Ιστορίες εφηβικής μουρμούραςΌταν το DNA δεν είναι trendy! | Ψυχολογία - planbemag.gr
Plan Be Mag
Ψυχολογία

Ιστορίες εφηβικής μουρμούρας
Όταν το DNA δεν είναι trendy!

“Εφηβεία”. Μία λέξη, κάμποσες σκέψεις και συναισθήματα. Τη βιώνουμε όλοι. Άλλοι πιο εύκολα, άλλοι πιο δύσκολα. Τη βιώνουμε, όμως, και ως γονείς. Και στην περίπτωση αυτή, είναι βέβαιο πως τη βιώνουμε δύσκολα!

της Βίκυς Κόρδα

Flash back και επιστροφή στο μέλλον
2008. Μια μικρούλα ξυπνά με ένα φιλί, σαν την Ωραία Κοιμωμένη. Χτενίζει τις πυκνές μπουκλίτσες της και νιώθει πιο όμορφη και από την ίδια την πριγκίπισσα!
2018. Η έφηβη, πλέον, “μικρούλα” σηκώνεται αναμαλλιασμένη, με έναν χείμαρρο από ατίθασες και μπερδεμένες μπούκλες να της πλαισιώνουν το πρόσωπο. Κοιτάζεται στον καθρέφτη και αναφωνεί (τσιριχτά): “Μαμααααά, κοίτα πώς είναι τα μαλλιά μου! Πώς θα πάω έτσι στο σχολείο;”.
Και το “μοιρολόι” ξεκινάει. Το “ψέλνουν” ολημερίς και οληνυχτίς το ντεμοντέ αυτό, φουντωτό μαλλί, το ασυμμάζευτο και ατίθασο…

“Όλα μου φταίνε”
Η εφηβεία είναι, ομολογουμένως, το στάδιο της ανάπτυξης με τις πιο σημαντικές και απότομες αλλαγές. Αλλαγές σωματικές, αλλαγές στον τρόπο σκέψης, ακόμη και στον τρόπο αλληλεπίδρασης με το άλλο φύλο. Αλλαγές πιο έντονες, πιο δραματικές.
Είναι επόμενο, λοιπόν, να σκεφτεί κανείς ότι οι έφηβοι πιέζονται. Και ότι είναι πιθανό να εκτονώνουν ένα μεγάλο μέρος της πίεσης αυτής αντιδρώντας, αποδοκιμάζοντας και ασκώντας κριτική.
Στους εφήβους, όμως, ασκείται και μια ακόμη πίεση: η ανάγκη να νιώθουν αποδεκτοί· να νιώθουν δημοφιλείς, να νιώθουν πως ανήκουν σε μια παρέα, σε μια ομάδα, αλλά και η ανάγκη να αρέσουν στο αντίθετο φύλο, κυρίως σε επίπεδο εμφάνισης.
Παρατηρώντας κανείς παρέες εφήβων, είναι παραπάνω από φανερό πως οι έφηβοι τείνουν να προσαρμόζουν το ντύσιμο και το styling τους στις τάσεις της εποχής, πετυχαίνοντας πολλές φορές την απόλυτη μεταξύ τους ομοιομορφία.

“Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου”
Διανύουμε μια εποχή όπου η σημασία της εικόνας αποκτά ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις, καλώς ή κακώς. Οι έφηβοι, ακόμη και αν το επέλεγαν, δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν εύκολα από το πνεύμα αυτό της εποχής, τουλάχιστον τελείως. Ειδικά όταν η ενασχόλησή τους με τα social media (ταυτισμένα τα περισσότερα με την εικόνα) θεωρείται πλέον κάτι λίγο-πολύ συνηθισμένο, αλλά και όταν καραδοκεί το πρώτο φλερτ με το αντίθετο φύλο.
Η σχέση, λοιπόν, των εφήβων με τον καθρέφτη τους παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον. Το “ντύνομαι και χτενίζομαι σε 5 δεύτερα” έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα η συνδιαλλαγή με τον καθρέφτη απαιτεί περισσότερο χρόνο. Και κόπο.
Τι γίνεται, όμως, όταν η εικόνα τους δεν τους ικανοποιεί; Όταν τους προκαλεί επιπρόσθετη δυστυχία και επιπλέον άγχος;
Με άλλα λόγια, τι γίνεται όταν η όρασή τους είναι τόσο θολή που αδυνατούν να δουν τη μοναδικότητά τους και την πραγματική τους ομορφιά, μέσα-έξω;

Verba volant, scripta manent
Κάντε το εικόνα: είναι πρωί, είναι η ώρα αναχώρησης για το σχολείο. Έχετε μπροστά σας το έφηβο παιδί σας. Πανέμορφο στα δικά σας μάτια. Στα δικά του μάτια, όμως, αυτό που εμφανίζει ο καθρέφτης είναι το λιγότερο ο… Κουασιμόδος ή η κακιά Μάγισσα του παραμυθιού. Σκέφτεστε πως “αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει αυτήν τη στιγμή” και πασχίζετε να βρείτε τα πιο εύστοχα λόγια να πείτε. Και πιστεύετε, στην ουσία είστε σίγουροι, ότι θα καταφέρετε να ξε-θολώσετε την όρασή τους, για να δουν αυτό που βλέπετε εσείς. Ε, πλανάστε πλάνην οικτράν!
Πιστεύετε, ειλικρινά, πως καθώς προσπαθούν να “σώσουν” το χτένισμά τους, θα ακούσουν όσα καλοπροαίρετα έχετε να τους πείτε; Πόσω μάλλον πως θα ακούσουν με προσοχή τα πολύ ωραία και βαθυστόχαστα μηνύματα, του τύπου “Είσαι όμορφος και μέσα και έξω”, “Σημασία δεν έχει μόνο το φαίνεσθαι” και άλλα τέτοια πιασάρικα;

Και τι κάνουμε τώρα (για να μην τρελαθούμε);
Επιστρατεύουμε το χιούμορ. Βρίσκουμε τρόπους να φτάσουμε στην καρδιά των παιδιών μας, για να απαλύνουμε τις ανασφάλειές τους. Τουλάχιστον μέχρι να ωριμάσουν και να συνειδητοποιήσουν την αξία της διαφορετικότητάς τους, αλλά κυρίως τη βαρύτητα ενός ακέραιου χαρακτήρα.
Βρίσκουμε, όμως, τρόπους, συμβατούς με την εποχή μας (όχι την εποχή του Νώε, με το συμπάθιο). Με άλλα λόγια, τα ραβασάκια σε χαρτί θεωρούνται πλέον passé, τα μηνύματα με κραγιόν στον καθρέφτη είναι ασύμφορα (επιπλέον, ποιος θα καθαρίζει μετά τα κοκκινάδια;) και οι ζωγραφιές στο ψυγείο είναι καθαρός παλιμπαιδισμός…
Πού καταλήγουμε; Όσο και αν αρνούμαστε να το αποδεχθούμε, τα social media είναι μια καλή σκέψη για να κερδίσουμε την προσοχή τους! Σκρολάροντας τα παιδιά μας στα κινητά τους τηλέφωνα στον ελεύθερο χρόνο τους, δεν θα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη να διαβάζουν, αραιά και πού, κάτι δικό μας, γλυκό και τρυφερό (τόσο-όσο), αλλά συνάμα και τονωτικό για την αυτοπεποίθησή τους;

Και ένα tip: Πριν το επιχειρήσουμε, μήπως να κάνουμε μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο σχετικά με τη “γλώσσα των νέων”; Μεταξύ μας, ας ακολουθήσουμε κι εμείς λίγο τα trends της εποχής, μπας και καταφέρουμε… να επικοινωνήσουμε! LOL!