Καλή Υγεία = Καλό Καλοκαίρι!

Οι καλοκαιρινές αλλεργίες είναι συχνές, σχεδόν όσο και οι ανοιξιάτικες, αλλά είναι σχετικά άγνωστες. Σε πολλούς π.χ. το παγωτό μπορεί να προκαλέσει φαγούρα και πρήξιμο στα χείλη. Επίσης, το εξάνθημα που εμφανίστηκε ξαφνικά ίσως οφείλεται σε “αλλεργία” στον ήλιο. Στην περίπτωση αυτή δεν πρόκειται, βέβαια, για αλλεργία στο ηλιακό φως αλλά για αντίδραση που μπορεί να οφείλεται είτε στη λήψη κάποιων φαρμάκων είτε σε αυτοάνοσα νοσήματα.

Η χαμηλή θερμοκρασία μπορεί να προκαλέσει σε ορισμένα άτομα κνίδωση (φαγούρα, κοκκίνισμα και πρήξιμο) που λέγεται κνίδωση εκ ψύχους. Το εξάνθημα μπορεί να είναι γενικευμένο σε όλο το σώμα π.χ. αν βουτήξει ο αλλεργικός απότομα σε κρύα θάλασσα, ιδιαίτερα σε “ανοιχτές” παραλίες ή με τα πρώτα μπάνια του καλοκαιριού.

Αλλεργία στον ήλιο ή ηλιακή κνίδωση είναι η εμφάνιση αλλεργικού εξανθήματος με έντονη φαγούρα στα σημεία του σώματος που εκτίθενται στον ήλιο. Συνήθως το εξάνθημα υποχωρεί σε λίγες ώρες. Αν όμως είναι πολύ εκτεταμένο ή προκαλεί μεγάλη ενόχληση, χορηγούνται αντιισταμινικά φάρμακα ή κορτιζόνη, ανάλογα με την ένταση του προβλήματος..

Οι φωτοδερματίτιδες και οι λλεργικές δερματίτιδες εξ επαφής οφείλονται σε πολλά αίτια. Συχνότερα ενοχοποιούνται κάποια φάρμακα ή καλλυντικά. Συνήθως καλλυντικά του καλοκαιριού (αντηλιακά, προϊόντα τοπικού αδυνατίσματος, προσωρινά tatoo) μπορεί να προκαλέσουν αλλεργικές δερματίτιδες σε ευαίσθητα άτομα. Η αποφυγή των ύποπτων προϊόντων και η χρήση τοπικά κορτιζόνης, είναι η σωστή αντιμετώπιση, αλλά σε περιπτώσεις που επιμένουν είναι απαραίτητη η συμβουλή του γιατρού. Βλ. επίσης: Ερεθισμένα μάτια.

Τα πράγματα έχουν αλλάξει σε σχέση με όσα γνωρίζαμε! Η αυξανόμενη χρήση των αντηλιακών οδήγησε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην έκδοση Σύστασης (2006/647/EC) για την προστασία των καταναλωτών από το σύνολο της υπεριώδους (UV) ακτινοβολίας Α και Β (UVA και UVB). Εκτός από τον δείκτη SPF (Sun Protection Factor) λοιπόν, που είναι ο δείκτης προστασίας πρακτικά ενάντια μόνο στην UVB ακτινοβολία, τα αντηλιακά θα πρέπει πλέον να αναφέρουν και τον δείκτη PPD (Persistent Pigment Darkening) που αφορά την προστασία από την UVA. Η υπεριώδης Α δεν προκαλεί μεν κοκκίνισμα, έγκαυμα ή πόνο, αλλά προκαλεί αόρατες βλάβες στο δέρμα και φωτογήρανση. Κυρίως φέρεται ως υπεύθυνη για βλάβες στο DNA βαθιά στο δέρμα, κατάσταση που πιθανώς συσχετίζεται με το κακόηθες μελάνωμα. Φίλτρα όπως το titanium dioxide και το zinc oxide παρέχουν καλή προστασία απέναντι στην UVA. Η συνιστώμενη αναλογία μεταξύ της προστασίας από τις ακτίνες UVB (SPF) προς την προστασία από τις ακτίνες UVA (PPD), είναι ίση ή μικρότερη του 3 (SPF/PPD ≤ 3).

Επισημαίνεται, ακόμα, η σημασία της εφαρμογής σωστής ποσότητας αντηλιακού, για να επιτυγχάνεται κάθε φορά η αναγραφόμενη στη συσκευασία προστασία. Για τη σωστή προστασία, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ποσότητες παρόμοιες με εκείνες των επιστημονικών δοκιμών (2mg/τετρ. εκατ. δέρματος) ή 6 κουταλιές του γλυκού (περίπου 30 ml) για το σώμα ενός μέσου ενήλικου ατόμου! Επομένως, μια συνήθης συσκευασία π.χ. 100ml επαρκεί για 3-4 εφαρμογές και όχι για το όλο το καλοκαίρι!

Αποφύγετε αντηλιακά με PABA ή OD-PABA. Το φίλτρο αυτό έχει απαγορευτεί.

Η γαστρεντερίτιδα ή τροφική δηλητηρίαση εμφανίζεται ξαφνικά, με πόνο στην κοιλιά και ναυτία, εμετούς, διάρροια και, ενδεχομένως, πυρετό, πονοκέφαλο, αδυναμία, εξάντληση, ανορεξία. Χρειάζεται κάποια προσοχή, κυρίως λόγω της αφυδάτωσης που μπορεί να προκαλέσει η απώλεια πολλών υγρών. Η γαστρεντερίτιδα, τις περισσότερες φορές κάνει τον κύκλο της και υποχωρεί, χωρίς ειδική θεραπεία. Ένα 24ωρο απόλυτης δίαιτας (μόνο υγρά, νερό, τσάι και κόκα κόλα) βοηθάει δραστικά. Το επόμενο 24ωρο επιτρέπονται ρύζι, λαπάς, μακαρόνια σκέτα. Αν όμως η γαστρεντερίτιδα εμφανιστεί σε μικρά παιδιά ή μωρά ή επιμένει περισσότερο από 2-3 ημέρες, η ιατρική συμβουλή είναι απαραίτητη. Αν πρόκειται να ταξιδέψετε σε χώρες πιο κοντά στον Ισημερινό από την Ελλάδα, ενημερωθείτε για τη διάρροια των ταξιδιωτών.

Η διάρροια, ανάλογα με το μικρόβιο και με την ευπάθεια του εντέρου μπορεί να είναι τόσο σοβαρή, ώστε να απαιτεί την ενδοφλέβια αναπλήρωση της απώλειας σε υγρά και ηλεκτρολύτες, δηλαδή την παραμονή στο νοσοκομείο. Συνήθως, θα πρέπει κανείς να αρχίσει να ανησυχεί αν ο κοιλιακός πόνος ή η “αδιαθεσία” είναι ιδιαίτερα μεγάλης ή συνεχώς επιδεινούμενης έντασης, αν εμφανίζονται πάνω από 3 διάρροιες ημερησίως και η διάρροια επιμένει χωρίς βελτίωση μετά από 48 ώρες, αν το περιεχόμενο της διάρροιας είναι αιματηρό ή βλεννώδες, αν εμφανιστεί πυρετός πάνω από 38, αν εμφανιστούν συμπτώματα ζάλης, σκοτοδίνης ή έντονης αδυναμίας που υποδηλώνουν αφυδάτωση και υποκαλιαιμία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με οδηγία της, κατατάσσει τα γυαλιά ηλίου στις συσκευές ατομικής προστασίας και υποχρεώνει τους κατασκευαστές να λάβουν το σήμα CE και να τα κατασκευάζουν σύμφωνα με συγκεκριμένες προδιαγραφές: 100% ικανότητα απορρόφησης της UV, ασφαλή στη χρήση (δηλαδή δεν σπάζουν εύκολα, προκαλώντας ατυχήματα), ποιοτικά κατασκευασμένα από υλικά συμβατά με την επιδερμίδα, ώστε να μην προκαλούν δερματικές αλλοιώσεις, και “οπτικά κατεργασμένα”, δηλαδή οι επιφάνειες τους να έχουν δεδομένη και ομαλή καμπυλότητα, ώστε να μην εμφανίζουν οπτικά σφάλματα.

Γυαλιά ηλίου χωρίς CE και χωρίς ταυτότητα κατασκευαστή είναι ύποπτα για σφάλματα. Ο καλύτερος τρόπος για να αποφεύγουμε λανθασμένες αγορές είναι να απευθυνόμαστε στους μόνους ειδικούς, τους Οπτικούς. Αναγνωρίζουν τις ατομικές ανάγκες χρήσης του καταναλωτή, τον ενημερώνουν υπεύθυνα και, όταν χρειάζεται, τον συμβουλεύουν να αποφεύγει γυαλιά ηλίου ειδικών χρήσεων που μπορούν να αποβούν επικίνδυνα. Π.χ. γυαλιά ηλίου κατηγορίας 4, ειδικά για το χιόνι, είναι ακατάλληλα για οδήγηση, γιατί ο οδηγός δεν θα μπορεί να διακρίνει τα χρώματα στους φωτεινούς σηματοδότες.

Έχει γίνει πολύς λόγος για το χρώμα των φακών και το ρόλο τους στην απορροφητικότητα. Όμως, το χρώμα αφορά μόνο στην απορρόφηση τμήματος της ορατής ακτινοβολίας και όχι της αόρατης υπεριώδους. Συνεπώς, σχετίζεται αποκλειστικά με την αντίληψη χρωμάτων του περιβάλλοντος και τη φωτεινότητά του. Η άποψη ότι οι ανοιχτόχρωμοι φακοί δεν απορροφούν την υπεριώδη ακτινοβολία είναι παντελώς αναληθής. Όταν υπάρχει διαθλαστικό πρόβλημα (μυωπία, υπερμετρωπία, αστιγματισμός), δεν υπάρχει ένδειξη για κάποιο ιδιαίτερο χρώμα φακών ηλίου.

To παιδικό μάτι είναι σε μεγαλύτερο βαθμό ευαίσθητο, γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί ο μηχανισμός άμυνάς του έναντι της ακτινοβολίας. Επιβάλλεται η χρήση γυαλιών ηλίου σε παιδιά, ανεξαρτήτως ηλικίας, ειδικά κατά την έκθεσή τους σε ακτινοβολία υψηλής έντασης (π.χ. στη θάλασσα, λόγω αντανάκλασης στην επιφάνειά της). Τα κριτήρια για τα παιδικά γυαλιά ηλίου είναι τα ίδια με των ενηλίκων και πρέπει να τηρούνται αυστηρά.

Πρόχειρο τεστ γυαλιών

Δείτε μέσα από τα γυαλιά, κρατώντας τα σχετικά μακριά από τα μάτια, μια μεγάλη, ευθεία, κάθετη γραμμή, έναν τοίχο ή μια κολόνα ρεύματος, για παράδειγμα. Αν η γραμμή μετατοπίζεται στο τμήμα της που βλέπετε μέσα από τα γυαλιά, αυτά είναι κακής ποιότητας.

Στα δαγκώματα από οικόσιτα ζώα, έχει μεγάλη σημασία η πρόληψη λοίμωξης από μεταφορά μικροβίων. Κάθε δάγκωμα από ζώο θα πρέπει να αξιολογείται από γιατρό. Συνήθως θα κριθεί αναγκαία η πρόληψη του τετάνου με αντιτετανικό όρο και η προληπτική χρήση αντιβιοτικών. Τα τραύματα από δάγκωμα ζώου δεν πρέπει να συρράπτονται, καθώς ο κίνδυνος λοίμωξης αυξάνει. Στην περίπτωση που ο αντιτετανικός εμβολιασμός δεν έχει ενημερωθεί (συνηθισμένη κατάσταση στους ενήλικους) απαιτείται επίσης η αναμνηστική δόση του εμβολίου. Άμεσα, μπορεί κανείς να βοηθήσει εάν πλύνει πολύ καλά το τραύμα με σαπούνι και νερό και ακολούθως εφαρμόσει τοπικό αντισηπτικό, μέχρι την προσέλευση στο ιατρείο.

Στην περίπτωση που σας επιτεθεί ζώο του δάσους, πέραν των παραπάνω, πιθανώς να απαιτηθεί στενότερη ιατρική παρακολούθηση, καθώς τα ζώα αυτά μπορεί να μεταδώσουν σοβαρότερες λοιμώξεις (βλ. φίδι).

Το καλοκαίρι είναι η εποχή που το δέρμα χρειάζεται συστηματική περιποίηση, αφού αντιμετωπίζει ζέστη, ιδρώτα, ήλιο και θάλασσα. Αποφύγετε τα βαριά και πολλά καλλυντικά. Το πρώτο που χρειάζεται είναι να πλένετε το πρόσωπό σας με χλιαρό νερό και κάποιο καθαριστικό προσώπου ή ένα γαλάκτωμα καθαρισμού, αν είναι ξηρό. Αμέσως μετά, η ενυδατική κρέμα που πρέπει να μπαίνει πρωί και βράδυ. Ένα προϊόν after sun είναι σημαντικό μετά το μπάνιο, για το πρόσωπο και το σώμα, καθώς ανακουφίζει και ενυδατώνει την επιδερμίδα.

Τα λάθη που πρέπει να αποφύγετε είναι τα ακόλουθα: Μην χρησιμοποιείτε μεγάλες ποσότητες καλλυντικών. Πέρα από το απαραίτητο, το παραπάνω δεν βοηθάει. Μη χρησιμοποιείτε σαπούνι για καθαρισμό του προσώπου. Του αφαιρεί το υδρολιπιδικό φιλμ του δέρματος. Καθαρισμός πρωί βράδυ: ο βραδινός καθαρισμός είναι επίσης απαραίτητος, ίσως μάλιστα περισσότερο από τον πρωινό, αφού αφαιρεί από το δέρμα σκόνη, ρύπους, χημικές ουσίες και νεκρά κύτταρα που συσσωρεύτηκαν όλη την ημέρα.

Ένα διάστρεμμα (στραμπούληγμα) συμβαίνει όταν μια βίαιη κίνηση (λύγισμα ή τέντωμα) αναγκάσει μια άρθρωση να κινηθεί εκτός των ορίων του φυσιολογικού εύρους της. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό των συνδέσμων που βρίσκονται γύρω ή κοντά στην άρθρωση. Ο τραυματισμός αυτός κυμαίνεται, από υπερβολική διάταση μέχρι και πλήρη ρήξη. Η συνηθέστερη εντόπιση είναι η ποδοκνημική άρθρωση (“γύρισμα του αστραγάλου”) και ακολουθεί το γόνατο.

Στα συμπτώματα του διαστρέμματος περιλαμβάνεται ο πόνος, το γρήγορο πρήξιμο αμέσως μετά την κάκωση και η διαταραχή στην κινητικότητα της άρθρωσης. Εάν σπάσουν μικρά αγγεία στην περιοχή, μπορεί κατά τις επόμενες ώρες και ημέρες να εμφανιστεί μελάνιασμα στο δέρμα.

Η αντιμετώπιση των διαστρεμμάτων εξαρτάται από τη βαρύτητά τους. Αν η περιοχή της άρθρωσης πονάει ελαφρά, ιδιαίτερα με την κίνηση, αλλά δεν υπάρχει έντονο πρήξιμο και μπορείτε να στηρίξετε το βάρος του σώματος (για τις αρθρώσεις του κάτω άκρου) ή να ασκήσετε δύναμη στους γύρω μύες (για το άνω άκρο), το διάστρεμμα είναι ελαφρύ. Αν η άρθρωση πονάει αρκετά, είναι ευαίσθητη και δύσκολη στην κίνηση, η περιοχή έχει πρηστεί και υπάρχει μελάνιασμα στο δέρμα, το διάστρεμμα χαρακτηρίζεται μέτριας βαρύτητας.

• Ακινητοποιήστε το τραυματισμένο μέλος. Χρησιμοποιήστε επίδεσμο, νάρθηκα ή οποιοδήποτε άλλο μέσο. Ξεκουράστε το για να επιταχυνθεί η αποκατάσταση. Αποφύγετε οποιαδήποτε δραστηριότητα προκαλεί πόνο.
• Εφαρμόστε πάγο στην περιοχή, όσο πιο γρήγορα μπορείτε. Μην περιμένετε πρώτα να πρηστεί. Χρησιμοποιήστε παγοκύστη ή βρέξτε με παγωμένο νερό για 15 περίπου λεπτά. Επαναλάβετε κάθε 2 με 3 ώρες για τις επόμενες ημέρες. Η ψύξη λειτουργεί θεραπευτικά καθώς ελαττώνει τον πόνο, το πρήξιμο και τη φλεγμονή, ενώ μπορεί επίσης να μειώσει τις μικροαιμορραγίες και το μελάνιασμα.
• Άλλος τρόπος αντιμετώπισης του πρηξίματος είναι η τοπική πίεση. Χρησιμοποιήστε έναν ελαστικό επίδεσμο ικανού πλάτους και μήκους, αλλά μην το παρακάνετε, γιατί θα εμποδίζει την κυκλοφορία του αίματος. Ξεκινήστε την περίδεση από το περιφερικότερο σημείο και τυλίξτε όλη την περιοχή. Αν όμως τα συμπτώματα επιδεινωθούν, αυτό σημαίνει ότι έχετε σφίξει υπερβολικά την περίδεση.
• Αν χρειάζονται, χρησιμοποιήστε απλά παυσίπονα, όπως π.χ. το Panadol και το Depon. Τοπικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί αλοιφή, τζελ ή επίθεμα με μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες αναλγητικό.
• Είναι λάθος να τοποθετήσετε θερμοφόρες ή ζεστές κομπρέσες τις πρώτες ώρες και πριν υποχωρήσει το πρήξιμο. Η θερμότητα επιταχύνει την επούλωση των ιστών, αλλά δρα ευνοϊκά μόνο μετά την πάροδο της οξείας φάσης.
• Σταδιακά ελέγξτε και χρησιμοποιήστε την άρθρωση μετά από 2 μέρες. Τα ελαφρά προς μέτρια διαστρέμματα συνήθως βελτιώνονται αισθητά μέσα σε μια εβδομάδα, μολονότι η πλήρης θεραπεία μπορεί να διαρκέσει 6 εβδομάδες.
• Αν στην πορεία των ημερών κουράσετε την άρθρωση και επιδεινωθεί, μπορείτε να προλάβετε την υποτροπή τοποθετώντας αμέσως πάγο.

ΠΩΣ ΝΑ ΒΑΖΕΤΕ ΠΑΓΟ. Αν δεν έχετε παγοκύστη ή ειδικό spray (καλό είναι να το πάρετε μαζί σας αν αθλείστε ερασιτεχνικά μόνο το καλοκαίρι…) αυτό που χρειάζεστε είναι πρόσβαση σε μια κατάψυξη. Προμηθευτείτε πλαστικά κύπελλα νερού, γεμίστε τα, βάλτε μέσα ένα κουτάλι ανάποδα και βάλτε το στην κατάψυξη. Όταν παγώσει απομακρύνετε το πλαστικό ποτήρι και έχετε πάγο που τον χρησιμοποιείτε κρατώντας τον από το κουτάλι που έχει γίνει τώρα “λαβή” για να κρατάτε τον πάγο.

Επειδή είναι πάγος πάνω σε δέρμα απευθείας, πρέπει να τον κινείτε συνεχώς και, αν παγώσετε πολύ, δώστε ένα λεπτό χρόνο πριν συνεχίσετε.

Οι “πάσχοντες” ονομάζουν δυσκοιλιότητα διάφορα ενοχλήματα, όπως την επώδυνη και επίπονη αφόδευση (52%), τα σκληρά κόπρανα (44%), την ατελή κένωση (34%), την αφόδευση κατά αραιά χρονικά διαστήματα (32%), τα κοιλιακά ενοχλήματα και τα φουσκώματα (μετεωρισμό) (25%), καθώς και την παρατεταμένη παραμονή στην τουαλέτα, δηλαδή διάρκεια της αφόδευσης (12%). Με ιατρικούς όρους, δυσκοιλιότητα θεωρείται η κένωση του εντέρου αραιότερα από 3 φορές την εβδομάδα.

Στις διακοπές παρουσιάζεται αρκετά συχνά πρόβλημα δυσκοιλιότητας, οφειλόμενο στις αλλαγές συνηθειών, διατροφής και συνθηκών διαβίωσης. Η λύση είναι ένα υπακτικό φάρμακο (βλ. υπακτικά). Οι διακοπές δεν είναι η κατάλληλη περίοδος για μακροχρόνιους πειραματισμούς ούτε ευκαιρία εξακρίβωσης της αλήθειας διάφορων δοξασιών περί την δυσκοιλιότητα. Ας δούμε εδώ δυο από αυτές.

Όσο κι αν ορισμένοι πιστεύουν ότι καταπολεμούν το πρόβλημα με την κατανάλωση φυτικών ινών, οι ειδικοί σημειώνουν ότι για πολλούς ανθρώπους με σοβαρά συμπτώματα δυσκοιλιότητας, η λήψη φυτικών ινών μπορεί να χειροτερέψει την κατάσταση. Αυτό παρατηρείται συχνά σε άτομα που εμφανίζουν σπαστική κολίτιδα (σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου). Η επιπλέον λήψη υγρών δεν θα τους ανακουφίσει, εκτός από την περίπτωση που πάσχουν από αφυδάτωση.

Από παλαιά επικρατεί η ιδέα ότι, εάν τα κόπρανα είναι σκληρά και μικρής ποσότητας, πιθανώς να μαλακώνουν και να αυξάνονται εάν αυξηθεί η πρόσληψη νερού. Ωστόσο, τα διαθέσιμα δεδομένα δεν δείχνουν ότι η αυξημένη κατανάλωση νερού μπορεί να βελτιώσει τη δυσκοιλιότητα. Η μόνη περίπτωση όπου αυτό διαπιστωμένα συμβαίνει είναι, φυσικά, όταν η δυσκοιλιότητα εμφανίζεται στο πλαίσιο αφυδάτωσης.

Με τον όρο δυσμηνόρροια εννοούμε την επώδυνη περίοδο. Η κατάσταση αυτή είναι πολύ συχνή στα κορίτσια κατά την εφηβική ηλικία και στις νέες γυναίκες, αλλά δεν λείπει κι από την ενήλικη ζωή αρκετών γυναικών. Στη μεγάλη πλειονότητα των περιπτώσεων (πάνω από 80%) δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο αίτιο και η κατάσταση περιγράφεται ως “πρωτοπαθής” ή “ιδιοπαθής” δυσμηνόρροια

Υπολογίζεται ότι ποσοστό 50-75% των νέων γυναικών υποφέρουν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, από δυσμηνόρροια. Η ένταση του πόνου ποικίλλει. Πολλές γυναίκες είναι υποχρεωμένες να παραμένουν στο κρεβάτι για 1-2 ημέρες, ενώ σε άλλες περιπτώσεις τα συμπτώματα είναι ηπιότερα, χωρίς να παύουν, όμως, πάντα να είναι ενοχλητικά. Η δυσμηνόρροια είναι μια καλοήθης κατάσταση, που περνάει οριστικά, για τις περισσότερες γυναίκες, περίπου στα 25 ή μετά την πρώτη εγκυμοσύνη, αν συμβεί νωρίτερα. Όμως, υπάρχουν και περιπτώσεις δυσμηνόρροιας που διαρκούν πολλά χρόνια, μερικές φορές μέχρι την εμμηνόπαυση, όπως υπάρχουν και περιπτώσεις δυσμηνόρροιας που απαιτούν ιατρική διερεύνηση.

Η θεραπεία της δευτεροπαθούς δυσμηνόρροιας βασίζεται στα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (Brufen, Gantil, Naprosyn, Ponstan, Nurofen και πολλά άλλα). Για να μπορέσει το φάρμακο να ασκήσει όλη του τη δράση και να απαλλάξει τη γυναίκα από τα συμπτώματα της δυσμηνόρροιας, είναι καλό να αρχίσει η λήψη 2-3 ημέρες πριν την αναμενόμενη περίοδο, και να διαρκέσει όσο και η περίοδος, στη συνιστώμενη δόση. Όμως, συχνά οι γιατροί συστήνουν να αρχίζει η θεραπεία ταυτόχρονα με την περίοδο. Η σύσταση αυτή έχει τη λογική της: πρέπει να διασφαλιστεί ότι δεν υπάρχει εγκυμοσύνη, γιατί στην περίπτωση αυτή η λήψη ενός αντιφλεγμονώδους φαρμάκου αντενδείκνυται. Όταν είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει εγκυμοσύνη, είναι καλύτερα να αρχίζει η λήψη του φαρμάκου, όπως είπαμε, 2-3 ημέρες πριν την αναμενόμενη περίοδο.

Μερικές φορές η δυσμηνόρροια δημιουργεί απρόβλεπτες δυσκολίες, όπως για παράδειγμα όταν η περίοδος συμπίπτει με σχολικές εξετάσεις ή με τις ολιγοήμερες διακοπές μας. Στις περιπτώσεις αυτές μια έγκαιρη (π.χ. 2-3 μήνες πριν) επίσκεψη σε γυναικολόγο, μπορεί να δώσει πολύ αποτελεσματικές λύσεις. Πολλοί γυναικολόγοι, ιδιαίτερα όταν τα συμπτώματα της δυσμηνόρροιας είναι μέσης και άνω βαρύτητας, συστήνουν αντισύλληψη. Τα αντισυλληπτικά χάπια είναι πολύ αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της δυσμηνόρροιας και, ασφαλώς, αποτελούν την καλύτερη λύση για τις νέες γυναίκες που υποφέρουν πολύ από τη δυσμηνόρροια (βλ. επίσης: Περίοδος, διακοπή).

Κάνει αισθητή την παρουσία του με έντονη φαγούρα, κοκκινίλα και πρήξιμο στα χείλη, στη μύτη ή στο πηγούνι. Λίγο αργότερα, την ερυθρότητα διαδέχονται μικρές φουσκάλες με διαυγές υγρό, οι οποίες στη συνέχεια σπάνε, δημιουργώντας μια πληγή που αργεί να επουλωθεί.

Σε αντίθεση με άλλους ιούς, ο ιός του απλού έρπητα (Herpes simplex virus 1, HSV-1) που προκαλεί την επιχείλια μορφή, δεν προκαλεί ανοσία στον οργανισμό. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι ο ιός παραμένει στον οργανισμό σε λανθάνουσα κατάσταση, με αποτέλεσμα, με την πρώτη ευκαιρία, να εμφανίζεται ξανά.

Ο επιχείλιος έρπης έρχεται να μας θυμίσει ότι ο οργανισμός μας βρίσκεται στα όριά του. Εκτιμάται ότι 8 στους 10 ανθρώπους είναι φορείς του συγκεκριμένου ιού, ο οποίος αναζωπυρώνεται κάθε φορά που το ανοσοποιητικό σύστημα εξασθενεί. Το καλοκαίρι είναι μια τέτοια περίοδος, λόγω της παρατεταμένης έκθεσης στην υπεριώδη ακτινοβολία, της ακατάστατης διατροφής, αλλά και της αυξημένης κατανάλωσης αλκοόλ. Αν, λοιπόν, έχετε εμφανίσει έρπητα και στο παρελθόν, δώστε προσοχή στην αντηλιακή προστασία του προσώπου σας και ρίξτε στην τσάντα σας, πριν φύγετε για διακοπές μία κρέμα κατά του επιχείλιου έρπητα, με αντιικό παράγοντα που περιορίζει την εξάπλωση του ιού, ανακουφίζει από τα ενοχλητικά συμπτώματα και επιταχύνει την επούλωση. Λίγες μόνο εφαρμογές, ακόμη κι όταν τα συμπτώματα είναι έντονα, αρκούν.

Ο επιχείλιος έρπης μεταδίδεται κυρίως με την άμεση επαφή, όπως, για παράδειγμα, με το φιλί. Μπορεί επίσης να μεταδοθεί με προσωπικά αντικείμενα του πάσχοντος, όπως ποτήρι, πετσέτες κλπ αλλά αυτό είναι πιο δύσκολο. Η μετάδοση μέσω του αέρα θεωρείται απίθανη, γιατί ο ιός δεν μπορεί να ζήσει έξω από το κύτταρο. Έτσι δεν μεταδίδεται με το φτάρνισμα, όπως συμβαίνει με τον ιό της γρίπης, ωστόσο δεν μπορεί να είναι κανείς απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό. Η μετάδοση του έρπη γίνεται κυρίως όταν τα συμπτώματα είναι σε έξαρση και υπάρχουν οι φουσκάλες, αλλά μπορεί να υπάρξει μετάδοση του ιού ακόμα και όταν δεν υπάρχουν αυτά. Ο ιός του επιχείλιου έρπητα, αφού εισέλθει στον οργανισμό, προσβάλλει αρχικά τα επιθηλιακά κύτταρα του στόματος και κατόπιν μεταφέρεται μέσα στο νευρικό ιστό και στο πρόσωπο, όπου παραμένει τελικά σε λανθάνουσα κατάσταση. Επιχείλιος έρπης μπορεί, ωστόσο, να μην εκδηλωθεί ποτέ..

Το “κόκκινο μάτι” είναι ένας μη ειδικός όρος για να περιγράψουμε το ερεθισμένο μάτι, με διαστολή στα αγγεία του επιπεφυκότα (είναι ο διαφανής υμένας που καλύπτει το λευκό μέρος του ματιού). Οι αιτίες του κόκκινου ματιού είναι πολλές, με συχνότερες την κόπωση, την ξηροφθαλμία, το ξένο σώμα και την επιπεφυκίτιδα.

Η κόπωση των ματιών, επειδή χρησιμοποιούμε πολύ τον υπολογιστή ή επειδή δεν χρησιμοποιούμε γυαλιά τα οποία έχουμε ανάγκη, οδηγεί σε διαστολή των αγγείων του επιπεφυκότα, με επακόλουθο το κοκκίνισμα. Η ξηροφθαλμία οφείλεται σε ποσοτική και ποιοτική διαταραχή της δακρυϊκής στιβάδας δηλ. της παραγωγής δακρύων. Οδηγεί σε γρήγορο “στέγνωμα των ματιών” και κοκκίνισμα, ιδιαίτερα σε δυσμενείς συνθήκες (αέρας, spray θάλασσας ή air condition). Ένα ξένο σώμα (βλ. παρακάτω) μπορεί επίσης να ερεθίσει το μάτι, προκαλώντας ερυθρότητα. Οι φακοί επαφής θεωρούνται και αυτοί ξένο σώμα. Η χρήση τους χωρίς φειδώ αποτελεί, άλλωστε, συχνή αιτία κόκκινων ματιών.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, η χρήση τεχνητών δακρύων θεωρείται αρκετή. Συχνά χρησιμοποιούνται αγγειοσυσπαστικά κολλύρια (π.χ. Oculosan) τα οποία περιορίζουν την ερυθρότητα. Χρειάζεται όμως προσοχή, γιατί η χρόνια χρήση τους προκαλεί “εξάρτηση”.

Η επιπεφυκίτιδα είναι μία φλεγμονή του επιπεφυκότα. Μπορεί να είναι λοιμώδης, όταν η αιτία που την προκαλεί είναι κάποιο μικρόβιο ή αλλεργική, όταν οφείλεται σε αντίδραση σε κάποιον εξωτερικό παράγοντα (μακιγιάζ, κολλύριο, αλοιφή η φακό επαφής). Αντιμετωπίζεται, ανάλογα με την αιτιολογία, τοπικά με κολλύρια και αλοιφές. Αν, εκτός από τον ερεθισμό, υπάρχει μείωση της όρασης, πόνος ή φωτοφοβία (έντονη ευαισθησία στο φως) πρέπει να αναζητηθεί αμέσως ιατρική βοήθεια.

Η εαρινή είναι μία μορφή επιπεφυκίτιδας που χαρακτηρίζεται από μέτρια έως σοβαρά συμπτώματα (φαγούρα, δάκρυα, κάψιμο, κοκκίνισμα κ.λπ ). Αφορά συνήθως εφήβους και νέους. Δεν διαπιστώνεται, συνήθως, κάποια συγκεκριμένη αιτία και η θεραπεία είναι συμπτωματική και δύσκολη. Τα αντιαλλεργικά κολλύρια και τα γυαλιά ηλίου είναι σημαντικά.

Το να φύγει κάποιος διακοπές όταν έχει κατοικίδιο, προϋποθέτει οργάνωση και προετοιμασία, έτσι ώστε αυτή η περίοδος χαλάρωσης να περάσει χωρίς προβλήματα για εσάς και το μικρό σας σύντροφο.

Η γάτα είναι ζώο που δένεται με το χώρο του. Διαταράσσεται αρκετά από οποιαδήποτε αλλαγή περιβάλλοντος. Εάν λείψετε για λίγες ημέρες είναι προτιμότερο να βρείτε κάποιον να έρχεται καθημερινά στο σπίτι σας και να την φροντίζει.

Ο σκύλος δένεται με το αφεντικό του. Αντίθετα με τη γάτα, βιώνει σχετικά άσχημα το χωρισμό από τον ιδιοκτήτη του και δεν μπορεί να αφήνεται μόνος και έγκλειστος, ούτε καν για πολλές ώρες. Έχει ανάγκη να βγαίνει τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα για βόλτα και για τις ανάγκες του.

Εσείς θα κρίνετε αν ο τύπος των διακοπών που προβλέψατε είναι κατάλληλος για το ζώο σας ή εάν είναι προτιμότερο να το κρατήσει κάποιος φίλος σας ή να το αφήσετε σε πανσιόν φιλοξενίας. Πριν την αναχώρηση, πρέπει να σιγουρευτείτε ότι το ξενοδοχείο ή το κάμπινγκ που πηγαίνετε δέχεται κατοικίδια και κάτω από ποιες προϋποθέσεις. Διευκρινίστε ότι θα έχετε ένα κατοικίδιο μαζί σας, τη στιγμή που θα κάνετε την κράτησή σας.

Ο σκύλος θα πρέπει να βρίσκεται κατά προτίμηση στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου (ποτέ στο πορτμπαγκάζ!). Κάντε μία στάση κάθε δύο ώρες, σε κάποιο ήσυχο μέρος, για να πιει νερό, να ξεμουδιάσει και να κάνει τις ανάγκες του. Εάν δεν είναι συνηθισμένος στο αυτοκίνητο να είστε πιο προσεκτικοί, ιδίως όταν ανοίγετε την πόρτα, και να τον κρατάτε πάντα με λουρί για να μην σας φύγει.

Η γάτα θα πρέπει να βρίσκεται πάντα σε ένα κλουβί για τη δική σας και τη δική της ασφάλεια, εφοδιασμένο με την άμμο της ή με εφημερίδες και φρέσκο νερό. Μην ανοίξετε ποτέ το κλουβί, ιδίως εάν οι πόρτες ή τα παράθυρα του αυτοκινήτου είναι ανοικτά, γιατί μπορεί να σας φύγει. Μην αφήνετε ποτέ το κατοικίδιό σας μόνο στο αυτοκίνητο ούτε για λίγη ώρα, ακόμα και με τα παράθυρα ανοικτά ή σε σκιά. Πολλά σκυλιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από θερμοπληξία. Σε περίπτωση καύσωνα, φτιάξτε του σκιά και βρέχετέ το συχνά κατά το ταξίδι, για να δροσίζεται.

Οι περισσότερες αεροπορικές εταιρίες δέχονται τα ζώα. Οι γάτες και τα σκυλιά μικρού μεγέθους μπορούν να ταξιδέψουν σαν χειραποσκευή μαζί σας, μέσα σε κλουβί. Τα σκυλιά μεγαλύτερου μεγέθους ταξιδεύουν σε κλουβί με τις αποσκευές. Επικοινωνήστε με την εταιρία για να πληροφορηθείτε για τις τιμές και τις προϋποθέσεις ταξιδιού. Να ξέρετε ότι το αεροπλάνο είναι το πιο ακριβό μέσο μεταφοράς για τα κατοικίδια. Όσον αφορά τα τρένα, θεωρητικά τα κατοικίδια δεν μπορούν να ταξιδέψουν μαζί σας στο βαγόνι, ακόμα και εάν είναι μικρού μεγέθους και μέσα σε κλουβί. Μερικές αμαξοστοιχίες είναι εφοδιασμένες με ειδικά κλουβιά για την μεταφορά των ζώων και η τιμή ισούται με το 50% ενός κανονικού εισιτηρίου. Επικοινωνήστε με τον Ο.Σ.Ε. για πληροφορίες και κρατήσεις (τηλ. 1110).

Σε γενικές γραμμές, οι ακτοπλοϊκές εταιρίες δέχονται τα κατοικίδια δωρεάν. Θα πρέπει να βρίσκονται στα ειδικά κλουβιά μεταφοράς, στο κατάστρωμα του πλοίου. Επισημάνουμε ότι τα “δελφίνια” δεν έχουν τέτοια κλουβιά. Παρόλα αυτά, γάτες και μικρόσωμα σκυλιά μπορούν να ταξιδέψουν μαζί σας, στο κλουβάκι τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι προτιμότερο να επικοινωνήσετε με την εταιρία για περισσότερες διευκρινίσεις.

Αποφεύγετε να δίνετε υπερβολική ποσότητα τροφής στο σκύλο ή τη γάτα σας πριν την αναχώρηση και μην ξεχνάτε να τους δίνετε συχνά νερό. Εάν είναι δυνατόν, μην επιβάλλετε σε ζώα άρρωστα, πολύ μικρής ή μεγάλης ηλικίας, ταξίδια μεγάλης διάρκειας.

Οι σκύλοι έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν την παραλία μαζί με τους ιδιοκτήτες. Ωστόσο, σύμφωνα με το νόμο, τα σκυλιά πρέπει να βρίσκονται με λουρί ή να είναι ελεγχόμενα, δίπλα στον κάτοχό τους, σε όλους τους δημόσιους χώρους, χωρίς να δημιουργούν φασαρία. Μαζεύουμε αμέσως τα περιττώματα του σκύλου μας. Εκτός από πράξη σεβασμού προς τους συμπολίτες μας και το περιβάλλον, είναι και απαίτηση από το νόμο. Να θυμάστε ότι ο ήλιος δεν κάνει καλό στο σκύλο σας. Προβλέψτε οπωσδήποτε μία σκιερή θέση, κάτω από την ομπρέλα ή αλλού, καθώς και ένα μπολάκι με νερό.

Τα συμπτώματα του ηλιακού εγκαύματος συνήθως εμφανίζονται μερικές ώρες μετά την έκθεση και περιλαμβάνουν, όπως και σε άλλα εγκαύματα, πόνο, κοκκινίλα, πρήξιμο και, σε σχετικά σοβαρότερες περιπτώσεις, φυσαλίδες. Επειδή συνήθως αφορά μεγάλη επιφάνεια του σώματος, το ηλιακό έγκαυμα μπορεί επίσης να προκαλέσει πονοκέφαλο, πυρετό και κόπωση ή μπορεί να συνυπάρχουν συμπτώματα θερμοπληξίας.

Κάντε αμέσως ένα κρύο ντους. Μη σπάτε τις φυσαλίδες που περιέχουν υγρό, ώστε να επιταχυνθεί η επούλωση και να αποφευχθεί η μόλυνση. Αν σπάσουν από μόνες τους, μπορείτε να τοποθετήσετε στην περιοχή αυτή μια αντιβιοτική αλοιφή.

Πάρτε ένα παυσίπονο για τον πόνο, προτιμότερο να είναι μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες. Αν ο πόνος επιμένει, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κορτιζονούχο κρέμα (1% υδροκορτιζόνη) στις βλάβες.

Αν το ηλιακό έγκαυμα εμφανίσει φυσαλίδες, αν συνυπάρχει εξάνθημα, φαγούρα ή πυρετός, αν οι φυσαλίδες γίνουν θολερές ή αν αισθάνεστε άρρωστος, συμβουλευτείτε γιατρό. Ένα ηλιακό έγκαυμα μπορεί να ισοδυναμεί σε βαρύτητα με εγκαύματα από άλλες πηγές, ιδίως αν η παραμονή ήταν παρατεταμένη ή αν πρόκειται για το πρώτο μπάνιο του καλοκαιριού.

Η αρχική αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος κινητοποιεί τους μηχανισμούς αποβολής θερμότητας. Ο λόγος ύπαρξης αυτών των μηχανισμών είναι ότι σε θερμοκρασία του σώματος πέραν των 41-42 βαθμών, οι χημικές ουσίες που περιέχονται στα κύτταρα αρχίζουν να αλλοιώνονται, γεγονός που σηματοδοτεί το φαινόμενο της θερμοπληξίας. Οι μηχανισμοί προσαρμογής, όμως, ανάλογα με το άτομο, τελικά εξαντλούνται και αυτό σηματοδοτεί τη σταδιακή άνοδο της θερμοκρασίας του σώματος σε υψηλά επίπεδα και την εμφάνιση των συμπτωμάτων της θερμοπληξίας. Ιδιαίτερα ευαίσθητο εμφανίζεται το νευρικό σύστημα, καθώς από τον εγκέφαλο εκδηλώνονται τα πρώτα συμπτώματα της κατάστασης, που είναι ζάλη, δυσφορία από το πεπτικό σύστημα, στη συνέχεια ασυνάρτητα λόγια και τελικά απώλεια της συνείδησης και κώμα. Πολύ σημαντική συμβολή στις διαταραχές έχει η αφυδάτωση που σχεδόν πάντα συνοδεύει τη θερμοπληξία, λόγω της έντονης και παρατεταμένης εφίδρωσης που συνήθως έχει προηγηθεί.

Το τυπικό “θερμόπληκτο” άτομο έχει ζεστό και ξηρό δέρμα, αδυναμία, διεσταλμένες κόρες οφθαλμών και μιλά ασυνάρτητα ή παρουσιάζει ψευδαισθήσεις και τελικά κώμα. Αν παραμείνει, η θερμοπληξία οδηγεί τελικά σε ανεπάρκεια της λειτουργίας πολλών οργάνων (πολλαπλή οργανική ανεπάρκεια).

Παράλληλα με την εφίδρωση, ένας άλλος μηχανισμός προσαρμογής του οργανισμού είναι αυτός της αγγειοδιαστολής, δηλαδή της αύξησης της μεταφοράς αίματος (και συνεπώς και θερμότητας) από το εσωτερικό (πυρήνα) του σώματος προς το δέρμα, από όπου μπορεί να μεταφερθεί προς το περιβάλλον. Η μετακίνηση αυτή του αίματος, ιδίως αν συνδυασθεί με υπεραιμία προς τους μυς (στην περίπτωση σωματικής άσκησης σε υψηλή θερμοκρασία), μπορεί να προκαλέσει έλλειψη στα άλλα όργανα, με πλέον ευαίσθητο τον εγκέφαλο. Αυτό έχει ως συνέπεια την πρόκληση ζάλης και ναυτίας ή ακόμη και λιποθυμίας. Τα συμπτώματα αυτά, χωρίς να σημαίνουν απαραίτητα θερμοπληξία, αποτελούν ένα μήνυμα υπέρβασης της ικανότητας προσαρμογής του οργανισμού. Παλαιότερα αποδίδονταν με τον όρο “ηλίαση”, ο οποίος δεν χρησιμοποιείται πλέον και έχει αντικατασταθεί από τη “λιποθυμία σε ζεστό περιβάλλον”.

Στις υψηλές θερμοκρασίες, τα παιδιά θέλουν ειδική προστασία. Φροντίστε να τα κρατάτε δροσερά, κυρίως τα μωρά που δεν μπορούν να πουν ότι ζεσταίνονται. Να θυμάστε ότι τα παιδιά μέχρι 4 χρονών δεν ρυθμίζουν τη θερμοκρασία του σώματός τους τόσο αποτελεσματικά, όσο τα μεγαλύτερα κι οι ενήλικοι.

Εάν για κάποιο άτομο υπάρχει η υποψία θερμοπληξίας (εμφάνιση αδυναμίας, λιποθυμίας ή “περίεργης” συμπεριφοράς σε συνθήκες καύσωνα ή μετά από εργασία στον ήλιο) εκτός από την κλήση για ιατρική βοήθεια, μπορείτε να προσφέρετε τις εξής απλές πρώτες βοήθειες:

• Μεταφέρετε τον πάσχοντα σε κατάλληλο μέρος (σκιά, δροσερό, κλιματιζόμενο αν είναι δυνατόν) και ξαπλώστε τον στο ένα πλάι, με λυγισμένα πόδια και το κεφάλι σε χαμηλότερη θέση από το σώμα.
• Αφαιρέστε όσα περισσότερα ρούχα είναι δυνατόν και δημιουργείστε ρεύμα αέρα προς αυτόν, αν δεν μπορείτε να τον μεταφέρετε σε κλιματιζόμενο περιβάλλον.
• Μην τον καταβρέχετε με παγωμένο νερό (προκαλεί αντανακλαστικά αγγειοσύσπαση που δυσχεραίνει περαιτέρω την απομάκρυνση θερμότητας) και μην τον “φορτώνετε” απότομα με υπερβολική ποσότητα νερού.
• Βρέχετε διαρκώς τις επιφάνειες του σώματος, με τη χρήση σφουγγαριού, με δροσερό νερό.
• Καθησυχάστε τον και πάρτε κάποιες πληροφορίες για το ιστορικό του, τις οποίες θα σημειώσετε και θα παραδώσετε στο γιατρό.

Ο ιδρώτας παράγεται από τους ιδρωτοποιούς αδένες και αποτελεί αντικείμενο πολλών παρερμηνειών και παρεξηγήσεων. Ιδρωτοποιοί αδένες υπάρχουν σε όλη την επιφάνεια του δέρματος, εκτός από το δέρμα των φρυδιών, την έσω επιφάνεια του πτερυγίου του αυτιού, το έσω πέταλο της ακροποσθίας και τα μικρά χείλη του αιδοίου. Οι περισσότεροι εντοπίζονται στα πέλματα, τις παλάμες, το πρόσωπο και τη μασχάλη. Ο αριθμός τους κυμαίνεται στα 2-4 εκατομμύρια. Οι ιδρωτοποιοί αδένες διακρίνονται σε δύο τύπους: τους εκκριτικούς (μεροκρινείς) και τους απεκκριτικούς (αποκρινείς).

Οι μεροκρινείς αδένες είναι απλοί σωληνοειδείς αδένες σε σχήμα σπιράλ και εκβάλλουν τον ιδρώτα στην επιφάνεια του δέρματος. Το έκκριμα των μεροκρινών αδένων δεν είναι παχύρρευστο και δεν έχει οσμή. Αποτελείται κυρίως από νερό (99%), χλωριούχο νάτριο, ουρία, αμινοξέα, γαλακτικό και ουρικό οξύ. Επομένως ο ιδρώτας δεν μυρίζει! Τι είναι αυτό που μυρίζει; Θα το δούμε παρακάτω.

Η εφίδρωση ελέγχεται κυρίως από το νευρικό σύστημα και, ανάλογα με το ερέθισμα που την προκαλεί, διακρίνεται σε συγκινησιακή, θερμορρυθμιστική και γευστική. Ο ιδρώτας, μετά την απελευθέρωσή του στην επιφάνεια του δέρματος, εξατμίζεται, προκαλώντας αποβολή θερμότητας. Αυτό συμβαίνει και ιδρώνουμε ακόμα και ακίνητοι, αν η θερμοκρασία περιβάλλοντος ξεπεράσει τη θερμοκρασία του σώματος και εμποδίζεται η αποβολή θερμότητας.

Οι αποκρινείς αδένες εντοπίζονται στις μασχάλες, την άλω των θηλών του μαστού και τη βουβωνική περιοχή. Αναπτύσσονται και λειτουργούν κατά την εφηβεία, γιατί εξαρτώνται από την κυκλοφορία των γεννητικών ορμονών. Το έκκριμά τους ελευθερώνεται στους θυλάκους των τριχών και είναι πολύ μικρότερης ποσότητας, σε σχέση με αυτό των μεροκρινών αδένων, παχύρρευστο, λιγότερο όξινο, με ιδιαίτερη οσμή. Δεν είναι γνωστό τι προσφέρουν οι αποκρινείς εκτός από …δυσάρεστη οσμή. Σε άλλα θηλαστικά θεωρούνται υπεύθυνοι για την παραγωγή οσμηρών ουσιών που είναι σημαντικές για τη σεξουαλική έλξη. Η δυσάρεστη οσμή του εκκρίματος των αποκρινών πόρων οφείλεται στα προϊόντα διάσπασης που δημιουργούνται από τη βακτηριακή χλωρίδα του δέρματος.

Η τήρηση των κανόνων υγιεινής αποτελεί, επομένως, τον πιο σημαντικό παράγοντα για τον έλεγχο της οσμής του σώματος. Για το λόγο αυτό (α) είναι απαραίτητα το καθημερινό μπάνιο, (β) η χρήση ενός κατάλληλου αποσμητικού και (γ) η επιλογή εσώρουχων και ενδυμάτων από βαμβάκι γιατί απορροφούν το έκκριμα, ενώ τα συνθετικά δεν έχουν απορροφητικές ιδιότητες και ευνοούν την κακοσμία.

Η θερμοκρασία που αναπτύσσεται στις μασχάλες τις κάνει ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη μικροβίων, ενώ και ο ιδρώτας μπορεί επίσης να προσκολλάται στις τρίχες και να συμβάλλει έτσι περισσότερο στη μυρωδιά. Η άτριχη μασχάλη επομένως αποτελεί προϋπόθεση για άοσμη μασχάλη!

Χαλίτωση ονομάζεται επιστημονικά η κακοσμία ή δυσοσμία της αναπνοής. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων (85%) η αιτία βρίσκεται στη στοματική κοιλότητα (Στοματική Δυσοσμία).

Η ανεπαρκής στοματική υγιεινή αποτελεί την πρώτη αιτία κακοσμίας του στόματος. Η πληθώρα των μικροοργανισμών που βρίσκονται στη στοματική κοιλότητα, διασπούν τα υπολείμματα των τροφών, παράγοντας δύσοσμες ουσίες (θειούχες) ενώσεις. Στα άτομα με πολύ καλή στοματική κατάσταση και υγιεινή, η πιο πιθανή αιτία στοματικής δυσοσμίας είναι το επίχρισμα στο πίσω μέρος της γλώσσας. Η παρουσία βαθιών αυλακώσεων στην επιφάνειά της, ευνοεί την ανάπτυξη του επιχρίσματος, ενός λευκωπού στρώματος στην επιφάνεια της γλώσσας, όπου γίνεται ανάπτυξη αναερόβιων μικροοργανισμών.

Οι τεχνητές οδοντοστοιχίες αποτελούν άλλη μια συνήθη αιτία δύσοσμης αναπνοής, ειδικά αν δεν αφαιρούνται τη νύχτα. Τα σιδεράκια επίσης, επειδή συγκρατούν υπολείμματα τροφών. Το σάλιο παίζει σημαντικό ρόλο στην παρουσία δυσοσμίας. Σε καταστάσεις με μειωμένη έκκριση σάλιου όπως π.χ. ο ύπνος, η παρατεταμένη νηστεία, η μειωμένη πρόσληψη υγρών, αυξάνεται η κακοσμία.

Οι αμυγδαλές αποτελούν πηγή δύσοσμης αναπνοής. Σε κατάσταση φλεγμονής (αμυγδαλίτιδα), αλλά και φυσιολογικά, με την παρουσία “κρυπτών” στην επιφάνειά τους, αποτελούν θέση που συγκεντρώνονται υπολείμματα τροφών. Έτσι, ακόμα και οι φυσιολογικές αμυγδαλές, αν πιεστούν εκκρίνουν δύσοσμο υγρό ή μπορεί να περιέχουν και αμυγδαλόλιθους (κιτρινωποί, δύσοσμοι λίθοι μέσα στις κρύπτες των αμυγδαλών). Η λήψη ορισμένων τροφών, αλκοόλης, πικρών αμυγδάλων και το κάπνισμα, δημιουργούν μια χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή της αναπνοής.

Υπάρχουν και περιπτώσεις (15%) που η αιτία της δυσοσμίας δεν εντοπίζεται στο στόμα. Οξείες ή χρόνιες φλεγμονές όπως π.χ. ρινίτιδα, ρινοκολπίτιδα, προκαλούν δύσοσμη αναπνοή, εντονότερη όμως από τη μύτη, παρά από το στόμα. Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση μπορεί να προκαλέσει δύσοσμη αναπνοή, ανάλογα με τη σοβαρότητά της. Διάφορα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν δυσοσμία είτε λόγω ξηροστομίας είτε γιατί μεταβάλλουν τη φυσιολογική χλωρίδα του στόματος (αντιβιοτικά) κλπ. Η δύσοσμη αναπνοή μπορεί να επιτείνεται σε αγχώδεις καταστάσεις.

Η σωστή στοματική υγιεινή αποτελεί τη βάση στην αντιμετώπιση της κακοσμίας του σώματος. Το σωστό και καθημερινό βούρτσισμα των δοντιών, αλλά και της πίσω επιφάνειας της γλώσσας, και η χρήση οδοντικού νήματος και στοματικών διαλυμάτων, είναι απαραίτητα για τη σωστή στοματική υγιεινή.

Οποιαδήποτε πάθηση της μύτης και των παραρρίνιων κόλπων θα πρέπει να εντοπίζεται και να θεραπεύεται. Η δυσοσμία της αναπνοής λόγω χρόνιας αμυγδαλίτιδας, αποτελεί ένδειξη για χειρουργική αφαίρεση των αμυγδαλών.

Η φλεγμονή του κόλπου ευδοκιμεί ιδιαιτέρως τους μήνες του καλοκαιριού. Η φαγούρα αποτελεί το πιο συχνό σύμπτωμα και μπορεί να είναι πολύ ενοχλητική. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν την αύξηση των κολπικών υγρών και αλλαγές στο χρώμα ή και στην οσμή τους. Μπορεί επίσης να συνυπάρχει ερυθρότητα στην περιοχή του αιδοίου και, μερικές φορές, πόνος ή και αιμορραγία κατά τη σεξουαλική επαφή και ενοχλήματα κατά την ούρηση (αίσθημα καψίματος).

Κολπίτιδα μπορεί πολύ εύκολα να πάθει μια γυναίκα όταν κολυμπάει σε μια πισίνα με ανεπαρκή χλωρίωση, καθώς και από την άμμο, σε μια αμφιλεγόμενης καθαρότητας, πολυσύχναστη αμμουδιά. Ευάλωτη είναι κάθε γυναίκα, ακόμα και ένα μικρό κοριτσάκι που τριγυρνά χωρίς μαγιό. Μπορεί επίσης να οφείλεται σε διαταραχή της ισορροπίας της φυσιολογικής χλωρίδας του κόλπου (επικράτηση κάποιου παθογόνου π.χ. λόγω λήψης αντιβιοτικών, κακής υγιεινής κ.λπ) ή να μεταδοθεί κατά τη σεξουαλική επαφή.

Ανάλογα με τον υπεύθυνο μικροοργανισμό, μπορούμε να διακρίνουμε τις παρακάτω κατηγορίες.

Βακτηριακή κολπίτιδα. Πρόκειται για την πιο συχνή μορφή κολπίτιδας. Η βακτηριακή κολπίτιδα οφείλεται σε πολλούς ταυτόχρονα μικροοργανισμούς αφού, στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα μαζικό εποικισμό του κόλπου από μικρόβια, με συχνότερο την Gardnerella vaginalis που ανευρίσκεται στο 95% των περιπτώσεων. Αρκετές γυναίκες δεν έχουν συμπτώματα. Σε πολλές περιπτώσεις το κολπικό έκκριμα είναι λιγοστό, γκριζόλευκο, με δυσάρεστη οσμή. Η βακτηριακή κολπίτιδα θεωρείται σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα και συχνά συνυπάρχει με τριχομοναδική ή μυκητιασική κολπίτιδα.

Η χρήση μη φαρμακευτικού σκευάσματος γαλακτικού οξέος είναι εναλλακτική θεραπευτική αγωγή για τη βακτηριακή κολπίτιδα, γιατί αποκαθιστά το διαταραγμένο κολπικό pH, δίνοντας έτσι ευκαιρία στον κόλπο να αποκαταστήσει μόνος του τη διαταραχθείσα ισορροπία. Αν εμφανιστεί κολπίτιδα κατά τη διάρκεια των διακοπών, μιλήστε με το γιατρό σας.

Μυκητιασική κολπίτιδα. Συνήθως είναι υπεύθυνος ο μύκητας Candida albicans. Το κύριο σύμπτωμα είναι η φαγούρα. Το έκκριμα είναι λευκού χρώματος και θυμίζει το τυρί τύπου cottage. Οι μυκητιασικές κολπίτιδες είναι συχνές σε γυναίκες που πάσχουν από διαβήτη, σε εγκυμονούσες, σε γυναίκες που παίρνουν αντιβιοτικά ή κορτιζόνη, καθώς και σε πάσχουσες από σιδηροπενική αναιμία.

Τριχομοναδική κολπίτιδα. Οφείλεται σε ένα παράσιτο, την τριχομονάδα. Η τριχομονάδα ευρίσκεται στο 20% περίπου των γυναικών, χωρίς να δίνει συμπτώματα κολπίτιδας. Όταν εμφανιστεί τριχομοναδική κολπίτιδα, παρατηρείται λεπτόρρευστη, δύσοσμη έκκριση, κιτρινοπράσινου χρώματος, συχνά αφρώδης, που συνοδεύεται από ερυθρότητα και φαγούρα. Στις πιο πολλές περιπτώσεις η τριχομονάδα μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή. Μπορεί όμως μια γυναίκα, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, να μολυνθεί από τουαλέτα ή από χρήση προσωπικών ειδών που έχουν μολυνθεί από πάσχον άτομο.

Για την πρόληψη των κολπίτιδων, σημαντικά είναι τα εξής:

Η σωστή υγιεινή της περιοχής. Πρέπει να επιλέγονται προϊόντα καθαρισμού που δεν επηρεάζουν τη φυσιολογική χλωρίδα της περιοχής. Κολπικές πλύσεις δεν χρειάζονται για κανένα λόγο ως καθημερινή υγιεινή. Κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό.

• Ο καθαρισμός της περιγεννητικής περιοχής θα πρέπει να γίνεται με φορά από τον κόλπο προς τον πρωκτό και όχι αντίθετα, για να αποφεύγεται η μεταφορά μικροβίων από τον πρωκτό προς τον κόλπο.
• Ο καθαρισμός της περιοχής θα πρέπει να γίνεται και κατά τη διάρκεια της έμμηνου ρύσεως.
• Καλό είναι να αποφεύγεται η χρήση ταμπόν, ενώ όταν αυτή είναι απαραίτητη να γίνεται συχνή αλλαγή τους.
• Η χρήση προφυλακτικού προστατεύει από τη μετάδοση πολλών λοιμώξεων.
• Προτιμώνται τα βαμβακερά εσώρουχα και αποφεύγονται τα πολύ στενά παντελόνια. Δεν χρησιμοποιούμε πότε ξένα εσώρουχα και πετσέτες.
• Η ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού, μέσω της ισορροπημένης διατροφής, βοηθάει στην πρόληψη. Λιγότερη ζάχαρη και λιγότερα γλυκά.
• Η τακτική λήψη προβιοτικών είναι σημαντικός παράγοντας κολπικής υγιεινής.

Πόδια κουρασμένα, πρησμένα, με αίσθημα βάρους, καψίματος ή και πόνου. Μερικές φορές διαπιστώνουμε το καλοκαίρι (τρέξιμο ή άθληση στην άμμο, ποδήλατο κ.λπ) το πρόβλημα ότι τα πόδια μας δεν αντέχουν. Πέραν της έλλειψης τακτικής άσκησης, από ιατρική άποψη, πρόκειται συνήθως για χρόνια φλεβική ανεπάρκεια.

Οι φλέβες των κάτω άκρων λειτουργούν ως αγωγοί που μεταφέρουν αίμα από τα πόδια προς την καρδιά. Αυτό επιτυγχάνεται με μία σειρά από βαλβίδες που ανοίγουν όταν η ροή του αίματος είναι προς την καρδιά και κλείνουν για να μην μπορεί να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Σε ορισμένες καταστάσεις αυτές οι βαλβίδες και γενικά το φλεβικό σύστημα, δεν λειτουργούν σωστά, με συνέπεια το αίμα να λιμνάζει στις φλέβες και στους ιστούς.

Τα κυριότερα συμπτώματα, εκτός από τα παραπάνω, περιλαμβάνουν και την εμφάνιση ευρυαγγειών (μικρά κόκκινα φλεβικά “σχεδιάκια”) και στη συνέχεια κιρσών. Τι μπορείτε να κάνετε; Οι ειδικοί δίνουν μερικές γενικές οδηγίες, όπως απώλεια βάρους και αποφυγή ορθοστασίας και καθιστικής ζωής. Συστήνουν βάδισμα και κολύμπι, χρήση ανατομικών υποδημάτων, ελαστικές κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης και αγωγή που περιλαμβάνει φυτικά σκευάσματα, όπως οι ρουτοσίδες, οι κουμαρίνες, οι σαπωνίνες, οι ανθοκυανίνες, οι προκυανιδίνες και τα φλαβονοειδή κλπ.

Οι κρίσεις πανικού είναι ξαφνικά επεισόδια έντονου φόβου, που προκαλούν την εκδήλωση σωματικών συμπτωμάτων. Είναι πολύ συχνό φαινόμενο και μπορεί να εμφανιστεί και σε άτομα που δεν εμφανίζουν “αγχώδη προσωπικότητα”.

Το επεισόδιο ξεκινά συνήθως απότομα, κορυφώνεται μέσα σε λίγα λεπτά και μπορεί να διαρκέσει αρκετά. Η καρδιά χτυπά γρήγορα, το πρόσωπο κοκκινίζει και η αναπνοή γίνεται δύσκολη. Μπορεί να εμφανιστεί ζαλάδα, ναυτία και “αίσθηση επικείμενου θανάτου”. Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι η εφίδρωση, η τρεμούλα, τα ρίγη, οι εξάψεις και πόνοι στην κοιλιά ή στο στήθος. Συνήθως εμφανίζεται σφίξιμο στο λαιμό και δυσκολία στην κατάποση.

Εάν εμφανίζετε συχνά κρίσεις πανικού, μπορείτε να εξασκηθείτε, ώστε να μάθετε να αναπνέετε με τρόπο βαθύ και χαλαρωτικό. Δοκιμάστε αρχικά σε ύπτια θέση στο κρεβάτι και την επόμενη φορά σε καθιστή και όρθια.

• Κρατήστε τα πόδια σας σε απόσταση το ένα από το άλλο. Ακουμπήστε χαλαρά το ένα χέρι σας πάνω στην κοιλιά σας και το άλλο πάνω στο στήθος σας.
• Εισπνέετε από τη μύτη και εκπνέετε από το στόμα. Συγκεντρωθείτε στην αναπνοή σας και παρατηρήστε ποιο χέρι ανεβαίνει και ποιο κατεβαίνει με κάθε αναπνευστική κίνηση.
• Εισπνεύστε σε διάστημα 4 δευτερολέπτων (μη χρησιμοποιείτε ρολόι) και νιώστε το χέρι που ακουμπά στην κοιλιά σας να ανεβαίνει 2-3 εκατοστά.
• Κρατήστε τον αέρα για 1 δευτερόλεπτο.
• Εκπνεύστε αργά, μετρώντας πάλι 4 δευτερόλεπτα. Καθώς εκπνέετε, η κοιλιά σας κατεβαίνει αργά προς τα κάτω.
• Περιμένετε 1 δευτερόλεπτο χωρίς να πάρετε νέα ανάσα.
• Αν είναι δύσκολο να εισπνέετε και εκπνέετε μετρώντας μέχρι το 4, ξεκινήστε με πιο σύντομα διαστήματα και στην πορεία αυξήστε τα μέχρι το 4.
• Επαναλάβετε τον κύκλο της ήρεμης εισπνοής, παύσης, ήρεμης εκπνοής, παύσης για 5 με 10 φορές.

Αν σας είναι δύσκολο να ελέγξετε την αναπνοή σας με τον παραπάνω τρόπο, καταφύγετε σε έναν πιο “παραδοσιακό” τρόπο: αναπνεύστε μέσα σε μια σακούλα, ώστε να εισπνέετε τον αέρα που εκπνεύσατε, για 5 λεπτά ή μέχρι να αισθανθείτε καλύτερα.

Προβλήματα υγείας, όπως μια επικείμενη καρδιακή προσβολή, ο αρρύθμιστος υπερθυρεοειδισμός ή η στέρηση αλκοόλ και άλλων ουσιών κατάχρησης, μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα παρόμοια με αυτά της κρίσης πανικού. Σε περίπτωση αμφιβολίας, εκδήλωσης των συμπτωμάτων για πρώτη φορά στη ζωή σας ή επιδείνωσης, παρά τα μέτρα χαλάρωσης, συμβουλευθείτε επειγόντως γιατρό. Το καλύτερο είναι η μεταφορά σε νοσοκομείο.

Επειδή οι κρίσεις πανικού συχνά επηρεάζουν πολύ την ποιότητα ζωής των πασχόντων, αντιμετωπίστε τις εγκαίρως με τη βοήθεια ψυχολόγου. Σε περιπτώσεις που η κατάσταση έχει γίνει πολύ βασανιστική, χρειάζεται η παρέμβαση ψυχιάτρου ώστε να συνταγογραφηθούν τα κατάλληλα φάρμακα, συνήθως το ισχυρό αγχολυτικό Xanax και ένα αντικαταθλιπτικό φάρμακο.

Ο όρος “κυτταρίτιδα” χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσουμε τις διαδικασίες που συμβαίνουν στον υποδόριο λιπώδη ιστό και δημιουργούν στο δέρμα εντυπώματα (λακκάκια) δίνοντας την εικόνα “φλοιού πορτοκαλιού”. Κυτταρίτιδα παρατηρείται πολύ συχνά στις γυναίκες (80-90%) και πολύ σπάνια στους άντρες. Οι λευκές γυναίκες πλήττονται περισσότερο από τις Ασιάτισσες και τις Αφρικανές και οι γυναίκες της Μεσογείου περισσότερο από τις άλλες γυναίκες.

Ένας από τους βασικότερους λόγους γι’ αυτό είναι η διάπλαση του σώματος (στενοί ώμοι-φαρδιά λεκάνη). Εξάλλου, η κυτταρίτιδα δεν έχει άμεση σχέση με το πάχος, γιατί παρατηρείται τόσο σε παχύσαρκες όσο και σε αδύνατες. Πρωταρχικό ρόλο παίζει η συσσώρευση οιστρογόνων, σε συγκεκριμένα σημεία, με αποτέλεσμα τις αλλαγές στο υποδόριο λίπος.

Η τάση για δημιουργία κυτταρίτιδας οφείλεται, σε μικρό ποσοστό, και στα γονίδια. Αυτός είναι ο λόγος που ακόμα και οι γυναίκες που δεν έχουν πρόβλημα βάρους και γυμνάζονται εντατικά, εμφανίζουν, έστω σε περιορισμένο βαθμό, κυτταρίτιδα.

Η κυτταρίτιδα ταξινομείται σε 4 βαθμούς σοβαρότητας. Η κατάταξη αυτή βοηθά τη σύγκριση και την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας μιας θεραπείας.

• Στάδιο 0: Κατά την όρθια στάση το δέρμα στους μηρούς και στους γοφούς είναι λείο. Εάν το τσιμπήσουμε (δοκιμασία πίεσης) ρυτιδώνεται και διπλώνεται αλλά δεν παρουσιάζει όψη φλοιού πορτοκαλιού, δηλαδή εναλλασσόμενα μικροεξογκώματα και μικροβαθουλώματα. Η κατάσταση αυτή είναι το πρότυπο του “φυσιολογικού” και απαντάται στους περισσότερους άντρες και κυρίως σε αδύνατες γυναίκες με αθλητικό τύπο, αλλά όχι σε όλες.
• Στάδιο 1: Η επιφάνεια του δέρματος είναι λεία κατά την όρθια στάση ή στο κρεβάτι, ωστόσο με τη δοκιμασία πίεσης παρατηρούμε την εμφάνιση φλοιού πορτοκαλιού. Η κατάσταση αυτή απαντάται στις περισσότερες γυναίκες, ενώ στους άντρες μπορεί να αποτελεί σημάδι ανεπάρκειας των ανδρογόνων, χωρίς όμως αυτό να είναι απαραίτητο.
• Στάδιο 2: Η επιφάνεια του δέρματος παραμένει λεία μόνο στο κρεβάτι, ενώ στην όρθια στάση παρουσιάζεται αυτόματα φλοιός πορτοκαλιού. Αυτό το στάδιο αφορά κυρίως παχύσαρκες γυναίκες ή γυναίκες μετά τα 40.
• Στάδιο 3: Ο φλοιός πορτοκαλιού εμφανίζεται ανεξάρτητα από τη θέση του σώματος. Είναι πολύ συχνή μετά την εμμηνόπαυση και στην παχυσαρκία.

Για να βοηθήσετε το σώμα σας ώστε να μην επιδεινωθεί η κυτταρίτιδα:

• Πίνετε νερό! Το λιγότερο 2 λίτρα την ημέρα καθημερινά
• Ελαττώστε σημαντικά την κατανάλωση καφέ, τσαγιού ή αλκοόλ.
• Για κάθε κούπα καφέ ή τσάι πρέπει να πίνετε 2 ποτήρια νερό.
• Τοπικό μασάζ και χρήση ειδικών κρεμών ή gel τοπικά.
• Δείξτε υπομονή και επιμονή! Την κυτταρίτιδα δεν μπορείτε να την αντιμετωπίσετε σε μια εβδομάδα, αλλά σε βάθος χρόνου η κατάσταση βελτιώνεται σημαντικά.

Ξαφνική, μικρής διάρκειας απώλεια αισθήσεων. Δεν είναι επικίνδυνη, όσο κι αν τρομάζει όταν συμβαίνει. Αν νιώθετε ότι θα λιποθυμήσετε, ξαπλώστε σε ύπτια θέση και λυγίστε τα γόνατά σας. Αν είστε ευαίσθητοι στη λιποθυμία, πρέπει να σηκώνεστε αργά από την ξαπλωμένη θέση. Να προσλαμβάνετε αρκετό νερό και αλάτι (π.χ. δυο λίτρα νερό και μια κουταλιά γλυκού αλάτι ημερησίως) και να αποφεύγετε την παρατεταμένη ορθοστασία.

Για να βοηθήσετε κάποιον που λιποθύμησε, ξαπλώστε τον σε ύπτια θέση και σηκώστε τα πόδια του πιο ψηλά από το σώμα. Αν κάνει εμετό, γυρίστε τον στο πλάι. Μην κάνετε το κλασικό λάθος να τον σηκώσετε ή να τον… συγκρατείτε όρθιο, μην τον καταβρέχετε, μην τον ταρακουνάτε και μην τον… χαστουκίζετε, εκτός αν το κάνετε για άλλους λόγους. Νερό ή πορτοκαλάδα δίνονται, αφού ο παθόντας έχει συνέλθει τελείως. Αν όμως δεν συνέλθει πολύ γρήγορα, επιβάλλεται μεταφορά σε νοσοκομείο.

O ήλιος, ο αέρας, η θάλασσα και το χλώριο της πισίνας, ταλαιπωρούν πολύ τα μαλλιά. Η ζέστη, ο ιδρώτας, η ηλιακή ακτινοβολία και το χλώριο ξεθωριάζουν το χρώμα τους, το αλμυρό νερό τα αφυδατώνει και ο αέρας τα κάνει άγρια.

Όπως και η επιδερμίδα, τα μαλλιά έχουν ανάγκη από ενυδάτωση. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιείστε ειδικά σαμπουάν και κρέμες για ξηρά μαλλιά και προτιμήστε ένα conditioner που δεν χρειάζεται ξέβγαλμα, για βαθιά ενυδάτωση. Για καλύτερα αποτελέσματα, κάντε μια θρεπτική μάσκα μετά το λούσιμο, 1-2 φορές την εβδομάδα, και αφήνετε τα μαλλιά να στεγνώσουν φυσικά, αποφεύγοντας όσο γίνεται το σεσουάρ.

Μην ξεχνάτε τα αντηλιακά προϊόντα για τα μαλλιά, ώστε να τα διατηρήσετε όμορφα και να τα προστατεύσετε. Αφού εφαρμόσετε το προϊόν, για να βεβαιωθείτε ότι έχει πάει σε όλη την επιφάνεια του κεφαλιού, χτενίστε τα μαλλιά με μια χτένα ή βούρτσα με αραιά δόντια, ώστε να μη σπάσει η τρίχα.

Καλό είναι, λοιπόν, να ξεπλένετε τα μαλλιά σας αμέσως μετά την πισίνα ή το μπάνιο στη θάλασσα. Ξεβγάζετε με κρύο νερό. Τα σαμπουάν και προϊόντα για μετά τον ήλιο, χάρη στην ειδική τους σύνθεση, αφαιρούν τα υπολείμματα των αντηλιακών, καθαρίζουν από το αλάτι και το χλώριο και αναδομούν την ίνα της τρίχας, επαναφέροντας την υγρασία της στα σωστά επίπεδα.

Τα βαμμένα μαλλιά ξεθωριάζουν και αποχρωματίζονται, επειδή, όπως είναι ταλαιπωρημένα από τις χημικές διεργασίες της βαφής, δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα μόρια των χρωστικών ουσιών. O ήλιος επιδρά στο καστανό χρώμα, το οποίο αποκτά χάλκινες ανταύγειες, ενώ το χλώριο αλλοιώνει το ξανθό, δίνοντάς του μια πρασινωπή απόχρωση. Τα βαμμένα μαλλιά, λοιπόν, χρειάζονται εξειδικευμένη περιποίηση με προϊόντα που έχουν δημιουργηθεί ειδικά για αυτή την κατηγορία.

Τα συνηθισμένα κοψίματα, γδαρσίματα και πληγές, με την εξαίρεση των τρυπημάτων, δεν απαιτούν ιατρική εκτίμηση. Ωστόσο, η κατάλληλη φροντίδα είναι απαραίτητη, για να προληφθεί ή μόλυνση και άλλες επιπλοκές.

• Σταματήστε την αιμορραγία. Στα μικρά κοψίματα και τα γδαρσίματα η αιμορραγία σταματά συνήθως από μόνη της. Αν όχι, σταματήστε την αιμορραγία ασκώντας ήπια πίεση με ένα καθαρό ύφασμα ή μία γάζα. Αυτό χρειάζεται κάποιο χρόνο για να γίνει. Αν κάθε λίγο σηκώνετε τη γάζα για να δείτε αν σταμάτησε το αίμα, προκαλείτε ξανά αιμορραγία. Υπομονή!

• Διατηρήστε την πληγή καθαρή. Πλύνετέ την με καθαρό νερό. Μετά, καθαρίστε την περιοχή γύρω από την πληγή με σαπούνι και ή βρεγμένο πανί. Το προσεκτικό καθάρισμα της πληγής ελαττώνει τον κίνδυνο για τέτανο.
• Αν παραμείνουν στην πληγή βρωμιά ή σκουπιδάκια, απομακρύνετέ τα με ένα καθαρό τσιμπιδάκι, αφού το καθαρίσετε με οινόπνευμα.
• Αν τα σωματίδια είναι σφηνωμένα, μην προσπαθήσετε να τα απομακρύνετε, αλλά αφήστε αυτή τη δουλειά στο γιατρό.
• Ένα συχνό λάθος αφορά την άμεση χρήση οινοπνεύματος, υπεροξειδίου του υδρογόνου (οξυζενέ) και ιωδίου. Αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην περιοχή γύρω από την πληγή, αλλά είναι ερεθιστικά για τα κύτταρα και δεν πρέπει να μπουν στην πληγή, γιατί θα καθυστερήσουν την επούλωση.
• Τα βαθιά κοψίματα, τα δαγκώματα από ζώα και τα ιδιαίτερα βρώμικα μέσα τραυματισμού (π.χ. σκουριασμένο εργαλείο) ενέχουν σοβαρό κίνδυνο λοιμώξεων. Ακολουθήστε τις παραπάνω οδηγίες και αναζητήστε ιατρική συμβουλή.
• Ένα τρύπημα, όπως όταν πατάτε ένα καρφί ή όταν καρφώνεστε με μια πινέζα ή ξύλο, συνήθως δεν οδηγεί σε μεγάλη αιμορραγία. Αντίθετα, συχνά βγαίνει λίγο αίμα και το τραύμα φαίνεται να κλείνει αμέσως. Τα χαρακτηριστικά αυτά, ωστόσο, δε σημαίνουν ότι το τρύπημα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται, καθώς μπορεί να είναι επικίνδυνο εξαιτίας του κινδύνου μόλυνσης. Το αντικείμενο με το οποίο τρυπηθήκατε μπορεί να μεταφέρει σπόρους του τετάνου ή άλλα βακτήρια, ειδικά αν ήλθε σε επαφή με το χώμα. Ένα βαθύ και βρώμικο τρύπημα μπορεί να χρειαστεί καθαρισμό από γιατρό. Μετά την αφαίρεση του αντικειμένου που εισήλθε στο δέρμα, θα πρέπει να ελέγχεται η ακεραιότητα του. Τα ακραία τμήματα μπορούν να σπάσουν και να παραμείνουν δημιουργώντας αποστήματα.
• Για να προληφθεί μια μόλυνση, απλώστε πάνω στην πληγή, μετά τον καθαρισμό της, μια αντιβιοτική αλοιφή ή κρέμα.
• Η έκθεση στον καθαρό αέρα επιταχύνει την επούλωση, η κάλυψη με γάζα ή/και επιδέσμους, όμως, κρατά τα μικρόβια μακριά και την πληγή πιο καθαρή. .
• Αν καλύψετε την πληγή, ο επίδεσμος πρέπει να αλλάζει τουλάχιστον καθημερινά και οποτεδήποτε βρέχεται ή λερώνεται. Σε κάθε αλλαγή περιλαμβάνεται καθαρισμός.
• Αν η αιμορραγία επιμένει, χρειάζεται ιατρική βοήθεια. Ενδεχομένως να απαιτούνται ράμματα, προκειμένου να συγκρατήσουν τα χείλη της πληγής ενωμένα.

Ένας μυς παθαίνει θλάση (γνωστή ως “τράβηγμα”) όταν διαταθεί υπερβολικά, πολύ απότομα ή χωρίς να έχει προηγηθεί κατάλληλη προθέρμανσή του στη διάρκεια άσκησης. Μπορεί να αφορά οποιονδήποτε μυ του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των μυών της ράχης και της οσφύος (όποτε προκαλείται η κατάσταση που είναι γνωστή ως “λουμπάγκο”).

Οι μυϊκές θλάσεις διακρίνονται σε ελαφρές, αν προκαλούν απλά πόνο κατά την κίνηση και διαρκούν λίγες μέρες, μέτριες, εάν προκαλούν έντονο πόνο, πρήξιμο και μελάνιασμα πάνω από τον πάσχοντα μυ και διαρκούν από 1 έως 3 εβδομάδες και σοβαρές, εάν ο μυς παρουσιάζει πλήρη ρήξη, που εκδηλώνεται με σημαντικό πρήξιμο και μελάνιασμα. Ο μυς μπορεί να μη λειτουργεί καθόλου, ενώ ενίοτε συνοδεύονται και από σημαντικό αιμάτωμα στην περιοχή της ρήξης.

Η αντιμετώπιση παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία με την αντίστοιχη για τα διαστρέμματα:

• Για το έντονο πρήξιμο χρησιμοποιήστε πάγο αρκετές φορές την ημέρα, μέχρι την αποκατάσταση.
• Μην εφαρμόζετε θερμότητα όσο η περιοχή είναι ακόμη πρησμένη.
• Αποφύγετε τη δραστηριότητα που προκάλεσε τη θλάση, μέχρι αυτή να αποκατασταθεί.
• Χρησιμοποιήστε, ανάλογα με τις ανάγκες, παυσίπονα.
• Αναζητήστε ιατρική βοήθεια αμέσως, αν η περιοχή που υπέστη τη θλάση πρηστεί γρήγορα και πονά πολύ, οπότε σημαίνει πιθανή βαριά θλάση.
• Αν ο πόνος, το πρήξιμο και η δυσκαμψία δε βελτιώνονται αρκετά μέσα σε 2 ή 3 ημέρες, επισκεφθείτε ορθοπαιδικό.

Οι μυκητιάσεις των ποδιών είναι ένα συχνό και ενοχλητικό πρόβλημα που ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους, καθώς υποτροπιάζει, παρά τη θεραπεία. Οι μυκητιάσεις αυτές οφείλονται κυρίως σε ανθρωπόφιλα δερματόφυτα, δηλ. σε μύκητες που μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο, με άμεση επαφή ή μέσω αντικειμένων (παπούτσια, σαγιονάρες, κάλτσες, δάπεδα κλπ). Για την ανάπτυξή τους απαιτούνται συνθήκες υγρασίας και αυξημένης θερμοκρασίας, περιβάλλον που ιδανικά προσφέρεται σε πολύωρη παραμονή των ποδιών σε κλειστά, μη αεριζόμενα παπούτσια. Σε άτομα με στενά μεσοδακτύλια διαστήματα και σε αθλητές που ιδρώνουν πολύ, η πάθηση είναι συνηθισμένη. Λέγεται, άλλωστε, και “αθλητικό πόδι”.

Υπάρχουν τρεις κλινικές μορφές μυκήτων των ποδιών. Η πιο κοινή είναι η μορφή που προσβάλλει τα μεσοδακτύλια διαστήματα, συνήθως μεταξύ 4ου και 5ου δακτύλου. Εκδηλώνεται με φαγούρα, ρωγμές στο δέρμα ή και πόνο, ενώ παρατηρείται λευκωπό χρώμα δέρματος, το οποίο ξεφλουδίζει. Μπορεί να επεκταθεί και κάτω από τα δάκτυλα. Το πρόβλημα εδώ είναι οι υποτροπές που αντιμετωπίζονται με τοπικά μέτρα πρόληψης, όπως καλό στέγνωμα των ποδιών μετά το μπάνιο για να μη μένει η υγρασία, συχνές αλλαγές κάλτσας, χρήση πούδρας που απορροφά την εφίδρωση.

Ένας άλλος τύπος είναι οι υπερκερατωσικές μυκητιάσεις που προκαλούν ξεφλούδισμα και κοκκίνισμα στην κάτω επιφάνεια των δακτύλων των ποδιών και το πέλμα. Το δέρμα έχει ξηρή, λεπιδώδη εμφάνιση και ρωγμές. Υπάρχει επίσης μια μορφή μυκητίασης που μοιάζει με έκζεμα. Εμφανίζεται αρχικά σαν φυσαλίδες με έντονη φαγούρα που σταδιακά ξεραίνονται, ενώ εμφανίζονται νέες. Αυτός ο τύπος μυκητίασης είναι συχνός το καλοκαίρι και εντοπίζεται κυρίως στην καμάρα του ποδιού.

Οι μυκητιάσεις των ποδιών μπορεί να είναι αιτία έντονης δυσοσμίας. Στις πρώιμες φάσεις μυκητίασης των ποδιών, αρκεί η τοπική αγωγή με αντισηπτικά σαπούνια και τοπικές αντιμυκητιασικές κρέμες ή τζελ ή πούδρες, για καθημερινή χρήση για θεραπεία. Βοηθά επίσης η χρήση ανοιχτών παπουτσιών και καλό στέγνωμα από την υγρασία. Σε πιο προχωρημένες ή εκτεταμένες περιπτώσεις, απαιτείται, επιπλέον της τοπικής αγωγής και αγωγή με αντιμυκητιασικά χάπια.

Για να αποφύγετε τους μύκητες, λάβετε υπόψη τα εξής:

• Πλένετε τα πόδια καθημερινά και στεγνώνετέ τα προσεκτικά, ιδίως ανάμεσα στα δάκτυλα.
• Αποφύγετε να φοράτε στενά και κλειστά παπούτσια. Καταργήστε οπωσδήποτε τα αθλητικά παπούτσια τους θερινούς μήνες.
• Χρησιμοποιήστε βαμβακερές κάλτσες, τις οποίες αλλάζετε κάθε μέρα και αμέσως αν βραχούν.
• Ζητήστε από το φαρμακοποιό σας ένα σκεύασμα, σε σκόνη ή spray, για τον ιδρώτα των ποδιών.
• Να μη χρησιμοποιείτε ρούχα, πετσέτες ή παπούτσια άλλων.
• Να χρησιμοποιείτε πάντοτε πετσέτα στην παραλία και να μην κάθεστε ποτέ απευθείας στην άμμο. Καλό είναι επίσης να έχετε και ψάθα, επάνω στην οποία θα τοποθετήσετε την πετσέτα. Προσοχή! Η ψάθα πρέπει να εφάπτεται πάντα από την ίδια πλευρά προς την άμμο.
• Να πλένετε συχνά την πετσέτα της θάλασσας.

Η ναυτία των ταξιδιωτών αποτελεί ένα από τα πιο δυσάρεστα και ενοχλητικά προβλήματα των διακοπών, γιατί δεν περιορίζεται στη διάρκεια του ταξιδιού. Αντίθετα, ταλαιπωρεί πολλά άτομα και αποτελεί αιτία κακοδιαθεσίας, για πολλές ώρες ή μέρες, ακόμα και μετά το τέλος του ταξιδιού. Η ναυτία μπορεί να συνοδεύεται από εμέτους.

Τι πρέπει, όμως, να κάνουν τα ευαίσθητα άτομα, ώστε να προλάβουν ή να βελτιώσουν το πρόβλημά τους; Παρακάτω παρέχονται ορισμένοι βασικοί κανόνες, για να αποφευχθεί η ναυτία των ταξιδιωτών. Κατ’ αρχάς δεν ταξιδεύουμε ποτέ με άδειο στομάχι. Φροντίζουμε, ωστόσο, το γεύμα που θα πάρουμε να είναι ελαφρύ. Αποφεύγουμε τη λήψη οινοπνευματωδών ποτών πριν από το ταξίδι.

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: Ταξιδεύουμε με ανοιχτό παράθυρο, όσο χρειάζεται για να έχουμε ροή φρέσκου και δροσερού αέρα. Αν οι καιρικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν (ζέστη, κρύο ή βροχή), τότε βρίσκουμε το ιδανικό άνοιγμα του παραθύρου, για να υπάρχει ροή αέρα στο πρόσωπο. Κοιτάζουμε έξω, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, και βάζουμε τα παιδιά να καθίσουν με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορούν να βλέπουν έξω και όχι την πλάτη των μπροστινών καθισμάτων. Αποφεύγουμε το διάβασμα. Αν το ευαίσθητο άτομο θέλει να συμβουλευτεί χάρτη ή βιβλίο, καλύτερα να σταματήσουμε το αυτοκίνητο. Έτσι κι αλλιώς πρέπει να κάνουμε συχνές στάσεις, να βγαίνουμε έξω από το αυτοκίνητο, να παίρνουμε βαθιές ανάσες και να χαλαρώνουμε. Στο λεωφορείο διαλέγουμε ένα κάθισμα περίπου στο μέσον του αυτοκινήτου.

ΠΛΟΙΟ: Καθόμαστε στο “κέντρο του καραβιού”, όπου υπάρχει η μικρότερη κίνηση. Αν είναι εφικτό, αποφεύγουμε τους κλειστούς χώρους και παραμένουμε στο κατάστρωμα, καθηλώνοντας το βλέμμα μακριά στον ορίζοντα. Αποφεύγουμε τις ισχυρές οσμές, ιδιαίτερα αυτές που προέρχονται από το εστιατόριο ή από το κατάστημα που πουλάει αρώματα.

ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ: Ζητούμε κάθισμα στα φτερά του αεροπλάνου γιατί αποτελεί το πιο σταθερό σημείο. Ανοίγουμε τον εξαερισμό πάνω από το κάθισμά μας, για να έρχεται φρέσκος αέρας. Διαλέγουμε ελαφρύ γεύμα και δεν πίνουμε οινοπνευματώδη.

ΤΡΕΝΟ: Διαλέγουμε κάθισμα, με προσανατολισμό ίδιο με την κατεύθυνση που ταξιδεύει το τρένο.

Εκτός από τα παραπάνω πρακτικά μέτρα, που μπορεί κάθε ταξιδιώτης να εφαρμόσει, υπάρχουν και ορισμένα φάρμακα που λαμβάνονται, πριν από το ταξίδι και τα οποία, σε ένα σημαντικό ποσοστό, αντιμετωπίζουν, αποτελεσματικά, το πρόβλημα της ναυτίας και των εμετών του ταξιδιού, όπως π.χ. η δραμαμίνη. Τα φάρμακα αυτά πρέπει να λαμβάνονται πριν από το ταξίδι και αν πρόκειται να κρατήσει αρκετές ώρες, η δόση πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 6-8 ώρες.

Ο κερατοειδής του ματιού μπορεί να υποστεί γδάρσιμο από σκόνη, βρωμιά, άμμο, ρινίσματα ξύλου κ.ο.κ. Αν η ενόχληση είναι σημαντική, καλό είναι να αναζητηθεί ιατρική βοήθεια. Στο μεταξύ, ανοιγοκλείστε τα μάτια πολλές φορές. Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να απομακρυνθούν μικρά σωματίδια σκόνης ή άμμου. Με καθαρά χέρια ελέγξτε το κάτω βλέφαρο, τραβώντας το έξω. Χρησιμοποιήστε άφθονο νερό για την απομάκρυνση του ξένου σώματος. Ένα καλό τέχνασμα είναι να τραβήξει κανείς το άνω βλέφαρο πάνω από το κάτω, έτσι ώστε οι βλεφαρίδες του κάτω βλέφαρου να λειτουργήσουν σαν βούρτσα και να απομακρύνουν το ξένο σώμα, αν φυσικά βρίσκεται στο πάνω βλέφαρο. Μην πιέζετε το μάτι και μην εφαρμόζετε ζεστά ή κρύα επιθέματα.

Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού εμφανίζονται με τσούξιμο κατά την ούρηση, συχνουρία, πυρετό και κοιλιακό πόνο. Ενδέχεται, όμως, να μην έχουν κανένα σύμπτωμα και να αποκαλύπτονται μόνο μετά από εξέταση ούρων (ασυμπτωματικές ουρολοιμώξεις).

Οι παράγοντες που προδιαθέτουν σε ουρολοιμώξεις το καλοκαίρι είναι οι κακές συνθήκες υγιεινής, που εκθέτουν την ουρήθρα σε μικρόβια από τον πρωκτό και η έκθεση σε μολυσμένα νερά (π.χ. πισίνα με ανεπαρκή καθαρισμό). Ένας ακόμα σημαντικός λόγος, πολύ συχνός στις γυναίκες, είναι η αποφυγή της χρήσης ξένης τουαλέτας, με αποτέλεσμα το “κράτημα των ούρων” για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Οι λοιμώξεις της ουροδόχου κύστεως (κυστίτιδες) είναι πολύ συχνές στο γυναικείο πληθυσμό, ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες. Συνήθως οφείλoνται σε κολοβακτηρίδια (Escherichia Coli, E.coli) σε ποσοστό 90% και η λοίμωξη ανέρχεται μέσω της ουρήθρας στην κύστη. Η οξεία κυστίτιδα προκαλεί μια σειρά από συμπτώματα όπως πολυουρία, επιτακτική ούρηση, νυκτουρία και τσούξιμο κατά την ούρηση. Παρατηρούνται, επίσης, πόνος στο κάτω μέρος της κοιλιάς, γενική αδιαθεσία, ακράτεια ούρων. Η κυστίτιδα μερικές φορές ακολουθεί μια περίοδο έντονης σεξουαλικής δραστηριότητας γι’ αυτό ονομάζεται και “νόσος του μήνα του μέλιτος”.

Για τις γυναίκες που ταλαιπωρούνται από κυστίτιδες προσφέρεται το φυτό Cranberry. Το φυτό αυτό (μύρτιλλο) δεν κατέχει ιδιαίτερη αντιμικροβιακή δράση. Όμως έχει αποδειχτεί ότι περιέχει ουσίες που εμποδίζουν την προσκόλληση των μικροβίων στα επιθηλιακά κύτταρα του βλεννογόνου του ουροποιητικού. Το Cranberry κυκλοφορεί στα φαρμακεία σε σκόνη για παρασκευή ροφήματος, κάψουλες και δισκία. Συστήνεται η χρήση του, για μακρά περίοδο, σε γυναίκες που παρουσιάζουν συχνά προβλήματα κυστίτιδας ή έχουν συχνά συμπτώματα κυστίτιδας. Οι χυμοί Cranberry που κυκλοφορούν ως αναψυκτικά δεν είναι κατάλληλοι, επειδή περιέχουν μεγάλες ποσότητες ζάχαρης.

Κάθε κουτί αντισυλληπτικού περιέχει 21 δισκία. Η λήψη αρχίζει την πρώτη ημέρα του κύκλου (πρώτη ημέρα της περιόδου). Μετά από 21 ημέρες η λήψη διακόπτεται. Μετά μερικές ημέρες έρχεται περίοδος και αρχίζει η λήψη του επόμενου κουτιού των 21 δισκίων.

Υπάρχουν περιπτώσεις που μια γυναίκα πιθανώς να θέλει να απαλλαγεί από την περίοδο για συγκεκριμένους λόγους: είτε οι ημέρες που την αναμένει συμπίπτουν με κάτι σημαντικό που μπορεί να διαταραχθεί, είτε επειδή πάσχουν από δυσμηνόρροια και έχουν κουραστεί, είτε επειδή η περίοδος συμπίπτει π.χ. με εξετάσεις ή ολιγοήμερες διακοπές, είτε επειδή θέλουν να περάσουν ένα εντελώς ξένοιαστο καλοκαίρι!

Για το σκοπό αυτό, απλώς δεν διακόπτεται η χρήση του αντισυλληπτικού. Μόλις τελειώσει το ένα κουτί, αρχίζει το άλλο. Για όσο διάστημα η γυναίκα παίρνει αντισυλληπτικό χωρίς διακοπή, δεν θα έχει περίοδο.

Προσέχετε σε ποια νερά κολυμπάτε! Το ΠΑΚΟΕ (Πανελλήνιο Κέντρο Οικολογικών Ερευνών) μετά από έρευνα στις ελληνικές παραλίες, σημειώνει:

• Όταν η θάλασσα πρασινίζει, τότε είναι γεμάτη σάπια φύκια και πλαγκτόν.
• Όταν η επιφάνειά της ιριδίζει, τότε είναι γεμάτη πετρέλαιο, πίσσες, λάδια, απόβλητα βόθρων.
• Όταν οι ακτές είναι γεμάτες σκουπίδια, υπάρχει η πιθανότητα και η ίδια η θάλασσα να είναι μολυσμένη.
• Τα ακάθαρτα νερά είναι πάντα εστίες μικροβίων. Γι’ αυτό και συνιστά: Μην κολυμπάτε σε νερά που το χρώμα τους είναι βαθύ πράσινο, μη μπαίνετε σε θάλασσα που έχει πετρέλαιο ή λάδια.

Οι κυριότεροι παθογόνοι μικροοργανισμοί που μολύνουν την πισίνα είναι οι σιγγέλες, το αντιαιμορραγικό κολοβακτηρίδιο, ιοί όπως αδενοιοί, ο ιός της ηπατίτιδας Α αλλά και παράσιτα, όπως η λάμβλια και το κρυπτοσπορίδιο. Επιπλέον, η λεγιονέλα καθώς και η ψευδομονάδα μπορεί να αποτελεί αίτιο λοίμωξης, κυρίως σε συστήματα ζεστού νερού που δημιουργούν υδρατμούς, όπως Spa κλπ.

Τέλος μύκητες όπως δερματόφυτα μπορεί να μολύνουν τους κολυμβητές.

Βασικά, τα μικρόβια προέρχονται από ρύπανση του νερού της πισίνας από ανθρώπινα περιττώματα, είτε άμεσα από τους λουόμενους, είτε έμμεσα από τη χρήση μη ασφαλούς νερού για την πλήρωση της πισίνας είτε ακόμα και από μόλυνση του νερού με περιττώματα πουλιών, τρωκτικών ή άλλων ζώων. Άλλη πηγή προέλευσης μικροοργανισμών (κυρίως ιών και μυκήτων-δερματόφυτα) μπορεί να είναι το δέρμα λουομένων ή των εργαζομένων κλπ, που έρχονται σε επαφή με το νερό. Σημειώνεται ότι δυνητική εστία μόλυνσης -κυρίως για τις δερματομυκητιάσεις- εκτός από το νερό, ενδέχεται να είναι και οι μολυσμένες επιφάνειες, αντικείμενα κοινής χρήσης, αλλά και η άμεση επαφή μεταξύ των λουομένων. Πάντως, αν και αυτό καθαυτό το νερό μπορεί αποτελεί εστία λοίμωξης, οι μυκητιάσεις μεταδίδονται κυρίως από την άμεση επαφή ή από κοινή χρήση αντικειμένων (πετσέτες, καθίσματα κλπ).

Οι ασθένειες που μεταδίδονται μέσω των ανακυκλούμενων νερών (πισίνες, τζακούζι) εκδηλώνονται με μολύνσεις των αυτιών, του δέρματος, του αναπνευστικού και των ματιών. Συνηθέστερη εκδήλωση, όμως, αποτελεί η διάρροια, από μικρόβια όπως το κρυπτοσπορίδιο, η σιγκέλλα και το κολοβακτηρίδιο. Πιο συγκεκριμένα, οι λοιμώξεις από την κολύμβηση σε μολυσμένο νερό από ανθρώπινα ή ζωικά περιττώματα, θα εκδηλωθούν ως διαρροϊκά σύνδρομα που στην περίπτωση των παρασίτων μπορεί να είναι και χρόνια. Οι ιοί -ανάλογα τον ιό- ως ηπατίτιδα Α κλπ. Οι λοιμώξεις από λεγιωνέλα ως πνευμονία, η ψευδομονάδα κυρίως ως λοίμωξη του δέρματος αλλά και ως εξωτερική ωτίτιδα, οι δε μύκητες κυρίως ως δερματομυκητιάσεις.

Αν γίνεται σωστά, με βάση τις οδηγίες, η χλωρίωση οπωσδήποτε προστατεύει. Σημειώνεται πάντως ότι παράσιτα, όπως η λάμβλια και το κρυπτοσπορίδιο, εμφανίζουν αντοχή στην χλωρίωση. Όταν λοιπόν έχουν εμφανιστεί κρούσματα λοιμώξεων από αυτά τα παράσιτα, πρέπει η απολύμανση της δεξαμενής να γίνεται με άλλο τρόπο.

Με λίγα λόγια: συγκρίνεται η καθαρή θάλασσα;

Πρόκειται για μια μυκητιασική λοίμωξη των επιφανειακών στοιβάδων του δέρματος. Για την εμφάνισή της ενοχοποιείται ένας ζυμομύκητας. Εντοπίζεται κυρίως στις λιπαρές περιοχές του λαιμού, του θώρακα, της πλάτης αλλά και του τριχωτού της κεφαλής. Οι κλιματολογικές συνθήκες, ιδίως η ζέστη και η υγρασία, αλλά και η έλλειψη καθαριότητας και φροντίδας του δέρματος, αποτελούν επίσης παράγοντες που ευνοούν την εμφάνιση ποικιλόχρου πιτυρίασης. Το αποτέλεσμα είναι ο ανομοιόμορφος χρωματισμός του δέρματος στα παραπάνω σημεία. Παρατηρούνται μικρές και λεπιδώδεις κηλίδες σε διάφορους χρωματισμούς, από άσπρο μέχρι καφέ και ερυθρό. Σ’ αυτές μάλιστα οφείλει και την ονομασία της η δερματική αυτή λοίμωξη.

Πώς γίνονται αυτές οι κηλίδες; Ο ζυμομύκητας καταστρέφει τα μελανοκύτταρα, τα οποία παράγουν τη μελανίνη δηλ. τη χρωστική ουσία του δέρματος, που παράγεται με την έκθεσή μας στον ήλιο και μας δίνει το χρώμα του καλοκαιριού. Έτσι αποχρωματίζεται το δέρμα, ενώ η κατάσταση επιδεινώνεται και οι κηλίδες γίνονται ολοένα πιο εμφανείς και αντιαισθητικές, όταν βγαίνουμε στον ήλιο. Και αυτό διότι στα υπόλοιπα σημεία, όπου τα μελανοκύτταρα συνεχίζουν να παράγουν κανονικά μελανίνη, το δέρμα σκουραίνει. Αυτές οι κηλίδες αποτελούν και τη μορφή της εκδήλωσης της ποικιλόχρου πιτυρίασης.

Η διάγνωση γίνεται εύκολα από δερματολόγο, ο οποίος θα σας υποδείξει και την κατάλληλη θεραπεία. Συνήθως, η θεραπεία βασίζεται σε σκευάσματα που εφαρμόζονται τοπικά ή/και σε χάπια. Έχετε πάντως υπόψη ότι και μετά τη θεραπεία μπορεί να παραμείνουν λευκές κηλίδες. Και αυτό γιατί ο μεν μύκητας μπορεί να εξοντωθεί, αλλά η αχρωμία που προκάλεσε στο δέρμα μπορεί να εξαφανισθεί μόνο μετά από το… επόμενο καλοκαίρι! Επίσης, υπάρχουν συχνές υποτροπές.

Η τερηδόνα αποτελεί την κύρια αιτία πονόδοντου στα παιδιά και στους ενήλικους. Η τερηδόνα προκαλείται από βακτήρια τα οποία μεταβολίζουν πρωτίστως υδατάνθρακες (π.χ. ζάχαρη) και στη συνέχεια παράγουν οξέα που καταστρέφουν τα δόντια.

Το υπεύθυνο δόντι είναι δυνατό να πονάει κατά την πίεση, ενώ τo πρώτo σημάδι μπορεί να είναι ένα αίσθημα αιφνίδιου, οξέος και μάλλον εντοπισμένου πόνου όταν τρώμε κάτι γλυκό, πολύ ζεστό ή πολύ κρύο. Όταν ο πόνος είναι ήπιος αλλά μάλλον διάχυτος, προδίδει την ύπαρξη κάποιας περιοδοντικής φλεγμονής (π.χ. στα ούλα), που οφείλεται στην ίδια μικροβιακή αιτιολογία, όπως και η τερηδόνα. Η πρόληψη είναι το καλύτερο μέσο για την αποφυγή της τερηδόνας και της περιοδοντικής νόσου.

Μέχρι να πάτε στον οδοντίατρο, μπορείτε να ακολουθήσετε τις παρακάτω συμβουλές:

• Καθαρίστε τα υπολείμματα των τροφών με τη βοήθεια οδοντόβουρτσας και οδοντόκρεμας. Για πιο αποτελεσματικό καθαρισμό των μεσοδόντιων διαστημάτων χρησιμοποιήστε οδοντικό νήμα και ένα διάλυμα χλωρεξιδίνης 0,12% (όλα διαθέσιμα στα φαρμακεία).
• Χρησιμοποιήστε ένα απλό αναλγητικό (π.χ. Depon, Panadol). Μην κάνετε χρήση αντιφλεγμονωδών ή αντιβιοτικών, χωρίς την οδηγία του οδοντογιατρού σας.
• Στις περισσότερες περιπτώσεις, η τοποθέτηση πάγου στο σημείο του ερεθισμού επιφέρει κάποια ανακούφιση, αλλά αν ο πόνος γίνει εντονότερος αφαιρέστε αμέσως το ψυχρό επίθεμα.
• Απλά αντισηπτικά που περιέχουν βενζοκαΐνη μπορεί να προσφέρουν παροδική ανακούφιση. Η τοποθέτηση ενός στυμμένου βύσματος βάμβακος εμποτισμένου με γαρυφαλέλαιο μπορεί να ανακουφίσει από τον πόνο (διαθέσιμο στα φαρμακεία).
• Πρήξιμο, πόνος κατά τη μάσηση, έκκριμα που προκαλεί δυσάρεστη γεύση και ερυθρότητα αποτελούν ενδείξεις μόλυνσης και πιθανού σχηματισμού αποστήματος. Ιδίως εάν μαζί με τον πόνο εμφανίζετε και πυρετό, αναζητήστε άμεσα οδοντίατρο.

Ο πονόλαιμος είναι συχνό πρόβλημα και το καλοκαίρι. Οφείλεται σε φλεγμονή του φάρυγγα, του λάρυγγα και των αμυγδαλών. Το πιο συνηθισμένο αίτιο αποτελούν οι ιογενείς λοιμώξεις και όχι τα “παγωμένα”. Η κατανάλωση παγωμένων μειώνει τοπικά τις αντιστάσεις και συμβάλλει στην εμφάνιση λοίμωξης από ιούς. Ο πονόλαιμος είναι συνήθως αυτοπεριοριζόμενος και θα υποχωρήσει περίπου σε μία εβδομάδα.

Μία από τις κλασικές θεραπείες είναι το αλατόνερο: βάλτε μία κουταλιά της σούπας αλάτι σε μία κούπα χλιαρό νερό, διαλύστε το και κάντε γαργάρες ώσπου να τελειώσει. Επαναλαμβάνετε 3-4 φορές την ημέρα. Πολλοί προτιμούν ζεστό ρόφημα με μέλι και λεμόνι. Σε μία κούπα χλιαρό νερό προσθέτετε ένα κουτάλι του γλυκού λεμόνι και μέλι. Η οξύτητα του λεμονιού βοηθάει στην παραγωγή σάλιου που ανακουφίζει το λαιμό από την ξηρότητα, ενώ το μέλι ανακουφίζει από το οίδημα και τη φλεγμονή. Τυλίξτε μία ζεστή πετσέτα γύρω από το λαιμό σας και αφήστε την για 15 λεπτά περίπου. Η ανακούφιση θα είναι άμεση, γιατί η θερμότητα θα αυξήσει τη ροή του αίματος στην πάσχουσα περιοχή.

Ο όρος προβιοτικά (προ + βίος, δηλαδή “προάγοντα τη ζωή”) σημαίνει διατροφικό συμπλήρωμα ζωντανών μικροβίων που ωφελεί τον ξενιστή, βελτιώνοντας την ισορροπία των εντερικών του μικροβίων. Οι μικροοργανισμοί αυτοί συνήθως παράγουν γαλακτικό οξύ και, κατά κύριο λόγο, είναι Lactobacillus και Bifidobacterium. Από πολλές μελέτες, προτείνονται διάφορες ωφέλιμες δράσεις των προβιοτικών. Έχει αποδειχτεί π.χ. η δραστικότητά τους στη διάρροια. Επιπλέον, τα προβιοτικά διεγείρουν το ανοσοποιητικό, μειώνουν πολύ την παρουσία τοξικών ουσιών στον έντερο, μειώνουν τις αλλεργίες και ασκούν αντικαρκινική δράση. Το σημαντικό είναι ότι η εντατική χρήση προβιοτικών το τρίμηνο του καλοκαιριού μπορεί να εξασφαλίσει καλύτερη υγεία του εντέρου το οποίο αποδεδειγμένα υποφέρει περισσότερο από κάθε σύστημα του σώματος τα καλοκαίρια! Δεν πρέπει να υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι παίρνετε προβιοτικά από ένα γιαουρτάκι ή κάτι παρόμοιο! Οι ποσότητες είναι πολύ μικρές και, επιπλέον, η βιωσιμότητά τους είναι συζητήσιμη…

Ο πυρετός από μόνος του δεν είναι πάθηση, αποτελεί όμως ένα σημάδι της. Το πιο πιθανό είναι ότι αποτελεί αντίδραση του οργανισμού σε μια λοίμωξη, προκαλούμενη από κάποιο μικρόβιο. Τα συνοδά συμπτώματα συνήθως δείχνουν το σύστημα που πάσχει.

Συνήθεις αιτίες πυρετού είναι η φαρυγγίτιδα ή η αμυγδαλίτιδα (συχνά με πονόλαιμο), η ιγμορίτιδα (με πόνο πάνω ή κάτω από τα μάτια) το απόστημα σε ένα δόντι (ευαισθησία στο δόντι ή πονόδοντος) ή η ουρολοίμωξη (συχνά με δυσουρία ή συχνουρία). Στα παιδιά, μερικές φορές ο πυρετός συνοδεύει την οδοντοφυΐα. Πυρετός με πόνο στο αυτί συνήθως σημαίνει μέση ωτίτιδα (λοίμωξη του μέσου αυτιού). Σε περίπτωση πρόσφατου εμβολιασμού, μπορεί επίσης να εμφανιστεί πυρετός. Ρωτήστε σχετικά τον παιδίατρο.

• Πίνετε αρκετά υγρά για να αποφύγετε την αφυδάτωση εξαιτίας της αυξημένης εφίδρωσης. Μην φορτώνετε το στομάχι με βαριές τροφές.
• Φοράτε άνετα και ελαφρά ρούχα και σκεπαστείτε με ένα σεντόνι ή μια ελαφρά κουβέρτα. Αλλάξτε τα ρούχα εάν ιδρώσετε.
• Μην προσπαθήσετε να ρίξετε άμεσα ή… προκαταβολικά τον πυρετό. Η τακτική αυτή μπορεί να καλύψει τα συμπτώματα, να παρατείνει την πάθηση ή να καθυστερήσει την αναγνώριση του αιτίου. Τα αντιπυρετικά θα πρέπει να λαμβάνονται μόνο εφόσον είναι γνωστή ή προφανής η αιτία και μόνο μετά από παρέλευση ικανού χρονικού διαστήματος, ώστε να έχει ανέβει και πάλι ο πυρετός.
• Σε παιδιά και ενήλικες με θερμοκρασίες μέχρι 38.5°C καλό είναι να αποφευχθεί η λήψη αντιπυρετικών, χωρίς τη γνώμη του γιατρού.
• Αν η θερμοκρασία ξεπεράσει τους 40°C, εκτός από τα αντιπυρετικά, ένα χλιαρό μπάνιο, στους 36 βαθμούς, μπορεί να βοηθήσει. Χρησιμοποιήστε ηλεκτρονικό θερμόμετρο στη ροή του νερού για να δείτε τη θερμοκρασία.
• Καλέστε οπωσδήποτε γιατρό σε περίπτωση που η θερμοκρασία ξεπεράσει τους 40°C, αν πρόκειται για βρέφος μικρότερο των 3 μηνών με θερμοκρασία άνω των 38°C και αν ο πυρετός παραμένει πάνω από 38.3°C για περισσότερες από 3 μέρες.
• Επίσης αναζητήστε ιατρική συμβουλή αν με υψηλό πυρετό συνυπάρχουν πονοκέφαλος, έντονο πρήξιμο στο λαιμό, ασυνήθιστη ευαισθησία των ματιών στο φως, σημαντική δυσκαμψία του αυχένα ή πόνος κατά την κάμψη του προς τα μπρος, σύγχυση ή περίεργη συμπεριφορά, συνεχείς εμετοί, δυσκολία στην αναπνοή, έντονη ατονία.
• Μη βάζετε κομπρέσες στο μέτωπο! Είναι συγκινητικό αλλά… άχρηστο. Οι κομπρέσες παγωμένου νερού τοποθετούνται στο εσωτερικό των μηρών, πολύ ψηλά.

Οι ρινορραγίες είναι αρκετά συχνές στην παιδική ηλικία, από τεσσάρων μέχρι δέκα ετών, και προκαλούνται κυρίως από τραυματισμούς, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού ή όταν τα παιδιά “πειράζουν” τη μύτη τους.

Σε περίπτωση ρινορραγίας, το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να ηρεμήσετε, να αναπνέετε από το στόμα και να κλείνετε με τα δάχτυλά σας πιεστικά τα ρουθούνια. Αν η αιμορραγία δεν σταματήσει φυσήξτε δυνατά από το ρουθούνι που αιμορραγεί για να διώξετε τυχόν ξένα σώματα και πήγματα αίματος. Έχοντας φτιάξει ένα βαμβάκι σε σχήμα και μέγεθος στιλό, το εμποτίζετε σε οξυζενέ, αν έχετε, και το εισάγετε όλο στο ρουθούνι, ώστε να κλείσει ερμητικά. Αυτό ονομάζεται πρόσθιος επιπωματισμός. Η αφαίρεση του βαμβακιού γίνεται προσεκτικά, μετά από 6 ώρες τουλάχιστον. Μην κάνετε το λάθος να το βγάζετε συχνά για να ελέγχετε την κατάσταση, γιατί έτσι αναζωπυρώνετε την αιμορραγία. Σε περίπτωση που μετά από λίγη ώρα εξακολουθεί να ρέει αίμα στη στοματική κοιλότητα, σημαίνει ότι η αιμορραγία είναι οπίσθια, οπότε είναι απαραίτητη η ταχεία μεταφορά του ασθενούς στο νοσοκομείο για τη διενέργεια οπίσθιου επιπωματισμού από εξειδικευμένο γιατρό.

Η μη χρήση προφυλακτικού και οι σεξουαλικές επαφές υψηλού κινδύνου, είναι οι βασικοί παράγοντες της αύξησης των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων το καλοκαίρι. Τα νοσήματα και τα μικρόβια που μεταδίδονται με την ερωτική επαφή ή και με αυτήν, είναι πολλά: ηπατίτιδα β, ιός των θηλωμάτων (HPV), ορισμένα χλαμύδια και μυκοπλάσματα (μη γονοκοκκική ουρηθρίτιδα), έρπης, γονόκοκκος (βλεννόρροια), AIDS, τριχομονάδες, ωχρά σπειροχαίτη (σύφιλη) και άλλα. Σημαντικό πρόβλημα συνιστά το γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχουν συμπτώματα για κάποιο διάστημα. Η προφύλαξη περιλαμβάνει την αποφυγή συμπεριφορών υψηλού κινδύνου (π.χ. πολλοί, περιστασιακοί σύντροφοι) και τη συνεχή χρήση προφυλακτικού. Η ούρηση και το καλό πλύσιμο αμέσως μετά τη σεξουαλική επαφή είναι επίσης πολύ χρήσιμα, επιπλέον του προφυλακτικού.

Κολύμπι. Για πολλούς δεν είναι αυτονόητο. Θα έχετε παρατηρήσει ότι ξοδεύουν το 95% του χρόνου σε επίμονη ηλιοθεραπεία, ενώ η είσοδος στη θάλασσα δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια νότα δροσιάς για τη συνέχιση της ηλιοθεραπείας. Η παραλία ενδείκνυται για αρκετές αερόβιες και αναερόβιες δραστηριότητες, που μπορούν να μας χαρίσουν εξαιρετική φυσική κατάσταση. Κορυφαία αερόβια άσκηση είναι η κολύμβηση, αφού γυμνάζει όλες τις μυϊκές ομάδες του σώματος. Πολύ σημαντικό πλεονέκτημα της κολύμβησης είναι ότι η εκτέλεση των ασκήσεων στη θάλασσα μειώνει σημαντικά την πιθανότητα τραυματισμού, λόγω του μειωμένου βάρους του σώματος μέσα στο νερό.

Βόλτα στην αμμουδιά. Μια δεύτερη επιλογή είναι η βόλτα στην αμμουδιά. Βγάλτε τα παπούτσια και περπατήστε, αφού βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν γυαλιά ή άλλα αιχμηρά αντικείμενα. Συνολικά, ο περίπατος πρέπει να διαρκέσει 20-30 λεπτά, με γρήγορο βηματισμό. Αν νιώσετε τις γάμπες σας “σφιχτές”, προτιμήστε να περπατήσετε εκεί όπου φτάνει το κύμα και η άμμος είναι υγρή. Είναι πιο εύκολο και λιγότερο κουραστικό. Πολύ καλή είναι η εναλλαγή, να περπατάτε δηλαδή εναλλάξ, στη στεγνή και στην υγρή άμμο.

Beach volley. Οργανώστε με την παρέα σας έναν αυτοσχέδιο αγώνα βόλεϊ, που θα γυμνάσει όλο σας το σώμα και, κυρίως, τα χέρια και τους ώμους. Αν η παραλία δεν διαθέτει φιλέ, απλώς κάντε έναν κύκλο και ξεκινήστε. Για να είναι πιο εύκολο το παιχνίδι, μπορείτε να παίξετε στην υγρή άμμο. Αν σας αρέσουν τα “δύσκολα”, και το επιτρέπει η μορφή του βυθού, μπείτε στη θάλασσα μέχρι τα γόνατα.

Ρακέτες. Μαζί με το βόλεϊ, οι ρακέτες αποτελούν το πιο δημοφιλές παιχνίδι στην παραλία. Βρείτε ένα ήσυχο σημείο, για να μην ενοχλείτε. Διαλέξτε την απόσταση που σας βολεύει και ζητήστε από το συμπαίκτη σας να μη στέλνει τη μπάλα πάνω σας, για να μετακινείστε στη άμμο και να γυμνάζεστε περισσότερο. Μπορείτε να διοργανώσετε και μίνι-πρωταθλήματα με την παρέα σας, για μεγαλύτερο σασπένς.

Ποδήλατο θαλάσσης. Με μια ημίωρη ή ωριαία βόλτα με θαλάσσιο ποδήλατο θα γυμνάσετε αποτελεσματικά τα πόδια σας. Δεν είναι ανάγκη να ποδηλατείτε συνέχεια. Κάθε 10 λεπτά μπορείτε να διακόπτετε και να κάνετε μια δροσερή βουτιά. Χρειάζεται όμως προσοχή! Μην απομακρύνεστε υπερβολικά από την ακτή – σκεφτείτε και την επιστροφή – και μάθετε αν υπάρχουν θαλάσσια ρεύματα στην περιοχή.

Βόλτα με κανό. H άσκηση στο κωπηλατικό μηχάνημα, είναι μια από τις καλύτερες στο γυμναστήριο. Γυμνάζει αποτελεσματικά όλο το σώμα: ώμους, χέρια, στήθος, πλάτη, κοιλιακούς. Γιατί, λοιπόν, να μην πάρετε τα κουπιά και στο… φυσικό τους περιβάλλον; Νοικιάστε ένα κανό και ξεκινήστε τη βόλτα σας με αργό ρυθμό. Φροντίστε να κάνετε συχνά διαλείμματα, κάθε φορά που νιώθετε ότι έχετε κουραστεί, και πάρτε τις ίδιες προφυλάξεις με το θαλάσσιο ποδήλατο, όσον αφορά τις αποστάσεις και τα ρεύματα.

Θαλάσσιο Σκι. Το σκι είναι ίσως ο πιο διασκεδαστικός τρόπος να απολαύσετε τη θάλασσα. Δεν έχετε ξανακάνει σκι; Ποτέ δεν είναι αργά! Μπορείτε φέτος να κάνετε την πρώτη σας προσπάθεια! Ενδεχομένως δεν θα ανακαλύψετε έναν επίδοξο πρωταθλητή, αλλά θα διασκεδάσετε με την ψυχή σας.

Δεν απομακρυνόμαστε από την ακτή ούτε βεβαίως κινούμαστε ανάμεσα στα… κεφάλια των λουομένων. Εκτός από την απομάκρυνση υπάρχει πάντα και η επιστροφή, τα θαλάσσια ρεύματα ή ένα ξαφνικό κύμα που μπορούν να αλλάξουν τη ροή μιας μικρής και αθώας βόλτας. Προσέχουμε επίσης να μην κινούμαστε σε σημεία που διασχίζουν πλοία ή μικρότερα σκάφη. Στη διάρκεια της άσκησης το καπέλο και ένα μακό μπλουζάκι που το βρέχουμε συχνά, είναι απαραίτητα.

Ξενύχτια, αλλαγή ωραρίου και συνηθειών, κούραση, ποτό σε αυξημένες ποσότητες. Το καλοκαίρι έχει απαιτήσεις κι εσείς θα πρέπει να τονωθείτε για να αντεπεξέλθετε. Η πρότασή μας περιλαμβάνει προϊόντα που περιέχουν δυο βότανα, το τζίνσενγκ και το γκουαράνα.

Το Ginseng είναι γνωστό από την αρχαιότητα για τις θεραπευτικές του ιδιότητες και την τόνωση του οργανισμού, σε όλα τα επίπεδα. Γνωστό και ως “φυτό της ζωής”, το κορεάτικο ginseng διεγείρει τις σωματικές και πνευματικές λειτουργίες, βελτιώνει την πνευματική εγρήγορση, μειώνει το στρες και την κούραση και αυξάνει την αντοχή του οργανισμού. Το ginseng συνιστά φυσικό “όπλο” κατά της ατονίας, της κόπωσης και του άγχους, καθώς επηρεάζει την παραγωγή και την έκκριση των ορμονών των επινεφριδίων.

Το Guarana είναι διεγερτικό των ψυχο-πνευματικών λειτουργιών, τις οποίες καταστέλλουν η αϋπνία και το οινόπνευμα. Όταν οι αντοχές μοιάζουν να “πέφτουν”, αντί για ένα ακόμη φλιτζάνι καφέ, μπορείτε να επιλέξετε ήπια, φυσική τόνωση και ενίσχυση, με guarana. Κι αυτό περιέχει καφεΐνη, η οποία όμως απελευθερώνεται πιο αργά από εκείνη του καφέ και γι’ αυτό θεωρείται παρατεταμένης δράσης. Το guarana περιέχει επίσης θεοβρωμίνη και θεοφυλλίνη, δύο ουσίες που υπάρχουν και στη σοκολάτα και βελτιώνουν τη διάθεση. Υπάρχουν προϊόντα που περιέχουν συνδυασμό των δυο βοτάνων.

Το συνένζυμο Q10 είναι απαραίτητο για την παραγωγή ενέργειας στο κύτταρο. Το συνένζυμο Q10 έχει διττό ρόλο: εμπλέκεται στην παραγωγή ενέργειας, αλλά παράλληλα, παρέχει θωράκιση από την οξειδωτική δράση των ελεύθερων ριζών. Έχει αποδειχθεί ότι τα άτομα της τρίτης ηλικίας έχουν πολύ χαμηλότερα επίπεδα συνενζύμου Q10, ενώ αυξημένες ανάγκες παρουσιάζουν και τα άτομα που έχουν αυξημένο μεταβολικό ρυθμό (λόγω αυξημένης φυσικής και πνευματικής δραστηριότητας ή έντονου άγχους). Χαμηλότερα επίπεδα συνενζύμου Q10 έχουν όσοι λαμβάνουν φάρμακα για τη μείωση της χοληστερόλης τους. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η χρήση ενός συμπληρώματος διατροφής, που να περιέχει αυτό το ευεργετικό συστατικό, θα αποβεί χρήσιμη.

Η Καρνιτίνη είναι ένα αμινοξύ που βοηθά τον οργανισμό στην παραγωγή της ενέργειας που χρειαζόμαστε στην καθημερινή μας ζωή. Κατά τη διαδικασία της παραγωγής ενέργειας, η καρνιτίνη μεταφέρει συνήθως λιπαρά οξέα στο “εργοστασιακό τμήμα” των κυττάρων. Εκεί, τα λιπαρά οξέα μετατρέπονται σε ενέργεια, την οποία χρησιμοποιούν η καρδιά, οι μύες και οι άλλοι ιστοί του σώματος. Η καρνιτίνη ενισχύει την αντοχή των ατόμων που έχουν αποδυναμωθεί από κάποια ασθένεια και ενισχύει την αποκατάσταση των μυών ύστερα από την άσκηση. Αν και η καρνιτίνη συναντάται ευρέως στα γαλακτοκομικά προϊόντα, καθώς και στα κρέατα, κάποιοι εξακολουθούν να λαμβάνουν καρνιτίνη με τη μορφή συμπληρώματος. Γιατί; Για να ενισχύσουν τη ζωτικότητά τους, αφού η καρνιτίνη έχει τη δυνατότητα να μας χαρίζει ενέργεια και ζωντάνια.

Η βιταμίνη Β12 ή κοβαλαμίνη, είναι μια υδροδιαλυτή βιταμίνη, που κατέχει πολύ σημαντικό ρόλο στην εξασφάλιση της κανονικής λειτουργίας του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος, αφού βοηθά, μεταξύ άλλων, στη σύνθεση της μυελίνης, δηλαδή της προστατευτικής μεμβράνης που περιβάλλει τις νευρικές απολήξεις και κάνει τα νεύρα να “επικοινωνούν” αποτελεσματικά μεταξύ τους, αλλά και στην αιμοποίηση.

Η B12 είναι πολύ σημαντική για τον οργανισμό, γι’ αυτό και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι λέγεται και “βιταμίνη της ενέργειας”: συμβάλλει στη σύνθεση του DNA (μέσω της ουσίας φυλλικό οξύ), συμμετέχει σε πολλές διεργασίες του μεταβολισμού και είναι απαραίτητη για τη δημιουργία των ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Ανεπάρκεια Β12 παρατηρείται σε γυναίκες που βρίσκονται λίγο πριν ή λίγο μετά τα 40. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και σε τόσο μικρές ηλικίες, αρχίζει να ελαττώνεται η ικανότητα του οργανισμού να απορροφά τη συγκεκριμένη βιταμίνη από τα τρόφιμα. Αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν έλλειψη έχουν και όσοι ακολουθούν μια αμιγώς χορτοφαγική διατροφή (αφού η Β12 βρίσκεται κυρίως σε ζωικές τροφές), αλλά και γυναίκες ή άνδρες που έχουν ευαισθησία στο στομάχι. Άτομα που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα κατά μήκος του γαστρεντερικού σωλήνα, έχουν κάνει επέμβαση στην περιοχή ή λαμβάνουν αντιόξινα (αγωγή για καούρα, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση κ.λπ.), τα οποία αλλάζουν το pH του στομάχου και κατ’ επέκταση δυσχεραίνουν την απορρόφηση της Β12, έχουν επίσης αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν ανεπάρκεια.

Όταν λοιπόν εξαντληθούν τα αποθέματα, τότε κάνουν την εμφάνισή τους ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα: μυϊκή αδυναμία, ανεξήγητη κόπωση, εξάντληση, τρέμουλο, μυρμήγκιασμα στα άκρα, ασταθής βάδιση, υπόταση, διαταραχές της ψυχικής διάθεσης (μελαγχολία, θλίψη, κυκλοθυμία, ακόμη και κατάθλιψη), απώλεια όρασης και κακή μνήμη.

Είτε πρόκειται για έλλειψη βιταμινών, είτε επειδή πρέπει απλώς να… “σπρώξετε” λίγο τον οργανισμό σας, αναζητήστε, με τη βοήθεια των ειδικών το ιδανικό συμπλήρωμα που θα σας δώσει ζωντάνια και ενέργεια. Η λύση υπάρχει και απέχει όσο… το πλησιέστερο φαρμακείο.

Αν το τσίμπημα είναι από μέλισσα ή σφήκα θα δείτε το κεντρί, που πρέπει να αφαιρέσετε με ένα τσιμπιδάκι ή μια καρφίτσα που έχετε “κάψει” πριν. Προσέξτε μόνο να μην το πιέσετε, γιατί θα μπει πιο μέσα και θα απελευθερώσει περισσότερο δηλητήριο στην πληγή, μεγαλώνοντας τον πόνο. Για να ανακουφιστείτε από τη φαγούρα και το κάψιμο τοποθετήστε κρύες κομπρέσες, πάγο τυλιγμένο σε πετσέτα ή οτιδήποτε έχετε παγωμένο (ακόμα κι ένα κουτάκι αναψυκτικού) πάνω στο τσίμπημα. Κρέμα κορτιζόνης βοηθάει πολύ.

Αν σας τσίμπησε τσούχτρα, ξεπλύνετε το σημείο με θαλασσινό νερό, για να φύγουν τυχόν υπολείμματα της τσούχτρας, αλλά όχι με γυμνά χέρια γιατί θα κολλήσουν και σε αυτά. Αν δεν έχετε άλλο τρόπο, γεμίστε τη χούφτα σας με άμμο και τρίψτε την περιοχή. Βάλτε κρέμα κορτιζόνης. Για τον πόνο χρησιμοποιήστε πάγο τυλιγμένο σε πετσέτα. Τα τσιμπήματα των κουνουπιών είναι τα πιο απλά, χωρίς όμως να παύουν να είναι ενοχλητικά. Μια ειδική αλοιφή ή ένα στικ από το φαρμακείο αρκούν.

Για όλα τα τσιμπήματα όμως χρειάζεται προσοχή. Αν παρουσιαστεί δυσκολία στην αναπνοή , πρήξιμο ή κάποιο άλλο σύμπτωμα αλλεργίας, οδηγείστε τον παθόντα σε γιατρό ή νοσοκομείο, αφού πρώτα πιει ένα χάπι κορτιζόνης κι ένα αντιισταμινικό.

Πατήσατε αχινό; Σκεφτείτε θετικά: Αυτό σημαίνει ότι η παραλία που κολυμπάτε έχει καθαρά νερά. Το τσίμπημα προκαλεί έντονο πόνο, κοκκινίλα και πρήξιμο, το οποίο υποχωρεί συνήθως μέσα σε μια μέρα. Οπλιστείτε με υπομονή. Πρέπει να βγάλετε όσα περισσότερα αγκάθια μπορείτε. Αρχίστε καθαρίζοντας την περιοχή με λίγο ζεστό νερό ή καθαρίστε την με αντισηπτικό αν είναι διαθέσιμο και τοποθετήστε κρέμα κορτιζόνης. Με ένα καθαρό τσιμπιδάκι προσπαθήστε να τα βγάλετε ένα ένα. Αποφύγετε όμως το υπερβολικό “σκάλισμα” της περιοχή. Αν μείνουν κάποια αγκάθια μην ανησυχείτε. Θα φύγουν σιγά σιγά μόνα τους. Αν τα αγκάθια είναι πολλά ή τα συμπτώματα πιο σοβαρά, απευθυνθείτε σε νοσοκομείο. Εκεί έχουν τα κατάλληλα εργαλεία για να σας απαλλάξουν από όλα τα αγκάθια.

Είναι πιθανόν στις διακοπές σας να εμφανιστεί δυσκοιλιότητα, ακόμα κι αν δεν έχετε πρόβλημα. Αυτό μπορεί να συμβεί για πρακτικούς (έλλειψη χρόνου ή κακές ή ακατάλληλες συνθήκες στις τουαλέτες) ή ψυχολογικούς λόγους (αλλαγή περιβάλλοντος, χρόνος προσαρμογής). Η δυσκοιλιότητα που εμφανίζεται στις διακοπές είναι, σχεδόν πάντα, περιστασιακή. Η κατανάλωση αρκετών υγρών, και ειδικά νερού, είναι σημαντική. Η αυξημένη πρόσληψη υγρών συνιστάται για την πρόληψη της δυσκοιλιότητας, αλλά όταν αυτή έχει εγκατασταθεί δεν ανακουφίζει ιδιαίτερα, εκτός αν συνυπάρχει κάποια αφυδάτωση. Ο σίγουρος και αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της περιστασιακής δυσκοιλιότητας είναι τα υπακτικά, που διατίθενται από το φαρμακείο χωρίς ιατρική συνταγή.

Ένα πλέγμα μύθων αφορά τα καθαρτικά παρόλο ότι ανήκουν στην κατηγορία των ευρύτερα χρησιμοποιούμενων φαρμάκων παγκοσμίως. Ο πλέον διαδεδομένος μύθος είναι ότι όσοι τα χρησιμοποιούν εξαρτώνται τελικά από αυτά, ώστε να διατηρήσουν ικανοποιητική λειτουργία του εντέρου. Ένα ποσοστό ασθενών με χρόνια δυσκοιλιότητα πράγματι παρουσιάζει “εξάρτηση” από τα καθαρτικά προκειμένου να έχει φυσιολογική περιοδικότητα των κενώσεων χωρίς συμπτώματα και χωρίς μεγάλη προσπάθεια. Αυτό το φαινόμενο, όμως, δεν οφείλεται στα ίδια τα φάρμακα. Εξάλλου, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι τα καθαρτικά δεν διαθέτουν δυναμικό ανάπτυξης εξάρτησης. Ωστόσο, από άτομα με ψυχολογικές ιδιαιτερότητες ή από “επίσημα” ψυχιατρικούς ασθενείς, μπορεί να χρησιμοποιούνται με λανθασμένο τρόπο. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση είναι η λήψη καθαρτικών στο πλαίσιο της διαταραχής της ψυχογενούς βουλιμίας.

Η ανάπτυξη ανοχής στα διεγερτικά καθαρτικά δεν είναι συχνό φαινόμενο και δεν υπάρχει καμία ένδειξη για την επανεμφάνιση δυσκοιλιότητας μετά από τη διακοπή τους. Τα δεδομένα δείχνουν ότι η ανάπτυξη ανοχής εμφανίζεται μόνο στην ομάδα των ασθενών με σοβαρότερη δυσκοιλιότητα και βραδεία διέλευση των κοπράνων. Στην πλειονότητα των ατόμων που λαμβάνουν καθαρτικά, η ανοχή δεν είναι συχνό φαινόμενο.

Καλοκαίρι σημαίνει… απορρύθμιση του βιολογικού μας ρολογιού. Σχεδόν καθημερινό ξενύχτι, παραπάνω ποτό, ξεκίνημα της ημέρας κατά το μεσημέρι, βραδινό φαγητό που “βαραίνει” κλπ.

Εξαιτίας όλων αυτών, ο ύπνος συνήθως διαταράσσεται στις διακοπές κι αυτό δεν επανέρχεται αυτομάτως μόλις τελειώσουν! Ορισμένες βασικές οδηγίες, εφαρμόσιμες ακόμα και σε περίοδο διακοπών, είναι σημαντικές ώστε είτε να μην γυρίσετε με αϋπνίες από τις διακοπές σας είτε, αν συμβεί αυτό, να το αντιμετωπίσετε επιτυχώς και σύντομα:

• Όχι καφεΐνη (συμπεριλαμβανομένων των ποτών κόλας και της σοκολάτας) για 5-6 ώρες πριν πάτε για ύπνο.
• Δείπνο τουλάχιστον 3 ώρες πριν ξαπλώσετε.
• Tο θερμό γάλα είναι υποβοηθητικό του ύπνου.
• Το οινόπνευμα δεν βοηθάει στον ύπνο.
• Όχι υπολογιστές, τηλεόραση, κινητό, ταμπλέτα, facebook και τουίτερ πριν τον ύπνο! Χαλαρωτική μουσική και χαλαρωτικό διάβασμα είναι χρήσιμα.
• Απαιτούνται συνθήκες ησυχίας και έλλειψης φωτισμού, γιατί το φως διακόπτει την παραγωγή της μελατονίνης -της ορμόνης που είναι υπεύθυνη για έναν ήρεμο και αναζωογονητικό ύπνο, αλλά και που, γενικότερα, ρυθμίζει το βιολογικό μας ρολόι.

Αν χρειάζεστε βοήθεια, επιλέξτε από το φαρμακείο ένα σκεύασμα που περιέχει μελατονίνη μόνη ή σε συνδυασμό με βαλεριάνα, το γνωστό φυτικό, ήπιο ηρεμιστικό και χαλαρωτικό. Μην αφήσετε την αϋπνία να “χωθεί” στις αποσκευές της επιστροφής σας…

Οι φακοί επαφής έχουν σήμερα βελτιωθεί, αλλά δεν είναι κατάλληλοι για όλους. Κάποιες παθήσεις των ματιών (ξηροφθαλμία, παλιά έλκη του κερατοειδή ή κερατοειδείς με απώλεια της αισθητικότητας) καθιστούν τη χρήση φακών επαφής ακατάλληλη. Η τοποθέτηση, η αφαίρεση και η φροντίδα των φακών επαφής μπορεί να μην είναι πρακτική για άτομα με αρθρίτιδα στα χέρια, τρόμο από νόσο του Parkinson ή φυσικές αναπηρίες από άλλες παθήσεις.

Η χρήση φακών επαφής χωρίς να τους αφαιρείτε για μεγάλο διάστημα, στερεί το οξυγόνο από τους κερατοειδείς, προκαλεί συμπτώματα και εγκυμονεί κινδύνους. Παρόμοια συμπτώματα εμφανίζονται και μετά από εργασία που απαιτεί συνεχή προσήλωση του βλέμματος και μικρές κινήσεις, όπως π.χ. η πολύωρη εργασία σε ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Ιδού μερικές βασικές συμβουλές:

• Πλένετε τα χέρια σας πριν χειριστείτε φακούς επαφής.
• Χρησιμοποιήστε μόνο τυποποιημένα διαλύματα για τον καθαρισμό των φακών.
• Να έχετε πάντα ένα ζευγάρι γυαλιά εφεδρικά, ιδίως σε περίπτωση που θα οδηγήσετε.
• Σε περίπτωση ερυθρότητας ή ερεθισμού των ματιών, μην φορέσετε φακούς. Συμβουλευθείτε οπωσδήποτε οφθαλμίατρο πριν τους ξαναχρησιμοποιήσετε.
• Η στέρηση του οξυγόνου οδηγεί σε θολή όραση, πόνο, δάκρυα, ερυθρότητα και ευαισθησία στο φως. Αφαιρέστε τους φακούς σας αμέσως, αν εμφανισθεί κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα.

Για να μπορέσετε να προσφέρετε σωστά Πρώτες Βοήθειες στα βασικά, θα πρέπει να έχετε μαζί σας ένα στοιχειωδώς οργανωμένο φαρμακείο. Αυτό πρέπει να βρίσκεται σε ειδικό τσαντάκι και να μην μένει σε χώρους με υψηλή θερμοκρασία. Επομένως, πρέπει να το μεταφέρετε στην τσάντα θαλάσσης και να μην το αφήνετε στο αυτοκίνητο.

Τι πρέπει να περιλαμβάνει; Ένα αντισηπτικό ιωδιούχου ποβιδόνης, μικρό μπουκάλι, για την απολύμανση των μικροτραυμάτων, αποστειρωμένες γάζες, λευκοπλάστ και χανσαπλάστ σε διάφορα μεγέθη, μια κρέμα κορτιζόνης και μια αντιβιοτικού, απλά αντιπυρετικά/παυσίπονα, χάπια κορτιζόνης, χάπια αντιισταμινικά, τσιμπιδάκι, ψαλιδάκι και ελαστικό επίδεσμο. Όλα αυτά καταλαμβάνουν μικρό όγκο, είναι ελαφριά και πολύ χρήσιμα…

Τα φίδια είναι αδιάφορα για την παρουσία του ανθρώπου, εκτός αν νιώσουν ότι απειλούνται. Στην περίπτωση που αντιληφθούν το πλησίασμά μας (και πολύ περισσότερο εάν πατηθούν), η αδιαφορία μετατρέπεται σε απλές πράξεις αυτοάμυνας, που μπορεί να περιλαμβάνουν επίθεση και δάγκωμα, αλλά συνήθως εξαντλούνται σε πανικόβλητη φυγή.

Παρά τη γνώση και τις συμβουλές, είναι πολλοί όσοι μπαίνουν αμέριμνα σε περιοχές με ξερόχορτα (όπου το καλοκαίρι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να υπάρχουν φίδια), φορώντας μόνο σαγιονάρες. Εάν πρέπει να μπείτε σε τέτοιο τόπο, κάντε το ιδανικά με γαλότσες που καλύπτουν την κνήμη ή έστω με κλειστά παπούτσια και σηκωμένη χοντρή κάλτσα. Τα περισσότερα δαγκώματα από φίδια αφορούν τα κάτω άκρα, καθώς συνήθως βλέπουμε πού βάζουμε τα χέρια μας, αλλά όχι και τα πόδια μας. Πάντως, ποτέ μην βάζετε το χέρι κάτω από βράχια ή μέσα σε τρύπες στο χώμα.

Το δάγκωμα από φίδι στην Ελλάδα δεν ενέχει κινδύνους, με την εξαίρεση των δηλητηριωδών ειδών, δηλαδή μόνο της οχιάς. Ακόμη όμως και σε αυτήν την περίπτωση, οι κίνδυνοι δεν είναι της κλίμακας που οι περισσότεροι φαντάζονται, καθώς από την πληγή απορροφάται ελάχιστο δηλητήριο. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα είδη οχιάς των οποίων το δηλητήριο είναι περισσότερο επικίνδυνο. Σε κάθε περίπτωση, η ενημέρωση από τους ντόπιους σχετικά με τα φίδια είναι σημαντική.

Η περιγραφή του φιδιού σπάνια βοηθά αξιόπιστα, ακόμη και όσους είναι καλοί γνώστες των φιδιών μιας περιοχής, καθώς τα περισσότερα θύματα φαντάζονται ανύπαρκτες λεπτομέρειες μέσα στον τρόμο τους ή απλά, δεν προλαβαίνουν να δουν το φίδι καθώς αυτό σπεύδει να εξαφανιστεί στα χόρτα.

Έτσι, η αντιμετώπιση του δαγκώματος συνήθως είναι η ίδια:

• Μην πανικοβάλλεστε! Ακόμη και στις περιπτώσεις θανάτου από δάγκωμα φιδιού στην Ελλάδα (ο τελευταίος αναφέρθηκε πριν πολλά πολλά χρόνια) ο θάνατος επήλθε στο νοσοκομείο, μετά από πολλές ώρες ή ημέρες και αφού μεσολάβησαν σπάνιες επιπλοκές. Άρα δεν κινδυνεύει η ζωή σας!!!
• Εάν η πληγή είναι ορατή (συνήθως δύο μικρές οπές στο δέρμα πολύ κοντά μεταξύ τους), πλύντε την με νερό και σαπούνι και σκουπίστε χωρίς τρίψιμο.
• Σε καμία περίπτωση μην επιχειρήσετε να ρουφήξετε το δηλητήριο με το στόμα ή να περιδέσετε το άκρο, ώστε το δηλητήριο να μην εισέλθει στον υπόλοιπο οργανισμό. Οι κινήσεις αυτές ενέχουν κινδύνους (για παράδειγμα, πρόκληση ισχαιμικών επιπλοκών στο άκρο) εάν δεν εκτελεστούν με συγκεκριμένες τεχνικές και από ειδικά εκπαιδευμένο άτομο.
• Μεταφέρετε το θύμα στο νοσοκομείο τηρώντας τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πιθανότητες τροχαίου ατυχήματος είναι πολύ μεγαλύτερες από τις πιθανότητες σοβαρών επιπλοκών.
• Η χρήση αντιοφικού ορού προϋποθέτει ότι γνωρίζουμε το είδος του φιδιού. Ο αντιοφικός ορός συχνά δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι λύνει, καθώς μπορεί π.χ. να προκαλέσει σοβαρή αλλεργική αντίδραση. Έτσι, από κάποιους αμφισβητείται πλέον η αξία του. Πάντως, θα πρέπει να χορηγείται μόνο σε νοσοκομείο και μόνο στις σοβαρότερες περιπτώσεις.

Ονειρεμένοι δροσεροί χυμοί φρούτων με άφθονα παγάκια. Ίσως το καλύτερο ποτό του καλοκαιριού. Πλούσιο σε βιταμίνες, δροσερό και πολύ νόστιμο. Ωστόσο, δυο είναι οι χρήσιμες παρατηρήσεις για τους φυσικούς χυμούς. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για τη δίψα ή στα διάρκεια άθλησης. Η υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες επιβραδύνει την απορρόφηση του νερού και επιβαρύνει τη δίψα. Μόνο με αραίωση 1:1 με νερό, παύει να υπάρχει αυτό το πρόβλημα. Επίσης, χυμοί από πορτοκάλι, μήλο ή γκρέιπφρουτ δεν πρέπει να καταναλώνονται από όσους ακολουθούν κάποια σοβαρή φαρμακευτική αγωγή, εκτός αν απέχουν τουλάχιστον δυο ώρες από τη λήψη των φαρμάκων.

Είναι πολλοί αυτοί που αποκτούν την εμπειρία ψείρας το καλοκαίρι. Εμφανίζονται συχνότερα σε παιδιά που φιλοξενούνται σε κατασκηνώσεις, νηπιαγωγεία και σταθμούς.

Η διάγνωση της φθειρίασης δεν είναι τόσο απλή. Θεωρείται βέβαιη μόνο εφόσον κανείς παρατηρήσει έστω και ένα ζωντανό, κινούμενο έντομο. Αγαπημένη θέση των εντόμων, εκεί πρέπει να ψάξουν οι… κυνηγοί, είναι η περιοχή πίσω από τα αυτιά ή στο πίσω μέρος του τριχωτού, κοντά στο δέρμα του αυχένα. Στην περιοχή αυτή συχνά παρατηρείται ένα αλλεργικής φύσης εξάνθημα, που θυμίζει δάγκωμα από κουνούπια. Η παρουσία μόνο κόνιδας δεν σημαίνει βέβαιη ενεργό προσβολή. Εξάλλου, μορφή κόνιδας μπορεί να έχει η πιτυρίδα, υπολείμματα από λακ ή προϊόντα αποδόμησης της κερατίνης του δέρματος. Επομένως, αν δεν δείτε μη θεραπεύετε!

Η έρευνα έχει δείξει ότι ορισμένες πατροπαράδοτες – “μητροπαράδοτες” θα ήταν ένας πιο δόκιμος όρος- απόψεις για τις ψείρες δεν ευσταθούν.

• Οι ψείρες μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο, μόνο μετά από σχετικά παρατεταμένη επαφή “κεφάλι με κεφάλι”. Έτσι, τυπικά μεταδίδεται εντός της οικογένειας ή μεταξύ φίλων. Τα έντομα που βρίσκονται σε καρέκλες, μαξιλάρια, καπέλα ή τσατσάρες είναι ετοιμοθάνατα ή ήδη νεκρά.
• Το κόψιμο των μαλλιών δεν βοηθά, όπως και οι οποιοιδήποτε σχετικοί χειρισμοί. Αντίθετα μάλιστα, τα κοντά μαλλιά ευνοούν τη μετάδοση σε άλλα άτομα, καθώς η απόσταση μεταξύ ρίζας (καταφυγίου του εντόμου) και κορυφής της τρίχας γίνεται μικρότερη.
• Τα κορίτσια τείνουν να προσβάλλονται συχνότερα όχι επειδή έχουν μακρύτερα μαλλιά, αλλά γιατί ο τρόπος παιχνιδιού τους συνεπάγεται συχνότερη στενή επαφή, σε σχέση με αυτόν των αγοριών.
• Δεν έχει σχέση η καθαριότητα με τις ψείρες. Το έντομο δεν κάνει ρατσιστικές διακρίσεις!!!

Η θεραπεία της φθειρίασης μπορεί συχνά να καταστεί προβληματική, διότι τα έντομα έχουν αναπτύξει αντίσταση σε πολλά αντιψειρικά. Έτσι, θα πρέπει να χορηγείται θεραπεία μόνο εφόσον η διάγνωση είναι βέβαιη.

Εξωτερική ωτίτιδα είναι η μόλυνση του δέρματος στο κανάλι του εξωτερικού αυτιού. Λέγεται και “αυτί του κολυμβητή”, γιατί το παθαίνουν πολύ συχνά οι κολυμβητές, όπως και τα παιδάκια, το καλοκαίρι που περνούν αρκετή ώρα στη θάλασσα ή την πισίνα. Το πιο συχνό σύμπτωμα είναι ο πόνος στο αυτί. Μπορεί το παιδί να παραπονιέται ότι θέλει να ξύνει το αυτί του ή να νιώθει κάψιμο. Πρέπει να απευθυνθείτε στο γιατρό και να έχετε υπόψη ότι για μερικές μέρες πρέπει να αποφεύγετε να βρέξετε την περιοχή (στο λούσιμο ή τη θάλασσα) ή έστω πρέπει να προστατεύετε το αυτί σας με κάποιο τρόπο.