν μπορούσα ούτε να κοιμηθώ! Υπήρχε μια τεράστια αβεβαιότητα για τα πάντα, και βασικότερα για την υγεία μας, αφού οι ειδικοί άλλαζαν κάθε τόσο τον τρόπο αντιμετώπισης της όλης κατάστασης.
Και το χειρότερο ήταν ότι, δυστυχώς, δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε υψηλή φυσική κατάσταση, εφόσον το βασικό στοιχείο του αθλήματός μας είναι η πισίνα. Οπότε, μετά την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων, ηρέμησα… Έφυγε από τους ώμους μου αυτό το βάρος που ένιωθα επειδή δεν μπορούσα να κάνω κάτι, και χρησιμοποίησα αυτόν τον παραπάνω χρόνο για να ξαναγαπήσω το άθλημα, να γεμίσουν οι μπαταρίες μου και να συνεχίσω ακόμα πιο αποφασιστικά!

_Στο Ανοιχτό Πρωτάθλημα της Σουηδίας που έγινε πρόσφατα, όχι μόνο κέρδισες το χρυσό, αλλά έγινες ο τρίτος Έλληνας κολυμβητής που κατεβαίνει τα 49’’ στα 100 μ. ελεύθερο. Ευχαριστήθηκες αυτή την επιτυχία ή είσαι από τα άτομα που πάντα απαιτούν κάτι παραπάνω από τον εαυτό τους;
Μπορώ να πω ότι και τα δύο συνέβησαν.
Σίγουρα απαιτώ από τον εαυτό μου παραπάνω, και θέλω να γίνομαι συνέχεια καλύτερος και γρηγορότερος. Θεωρώ πως είναι απαραίτητο να έχουμε αυτή τη «δίψα» ως κίνητρο.
Παρόλα αυτά, είναι πολύ σημαντικό να ευχαριστιόμαστε την κάθε στιγμή, την κάθε επιτυχία και την κάθε κατάκτηση των στόχων μας.

_Πόσο έτοιμος νιώθεις για την τρίτη συμμετοχή σου σε Ολυμπιακούς Αγώνες, τόσο ψυχολογικά, όσο και από άποψη φυσικής κατάστασης;
Σωματικά συνεχίζω να προετοιμάζομαι, αφού έχουμε ακόμα 2,5 μήνες, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως είμαι ικανοποιημένος με τη μέχρι τώρα πορεία της προετοιμασίας μου.
Ψυχολογικά είμαι αρκετά έτοιμος να διαχειριστώ τους αγώνες και την προετοιμασία, αλλά σίγουρα και σε αυτό το κομμάτι έχω ακόμα περιθώρια να μάθω περισσότερο τον εαυτό μου και να μπορέσω να με προστατέψω από κάθε είδους αρνητικές σκέψεις.

_Ποιο είναι το προπονητικό και διατροφικό πρόγραμμα που ακολουθείς αυτή την περίοδο;
Αυτήν την περίοδο έχω εβδομαδιαίως 9 προπονήσεις στην πισίνα, από δύο ώρες η καθεμία, και 3 φορές γυμναστική. Καθημερινά κάνω διατάσεις πριν κοιμηθώ, ώστε να μπορέσω να αποφύγω τραυματισμούς.
Διατροφικά δεν κάνω κάτι διαφορετικό, απλά προσπαθώ να έχω ισορροπία στο ποιες τροφές βάζω στο σώμα μου, ώστε να έχω κάθε μέρα την απαραίτητη ενέργεια για τις απαιτήσεις των προπονήσεων. Σαφώς θα φάω και κάτι πιο ανθυγιεινό, αλλά όχι τόσο συχνά.

_Νιώθεις ότι ο πρωταθλητισμός σού στέρησε κάποια πράγματα που θα ήθελες να κάνεις; Τελικά αξίζει τον κόπο η τόση προσπάθεια και η πειθαρχία που απαιτούνται;
Πολλές φορές χρησιμοποιείται η λέξη «θυσίες», με την οποία διαφωνώ κατηγορηματικά, διότι ο πρωταθλητισμός είναι επιλογή. Σαφώς και έχω στερηθεί αρκετά πράγματα που μπορεί να έχει κάνει κάποιος συνομήλικός μου. Παρόλα αυτά, οι εμπειρίες και οι δεξιότητες που έχω κερδίσει μέσα από τον πρωταθλητισμό είναι μοναδικές, και αξίζει η προσπάθεια να μπορέσει κάποιος να το ζήσει.
Άλλωστε, να είμαι υγιής και, όταν σταματήσω τον πρωταθλητισμό, θα κάνω όσα στερήθηκα.

_Τι υπάρχει στο πρόγραμμα για το επόμενο διάστημα και με τι προσδοκίες πάμε στο Τόκιο;
Το επόμενο διάστημα έχουμε με τον προπονητή μου, κ. Αλέξανδρο Νικολόπουλο, το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Βουδαπέστη, έπειτα το Acropolis στην Αθήνα και, τέλος, τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο!
Προχωράμε με το κεφάλι ψηλά, έχοντας πάντα ως στόχο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα!

Photo credits: AN Sports and Media // Giannis Emmanouilidis